- Konu Sahibi elagozlum20
- #1
su an ok adar hastayım ki stresten yataklara düştüm ne birşey yiyorum ne içiyoyorum sanki ölmek istercesine .. ben şimdiye kadar insanlar arasında hep dışlandım biliyormusunz kızlar ne ilk okulda ne lisede dogru düzgün arkadaşlarım oldu hep seçildim basit biri olarak görüldüm küçük bir şehirde yaşıyordum o kadar yalnızdım ki geçmişimde bazı konuştuklarm oldu ve onlarda adımı çıkardılar birdaha diyordum kimse olmayacak hayatımda diyordum herkez beni kötülürken günlerce agladım içime battı herşey dualar ettim geçti gitti o günler karşıma biri çıktı beni çok seven hayata baglayan umutların tükendigi anda karşıma cıktı ne kadar mutluydum şükürler olsun dedim allahıma hergün şükür ettm o zamanlar dershaneye gidiyordum sadece 1 tanede en iyi arkadaşım olmuştu çok mutluydum çok ama sonra o arkadaşımla aramızda sogukluklar girdi.. oda gitti belki benim yüzümden.. sevdigim insanla hep korkular içinde yaşadım ya biri gelirde birşey derse ya kötü birşeyler söylerse ne olacak ki dedim nasıl inandırım kendimi hep bu korkularla yaşadım yaşıyorum geçmişe namusa çok baglıdır kendi arkadaşlar .. hergün dualar ettim ve allahıma şükür olsun ki 13. ayımızı bitirdik benimle gülen benimle aglayan biri vardı bu hayatta ama kendisi çok sıkılgan biriydi ilk başlarda şimdide bazen öyle dün o kadar kötü birşey oldu ki çok agladım çok dayanamadım o su an absinin yannda başka memlekette.. abiside polis olunca göreve gitti yalnız şimdi evde bende ilgileyim onu yalnız bırakmayım diye düşündüm mesaj attım hani sürekli konuşuyorduk aslında bende sürekl, mesaj atan biri deilimdir dün bana yeter artık dedi sürekli mesaj sürekli mesaj ne yemek yiyebiliyorum ne tv bakabiliyorum bu ne ya dedi şok oldum ben ne düşünürken bende bilmiyordum dedim seni sıktıgımı bunalttıgımı bilmiyordum dedim oda herşeyi ben mi söylüyecem dedi senn anlaman gerekiyordu ama yok dedi sen mi anlıcan dedi illa herşeyi söyletmek zorundasın dedi sen herşeyi cenene vuruyorsun dedi cene cene başka birşey yok dedi yeter dedi beni sinir hastası ettin dedi ben seni şimdiye kadar nasıl terk etmedim dedi annemle babam ayrı benm belkide baban ayrılmakta haklıydı dedi ben nasıl aglıyorum ama telefonda o kadar içime battı ki oda beni hor gördü ben sustumm ve dedim ki özür dilerim.. birdaha bu sekilde sıkmam bunaltmam seni senin yapacagın şimdi dedi hiç mesaj atmamak olur demi dedi bende hayır dedim sonra benm çok üzüldügümü anlayınca konuyu degiştirdi ve yattık sabaha kadar agladım benim suçum neydi ki kızlar keşke ölsem de kurtulsam biliyorum rabbime isyan bu ama kaldıramadım..
