Merhaba arkadaşlar,
Benim sorunum eşimle. Anlatsam mı bilemedim daha sonra yazdığımı pişman olur muyum onu da bilemedim ama işte..2 yılı bitirdik sevdik seviyoruz değer verdik aslına bakarsanız hiç de fena değildir ilişkimiz evliliğimiz. Üstüme titrer hep birlikteyizdir uzak kalmak istemez kırmaz pek. Ama işte bir derdimiz var ki her şeyi siliyor. En ufak tartışmada şiddete yönelmek. Evet çok kötü biliyorum utanç verici sevgiye yakışmayan hareketler.. Her zaman ilk vuran, temasta bulunan ben oluyorum. Aslında karşılık vermez ama verdiği zaman ben çok öfkeleniyorum deliriyorum kendimi kaybediyorum daha çok vuruyorum falan filan. Çok üzülüyorum, o da üzülüyor eminim seviyor anneme de yazmış daha önceki olaylarda da çok gözyaşı döktü durmuyorsun yoksa vurmam diyor, sen bana vurmadan vurmam diyor hep böyle. Evet kabul ediyorum ben hata ile başladım ama işte bilmiyorum ne olurdu alttan alsaydı bir kere daha genelde alttan alan o bu ilişki de ben biraz psikolojik olarak çöküğüm stres takıntılar falan.
Kızlar biliyorum önce sen yaptın hatalısın diyeceksiniz ama ben çok üzülüyorum onun gözündeki öfkeyi gördüğüm için bana o gözlerle vurduğu için. Bu nasıl sevgi diyeceksiniz bilmiyorum iyiyken çok iyi kötüyken çok iyi. Ben çok seviyorum diyorum ama en ufak şeyde olay buralara gelebiliyor. Affetmek istemiyorum bitirmek istiyorum ama üzülüyorum da bu kaç oldu. Bizden bir halt olmuyor. Aslında her şeyimiz yerinde ama olmuyor işte olmuyor.