Ya açık açık hissettiklerinizi söyleyin. Yoksa insanlar anlamıyor. Tecrübeyle sabit. Hem o ne çocuk gibi ağlamış
Ya açık açık hissettiklerinizi söyleyin. Yoksa insanlar anlamıyor. Tecrübeyle sabit. Hem o ne çocuk gibi ağlamışMutlu günler diliyorum herkese, umarım çok uzatıp da sizleri yormam. Bir kamu kurumunda çalışıyorum, işimi seviyorum, arkadaşlarımı da seviyorum. Çok şükür şimdiye kadar bir problem yaşadığım kişi olmadı ama son bir senedir tanıdığım ve aynı ortamda çalıştığım bir arkadaşla iletişim kurmakta sorun yaşıyorum. Normalde insanları dinlemeyi severim ancak gereksiz ve beni ilgilendirmeyen muhabbetleri asla sevmem. Kimseyle de şimdiye kadar karşılıklı polemik yaşamamıştım. Bu bayan arkadaşımız, sürekli konuşmayı muhabbet etmeyi seviyor ancak şöyle bir sorunumuz var ki; çok kez ben ona hiçbir şey sormadan sürekli yaşadığı ne varsa anlatıyor, iş dışında çok manasız konularda bir şeylerden konuşuyor. Bir konuda fikrimi soruyor sence şöyle mi diye, ancak ben bence öyle olmayabilir diye cevap verdiğimde karşımda hayır öyle değil benim bahsettiğim şekilde diye cevap veriyor ve beni de kendi düşündüğünün doğru olduğuna ikna etmek için, yani ona evet sensin demem için konuyu uzattıkça uzatıyor bir döngü içerisine giriyoruz durduk yere. Kafasında net bir düşünce var, kesin bir kararı var, konuyu başlatıp bana soruyor ve verdiğim cevaplar kendisi için doğru değilse ve onu tatmin etmiyorsa benimle mücadele etmeye başlıyor, sen öyle diyorsun ama bu böyle diye. Nerede kiminle ne sorun yaşıyor, neye sinirleniyorsa bunu bana anlatıyor, sürekli anlatıyor ve ben bütün bu konuşmalardan enkaz halinde çıkıyorum. Odada başka arkadaşımız da var ama o aralara çıkıyor döndüğünde işleriyle uğraşıyor, ben öğle arası dışında görev yerimden neredeyse hiç ayrılmıyorum çok gerekli bir durum olmadıkça. Diğer arkadaşlarım yanıma geliyorlar, onlarla konuşuyor bir şeyler paylaşıyoruz, dinliyorum, onlarda bu kişide yaşadığım yorgunluğu ve mücadeleyi yaşamıyorum. Mesafe koymak istedim ama olmadı yani ben yine kendimi saçma sapan konuşmaların içersinde buldum. Daha önce kimseyi dinlerken, kimseyle konuşurken bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Birkaç kez şaka yoluyla kendisini anlatmaya başlayınca sormadım nolur anlatma dedim ama ağladı, ben herhalde çok konuşuyorum dedi. Ben kendimi aşırı kötü hissettim ve tahammülsüz bir insan olduğumu düşünmeye başladım. Etrafınızda hiç böyle insanlar oldu mu, olduysa nasıl bir yol izlediniz bu durumlarda? Ne yapacağımı bilemez durumdayım, nasıl tahammül ederim, nasıl bu insana karşı kendimi daha sabırlı bir dinleyici haline getirebilirim?
Nasıl yapabilirim? Konuşmayı başlattığında bir kez yüzüne bakmış bulunuyorum ve geri çekilemiyorum.
