Selam canım kadınlar,
3,5 yaşında bi kızım var ve ben bazen ne yapacağımı şaşırıyorum. Benim gibi olan yada tecrübeli anneler bi yardım eli uzatın bana .. Doğumdan sonra çalışmadım bu zamana kadar hep benimleydi. Genel anlamda sosyal , arkadaş canlısı bi çocuk. Ama gelin görün ki kök söktürüyor bana. Biliyorum yaşının gerektirdiği şeyler belki ama bazen ne tepki vereceğimi şaşırıyorum. Örneğin yapma dediğim şeyleri gözüme bakarak gülerek yapmaya devam etmesi. Yalan söylemesi ! Özellikle bu konu bana buraya yazdırıyor .. geçen gün tuvaletini yaparken klozetin içine bi oyuncak atmış . Görünce şok oldum annecim bunu niye attın nasıl alıcaz falan dedim ilk tepki olarak. Bana demez mi yanlışlıkla oldu kolum çarptı. Her yaramazlığın ardında bu ‘yanlışlıkla oldu anne’ . Sürekli ağlamalı bi halde evde çok sıkıldığını söylüyor. Ağlamasın diye her istediğini yapan biri de değilim. Yenidoğanken bu kadar ağlamadı yaaa. Neyse . Sürekli onunla oynamamı istiyor. Asla tek başına oyun oynamıyor oynasa da 5 dk . Öfke patlamaları yaşıyor bazen , kapı çarpmalar , ‘sana buraya gel dedim’ diye bana bağırmalar. Benden örnek alıyor diyeceğim de ben bu kadar yapmıyorum yani. Mesela ben bunları yazarken benim dikkatimi çekmek için tüm oyuncaklarını fırlatıyor . İnanin bazen çıkmazda gibi hissediyorum ne tepki vereceğim ne yapacağım bu durum geçici mi , böyle mi olacak bu çocuk diye kendimi yiyorum..
3,5 yaşında bi kızım var ve ben bazen ne yapacağımı şaşırıyorum. Benim gibi olan yada tecrübeli anneler bi yardım eli uzatın bana .. Doğumdan sonra çalışmadım bu zamana kadar hep benimleydi. Genel anlamda sosyal , arkadaş canlısı bi çocuk. Ama gelin görün ki kök söktürüyor bana. Biliyorum yaşının gerektirdiği şeyler belki ama bazen ne tepki vereceğimi şaşırıyorum. Örneğin yapma dediğim şeyleri gözüme bakarak gülerek yapmaya devam etmesi. Yalan söylemesi ! Özellikle bu konu bana buraya yazdırıyor .. geçen gün tuvaletini yaparken klozetin içine bi oyuncak atmış . Görünce şok oldum annecim bunu niye attın nasıl alıcaz falan dedim ilk tepki olarak. Bana demez mi yanlışlıkla oldu kolum çarptı. Her yaramazlığın ardında bu ‘yanlışlıkla oldu anne’ . Sürekli ağlamalı bi halde evde çok sıkıldığını söylüyor. Ağlamasın diye her istediğini yapan biri de değilim. Yenidoğanken bu kadar ağlamadı yaaa. Neyse . Sürekli onunla oynamamı istiyor. Asla tek başına oyun oynamıyor oynasa da 5 dk . Öfke patlamaları yaşıyor bazen , kapı çarpmalar , ‘sana buraya gel dedim’ diye bana bağırmalar. Benden örnek alıyor diyeceğim de ben bu kadar yapmıyorum yani. Mesela ben bunları yazarken benim dikkatimi çekmek için tüm oyuncaklarını fırlatıyor . İnanin bazen çıkmazda gibi hissediyorum ne tepki vereceğim ne yapacağım bu durum geçici mi , böyle mi olacak bu çocuk diye kendimi yiyorum..