- 28 Ekim 2016
- 3.382
- 3.425
- 133
Gecen aylara kadar umutluydum evliligimden. Ama su an tukenmek üzereyim. Konusup ta anlasamayisimiz beni umutsuzluğa sürüklüyor. Her tartisma karşılıklı sen soylesin sen boylesinlerle başlayıp sonuca bağlanmadan ayni sekilde bitiyor. Sen kendi davranışlarını bi duzelt sonra bana laf et dedi bugun. Inadimdan bahsediyo. Ama o beklentilerimi karsilamayinca icimden bi sey yapmak gelmiyor. Temiz camasirlar 1 hafta sepeti bekleyip kırısıyolar. Sabah ise giderken corap arıyor icinden. Yemekler sağlıklı ama hep pratik ve eve gelecegi vakit yapmaya basliyorum. Kek pasta börek hic yapılmıyor. Zul geldiğinden degil bunlar enerji, sevk bulamiyorum yapmak icin. Sevmedigimden degil seviyorum esimi ama yipraniyorum da ayni zamanda. Onu sevmedigimi düşünüyor. Sevsem bu kadar gözüme batmazmis boyle inat etmezmisim. Sevgi inadindan vazgecmekse o neden geçmiyor? Neden benim için sevmedigi bi filmi sirf ben seviyorum diye izlemiyor? Gecen hafta pahalı bi hediye aldı bana ama beni tatmin etmiyor. Duygusal bosluk içerisindeyim ve bu boslugu hicbir hediye doldurmuyor. Hissetmek istiyorum şefkat istiyorum derdimi paylaşabilecek bi sıcaklık ariyorum .. artik konusmaktan da kestim ümidi. Aramizda cok yas farki var yasinin gereğince biraz toparlayici, alttan alıcı olmasi gerektigini soyledim. Hii oldu ben her seye he diyim dedi. Mantik bu iste. Azıcık alttan alayım sevgiyle sefkatle yaklasayim demiyor. Ona ne desem hic alttan almaz kalbimi kırmak pahasına cevap verir. Su noktada konusmaktan başka yapilacak ne kalmistir sizce?