- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.605
- 598
arkadaşlar,
yıllardır nişanlımla birlikteyiz.
kendimize göre bir yol tutturduk gidiyoruz.
ilişkimizde daha çok seven taraf benim, daha çok emek veren taraf nişanlım..
özellikle nişandan sonra çok değişti çok fazla bağlandı bununla birlikte çoğu zaman ailemden korudu, kolladı.
ikimiz iki sevgiliden öte çok yakın iki dost idik.
bunu ikimizde asla inkar etmedik.
kocaman kızsın çık evden engel olan mı var diyeceğiniz olaylar anlatacağım..
bir mesajı yorumlarken herkesin hayat şartları, yetiştirme ortamının farklı olduğunu göz önüne alarak cevaplarsanız sevinirim.
bir hafta önce bir operasyon geçirdi, evde yalnızdı. ben hiç görmedim operasyondan sonra..
ailesi bayram ve bir başka zorunlu bir iş için şehir dışına gitmişti, o enfeksiyon riskinden dolayı gitmedi.
bayramda ben de müsaittim, bu bayram öyle yoğun geçmedi.
aileme dedim ki erkek kardeşimle ve ablamla birlikte ziyarete gideyim, davet etti dedim. hem görmüş olurdum hem de biraz yemek falan hazırlardım diye düşündüm.
yalnız gitmeme zaten izin vermeyeceklerini bildiğim için bu şekilde sordum direk..
benim gitmem için yarım saate bile müsaade etmediler...
erkek kardeşimi gönderdiler yanına, o da kalmasını istemiş. birlikte keyifli zaman geçirmişler.
bana da ailem; yok kayınvalidenin gönlü olmaz, lafa söze ihtiyaç yok gitmeyeceksin asla dediler.
tabii ben de gidemedim, nişanlım bana çok aşırı derecede kırıldı.
nişanlandığımızdan beri kaç kere üzdüm, ailem ne zaman desteğe ihtiyacı olsa izin vermedi.
tartışma sebebimiz de 1,5 yıldır hep bu yüzden oldu.
ondan önceki 7 yıl zaten haberleri olmadığı için destek olmam gereken her anda kaçak,göçek yanında oluyordum.
şimdi onun durumunu da bildikleri için o günlerde evden çıkma ihtimalimi sıfıra indiriyorlar.
pansumanının olduğu gün gideyim hani dışarıdayız madem laf, söz olmasın diye..
kocaman kavga etti annem benimle...
"eve gelemedin, pansumana gelemedin böyle mi düşünüyorsun beni... eğer gerçekten beni düşünüyor olsan böyle olmazdı" dedi.
sonuna kadar hak veriyorum çünkü ben de onun yerinde olsam aynı şeyi isterdim, beklerdim.
bugün de kayınvalidemle konuştum, cuma için aradım gidip bir ilgilenseydin kızım dedi.
ben de yalnız olunca gidemedim anne dedim, selamlaştık kapattık.
yani anlayacağınız içimden geleni, bana doğru geleni yapsam sevdiğim adamı da üzmeyecektim, aramız da bozulmayacaktı.
bu bir değil, iki değil...
kaçıncı oluşu...
bir de ailem sürekli izin vermedikleri konularda geri çekiliyor, biz söylememişiz gibi davran diyorlar.
sonra da kabak benim başıma patlıyor.
ve sonrasında nişanlıma sürekli beni kötülüyor annem..
daha önce de kayınvalidem şehir dışındayken anneme sitem etmişti keşke bir gitseydi yardımcı olsaydı diye, annem de nişanlıma engel olan yok gelseydi size modunda bir şeyler demişti.
(ki ben daha önce kayınvalidem yokken, evde görümcem ve kayınbabam varken gittiğimde evde benimle kavga etmişti annem)
kayınvalidem de ne düşünüyorsa direk söyleyen bir kadın bu bazen zorluyor ama annem dengesizlik yapıyor. ya adam akıllı izin vermiyoruz bize yanlış geliyor desin, ya da bana başka onlara başka demesin..
nişanlım mesaj yazmış normalde mesaj yazmaz direk arar söyler.. çok kızdı bu sefer, arayıp sormadı 3 gündür. aradığımda da açmadı, acil bir şey olursa mesaj yaz ben iyiyim dedi hep..
ben ailem istemediği halde seni kendim gibi savundum, razı ettirdim yüzümü kara çıkartıyor, hayallerimizi kötüleştiriyorsun, bize olan inancımız nerede dedi. eğer o gün ailen izin vermediyse ikiyüzlülük yapıyorlar, yok sen kendi isteğinle gelmediysen veya üstün körü izin istediysen bana verdiğin değeri sorgula dedi.
buradan aldığım tavsiyeler üzerine ailemin söylediklerini anlatmadım ama o kadar sıkışıyorum ki..
düzelmeyecek ne yaparsan yap yüzüm gülse bile çok fazla kırdın içimde yara bıraktın dedi.
yıllardır nişanlımla birlikteyiz.
kendimize göre bir yol tutturduk gidiyoruz.
ilişkimizde daha çok seven taraf benim, daha çok emek veren taraf nişanlım..
