Nasıl tahammül edebilirim?


Tülay Kök'ün sınırlar eğitimini dinleyin bence youtube'da bulabilirsiniz.
eğer biriyle konuştuktan sonra iyi hissetmiyorsanız sınırlarınıza giriliyordur gibi bir şey söylemişti tam hatırlamıyorum. Bence bu kadın da sizin enerjinizi çalıyor, sınırlarınızı ihlal ediyor.
 
O kadar haklısınız ki. İlk tanıştığımızda ben özelliğini bilmeden çok kez dinledim, ancak bir süre sonra sürekli onu dinlerken ve alakasız konuşmalar içerisine çekilmişken buluyorum kendimi. Yani sanki kadın benim tahammülsüz olduğum noktamı bulmuş ve artık sürekli olarak bu şekilde aynı noktada deneniyorum, tüm vücudum kasılmış, başım ağrımış ve ben şimdi neden bunları dinledim ve bir de üzerine tartışma noktasına geldim diye düşünürken buluyorum kendimi. Başka kimsede bunu yaşamadım, acaba etrafıma bunu yaşatıyor muyum, diğer insanlara karşı da tahammülsüz müyüm diye kendimi çokça sorguladım ancak ben yerimden hiç ayrılmadığım için gün içerisinde birçok arkadaşım yanıma geliyor, hal hatır soruyor, birbirimize bir şeyler anlatıyor gülüyoruz, hiçbir şekilde ben bunu neden dinledim, ben neden böyle bir sarmala girdim diye düşünmüyorum, şimdiye kadar da hiç böyle bir durumu yaşamadım.
 
O kadar yoruldum ki anlatamam. Acaba sorun bende mi, ben böyle tahammülsüz ve insanları kıran, dinleme problemi olan bir insan mıyım diye sorguluyorum sürekli kendimi. Bir de karşı tarafı susturmuş olmak, onu konuşmaktan korkutmak, onunla konuşmak istemediğimi hissettirmek, ben bunu kimseye yaşatmak istemiyorum ancak öyle bir noktadayım ki tamamen istemediklerimi yapıyor gibi hissediyorum. Bölümden ayrılmak istedim idarecilerimle görüşüp, hepsi çok anlayışlı iyi insanlardır, benim bu şekilde bir talebim olması onları üzdü, bunu da dile getirdiler ancak acele karar vermememi istediler. Bilmiyorum ben huzursuz hissetmek ve birilerine kendilerini huzursuz hissettirmek istemiyorum.
 
Zaten ben sırf kendisi razı olsun diye her fikrine sen haklısın, evet senin düşündüğün gibi, bence de demediğim için geriliyor ortam, bana fikrimi soruyor, ben kendi fikrimi söyleyince hayır ama öyle değil, bence böyle diye konuşmayı sürdürüyor, kendimi bir anda tartışmanın ortasında buluyorum. Ama anlattıkları hiçbir şekilde beni ilgilendirmiyor veyahut asla kendisine; sen şu kişiyle ne yaşadın, dün çocuklar ne yaptı, şu konuda ne düşünüyorsun şeklinde hiçbir soru yöneltmiyorken kendim çekiliyorum manasızca ve lüzumsuz muhabbetlere. Nasılsın diye sormaya korkuyorum yemin ediyorum, korkuyorum çünkü sonrasında ne yaşamış, neler olmuş, kendisine ne demişler gibi neleri duyacağımı, konuşmanın ne zaman biteceğini, neler dinleyeceğimi bilmiyorum.
 
Valla Allah sabır versin , kurtarsın
 
Aynı ortamdayken uzaklaşamadığımı fark ettim. Bu nedenle birim değişikliği talep ettim ancak yönelttiğim yöneticilerim bu talebimi ilk başta şaşkınlık ve üzüntü ile karşıladılar, ben ısrar edince değerlendirmeye alacaklarını ama acele etmememi söylediler.
 
Evet haklısınız, hatta bu hafta başından beri artık aynı ortamda bulunmaya tahammül edemeyecek noktaya geldiğimden beri, gözlerim uykusuzluktan yanmasına rağmen uykuya dalamıyorum, gün içerisinde zihnimin sürekli dolu olduğunu, algılarımın kapandığını hissediyorum.
 
invictu_s .!.:
bunu buraya yazdığınız gibi onu kırmadan anlatın bu durumu bence
Genişletmek için tıkla...
Bunu düşündüm hatta şaka yollu belirttim, ağladı. Ben nasıl bir duruma geldim biliyor musunuz, ne olur bana bugün bir şey sormasın, sormadığım bir şeyleri anlatmasın, fikrimi sormasın da saçma sapan diyaloglara girip de tükenmeyeyim diye sürekli içimden diliyorum.
 
