Ne bitirebiliyorum, ne devamı için umutluyum…

Konum belli. Daha önceki konuları okuyan hanımlar çok güzel yorumlar yaptılar, hepsine tekrar teşekkür ediyorum.

İlişkim devam ediyor. Bu arada da psikolog desteği almaya devam ediyorum. Dışarıdan bakınca anlamsız gelen ilişkilerin altında yatan birçok süreç var, artık hepimiz biliyoruz. Kendi anne babamdan gördüğüm sağlıksız ilişki süreçleri, belki bir miktar genetik kodlamalar, çevresel faktörler.

Neredeyse 3 ay olacak ilişkimiz başlayalı. Giderek farklılaşan bir süreç yaşıyoruz. Birbirimize alışıyoruz, yaşadığımız tüm olumlu ve olumsuz iletişim süreçleriyle birbirimizi tanıyoruz. Öte yandan, ilişkinin geleceğine dair kaygılarım bu ilişkinin de tadını çıkarmama engel oluyor.
Psikoloğum bir ilişkiye başlamayı bir ilişki evine girmeye benzetiyor ve bu evin 6-7 tane kolonu var (iletişim, romantizm, sorun çözme kapasitesi vb) ve bu kolonların sağlamlığının test edilebilmesi için de belli bir süre geçmesi gerektiğini ve bu sürede de ilişkinin “hakkının verilmesi” gerektiğini söylüyor. Çocuklu bir partner sizin kırmızı çizginiz olabilirdi ama siz bu noktayı alıp artık o evin içine girdiniz ve sürecinizi yaşamalısınız diyor. Aksi taktirde, döngü bozulacağı için pişman olup geri dönmeler ve kısır döngülere düşülebileceğini söylüyor.

Terapi sürecimdeki yönlendirmelere uymaya çalışsam da, 31 yaşına yaklaşıyor olmanın verdiği kaygımı henüz kontrol altına alabilmiş değilim. Geçenlerde bir çocuk hastamın annesi düşük yaptı, beni de çok severler, konu hakkında konuşurken “hocam her şeyin bir zamanı var, kadınların doğurganlık süreleri var, inşallah en kısa zamanda en doğru şekilde size de sağlıklı bir annelik nasip olur” dediğinde neredeyse ağlayacaktım. Duygularım, ilişkim bir yana; gelecekle ilgili planlarım, kurmak istediğim aile, anne olma isteğim bir yana. Böylesine tutku, çekim, yoğun duygu hissettiğim bir insanla aile olamayacağıma olan kıramadığım bu inancım beni çok üzüyor…

Seviyorum, seviliyorum ama bir adım öteye gidecek inancım, gücüm, umudum yok.

Ne yapacağımı bilemez haldeyim…

Lütfen yargılamayın. Hepimiz insanız, farklı süreçlerden geçiyoruz. Ben sadece içimi dökmek istedim…

Genelde her yazdığımda şöyle bir yorum geliyor, “profilinde 34 yaş gösteriyor, neden yalan söylüyorsun” :) yıllaaaaar önce kaydolurken o zamanki aklımla hakkımda doğru bilgi vermeyeyim diye doğum tarihimi 1990 olarak yazmışım. Şu an 30 yaşındayım, bazı hanımlar tekrar bunu yazma gereği duymadan ben hemen ekleyeyim istedim :)

Ben ne duygular yaşarsak yaşayalım mantığın hep önde olması gerektiğini düşünüyorum, o yüzden sizinle empati kurmakta zorlanıyorum.
Boşanmış çocuklu bir adam üstelik eski eşi ile iş ortağı, siz bu adamın hayatında hep sonraki kişi olacaksınız, asla önceliği olmayacaksınız. Yaşadıklarınız belki çok güzel, belki çok özel ama biraz da gerçeklere dönmek gerekiyor. Siz karşınızdaki kişiyi en üste koyarken o kişinin sizden önce başkalarını düşünmesi belki şu an değil ama ileride canınızı sıkacak. Çocuğu için yeri gelecek aranız bozulacak. Değer mi tüketmeye ? Bence değmez.
Üstelik siz bu kişi ile ilgili kaç tane konu açmışsınız.Belli ki sizin de içinize sinmiyor, zorluyorsunuz resmen olsun diye.