Kendisini durduramıyor ya da ben net bir şekilde sus artık, anlattıklarından bana ne diyemediğim için algılamıyor benim onu dinlemek istemediğimi. Diğer arkadaşımın olmadığı bir gündü.O sırada işlerimi halletmeye çalışıyorum, işime yoğunlaşmıştım. Telefonda çocuğu ile konuştu hararetli bir şekilde, herhalde çocuğuna sinirlendi bilmiyorum, çok yüksek sesli konuşuyor zaten telefonla konuştuğunda, bu sıkıntı değil yeter ki bana bir şey anlatmasın. Telefonu kapattı, çocuğunun ne dediğini, kendisinin ona neler dediğini anlattı uzun uzun ve ben bu kişiye asla ama asla ne oldu, neden sinirlendin, sorun nedir diye bir şey sormadım. Çocuğuma böyle söyledim iyi dememiş miyim diye bana soruyor tabii yine bu esnada. Arada da kendi verdiği cevaba gülüyor, ben de ona böyle dedim diyor gülüyor ve iyi dememiş miyim, haksız mıyım diye soruyor da. Kendisine amaaaan abla hiç yorum yapamayacağım, Allah kolaylık versinnn çok zordur ne diyeyim hiç karışmıyorum dedim. Bana sen bugün iyi değilsin, istersen izin al dinlen dedi.İnternet'e veya telefonda gezerek yüzüne bakmayarak veya işle alakalı birsey yaparak bir dosya almak makas kalem gibi şeyler sormak gibi gibi
Kendisini durduramıyor ya da ben net bir şekilde sus artık, anlattıklarından bana ne diyemediğim için algılamıyor benim onu dinlemek istemediğimi. Diğer arkadaşımın olmadığı bir gündü.O sırada işlerimi halletmeye çalışıyorum, işime yoğunlaşmıştım. Telefonda çocuğu ile konuştu hararetli bir şekilde, herhalde çocuğuna sinirlendi bilmiyorum, çok yüksek sesli konuşuyor zaten telefonla konuştuğunda, bu sıkıntı değil yeter ki bana bir şey anlatmasın. Telefonu kapattı, çocuğunun ne dediğini, kendisinin ona neler dediğini anlattı uzun uzun ve ben bu kişiye asla ama asla ne oldu, neden sinirlendin, sorun nedir diye bir şey sormadım. Çocuğuma böyle söyledim iyi dememiş miyim diye bana soruyor tabii yine bu esnada. Arada da kendi verdiği cevaba gülüyor, ben de ona böyle dedim diyor gülüyor ve iyi dememiş miyim, haksız mıyım diye soruyor da. Kendisine amaaaan abla hiç yorum yapamayacağım, Allah kolaylık versinnn çok zordur ne diyeyim hiç karışmıyorum dedim. Bana sen bugün iyi değilsin, istersen izin al dinlen dedi.Kendisinin asla sorunu olduğunu düşünmüyor. Kırmamaya çalışıyorum ama ben çok yoruldum artık tahammülüm kalmadı.
Şaka yoluyla söylemeye çalıştım, olmadı. Susturamıyorum, işime yoğunlaştığım anlarda hep bana seslenip sürekli bir şeyler anlatıyor. Mesela çok yoğunum, işime bakıyorum. Bana sesleniyor, biliyor musun altın fiyatları kuyumcularda şehirlere göre değişiyormuş, her şehirde kuyumcuların koyduğu fiyatlar farklı farklıymış. Mesela şu şehirde daha ucuzken diğer şehirde daha pahalıymış. Bizim bulunduğumuz şehirde yüksek fiyata satılıyormuş. Ben ona bu konuyu sormadım, merak etmedim bu bilgi benim hayatımda zerre yer tutmayacak, beni alakadar