Eşimle çok küçük bir ilçede memuruz. Zaten bu vesileyle tanıştık.Bana çok iyi davraniyor adeta prenses gibi hissettiriyorDu. Hayata bakış acılarımız farklı olmasına rağmen birlikte olabilmemiz için çok uğraştı. Görüşmeye başlar başlamaz dedikodular aldı yürüdü gitti. Bir bayan olarak çok zor günler yaşadım tanışmamızdan 2 ay sonra nişanlandık, nişandan 6 ay sonra evlendik. Nişanlılık süreci hazırlıkla koşuşturmacayla bitti gitti. Korunmamıza rağmen ilk ay hamile kaldım. Çok hazırlıksız yakalandık ikimizde. Aldırmayı bile düşündük. Ama ben ilk ay oldu diye vazgeçmenin şımarıklık olduğunu düşündüm. Hormonların da etkisiyle birden anne gibi hissetmeye başladım ve vazgeçemedim bebegimden. Benim vazgeçemeyeceğimi anlayınca eşim de aldır diye tutturmaktan vazgeçti. Sonra eşim değişmeye başladı. Saçma sapan evliligimizle alakası olmayan kredi ve kredi kartı borçları çıktı. Hassas olduğum şeyleri bile isteye çiğnemeye, ailesinin yanında 2. sınıf insan muamelelik yapmaya, maddi manevi yalan söylemeye başladı. Hamileliğimde beklediğim ilgi sevkat bi yana dursun ilgisizlesmeye ve itip kakmaya devam etti. En son bi tartışmamızda yine yalan söyledi , yalan söylediğini bildigim halde ısrar etmeye devam etti ben üzüntüden kahrolurken o yüzüme bile bakmadan telefonuyla ilgilenirken ya da tv ye bakarak cevap verince sinirlendim ve istemsiz anı fevri bi hareketle yüzünü çizmişim. Yüzünü çizdiğimi bile ertesi gün anladım. Amacım böyle bir şey değildi. O da kalkıp tokat attı. Hamile halimle tokat yemek çok zoruma gitti. Şu an 3 aylık evliyim ve 3 aylık hamileyim. Ne yapacağımı bilmiyorum.