Yahu kızım ne çektin buraya kaç kez konu açtın, terapiste para döktün iyi hoş da adamın hicbir çabası var mı sence? Adam alakasız bir kadını aslına bakarsan muhtemelen boşanma sebebi olan kadını hala tutuyor yanında senin ne düşündüğün adamın umrunda değil öylece takilıp gidiyor. 30 ne ki, gayet genç bir yaş bul yeni bir erkem olsun bitsin memkekettekj tek adam buymuş gibi zamklanmak sence akıl karı mı??

Terapi alırken ilişkiye devam ediyorsunuz elbet ömür de zamanda sizin bende malesef yukarıdaki yoruma katılıyorum elbette sizin yaşınız sizin hayatınız .Belki yaş iyice ilerleyince bitirebilir siniz

ben konularınızı bilmiyorum da
30 yaşındasınız çocuk mocuk için tehlike olacak bir yaş değil -ne alaka konusu açıldıysa
ilişki daha 3 aylık

yani hakketen "ne bu dram" diyesim geldi

mavisaclikiz35 .!.:

Konum belli. Daha önceki konuları okuyan hanımlar çok güzel yorumlar yaptılar, hepsine tekrar teşekkür ediyorum.

İlişkim devam ediyor. Bu arada da psikolog desteği almaya devam ediyorum. Dışarıdan bakınca anlamsız gelen ilişkilerin altında yatan birçok süreç var, artık hepimiz biliyoruz. Kendi anne babamdan gördüğüm sağlıksız ilişki süreçleri, belki bir miktar genetik kodlamalar, çevresel faktörler.

Neredeyse 3 ay olacak ilişkimiz başlayalı. Giderek farklılaşan bir süreç yaşıyoruz. Birbirimize alışıyoruz, yaşadığımız tüm olumlu ve olumsuz iletişim süreçleriyle birbirimizi tanıyoruz. Öte yandan, ilişkinin geleceğine dair kaygılarım bu ilişkinin de tadını çıkarmama engel oluyor.
Psikoloğum bir ilişkiye başlamayı bir ilişki evine girmeye benzetiyor ve bu evin 6-7 tane kolonu var (iletişim, romantizm, sorun çözme kapasitesi vb) ve bu kolonların sağlamlığının test edilebilmesi için de belli bir süre geçmesi gerektiğini ve bu sürede de ilişkinin “hakkının verilmesi” gerektiğini söylüyor. Çocuklu bir partner sizin kırmızı çizginiz olabilirdi ama siz bu noktayı alıp artık o evin içine girdiniz ve sürecinizi yaşamalısınız diyor. Aksi taktirde, döngü bozulacağı için pişman olup geri dönmeler ve kısır döngülere düşülebileceğini söylüyor.

Terapi sürecimdeki yönlendirmelere uymaya çalışsam da, 31 yaşına yaklaşıyor olmanın verdiği kaygımı henüz kontrol altına alabilmiş değilim. Geçenlerde bir çocuk hastamın annesi düşük yaptı, beni de çok severler, konu hakkında konuşurken “hocam her şeyin bir zamanı var, kadınların doğurganlık süreleri var, inşallah en kısa zamanda en doğru şekilde size de sağlıklı bir annelik nasip olur” dediğinde neredeyse ağlayacaktım. Duygularım, ilişkim bir yana; gelecekle ilgili planlarım, kurmak istediğim aile, anne olma isteğim bir yana. Böylesine tutku, çekim, yoğun duygu hissettiğim bir insanla aile olamayacağıma olan kıramadığım bu inancım beni çok üzüyor…

Seviyorum, seviliyorum ama bir adım öteye gidecek inancım, gücüm, umudum yok.