etmeyecek bir şeyken, benimle bu konuyu konuşuyor, yorum yapmamı bekliyor. Ben zoraki bir şeyler söylüyorum ama her defasında bir şeylerden bahsediyor hiçbir konuşmayı ben başlatmıyorum, bir ona bir şey sormuyorum merak etmiyorum onunla ilgili hiçbir şeyi ve beni ilgilendirmiyor onun bana anlattığı hiçbir şey. Bazen de bana bir konu hakkında soru soruyor, fikrimi soruyor, verdiğim cevap onun düşündüğü gibi değilse bana hayır öyle değil şöyle diye benimle bir tartışmaya, beni ikna etme mücadelesine giriyor, ben konuşma sonunda enkaz haline dönüşüyorum.Ya açık açık hissettiklerinizi söyleyin. Yoksa insanlar anlamıyor. Tecrübeyle sabit. Hem o ne çocuk gibi ağlamış
Baştan yapamadığım için şu an durumdan nasıl kurtulabileceğini bilmiyorum. Onu başkalarıyla da konuşmaktan korkar hale getirmekten, üzmekten de korkuyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama yorulduğumu, onun bana bir şey anlatmasını istemediğimi de artık anlamasını istiyorum. Bunu onu kırmadan nasıl yapabilirim?Baştan önünü kesecektiniz iyice alışmış. Hiç cevap vermeyin sorarsa bilmem duymadım anlamadım isim var şu an fln diyin niye kendinizi bu kdr hirpalatiyorsunuz
Baştan yapamadığım için şu an durumdan nasıl kurtulabileceğini bilmiyorum. Onu başkalarıyla da konuşmaktan korkar hale getirmekten, üzmekten de korkuyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama yorulduğumu, onun bana bir şey anlatmasını istemediğimi de artık anlamasını istiyorum. Bunu onu kırmadan nasıl yapabilirim?
Bilmiyorum, başkaları onu dinlerken ne hissediyor bilgim yok ancak ben çok yoruldum onu dinlemekten. Geldiğinden beri beni hiçbir şekilde alakadar etmeyen, zerre merak etmediğim yüzlerce gereksiz muhabbetini dinledim. Bunların hiçbirinde de konuşmayı başlatan ben olmadım. On seneden fazladır çalışıyorum, birçok kişi tanıdım ama beni bu denli bıktıran bir insan hatırlamıyorum.Bunu sadece sana yapıyorsa sorunu kendinde ara. Nefret ediyorum böyle insanlardan. Eski çalıştığım yerde vardı. Birileriyle yasadigi sorunlari bana anlatiyordu yorum yapmiyordum, elimden geldiğince uzak durmaya calistim. İş çıkışı arabasina binmedim kafamı sisirecekti çünkü, kaçtım yani. Ertesi gün niye benle gelmedin diye sitem etti. Ayrıldı sonra zaten... İşi en baştan sıkı tutmak gerekiyor. Gereksiz samimiyete girmemek, kendimizi çok sevdirmemek lazim. O iş yerine adım atarken bir zırhimiz olacak. Sonradan bazı seyleri degistirmek zor.
Zaten asla kavga etmek istemem. Ama uzaklaştırmanın bir yolunu bulmak istiyorum. Önerilerin hepsine açığım. Yeter ki bir yol bulayım.Ayni tavırda devam ederek tamamen duvara bakarmış gibi yaparak. Ben bunu çok iyi beceriyorum ama madde madde yazamam
Gercekten kırılmasını umursamam ama net tavır yapmam kavga etmem
