Nasıl tahammül edebilirim?

O kadar doğru ki verdiğiniz örnekler. Tam olarak böyle şeyler duyuyorum. Mesela kendisine takı almış, benim haberim yok bu durumdan çünkü sormadım, sormam beni zerre alakadar etmez. İşimle uğraşırken geldi başladı anlatmaya, bak ben ne aldım deyip takısını gösterdi beğendiğimi söyledim, hayırlı olsun dedim. Sonra devam etti, “az önce eşim aradı da kendime takı aldığımı söyledim hiç sorgulamadı iyi yapmışsın hayırlı olsun dedi” diye anlatmaya devam etti, iyi söylemiş dedim. Bu adam çok iyi değil mi yaaaaa, başkasının eşi olsa neden aldın, niye bana haber vermedin derdi ama bak hiç öyle bir şey demedi, ne alsam hiç sorgulamıyor beni, hiç kızmıyor, hep iyi yapmışsın diyor, başkası olsa böyle olmazdı diyor. Mesele bunlar değil aslında, benim büyün bunları hiçbir şekilde merak etmememe ve asla ama asla kendisine sormamış olmama rağmen sürekli ne yaşadı, hayatında ne oldu anlatıyor. Bana ne demek istiyorum olmuyor.
 
Bence diyin
Bir arkadasim vardi eskiden !
Devamli ayni seyleri anlatırdı bir gün dedim ki psikologa git bu sefer bana deli dedin diye gucendi küstü sonra psikologa gitmeye basladi bu sefer psikolog senle ayni seyi soyluyor diye anlatmaya basladi eee dedim ne guzel sen de bir seyler yap yine küstü sonra biraz iyilesince bu sefer bana senin psikolojin bozuk psikologa git bak ben gittim demeye basladi ya da kendi kitap.okur bana da illa oku bir yere gider sen de illa git falan yani kendiyle kiyasliyor illa ben yaptim.sen de yap israrlar en sonunda sıkıldım bir konudan tartistik kendi de küstü ben de aramadim bitti :) yani hep ayni dongude olan insanlar bir yerden sonra sıkıyor siz neden kendinizi baskasi icin yorasiniz ki...
 
Hem de fazlasıyla yordum kendimi inanın. Muhtemelen o da benim psikoloğa gitmeye ihtiyacım olduğunu düşünüyordur çünkü bugünkü konuşmada anladım ki kendisinde hiçbir kusur görmüyor. Benim sürekli itiraz ettiğimi ifade ediyor. Ben artık böyle bir durum içerisine girmek istemediğimi, kimseye benim fikrim doğru, muhatabım illa benim gibi düşünmek, yapmak zorundadır isteğinde olmadığımı ama kendisiyle yaptığım konuşmalarda hiç gerek yokken ve durduk yere bir itiraz döngüsüne girdiğimizi söyledim. Bu durumu yaşamak istemiyorum dedim. Açıkçası zerre anladığını düşünmüyorum. Çok ve boş konuştuğunu söylemedim daha, öyle söylesem yine ağlardı kesin. Halbuki benim bir senedir ruhum daralıyor sürekli onu dinlemekten, lüzumsuz tartışmalara çekilmekten. Bir insan, sürekli olarak karşı taraf kendisine hiçbir şey sormamışken bir şeyler konuşur bir şeyler anlatır mı yahu? Ben sormuyorum ve sürekli bir şeyler dinliyorum. Bölüm değiştirme isteğimi belirttim ancak ani kararlar vermemem istendi.
Sizin örneğiniz gibi biriyle karşı karşıyayım sanırım. Bir keresinde, yine asla ben kendisine bu konu ile ilgili bir soru sormamışken, başladı kilo verememekten sitem etmeye ben hiçbir şey yemiyorum ama kilo veremiyorum ya, az yememe rağmen alıyorum diye konuyu açtı. Aslında istediği kilo vermek değil, istediği bu konuda konuşma başlatıp teselli beklemek, evet sen çok az yiyorsun ama alıyorsun cevabını alabilmek, amaçsız bir konuşma tamamen. Çünkü konuşma içerisinde ne söylediysem, hangi öneride bulunduysam hayır, öyle değil, zaten yediğimde bir şey yok, diyetisyene gitmeme gerek yok, verilen ilaçlar işe yaramıyor daha çok yediriyor, benim kullandığım ilaçlar bana kilo yapıyor vs. bu döngü içerisine giriyoruz. Hiçbir cevabımdan tatmin olmadı ve konu nasıl bitti biliyor musunuz? Sen bana çok yiyorsun, o yüzden kilo veremiyorsun diyorsun ama ben yemiyorum diyerek. Ben neden böyle bir şey diyeyim beni ne alakadar eder böyle bir şey anlamıyorum. Konuyu başlatan kendisi, beni girdaba sokan kendisi ve sonunda konuşmadan mağdur ayrılan kendisi oldu.
 