Her sorunda ortam değiştirerek kurtulmak mümkün değil böyle böyle uzay disinami çıkacağız ya oraya daha beter biri gelirse bence baş etme yöntemini öğrenin olmadı kırın yani ben bunu nasıl yazdım bende hiç sevmem kalp kırmayı fakat mecbursam napabilirim delirtenin hicmi suçu yok gibi bakın olaylara birazda
 
Simdi bir konu anlattı ama sizin yorumunuza cevaben kendi bildigini mi okuyor direkt kusura bakma da hem anlatıyorsun hem dinlemiyorsun diye sitem ederim baktim ağladı mi o zaman lütfen psikolog destegi al bak bana anlatıyorsun ama sorunlar çözülmüyor ben de yoruldum.artik derdim
Yani siz kirilmasin diyorsunuz da o sizi dusunmuyorsa siz neden onu gereginden fazla düşünüyorsunuz ki?
Kimse kimsenin psikologu olmak zorunda değil. O da bulmus bedava dinleyici hep ayni cemberde dönüp duruyor sizi yormaktan baska bir sey yapmiyor.
Evet sorunlar yasiyoruz hatta kendi adima o kadar yorgun olmama ragmen cevreme yansitmamaya çalışırım yani insanin kendi sorunlariyla basa cikabilme yetisi olmali yoksa da kazanmak icin cabalamali
İnanin beni de boyle insanlar yoruyor çünkü sizin de enerjinizi emiyorlar ama kendilerinde herhangi bir degisim gelisim emaresi yoktur.
O yüzden o konusurken yukaridaki oneri gibi telefon çaldı diyip.kalkin ya da kusura bakma baska islerim.var sonra konusalim diyerek kestirip atin zamanla azalacaktir baktiniz olmuyor acikca söylersiniz bir psikologa mi gorunsen ben yoruldum uzmana anlat diye
 
kadının amacı dertlerine sorunlarına çözüm bulmak, senden akıl almak değil
seni tamamen çöp kutusu olarak kullanıyor
saçma sapan şeylerini anlatıp rahatlama peşinde sadece
bu nedenle sen onunla zıtlaştığında hayır o öyle değil haklı olan benim kafasına giriyor
zamanında bu tarz insanlarla mecburen aynı ortamlarda bulundum ben de her insan gibi
kesinlikle böyle biriyle zıtlaşma, kendi fikrini kabul etmesi için ikna etmeye çalışma
yani bi tartışma içine girme
evet sen haklısın, doğru diyorsun falan filan deyip geçiştirmen lazım
yani yapabildiğin kadar onun yanından kaçmak için bahaneler bulmaya çalış
telefon ediyor gibi yap, bi işim vardı halledeyim deyip çıkmaya çalış falan

yalnız bu insanı bu kadar kafana takmanı ve onu pür dikkat dinlemeni de anlayamadım
neden bu kadar önemsiyorsun ve dert ediyorsun ki onu ?
ağladıysa ağladı üzüldüyse üzüldü yani boşver sana ne ki, senin sorunun değil aslında bu
niye bu yüzden uykusuz kalıyorsun ? bence bunlar da hiç normal değil
hiç gereksiz vicdan da yapma kalkıp da birini çöp kutusu olarak kullanan biri için
acıma yetime döner koyar g.tüne diye boşuna dememişler
ben kime vicdan yaptıysam hiçbiri bana aynı vicdanı yapmamıştır
salla o yüzden
 
etrafımda böyle insanlar oldu
ilk başlarda normal olduklarını düşünüp dinledim ama sürekli aynı şeyler tekrarlanınca ne sorarlarsa sorsunlar bilmiyorum diyip soguk yaptım
neden böyle davranıyorsun diye soranlara da odak noktam farklı artık kafam götürmüyor böyle konuşmaları diyip açık açık söyledim.Moralim bozuk,hastayım vs gibi yalanlara da başvurmadım.
Karşımdaki üzülsün,sinirlensin,hırslansın hiç umrumda olmadı
Bir süre sonra mesafeli oluyorlar ya da hiç konuşmuyorlar
Canıma minnet benim de zaten
 
+ böyle insanlar psikolog desteği falan almazlar
konuşur da konuşurlar
en baştan konuşacakları konunun tüm detayları ve savunmaları kafalarında gizlidir
 
bir de sorunlarına çözüm bulmanın dışında sürekli bir onaylanma arzuları oluyor
ne yaparlarsa yapsınlar ay evet haklısın,evet o kız çok çirkinmiş,sen mükemmelsin tarzında cevaplar beklerler aksi birşey duyduklarında kaçman lazım
 