Ne yapacağımı bilemez haldeyim…

Lütfen yargılamayın. Hepimiz insanız, farklı süreçlerden geçiyoruz. Ben sadece içimi dökmek istedim…

Genişletmek için tıkla...

3 aylık ilişkiyi gözünüzde çok fazla dramatize edip abartmışsınız..

Dead Cell .!.:

Ben ne duygular yaşarsak yaşayalım mantığın hep önde olması gerektiğini düşünüyorum, o yüzden sizinle empati kurmakta zorlanıyorum.
Boşanmış çocuklu bir adam üstelik eski eşi ile iş ortağı, siz bu adamın hayatında hep sonraki kişi olacaksınız, asla önceliği olmayacaksınız. Yaşadıklarınız belki çok güzel, belki çok özel ama biraz da gerçeklere dönmek gerekiyor. Siz karşınızdaki kişiyi en üste koyarken o kişinin sizden önce başkalarını düşünmesi belki şu an değil ama ileride canınızı sıkacak. Çocuğu için yeri gelecek aranız bozulacak. Değer mi tüketmeye ? Bence değmez.
Üstelik siz bu kişi ile ilgili kaç tane konu açmışsınız.Belli ki sizin de içinize sinmiyor, zorluyorsunuz resmen olsun diye.

Genişletmek için tıkla...

Yazdıklarınızda çok haklısınız. Şimdi çocuğunu ayda bir görüyor, olası bir evlilik durumunda nasılsa “düzenli bir hayata geçti” diye daha da sık görmek isteyecek belki de. Çocuğun getireceği sorumlulukların, maddi manevi, hepsinin üç aşağı beş yukarı farkındayım; daha da hesap edemediklerim de vardır mutlaka. Benim de çocuğum olsa muhtemelen her şey farklı olabilirdi ama şartlar eşit olmayınca anlayış kısmında da sorun yaşayabileceğimizi düşünüyorum. Belki de haklısınız, sadece zorlamaktan başka bir şey değil bu…

MissCherryBlossom .!.:

Yahu kızım ne çektin buraya kaç kez konu açtın, terapiste para döktün iyi hoş da adamın hicbir çabası var mı sence? Adam alakasız bir kadını aslına bakarsan muhtemelen boşanma sebebi olan kadını hala tutuyor yanında senin ne düşündüğün adamın umrunda değil öylece takilıp gidiyor. 30 ne ki, gayet genç bir yaş bul yeni bir erkem olsun bitsin memkekettekj tek adam buymuş gibi zamklanmak sence akıl karı mı??

Genişletmek için tıkla...

Ne bu ilişki, ne de benim bu anlamsız yapışıp kalmam akıl karı… Terapiste başlamayı ben uzun zamandır düşünüyordum, bu kişiden de önce ama artık bu süreçle birlikte zorunlu hale geldi ve adım attım. Olmuyor, kadın şirketten gitmiyor ve pusuya yatmış gibi ilişkimizin çatırdamasını ve ilk fırsatta yara bandı olmayı bekliyor. Başkası anlatsa bi tarafımla güleceğim olayı ben yaşıyorum, hayat…

garciaas .!.:

Terapi alırken ilişkiye devam ediyorsunuz elbet ömür de zamanda sizin bende malesef yukarıdaki yoruma katılıyorum elbette sizin yaşınız sizin hayatınız .Belki yaş iyice ilerleyince bitirebilir siniz

Genişletmek için tıkla...

Terapide psikolog hiçbir zaman ayrıl ya da ayrılma yönünde telkinler vermiyor. Olaylara yorumsuz ve objektif bakıyor, bu terapiyi esasında sırf bu durum için değil, genel olarak ihtiyacım olduğunu hissettiğim için aldım ama elbette, bu aralar seans konuları bu ilişki. Diğer konuda yani yaş konusunda ise haklılığınıza diyecek bir şeyim yok…

migrenimsi .!.:

ben konularınızı bilmiyorum da
30 yaşındasınız çocuk mocuk için tehlike olacak bir yaş değil -ne alaka konusu açıldıysa
ilişki daha 3 aylık

yani hakketen "ne bu dram" diyesim geldi

Genişletmek için tıkla...