özellikle nişandan sonra çok değişti çok fazla bağlandı bununla birlikte çoğu zaman ailemden korudu, kolladı.
ikimiz iki sevgiliden öte çok yakın iki dost idik.
bunu ikimizde asla inkar etmedik.
kocaman kızsın çık evden engel olan mı var diyeceğiniz olaylar anlatacağım..
bir mesajı yorumlarken herkesin hayat şartları, yetiştirme ortamının farklı olduğunu göz önüne alarak cevaplarsanız sevinirim.
bir hafta önce bir operasyon geçirdi, evde yalnızdı. ben hiç görmedim operasyondan sonra..
ailesi bayram ve bir başka zorunlu bir iş için şehir dışına gitmişti, o enfeksiyon riskinden dolayı gitmedi.
bayramda ben de müsaittim, bu bayram öyle yoğun geçmedi.
aileme dedim ki erkek kardeşimle ve ablamla birlikte ziyarete gideyim, davet etti dedim. hem görmüş olurdum hem de biraz yemek falan hazırlardım diye düşündüm.
yalnız gitmeme zaten izin vermeyeceklerini bildiğim için bu şekilde sordum direk..
benim gitmem için yarım saate bile müsaade etmediler...
erkek kardeşimi gönderdiler yanına, o da kalmasını istemiş. birlikte keyifli zaman geçirmişler.
bana da ailem; yok kayınvalidenin gönlü olmaz, lafa söze ihtiyaç yok gitmeyeceksin asla dediler.
tabii ben de gidemedim, nişanlım bana çok aşırı derecede kırıldı.
nişanlandığımızdan beri kaç kere üzdüm, ailem ne zaman desteğe ihtiyacı olsa izin vermedi.
tartışma sebebimiz de 1,5 yıldır hep bu yüzden oldu.
ondan önceki 7 yıl zaten haberleri olmadığı için destek olmam gereken her anda kaçak,göçek yanında oluyordum.
şimdi onun durumunu da bildikleri için o günlerde evden çıkma ihtimalimi sıfıra indiriyorlar.
pansumanının olduğu gün gideyim hani dışarıdayız madem laf, söz olmasın diye..
kocaman kavga etti annem benimle...
"eve gelemedin, pansumana gelemedin böyle mi düşünüyorsun beni... eğer gerçekten beni düşünüyor olsan böyle olmazdı" dedi.
sonuna kadar hak veriyorum çünkü ben de onun yerinde olsam aynı şeyi isterdim, beklerdim.
bugün de kayınvalidemle konuştum, cuma için aradım gidip bir ilgilenseydin kızım dedi.
ben de yalnız olunca gidemedim anne dedim, selamlaştık kapattık.
yani anlayacağınız içimden geleni, bana doğru geleni yapsam sevdiğim adamı da üzmeyecektim, aramız da bozulmayacaktı.
bu bir değil, iki değil...
kaçıncı oluşu...
bir de ailem sürekli izin vermedikleri konularda geri çekiliyor, biz söylememişiz gibi davran diyorlar.
sonra da kabak benim başıma patlıyor.
ve sonrasında nişanlıma sürekli beni kötülüyor annem..
daha önce de kayınvalidem şehir dışındayken anneme sitem etmişti keşke bir gitseydi yardımcı olsaydı diye, annem de nişanlıma engel olan yok gelseydi size modunda bir şeyler demişti.
(ki ben daha önce kayınvalidem yokken, evde görümcem ve kayınbabam varken gittiğimde evde benimle kavga etmişti annem)
kayınvalidem de ne düşünüyorsa direk söyleyen bir kadın bu bazen zorluyor ama annem dengesizlik yapıyor. ya adam akıllı izin vermiyoruz bize yanlış geliyor desin, ya da bana başka onlara başka demesin..
nişanlım mesaj yazmış normalde mesaj yazmaz direk arar söyler.. çok kızdı bu sefer, arayıp sormadı 3 gündür. aradığımda da açmadı, acil bir şey olursa mesaj yaz ben iyiyim dedi hep..
ben ailem istemediği halde seni kendim gibi savundum, razı ettirdim yüzümü kara çıkartıyor, hayallerimizi kötüleştiriyorsun, bize olan inancımız nerede dedi. eğer o gün ailen izin vermediyse ikiyüzlülük yapıyorlar, yok sen kendi isteğinle gelmediysen veya üstün körü izin istediysen bana verdiğin değeri sorgula dedi.
buradan aldığım tavsiyeler üzerine ailemin söylediklerini anlatmadım ama o kadar sıkışıyorum ki..
düzelmeyecek ne yaparsan yap yüzüm gülse bile çok fazla kırdın içimde yara bıraktın dedi.