Buraya yolla. Biraz da bizim kafamızı ütüler
Şaka bir yana, dinlemeyin. Baktınız anlatmaya başladı çıkın ortamdan ya da meşgul olun. Anlamıyorum iş yerinde bu kadar muhabbet edecek ortamı nasıl buluyor insanlar.
 
Siz de yorulursunuz yazık olur. İnanın bir başkası ile yer değişikliği yapıp da sebep olmaktan da korkuyorum, işimle birlikte başka odaya geçmeyi talep ettim en son. Odamıza sonradan geldi, bir senedir tanıyorum ama bu süreç boyunca senelerdir samimi olduğum insanlardan bu kadar konuşma, aile hayatı hakkında bilgi, çocuğu telefonda ne demiş, hafta sonu nereye gitmiş, ne yapmış, eşi ona ne söylemiş, ne var ne yok her şeyi dinlememiştim, öğrenmemiştim. Bomboş, ben hiçbir şey sormadığım halde başlayan, zerre merak etmediğim konular. Diğer arkadaşlarımla konuşurken ve onları dinlerken hiç böyle bunaldığımı hatırlamıyorum. Ancak bu kişi her gün bir şeyler konuşuyor anlatıyor, fikrimi soruyor, ben öyle düşünmüyorum deyince itiraz ediyor ve ben ona benzemekten korkuyorum ya da eğer ben dinlemeyi bilmeyen veya her şeye itiraz eden biriysem bunu artık anlasın da sussun istiyorum. Hiç kimse benimle konuşmasa üzülmem çünkü zaten çok konuşmayı sevmiyorum ki normalde. Keşke onunla hiçbir şey konuşmadan işimi yapıp evime dönebilsem. Akşam kafam full dolu dönüyorum eve.
 
Son düzenleme:
Bu sizi de etkiliyor yani psikolojik olarak.
Isterseniz kendinizi bir gün gozlemleyin o kisiyle muhatap olmamaya çalışın baska seylere odaklanin ve günün sonunda ne hissediyorum nasilim.diye kendinizi yoklayin eger iyiyseniz boyle devam ama eger hala akliniza o geliyorsa o zaman siz de destek almayi düşünün derim. Çünkü çok yipranmis ve etkilenmissiniz
 
Ya bizim iş yerinde de var. Gerçekten anlattığı şeylerden beynim yoruluyor. Ben uzak duruyorum ama sizin öyle bir imkanınız yok sanırım. O konussun siz de hı hı, evet, haklısın, sen bilirsin, doğrudur deyip geçin
 
Çok haklısınız, benimle konuşmadığı veya daha az iletişim kurduğumuz zaman bu yorgunluğu hissetmiyorum. Beynimi dolduruyor anlattıkları, hazırlıksız yakalanıyorum hep de, işlerimle uğraşırken başlatıyor bir konuşma, ya da bir şey anlatıyor hiçbir şey sormamışken, ben bunu neden dinledim, bu dinlediklerim ne alaka şimdi diye yorulmuş şekilde işime dönüyorum onu dinledikten sonra.
 
Bunu nasıl yapabilirim? Çünkü o saçma ve gereksiz bir konu açıyor ki bana ne ki bundan demek dışında zihnimden başka cevap geçmiyor. O manasız bir şekilde alakası bir konu açıyor ve o kadar uzun sürüyor ki konuşma.
 
İşte siz onunla gerçekten sohbet ettiğinizi düşünüyorsunuz, dinliyorsunuz gayet iyi niyetli bir şekilde fikirlerinizi söylüyorsunuz ama onun istediği bu değil. Sadece içini boşaltmak ve onaylanmak istiyor
 
İşte siz onunla gerçekten sohbet ettiğinizi düşünüyorsunuz, dinliyorsunuz gayet iyi niyetli bir şekilde fikirlerinizi söylüyorsunuz ama onun istediği bu değil. Sadece içini boşaltmak ve onaylanmak istiyor
Doğru, inanın şimdiye kadar böyle bir durumla karşılaşmadım 10 seneden fazla süredir çalışıyorum, farklı bölümlerde, farklı insanlarla birlikte aynı ortamda görev yaptım ama ilk defa kendimi uzaklaştırmaya çalışmama rağmen kurtulamıyorum bir insanın iletişim çabalarından. Sorunun muhtemelen benden kaynaklı olduğunu düşünüyor, ancak geri durmuyor anlatmaktan, konuşmaktan, sınırlarımı ihlal etmekten. Aynı odada çalışıyorum diye çok samimi olmak zorunda mıyım, her anlattığını dinlemek, her yaşadığını öğrenmek, her fikrini onaylamak zorunda mıyım? Buna mecbur değilim, istemiyorum mecbur kalmayı ancak bunu idrak etmesini sağlayamıyorum hiçbir şekilde.
 