sizin tüm enerjinisini emiyor vampir gibi ve kendiside rahatliyor bu sekilde icindekilerini size dökerek lakin siz psikog yada onun güzin aplasi degilsiniz bence bunu kendinize yaptirmayin su an kafam götürmüyor yada direk hic bir fikrim yok diye herseferinde tersleyin ilgilenmiyorum diye söyleyin herhalde anlar ve sizi rahat birakir tüm gün onun abuk subuklarini dinlemek ve kafanizi sisirtmesine gününü zindan ziyan etmesine izin vermeyin izin vermeyin.aksi takdirde siz dinledikce onunda anlatmalari hic bitmez olan size olur ona birsey olmazMutlu günler diliyorum herkese, umarım çok uzatıp da sizleri yormam. Bir kamu kurumunda çalışıyorum, işimi seviyorum, arkadaşlarımı da seviyorum. Çok şükür şimdiye kadar bir problem yaşadığım kişi olmadı ama son bir senedir tanıdığım ve aynı ortamda çalıştığım bir arkadaşla iletişim kurmakta sorun yaşıyorum. Normalde insanları dinlemeyi severim ancak gereksiz ve beni ilgilendirmeyen muhabbetleri asla sevmem. Kimseyle de şimdiye kadar karşılıklı polemik yaşamamıştım. Bu bayan arkadaşımız, sürekli konuşmayı muhabbet etmeyi seviyor ancak şöyle bir sorunumuz var ki; çok kez ben ona hiçbir şey sormadan sürekli yaşadığı ne varsa anlatıyor, iş dışında çok manasız konularda bir şeylerden konuşuyor. Bir konuda fikrimi soruyor sence şöyle mi diye, ancak ben bence öyle olmayabilir diye cevap verdiğimde karşımda hayır öyle değil benim bahsettiğim şekilde diye cevap veriyor ve beni de kendi düşündüğünün doğru olduğuna ikna etmek için, yani ona evet sensin demem için konuyu uzattıkça uzatıyor bir döngü içerisine giriyoruz durduk yere. Kafasında net bir düşünce var, kesin bir kararı var, konuyu başlatıp bana soruyor ve verdiğim cevaplar kendisi için doğru değilse ve onu tatmin etmiyorsa benimle mücadele etmeye başlıyor, sen öyle diyorsun ama bu böyle diye. Nerede kiminle ne sorun yaşıyor, neye sinirleniyorsa bunu bana anlatıyor, sürekli anlatıyor ve ben bütün bu konuşmalardan enkaz halinde çıkıyorum. Odada başka arkadaşımız da var ama o aralara çıkıyor döndüğünde işleriyle uğraşıyor, ben öğle arası dışında görev yerimden neredeyse hiç ayrılmıyorum çok gerekli bir durum olmadıkça. Diğer arkadaşlarım yanıma geliyorlar, onlarla konuşuyor bir şeyler paylaşıyoruz, dinliyorum, onlarda bu kişide yaşadığım yorgunluğu ve mücadeleyi yaşamıyorum. Mesafe koymak istedim ama olmadı yani ben yine kendimi saçma sapan konuşmaların içersinde buldum. Daha önce kimseyi dinlerken, kimseyle konuşurken bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Birkaç kez şaka yoluyla kendisini anlatmaya başlayınca sormadım nolur anlatma dedim ama ağladı, ben herhalde çok konuşuyorum dedi. Ben kendimi aşırı kötü hissettim ve tahammülsüz bir insan olduğumu düşünmeye başladım. Etrafınızda hiç böyle insanlar oldu mu, olduysa nasıl bir yol izlediniz bu durumlarda? Ne yapacağımı bilemez durumdayım, nasıl tahammül ederim, nasıl bu insana karşı kendimi daha sabırlı bir dinleyici haline getirebilirim?
