Ne yapacağımı bilememek..

Hayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum

Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu Rabbim onu bize iyi ki verdi.

Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim

Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..

Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.

Ben sizi aklı başında görüyorum. Yapmayın Allah aşkına babasız büyütmek arabeskini. Küfür bile ediyoruz diyosunuz...

Boşanınca çocuğunuzun babası ölmeyecek. Babasız kalmayacak yani, baba kız olarak yaşamaya devam edecekler.

Konunuz hakkında bir tavsiyem yok.

SnowySecret .!.:

Hayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum

Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu Rabbim onu bize iyi ki verdi.

Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim

Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..

Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.

Genişletmek için tıkla...

Karar alın sakinken. Kavga etmeyin.
Cidden söylüyorum bunu.

Birbirimize sövdüğümüz bir ilişkim olsaydı devam ettirmek istemezdim. Saygı biterse sevginin de vadesi dolmaya başlıyor.

Merve .!.:

Ben sizi aklı başında görüyorum. Yapmayın Allah aşkına babasız büyütmek arabeskini. Küfür bile ediyoruz diyosunuz...

Genişletmek için tıkla...

Maalesef yalan yok, ediyoruz.
Babasız büyütmek derken tabikide gorusecekler eşler ayrılabilir ama anne baba olarak tabikide kızımın arkasında hep olacağım o da üzerine duseni elbet yapar, yapacaktır. Ama ne bileyim aynı evin içinde olduğu gibi olmaz ki, olur mu ki ? Başkalarını görecek mutlu aile tablolarını vs .. anne ile babasını hiç yanyana goremeyecek ama .

SnowySecret .!.:

Hayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum

Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu Rabbim onu bize iyi ki verdi.

Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim

Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..

Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.

Genişletmek için tıkla...

bırbırınıze karsı tutumunuzdan oturu aıle terapıstıne gıtsenız
bırbırınıze bagırmanızın sebebı bırbırınıze sesınızı duyuramadıgınızı dusunmenız bırbırınızı anlamadıgınızı dusunmenız
bakınız bu ortak bır nokta ve ortak bır sorun
karsılıklı bırbırınıze karsı degısen tavrınızı kendınız oturup cozemıyorsanız en azından bır yardım alın bunu da bır deneyın

KudrAlobar .!.:

Boşanınca çocuğunuzun babası ölmeyecek. Babasız kalmayacak yani, baba kız olarak yaşamaya devam edecekler.

Konunuz hakkında bir tavsiyem yok.

Genişletmek için tıkla...

Tabi ki kızına çok düşkün bir baba gece kalkar mamasını yedirir gazını çıkarır alır ayağına şallar herseyimde yardımcı olur Allah'ım bin kez razı olsun lakin ne bileyim aynı evin içinde olduğu gibi olur mu, olmaz ki

nscckts .!.:

bırbırınıze karsı tutumunuzdan oturu aıle terapıstıne gıtsenız
bırbırınıze bagırmanızın sebebı bırbırınıze sesınızı duyuramadıgınızı dusunmenız bırbırınızı anlamadıgınızı dusunmenız
bakınız bu ortak bır nokta ve ortak bır sorun
karsılıklı bırbırınıze karsı degısen tavrınızı kendınız oturup cozemıyorsanız en azından bır yardım alın bunu da bır deneyın

Genişletmek için tıkla...

Bunu hiç dusunmedim bile yani bir aile terapistini iyi gelir mi, bilemiyorum belkide dediğiniz gibi birbirmizi anlamıyoruz. Çünkü bagirmaktan konusamiyoruz.

SnowySecret .!.:

Tabi ki kızına çok düşkün bir baba gece kalkar mamasını yedirir gazını çıkarır alır ayağına şallar herseyimde yardımcı olur Allah'ım bin kez razı olsun lakin ne bileyim aynı evin içinde olduğu gibi olur mu, olmaz ki

Genişletmek için tıkla...

E tabi ki olmaz. Ama böyle olur mu sizce? Birbirinize ettiğiniz küfürleri gün gelecek kızınıza etmeyecek misiniz? Şimdi asla diyeceksiniz ama çatışmalar başlayınca en geç ergenlikte o da nasibini alacak. Hep bebek kalmayacak.

Siz hala lohusa sayilirsiniz. Hormonlar oyle hemen kendine gelmiyor. Rahatindan alin azicik, yavrunuzu gule gule buyutun.

