herkesin uykuya daldığı şu saate ben hala uyanığım ve uyuyamıyorum ooofff..bu gün yani bir kaç saat önce burda biraz dolaştıktan sonra face e bi bakayım kapatmadan dedim, bir arkadaşımın fotoğrafını gördüm evini eşyalarını falan yenilemiş çok ta güzel olmuş doğrusu ama ben yine üzüldüm hep böyle oluyor nezaman güzel bir eve gitsem eve gelince üzülüyorum benim hiç öylebir evim eşyalarım olmazmış gibi geliyor ben 7 yıllık evliyim evlenirken eşimin ailesininde benim aileminde durumu iyi deil diye herşeyin en ucuzuna gittik ben yinede beğeniyordum eşyalarımı (yada kendimi avutuyordum bilmiyorum)taki bir patavatsız arkadaşım gelip 'evin hiç yeni gelin evi gibi deil 'diyene kadar ,nasıl üzüldüğümü anlatamam günlerce ağladım hep eşimle tartıştım. işte ogün bugündür atamadım bu şeyi üzerimden .şuan kiradayız yine, bu ikinci evim teyzemlerin evi ,çok büyük ama çok plansız bir ev yatak odam ve oturma odam salona bakıyor mutfağım çok büyük ama bir duvarda sadece küçücük bir dolap var eski tiplerden kiracı oturucak diye hiç özenilmemiş kapılar falan çok kötü, yerler fayans deil banyo falanda karo taşımı ne deniyorya ondan ,benim eşyalarda dört dörtlük olmadığından evim çok çirkinmiş gibi geliyor. başka eve taşınamıyorum 350 ye oturuyoruz burda birde eşim çok uzun süre işsiz kaldı baya bi kira veremedik teyzemler bişey demediler şimdi düzenli veriyoruz ama ozamndan kalan borç var hala başka evde oturuyor olsaydık ev sahibi çoktan kapıya koyardı bizi ,şimdide eşimin işi yine garantili deil ya birgün çıkarsa işsizkalırsa yine diye daha iyi bir eve taşınamıyoruz .bazılarınız kızıcaksınız belki bana evet şükürler olsunki eşim çalışıyor başımızı sokacak bir evimiz var iyi kötü eşyamız var ama işte ben şuan yaşadığım bu duyguları yaşamaktan vazgeçemiyorum herdefasında aynı şey oluyo günlerce üzülüyorum içinizde benim gibi olup bunu atlatmış olan varmı?yani ben kendime benim sahipolabileceğim bunlar daha fazlası olamaz bunu nasıl kabul ettirip her güzel ev eşya gördüğümde bunları yaşamaktan vazgeçicem benim gibi olanlar varmı aranızda
Canım yaaa üzülme. Evliliğimde 12 yılı dolduruyorum. Evlenirken ailelerden destek almadık. Kendimiz almaya çalıştık bir de ben üniversitede öğrenciydim. Oturma gurubu almıştık. Tam yatak odası alacaktık ki kayınvalidemler salonsuz olmaz deyip durdu. Baya bi eşimin üstüne gelmişler. Neyse dedik içlerinde kalmasın salon takımı aldık. Tabi ki borçla. Evlendikten sonra beraber ödeyelim diyoruz. İki taraftan bişey istemeyelim dedik. En ucuzundan aldık. Daha çok borca girmek istemedik. Bekar dolaplarımızı yatak odasına koyduk bir tek yatak aldık. İşte böyle evlendim ben. Öyle çeyiz meyiz istemedik. Çünkü ikimizin ailesinde de yok. Biz bi şekilde ödedik borçlarımızı. Ama ekonomik krizlerden dolayı işlerimiz bozuldu ( eşimin kendi işyeri vardı o da borçla kurulup düze çıkan bir yerdi). Neyse bende arkadaşlarımın evine gittiğimde yatakodalarını görmek istemiyordum. Biliyorum ki içimde birşeyler eksik kaldı. Eşimin de en büyük hayali yatakodası almaktı. Millet ev hayali kuruyor biz yatakodası takımı hayali kuruyoruz. yaklaşık 8 ay önce taşındık ve yatakodamızı aldık. Düşün 12 yıl boyunca biz bekar dolaplarımıza sığmaya çalıştık. Yatakodamız geldiğinde iki üç gün kahvelerimizi dolabımıza baka baka içtik. Çocuk gibiydik eşimle.
Canım sabret. mutlaka bir gün olacak senin de. Ben perdeleri evlenirken en ucuzundan olsun dedim perdeci en fazla 2 yıl kullanırsın dedi. Onca yıl benle beraber yaşadılar.Taşınırken değişti perdelerim. Hala yemek takımım yok. Zaten yemeğe gelenler de biliyorlar herşeyi, neden tabakların aynı değil demiyorlar sağolsunlar. Çokta kafaya takmıyorum zaten.
Evde huzur olsun arkadaşım mutlu olun, maddi zorluklar bir şekilde aşılıyor. Ama bozulan huzur bir daha yerine gelmiyor. Senin de mutlaka yeni yeni eşyaların olacak, yeter ki biraz daha sabret
böyle şeylerle üzme kendini çok boş şeyler canım yuvana bak