Aslında bu yaş konusunu bana çevrem, bu ilişkiden bağımsız, genel olarak çok söylemeye başladı. Üzerine bu umutsuz ilişki de eklenince tuzu biberi oldu

mermad- .!.:

3 aylık ilişkiyi gözünüzde çok fazla dramatize edip abartmışsınız..

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten de biraz öyle oldu sanırım

Kasım ayında açtığınız konudan:

Önceki konumu okuyanlar biliyor. Özetle; daha önce evlenmiş ve boşanmış, bir oğlu olan bir adamla beraberim. Kendisi aynı zamanda kendi şirketinde eski sevgilisiyle birlikte çalışıyor.

(Demişsiniz çok fazla uzatmadan AYRILIN. Çok gençsiniz, hayatınızı olmayacak bir ilişkiyle heba etmeyin.)

Ekim ayında da BURNUMU bilerek B.KA soktum başlıklı konu açmışsınız. Kasım ayında ise GELECEĞİ OLMADIĞINI BİLDİĞİN İLİŞKİ diye konu açmışsınız. Her sıkıştığınızda konu açıyorsunuz. Burda size öneride bulunan, ayrıl diyen insanları dinlemiyorsunuz. Kendinizi boşuna tüketiyorsunuz bu adamla. 30 yaşındasınız, erkek mi kalmadı sanki? Kendiniz gibi bekar , çocuksuz biriyle tanışın. Çocuklu adam ve yetmezmiş gibi şirkette eski sevgilisiyle çalışıyor. Bu ilişkide tutunulacak bir şey yokki.

Buyrun bu da eski konulardan birisi:


"Merhabalar, bir önceki konumda hayatımdaki kişinin durumundan bahsetmiştim. Ben 30 yaşındayım, hiç evlenmedim; o 33 yaşında, evlenmiş boşanmış ve bir oğlu var. Sorun bununla da bitmiyor, eski sevgilisiyle hisse ortağı ve birlikte çalışıyorlar, şu anda da sektörleriyle alakalı bir fuara gittiler firmaca. Tabii bu durum bizim aramızda defalarca soruna neden oldu, fuara gitmeme durumu olamazdı, bütün ekip birlikte gitmeliydi. Ben yine sineye çektim ve bekledim. Şu an sorguladıkça ara sıra geriliyoruz, fuar cumartesi gününe kadar devam edecek ve benim kafam sürekli orada. Ben de boş gezenin kalfası değilim, milyon tane işim var, hafta sonu Ankara da eğitimim var. Şu an gerçekten nasıl davranacağımı bilemez haldeyim. Ona göre evet böyle hissetmekle haklıyım ama bu kadar büyütecek bir şey yok, onlar sadece iş arkadaşı. Ama akşam yemeklere mi gidildi, bir şeyler mi içildi; alttan alttan kontrol halindeyim. Kadının linkedin hesabına bakmıştım, uygulamada profilinizi kimlerin gördüğü görünüyor. Gitmiş bizimkine, sizin aranızda bir sorun mu var benim profilime bakıyor birkaç keredir demis. Bizimki de işle ilgili paylasimlara bakıyordur diye geçiştirmiş sonra geldi bana söyledi. Sanırım kadin anladı rahatsızlığımı, akşam yemeklerine ekibe dahil olmuyor, en azından bana söylenen bu. Şu an bana burada kufretseniz yemin ederim sesim çıkmaz, ben bu b.ktan duruma kendimi resmen bile isteye soktum. O kadar güçlü duygular hissediyorum ki, sadece yaşamak istedim. Ama eski sevgilinin varlığını is bile olsa kabullenemiyorum. Bu durumun verdiği huzursuzluk ruh halimde ve ona davranışlarımda sürekli dalgalanmalara neden oluyor. O da bundan hiç hoşlanmıyor, sanki benim elimdeymis gibi. Konu açılıp gerildiğimizde de sadece susuyor. Üzüldüğü zaman susarmış, kişiliği öyleymiş. Allah rızası için akıl verin, kufredin, sövün ama ben bu durumda en sağlıklı ne yapabilirim; fikir verin hanımlar. Geleceğimizin olmadığını biliyorum, sadece güçlü duygularımın önüne set çekmek istemiyorum. Daha önceki ilişkilerimde hiç böyle bir çekim hissetmemiştim. Ama gamsız da olamıyorum. Delirmek üzereyim…"

mavisaclikiz35 .!.:

Konum belli. Daha önceki konuları okuyan hanımlar çok güzel yorumlar yaptılar, hepsine tekrar teşekkür ediyorum.

İlişkim devam ediyor. Bu arada da psikolog desteği almaya devam ediyorum. Dışarıdan bakınca anlamsız gelen ilişkilerin altında yatan birçok süreç var, artık hepimiz biliyoruz. Kendi anne babamdan gördüğüm sağlıksız ilişki süreçleri, belki bir miktar genetik kodlamalar, çevresel faktörler.

Neredeyse 3 ay olacak ilişkimiz başlayalı. Giderek farklılaşan bir süreç yaşıyoruz. Birbirimize alışıyoruz, yaşadığımız tüm olumlu ve olumsuz iletişim süreçleriyle birbirimizi tanıyoruz. Öte yandan, ilişkinin geleceğine dair kaygılarım bu ilişkinin de tadını çıkarmama engel oluyor.
Psikoloğum bir ilişkiye başlamayı bir ilişki evine girmeye benzetiyor ve bu evin 6-7 tane kolonu var (iletişim, romantizm, sorun çözme kapasitesi vb) ve bu kolonların sağlamlığının test edilebilmesi için de belli bir süre geçmesi gerektiğini ve bu sürede de ilişkinin “hakkının verilmesi” gerektiğini söylüyor. Çocuklu bir partner sizin kırmızı çizginiz olabilirdi ama siz bu noktayı alıp artık o evin içine girdiniz ve sürecinizi yaşamalısınız diyor. Aksi taktirde, döngü bozulacağı için pişman olup geri dönmeler ve kısır döngülere düşülebileceğini söylüyor.

Terapi sürecimdeki yönlendirmelere uymaya çalışsam da, 31 yaşına yaklaşıyor olmanın verdiği kaygımı henüz kontrol altına alabilmiş değilim. Geçenlerde bir çocuk hastamın annesi düşük yaptı, beni de çok severler, konu hakkında konuşurken “hocam her şeyin bir zamanı var, kadınların doğurganlık süreleri var, inşallah en kısa zamanda en doğru şekilde size de sağlıklı bir annelik nasip olur” dediğinde neredeyse ağlayacaktım. Duygularım, ilişkim bir yana; gelecekle ilgili planlarım, kurmak istediğim aile, anne olma isteğim bir yana. Böylesine tutku, çekim, yoğun duygu hissettiğim bir insanla aile olamayacağıma olan kıramadığım bu inancım beni çok üzüyor…

Seviyorum, seviliyorum ama bir adım öteye gidecek inancım, gücüm, umudum yok.

Ne yapacağımı bilemez haldeyim…

Lütfen yargılamayın. Hepimiz insanız, farklı süreçlerden geçiyoruz. Ben sadece içimi dökmek istedim…

Genişletmek için tıkla...

Eski, konularınızı biliyorum siz bence bir süre sadece tedavinize odaklanın

Terapist olumlu yönlendirme yapabilir farketmenizi sağlayacak.Ben yaşa asla takilmam kendiniz yazdınız yaş çocuk konusu açılınca gözleriniz dolmuş.Onemli olan sizin ilerleme kaydedip kaydetmeyeceginiz terapide.Benim için insan 5 kete evlenmiş hiç evlenmemiş çocuğu olmuş olmamış kimseyi bununla etiket yapan biri değilim ben.İnsanlar kendi aklını hayatını istediği gibi kullanır.Aklinda hayatında bir sonu var sonuçta.