Ben hep kendim uzaklaşmaya çalıştım çünkü durmak bilmiyor. Birden bire bir şeyler anlatmaya başlıyor. İnanın asla ama asla hiçbir şey sormuyorum, hiçbir şey sormamışken sürekli bir şekilde konuşma başlatıyor. Başımı çevirsem olmuyor, sadece seyretsem olmuyor, yapamıyorum bunu ayıp olur diye. Bugün artık söyledim, ben bazen seninle konuştuğumda sürekli bir tartışmaya çekiliyorum bu durumu yaşayınca kendimi kötü hissediyorum, seni de kırmak istemiyorum dedim. Evet sen itiraz ediyorsun diyor. Halbuki konuşmayı başlatıp fikrini beyan eden, ben fikrimi söyleyince de hayır öyle değil böyle diye itiraz edip artık konuşmayı tartışma seviyesine çekiyor.
Kendisine hiçbir şekilde bir şey sormadığım halde bana sürekli bir şeyler anlatmasının, sürekli konuşma başlatmasının beni artık bunalttığını söyleyemedim. Çünkü başka bir insanı konuşmaya korkacak hale getirmek istemiyorum inanın.
 
Bugün kendisine durumdan bahsettim ama benim net fikirlerimin olduğunu, bu benim için siyah diyorsam odur şeklinde düşündüğümü söyledi sürekli itiraz edenin aslında ben olduğum yorumunu yaptı. Ben de herhangi biriyle benim söylediğim doğru mücadelesine girmek istemediğimi, herkesin düşüncesinin kendisini bağladığını ama bizim sürekli karşılıklı olarak bu durumu yaşadığımızı, demek ki ikimizin de böyle bir yapısı varsa hiçbir anlamı olmayan konularda kimseyle böyle bir şey yaşamak istemediğimi söyledim. Bu yüzden herhangi bir konuda yorum yapmak, fikir belirtmek istemediğim zaman bu durumu yanlış anlamamasını ve bu yüzden bana kırılmamasını rica ettim. Halbuki saçma sapan konular hakkında itiraz döngüsüne girdiğimiz hiçbir konuşmayı ben başlatmadım. Hatta kendisine artık nasılsın diye bile sormuyorum. Zaten birkaç dakika, birkaç saat içinde nasıl olduğunu, neler yaşadığını, kendisine komik gelen ne varsa, her şeyi anlatmaya başlıyor diğer arkadaşım da ben de herhangi bir şey sormadan.
 
Ne yapmam gerektiğini, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum inanın. O kadar yoruldum ki bu zamana kadar ben kimse ile böyle manasız döngü içerisine girmemiştim. Her zaman önce acaba bende mi sorun diye sorup duruyorum her konuda, hiçbir zaman kimseye rahatsızlık verip yormak istemem, kimseyi üzmek de istemem. Bu yüzden tahammül etmeye çalışırım birilerini incitmektense. Artık tahammül edemez noktaya geldim. Hiçbir zaman artık sus, sana hiçbir şey sormadım bana sürekli bir şeyler anlatıp, bir şeyler sorup beni yorma diyemedim. Belki ben zaten çok konuşan insanlara karşı tahammülsüz olduğum için böyle oldu diye düşündüm.
 
Ben şaka yoluyla kendisine bir kez başka bir konuda bir şey dinlerken araya girince dur kız, sormadık bir dur nolur dedim. Ağladı. Kendimi onu teselli ederken, kendime de kızarken buldum. Bazen de bana soru soracağı zaman abla bana fikrimi sorma sonra itiraz ediyorsun dediğim de oldu. Neyse dedim belki bana normal gelmiyordur bu durum ama yok gün içerisinde hal hatır sormak dışında hiçbir şekilde, işimle ilgili olmayan, beni ilgilendirmeyen bir konuda konuşma başlatmadım böyle bir huyum yok. Tüm gün işimle uğraşıp kimseyle konuşmasam asla sıkılmam. Ama bu arkadaş sabah geliyor başlıyor, sormadan anlatıyor, gün içerisinde kaç kez bir şeyler anlatıyor hatırlamıyorum. Ben konuşmadığım için acaba anormal miyim anlamıyorum. Sevmiyorum sürekli konuşmayı, kimse sormamışken ne yaşamışım başımdan ne geçmiş anlatmayı, beni alakadar etmeyen bir şeyleri dinlemeyi hiç seviyorum. Beni ilgilendirmeyen, sormadığım halde anlatılanları dinlemek zorunda mıyım? Bunu yapmayınca kötülük mü etmiş olurum incitir miyim diye içimde biriktirip durdum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Oda arkadaşlarım odadan çıktiğım an dedikodumu yapmaya başlıyor
Yorumlar
18
Görüntüleme
958
garciaas
Nasıl düzeleceğim?
Yorumlar
18
Görüntüleme
710
hunny bunny
N
Boşanma sonrası yeni hayat
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
858
nagmem
N
S
  • Kilitli
Tahammül seviyesi
Yorumlar
8
Görüntüleme
608
Mune
A
Elti problemi 🙂
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
Selfridge
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…