O kadar doğru ki söyledikleriniz, gerçekten artık ruhumun çekildiğini hissediyorum, ben kendisine asla hiçbir şey sormamışken bana sürekli alakasız bir şeyler anlattığı her konuşmadan, bana soru sorup ben fikrimi söyledikten sonra cevaplarımı beğenmeyip beni itiraz sarmalına, tartışmaya ve bir girdaba çektiği her konuşmadan sonra. Kırmak istemiyorum, incitmek istemiyorum. Şaka yoluyla söyledim olmadı ağladı, durduramıyor kendisini ama beni artık çok fazla yordu, işimi yaparken sürekli bölünüyorum onun yüzünden ve yaptığı konuşmaların çoğundan sonra enkaza dönmüş halde tekrardan işimi yapmaya çalışıyorum. Önerileriniz ve desteğiniz için çok teşekkür ediyorum. Burada yazılan önerileri deneyeceğim, belki önceden denedim birçoğunu ama demek ki bunların hiçbirini istikrarlı bir şekilde yapamadım. Umarım onu kırmadan, üzmeden artık beni gereksiz konuşmaların, tartışmaların içerisine çekmemesini sağlayabilirim.sizin tüm enerjinisini emiyor vampir gibi ve kendiside rahatliyor bu sekilde icindekilerini size dökerek lakin siz psikog yada onun güzin aplasi degilsiniz bence bunu kendinize yaptirmayin su an kafam götürmüyor yada direk hic bir fikrim yok diye herseferinde tersleyin ilgilenmiyorum diye söyleyin herhalde anlar ve sizi rahat birakir tüm gün onun abuk subuklarini dinlemek ve kafanizi sisirtmesine gününü zindan ziyan etmesine izin vermeyin izin vermeyin.aksi takdirde siz dinledikce onunda anlatmalari hic bitmez olan size olur ona birsey olmaz
nicin onun hala kirilabilecegini yada üzülecegini düsünüyorsunuzki oda birazcik düsünebilseydi sizi ne kadar cok bunalltigini onun icin üzülürse üzülsün ben bilmiyorum beni rahatsizlik veren insana bu kadar sevecen duygusal olamam gözüm görmek istemez buz gibide sogurdum kendimden de soguturdumki artik anlasin onun aglama duvari olmadigimi ne sorarsada fikrim hakkinda ne gerek var zaten benim fikrimin kaale almiyorsun birde beni ikna etmeye calisarak kafami yoruyor vede bunaltiyorsun bu sebebten dolayi lütfen is disinda hicbirseyini bana anlatma kusura ister istersende bakma benden bu kadar sana karsi olan sabir kovam tasti tasacak diye söylemelisin hem onada iyilik yapmis olursunuz kendisini bi gözden gecirir düzeltir kendisini belkim akli basinada gelirO kadar doğru ki söyledikleriniz, gerçekten artık ruhumun çekildiğini hissediyorum, ben kendisine asla hiçbir şey sormamışken bana sürekli alakasız bir şeyler anlattığı her konuşmadan, bana soru sorup ben fikrimi söyledikten sonra cevaplarımı beğenmeyip beni itiraz sarmalına, tartışmaya ve bir girdaba çektiği her konuşmadan sonra. Kırmak istemiyorum, incitmek istemiyorum. Şaka yoluyla söyledim olmadı ağladı, durduramıyor kendisini ama beni artık çok fazla yordu, işimi yaparken sürekli bölünüyorum onun yüzünden ve yaptığı konuşmaların çoğundan sonra enkaza dönmüş halde tekrardan işimi yapmaya çalışıyorum. Önerileriniz ve desteğiniz için çok teşekkür ediyorum. Burada yazılan önerileri deneyeceğim, belki önceden denedim birçoğunu ama demek ki bunların hiçbirini istikrarlı bir şekilde yapamadım. Umarım onu kırmadan, üzmeden artık beni gereksiz konuşmaların, tartışmaların içerisine çekmemesini sağlayabilirim.