Bu ilişki sizi mutlu etmez , tedavinize odaklanın...

mavisaclikiz35 .!.:

Ne bu ilişki, ne de benim bu anlamsız yapışıp kalmam akıl karı… Terapiste başlamayı ben uzun zamandır düşünüyordum, bu kişiden de önce ama artık bu süreçle birlikte zorunlu hale geldi ve adım attım. Olmuyor, kadın şirketten gitmiyor ve pusuya yatmış gibi ilişkimizin çatırdamasını ve ilk fırsatta yara bandı olmayı bekliyor. Başkası anlatsa bi tarafımla güleceğim olayı ben yaşıyorum, hayat…

Genişletmek için tıkla...

Ablacım tedavi olsun olmasın insanda gurur olur yahuu kusura bakma lütfen gururun nerelerde bu sırada? Orda kumalık yapan , pususda bekleyen biri var sen de öylece yaşayıp gidiyor musun? Ayrılmalısın böyle bir saçmalığı nasıl kabul edersin? Diğer kadın da profesyonel metres/geyşa türü bir şey sanırım, adam farklı farklı insanlarla meşru birliktelikler kuruyor ama bu kadınla olmayı asla düşünmüyor o da kenarda bekliyor Bilmiyorum dostum, senin problemin neyse artık bağlanma şekli diyorlar öyle mi başka bir şey mi neyse artık bence çözülür gider kurtulursun ama o adam da o kadın da net şekilde hem ahlaksız hem karakter bozukluğu olan insanlar onlara tedavi falan da kar etmez. İkisi de sapık ve hasta zihniyetlerde kaç kurtar kendini.

mavisaclikiz35 .!.:

Ne bu ilişki, ne de benim bu anlamsız yapışıp kalmam akıl karı… Terapiste başlamayı ben uzun zamandır düşünüyordum, bu kişiden de önce ama artık bu süreçle birlikte zorunlu hale geldi ve adım attım. Olmuyor, kadın şirketten gitmiyor ve pusuya yatmış gibi ilişkimizin çatırdamasını ve ilk fırsatta yara bandı olmayı bekliyor. Başkası anlatsa bi tarafımla güleceğim olayı ben yaşıyorum, hayat…

Genişletmek için tıkla...

kadın şirkete ortak değil mi?

yani kusura kalmayın da adamla ilişkisi yürümedi diye neden kendini madden zora sokacak bir iş yapsın?
özellikle de şirkette aktif çalışırken, gelirini katlama durumu varken? kadından ne beklediğinizin farkında mısınız? neden gitsin? ortağı olduğum şirketi neden bırakıp gideyim ayol???

yani bir de yine kusura bakmayın da adam daha 30'ların başında evlenmiş bir de üstüne çocukla ayrılmış
daha çoğu erkeğin hiç evli bile olmadığı yaşta, bu devirde
bence bu adam ya çapkındır ya evlilik sorumluluğu alamayacakken evlenmiştir (ikisi birden de olabilir)

belki de kadın da onun böyle evlilik insanı birisi olmadığın biliyordur ama ilişkide iyidir, neticede siz de bekar çocuksuz halinizle adamla birliktesiniz, o kadının de sizden farklı değil ki...3 aylık ilişkinizle sizden daha fazla mazisi olan kadına neler söylüyorsunuz farkında mısınz?

yara bandı olmayı bekliyor dediğiniz şeye bir örnek vermediğiniz için kadının özellikle ayrılın diye uğraşmadığını düşünerek yazdım. bence bunlar sizin kurgunuz çünkü. kadın şirketten gitmiyor adamla görüşüyor diye siz kuruyorsunuz bence.

çok çekim hissediyorsanız sevişin, gezin tozun alın hevesinizi, heycanı/tutkuyu bitirince ayrılın
yok bu kadar takıntı yapacaksanız bu ilişki size iyi gelmiyor demektir o zaman sonlandırın ama bu dramı bı bırakın Allah aşkına