Küfür etmemeyi deneseniz? Tek çözüm ayrılmak mı. Madem birbirinizi seviyorsunuz tekrar saygılı davranabilirsiniz

İlişki de karşılıklı saygı çok önemli evliliği kurtarabiliceğinize inanıyorsanız konuşup anlaşmanız lazım ama olmuyorsa da çocuğu böyle bu huzursuzlukta büyütmek çok daha kötü bence kafanız sakinken düşünün eşinizle de konuşun

Boşanmadan önce aranızı düzeltmeyi deneseniz? Alın karşınıza konuşun ben mutsuzum, sen de mutsuzsun böyle gidersek boşanıcaz. Her gün kavga dövüş şeklinde hayat geçmez adam gibi bir danışmana gidelim diyin gidin. Biraz uzaklaşmışsınız gibi geldi bana, çabayla düzelme olabilir denemeden boşanmayınderim.

KudrAlobar .!.:

E tabi ki olmaz. Ama böyle olur mu sizce? Birbirinize ettiğiniz küfürleri gün gelecek kızınıza etmeyecek misiniz? Şimdi asla diyeceksiniz ama çatışmalar başlayınca en geç ergenlikte o da nasibini alacak. Hep bebek kalmayacak.

Genişletmek için tıkla...

Bundan dolayı korkuyorum zaten sadece kızımı düşünüyorum. O olmadan önce bir şekilde devam ediyordu bir şekilde sonunda gönül alıyorduk yine aynı şekilde alıyoruz. Lakin şuan da anlamıyor ama ileride anlayacak. Bilsem ki 2-3 sene sonra bu kavgalar bitecek eyw. Ama bilmiyorum bitmez ki.. kavgaların sebebi bile yok ota b*Ka çıkıyor nasıl nereden çıkıyor onu bile anlamıyoruz.

Bence evliliginizi düzeltmek için cabalayabilirsiniz mesela küfür de bir alışkanlık önce onu birakmayi deneseniz eşinizle birlikte bu konuları konuşabilirsiniz aranızdaki sevgi karsilikliysa her şey düzeltilebilir diye düşünüyorum

SnowySecret .!.:

Bunu hiç dusunmedim bile yani bir aile terapistini iyi gelir mi, bilemiyorum belkide dediğiniz gibi birbirmizi anlamıyoruz. Çünkü bagirmaktan konusamiyoruz.

Genişletmek için tıkla...

ıyı gelır ben herseyde terapıste gıtmeyı sevıyorum
yakınıma aıleme ese dosta anlatacagıma terapıste anlatıyorum sıkıstıgım zaman akıl danısıyorum tarafsız bakıs acısıyla goremedıgım seylerı gormemı saglıyor
en basıtı hamıleyken ,dogum yaptıgımda eve yenı bırey katılacak nelere dıkkat etmelıyım dıye bıle gıdıp sormustum
lohusalık depresyonumu hafıf gecırdım
esımle ters dustugum konuda anlattım fıkrını sordum
annemle problemım hakkında konustum
her konuda konustugum bır arkadasım halıne geldı
cok katkısı oluyor kesınlıkle

ıstersenız once sız gıdın onden gorusun anlatın
bır sızı dınlesın esınızı de tanımak ısterım der cagırır sız esınıze soylersınız gelır bıraz oturur bır kahve ıcersınız sız normal konusurken terapıst anlayacagını anlıyor zaten

Çift terapisi alın. Ya da ikiniz de ayrı ayrı terapi alın. Başka yolu yok. Bu öfke kontrolü problemini aşmalısınız. Çocuğunuzun gelecekteki huzuru ve evliliğinizin geleceği için.

Etkisiz Eleman .!.:

Küfür etmemeyi deneseniz? Tek çözüm ayrılmak mı. Madem birbirinizi seviyorsunuz tekrar saygılı davranabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

İnanın ki asla böyle bir istegmz yok onunda yok eminim. Bir anda oluyor kendmizi kaybediyoruz sanki sanırım ben daha fazla.. yıprandım galiba hamilelik lohusalık çocuğa tek bakmak vs .. bilemiyorum sinirlerime hakim olamadigimn bende farkındayım. Sakinligim birtek kızıma karşı onun haricinde herkese gözlerimden alev çıkıyor sanki. Durduramiyorum bir dur tuşum olsun istyrum. Ama yapamıyorum.

SnowySecret .!.:

Hayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum

Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu Rabbim onu bize iyi ki verdi.

Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim

Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..

Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.

Genişletmek için tıkla...

Neden su dilimi tutayım şeklinde bir çözüm yerine en iyisi bosanayim şeklindeki çözüme atladiniz ?