Önerileriniz için çok teşekkür ediyorum, belli ki ima ettiğim, söylediğim hiçbir şey işe yaramamış şimdiye kadar. Bir daha beni hem işimden alıkoyar hem de yaptığı konuşma sonrası beni enkaza çevirirse yaptığı konuşmanın ardından bunları söylemeyi düşünüyorum. Kimseyle küs olmak, kimseyi kırmak istemem ancak bu insan bana bir şeyler anlattıkça hem ruhumu çekiyor, bende negatif bir yük oluşturuyor yoruyor beni, hem de işime yoğunlaşıp verimli geçireceğim zamanımdan ediyor beni.nicin onun hala kirilabilecegini yada üzülecegini düsünüyorsunuzki oda birazcik düsünebilseydi sizi ne kadar cok bunalltigini onun icin üzülürse üzülsün ben bilmiyorum beni rahatsizlik veren insana bu kadar sevecen duygusal olamam gözüm görmek istemez buz gibide sogurdum kendimden de soguturdumki artik anlasin onun aglama duvari olmadigimi ne sorarsada fikrim hakkinda ne gerek var zaten benim fikrimin kaale almiyorsun birde beni ikna etmeye calisarak kafami yoruyor vede bunaltiyorsun bu sebebten dolayi lütfen is disinda hicbirseyini bana anlatma kusura ister istersende bakma benden bu kadar sana karsi olan sabir kovam tasti tasacak diye söylemelisin hem onada iyilik yapmis olursunuz kendisini bi gözden gecirir düzeltir kendisini belkim akli basinada gelir
Çok teşekkür ediyorum görüşünüz ve öneriniz için. O kadar haklısınız ki, normalde de çok boş konuşmalara ve karşılıklı gereksiz, hiçbir fayda sağlamayan tartışmalara tahammülü olan biri değilimdir. Yakınlık kurmak isteyeceğim karakterde biri olmadığını anladım şu bir yılda bana yaşattığı saçmalıklardan sonra. Aynı ortamda çalışıyor olmak bütün lüzumsuzluklarına tahammül etmek ya da hayatı hakkında sürekli ne var ne yok dinlemek zorunda olmak anlamına gelmiyor elbette ama yok bu şahısta kendini geri çekme durumu hiç yok. Samimi olmak istemiyorum, hayatımla ilgili herhangi bir şeyi onunla paylaşmak istemiyorum, en önemlisi de onun hayatıyla ilgili hiçbir şeyi dinlemek istemiyorum. Merak etmiyorum sormuyorum konuşmaların neredeyse hiçbirini ben başlatmıyorum. Gün içerisinde çok kişi ile muhatap olurum, ben öğle arası ve çok lüzumlu durumlar dışında yerimden ayrılan biri olmadığım için arkadaşlarım gelirler yanıma, güleryüzle karşılarım onları çünkü seviyorum hepsini, kendimi onlarla konuştuktan sonra, hatta hiç kendim bir şey anlatmasam bile onları dinledikten sonra huzurlu ve iyi hissediyorken, olumsuz bir enerji yüklenmiyorken bu insanla konuştuktan sonra enkaz haline gelmiş, sinirlerimle oynanmış, alakasız tartışmalara girmiş gerilmiş hissediyorum. Hep bir şeylerden şikayetçi, hep kendisi haklı, hep mağdur, hep herhangi bir konuda “en” olan o.Çok doğru ve yerinde bir feedback vermişsiniz sakin gidip gönlünü almaya kalkmayın bu sefer o çalcenesi ile arkanızdan dedikodunuzu uzun uzun yapar . Hayat zaten zor ve yorucu beynimizde iki gram ekstra yer kalmamış anamızın babamızın derdini dinlemeye sabrımız yok birde bu tarz insanlar kişiye bıkkınlık veriyor . Mesafe koyun ve asla yanasmayin. Ben çok konuşan biri bana yanasinca elimdeki işe güce dosyaya kafamı gömer dinlemem
Deneyeceğim bunu da, çok teşekkür ediyorum. Umarım başarılı olurum.ben boş konuşan olduğunda önce göz temasını kesip sonra başka bişiyle ilgileniyorum
Soru sorarsa da efendim diyip soruyu tekrar ettirip sıkılıp odamdan çıkmasını sağlıyorum
Kusuruma bakmayın lütfen, bu mesajınızı yeni fark ettim.Saçma gereksiz konular açarak iş arkadaşları yadırganan dışlandığını düşünen ve her şeyi anlatan yüce pastalı “zorunlu” üyesini burada anmak boyun borcudur.
Konu sahibi o arkadaşınız keşke kadınla kulübüne üye olsa burda onu baya sarsarlarbi tane site varmış çok güzelmiş diye yönlendirir misiniz hem sizi daha rahat bırakır buraya dökülür.