İşte siz onunla gerçekten sohbet ettiğinizi düşünüyorsunuz, dinliyorsunuz gayet iyi niyetli bir şekilde fikirlerinizi söylüyorsunuz ama onun istediği bu değil. Sadece içini boşaltmak ve onaylanmak istiyor
Ayrıca buna izin vermezsem geçimsiz ve kötü biri mi olurum acaba diye düşünüyorum. Yalnızca bu insanı durdurmak istiyorum, diğer arkadaşlarımı uzaklaştırmak istemiyorum bu insanın benimle artık konuşmamasını istiyorum. Küs olmak değil isteğim, bana sürekli bir şeyler anlatamaması ve bana bir şeyler sorup onaylanma çabası içerisine girip de onaylanmayınca benimle tartışmaya girmemesi benim istediğim.
 
İş yeri orası sonuçta, insan her molada kafa dinlemek ister, internetten işlerini halletmek ister. Konuşmayı sevmemek de normal yani bunda tuhaf bir şey yok ki. Bana göre de mantıklı konuşmayan sussun bari. Kadın çöp kutusu gibi kullanıyor, toksik biri. Allah sabır versin.
 
Aminnnnn Onu incitmeden nasıl bunu ifade edebileceğimi bilmiyorum. Bana her şeyi anlatmak zorunda olmadığını, ben merak etmiyorken ve kendisine hiçbir soru yöneltmemişken iş dışında her konuda sürekli bir şeyler söylemesinin, yorum beklemesinin beni yorduğunu nasıl ifade edebilirim. Sorun sende değil bende diye bir tavır sergiledim sanırım üzülmemesi için ama işe yaramadı. Gün içerisinde benimle konuşmasa ben üzülecekmişim gibi mi hissediyor, düşünüyor sürekli bir şey anlatıyor anlamıyorum.
 
Üzülmesin diye açıklama yaparsan seni sorunlu görür. İşte ben böyle biriyim filan anlamaz bu kez seni etiketlemeye başlar. Direkt bilsin yani çok konuşuyor, yoruyor. Alakasız şeyler anlatıyor. İsterse kırılsın.
Benim eşim çok sessiz bir adamdır. Kendi arkadaş ortamımda bir iki kez bulunmak zorunda kaldı. Dedim ki o öyledir, pek konuşmaz. Arkadaşlar alınmasın diye aslında öyle demiştim. Arkamızdan eşi konuşmayı bilmiyor mu, boş birisi galiba, sinsi mi gibi konuşmalar dönmüş.
Diyemedim tabi biz boş boş konuşuyoruz. Ama pişmanım, zaten mesafe de koydum. Halbu ki benim adam meslek ve kariyerle ben de dahil hepimizi 10 kere tokatlar. İşi de insan iletişiminin yoğun olduğu bir iş. Sadece boş konuşmuyor ve insanları dinleyip notunu verip geçiyor. Ben çok saygı duyuyorum o yüzden de böyle biriyle evliyim.
Kendiniz ne iseniz osunuz. Açıklamaya hiç gerek yok. Boş konuşan kendisi.
 
Şimdiye kadar kendisine hep bu şekilde yaklaştım, kesinlikle bunun benim sorunum olduğunu düşünüyor. Çünkü ben onu dinlemek zorundaymışım da herkesi dinleyip onu dinlememişim veyahut onu konuşmaktan korkar hale getiriyormuşum şeklinde hissettirmek istemediğim için hep bunun benimle ilgili olduğunu söyledim. Yanlış yaptım. Çünkü onu kırmak istemedikçe kendimi aşırı yordum. Yalnızca onu çok incitmeden bunu yapabilmenin yolunu bulamadım bulamıyorum. Benimle konuşmasını istemiyorken diğerleri ile konuşamaz hale getirmekten korkuyorum.
 
Hiç korkma bence, bu kadar ince olmak yaramıyor insanlara. Seni suçlu buluyor çünkü sen kırmadan yapım böyle demişsin. Hayır yani yapın da böyle olabilir. Dediğim gibi ben boş konuşmayan, yerini, sınırları bilen, yerinde konuşan, tabiri caizse ağır insanlara çok saygı duyarım. Kendini zorlamanın alemi yok. Bu halin zaten olması gereken. Diğer türlüsü toksik liğe giriyor.
 
Size ve yorum yapan herkese çok teşekkür ediyorum, önerilerinizi kazıyorum zihnime. O kadar iyi geldi ki görüşleriniz. Umarım önerilerinizi uygulayıp neticeye ulaşabilmeyi başarabilirim.
 
Öneriniz için çok teşekkür ediyorum. Bugün dinlemeye başladım, hakikaten öğretici ve değerli bir paylaşım. Eğitimi bitirdikten sonra, öğrendiklerimi uygulamaya koyabilirim umarım.
 
Saçma gereksiz konular açarak iş arkadaşları yadırganan dışlandığını düşünen ve her şeyi anlatan yüce pastalı “zorunlu” üyesini burada anmak boyun borcudur.
Konu sahibi o arkadaşınız keşke kadınla kulübüne üye olsa burda onu baya sarsarlar bi tane site varmış çok güzelmiş diye yönlendirir misiniz hem sizi daha rahat bırakır buraya dökülür.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…