Çalışanmısınız ?Hepinize keyif dolu bir aksam dilerim
Konuya hemen bir psikologun ilk sorusunun cevabı ile giris yapayim
Cidden çok ama çok mutsuz bir ailede büyüdüm (Belkide topyekün ülke olarak mutsuz bir ailede dünyaya gelip mutsuz bir yaşamda büyüdük)
Aslinda cokta detaya gerek yok Şeker portakalini okumuş olanıniz varsa tamda ordaki gibi mutsuz birbirine mutsuzluktan sarmış bir aile ornegi
babamin isinden dolayı dışardan başımizdan aşagıya para yagiyormus gibi gorunsede cidden icerdwn babanın sorumsuzlugundan dolayi varlik icinde yoklukla geciren bir aileydik.
Okul egitim durumlari baya bi sıkintili sureclerden gecti o sureckerde arkadasim fakan olmadi hayata karisma olayim 19-20 yaslarinda oldu desem yalan soylemis olmam
O yuzden asosyallikten cekiniklikten elimi kolumu nereye koyacagini bilemeyen bir tiptim cok uzunca sure
Zatwn giyim kusam konularindada vasatın altindayim giyinmeyi bile ne olduysa oldugu kadariyla giyim tarzim oldukca duzdur ve en ufak bi degisiklige acik degilim sanki herkes bana bakacakta beni elestirecekmis gibi
Ortamlarda eglenebilen bir yapim yok
Dugun dernek gibi eglenilen ortamlarda bulanamam
Aslinda cok ama cok anlatacagim sey varda zamaninizdan cok almayayim.
Neyse toparlayayim konuyu herkes zatwn ne kadar durgun oldugundan eglenemedugimden dem vurur falan
Yakinim oldun olmasin herkesin benim hayatim uzerinde yorum yapma hakki vardir giyimimi degistirmeliymusim cok kendimden vazgecmis biriyim şöyle olmaliymisim böyle olmaliymisjm falan filan hepsine biraz biraz alistim neyse...
Gecenlerde yillardir gormedigim qma telefonla yada internetle baglantimin kopmadigi 15 yillik bir arkadasimin yanina gitmistim bana dedi ki cok mutsuz gorunuyorsun mutsuzlugun bildigin yuzune yansimis dedi
Sonra bi baktim cidden ben neredeyse gulmeyi unutmus gibiyim karamsarligjm yuz metre oteden belli olur fotograf cektirmek benim icin ölüm gibi birsey o cektigim fotograflardada yüzumde egreti bir gülumseme kizlar ben sahiden mutlu olmak istiyorum bu dunyada sayili nefesimiz varken ben kalan ömrümü boyle mutsuz gecirmek istemiyorum
Not:Bir cok kisi psikolojik danismanlik onerecek daha once bir kac kez farkli konularda denedim ama devamli surette istikrarli olamiyorum bu konuda cunku maddi olarak beni gercekten sarsiyor
Yazdıklarınız oldukça güzel ilgimi çekti. Özellikle küçükken bize söylenen sözlerin büyüdüğümüzde kendi iç sesimiz olduğu kısmı. Ben küçükken pek bana ne dediklerini hatırlamıyorum ama genelde hatalarımda şiddetli dayak yediğimi biliyorum. Bu bilinçaltımda ne gibi bir şey oluşturmuş olabilir ? Yani iç sesimi nasıl etkiler ?Ben kendimi bildim bileli neşe dolu, mutlu bir insanım. Çocukken de çok mutlu bir cocuktum. Hatta bazen pazar kahvaltılarına uyandigim halde geç kalkardim (bakkala ablamı gondersinler diye) , ben gidesiye sessiz sessiz oturan ailem ben geldikten sonra gülmeye baslarlardi - çünkü komik bir çocuktum. İçimden 'iyi ki de beni dogurmuslar, eve neşe veriyorum' diye düşünürdüm. Bunu düşünürken de yaşım 7 falandi...
Aslinda her şey toz pembe olduğu için mutlu değilim. Tam tersine hayat sağdan da soldan da vurdu, bir sürü insanın başına gelenden daha çok şey başıma geldi (tehdit, özel hayatımın iğrenç şekilde aileme aksettirilmesi, ev arkadaslarimla mahkemelik olma, Türkiye'nin en ücra köşesinde onu ziyarete gitmisken çok güvendiğin sevgilinin büyük yalanını yakalama, nice nice dost kazığı, işsizlik,okuduğun alanda kariyer yapamama...) Bunlar daha şimdi aklıma gelenler,biraz daha düşünsem daha neler bulurum:)
Ama yine de bir şekilde 'amaaaan' demeyi başardım. Hatta bazı kötü anılar üstünden zaman geçince komik bile olabiliyor...
Genelde şunu diyorum;
Ne yapayım yani,benden kıymetli mi?
Misal , kurumsal görünen ama aşiret gibi yönetilen iş yerimden kovuldum bu hafta. Kaç yıllık haklarımı vermeyecekleri gibi bir de istifa diye çıkış vermişler, işsizlik ödeneği alamayacağım. Şikayet etsem o kadar eli ayağı geniş insanlar ve o kadar çirkefler ki, beni pişman ederler. O yüzden;
"ne b.k olduklarını bildiğim halde bunca sene çalıştım, neyse , haram zıkkım olsun bir gram hakkım kaldıysa. Zararın neresinden dönsen kar.
Amaaaaaan benden kıymetli mi? hazır işsiz kaldım ne zamandır vakitsizlikten yapamadığım şeylerin bir listesini çıkartayim. Ayşe'ye İzmir'e giderim,oradan Fatma'ya Manisa'ya geçerim, Asli'ya İzmir'e uğrarım. Hatta tiflise mi gitsem??? Evet evet tiflise gideyim" dedim
Şu an mutlu mutlu evimde oturuyorum :)
Sevgilim mi hiyanet etti?
Amaaaaan benden kıymetli mi? Dünyada erkek mi bitti?
Dost kazığı mi yedim?
Amaaaaan benden kıymetli mi? Gerçek yüzünü gördüm işte
İş yerindeki insanlar gerçekten çok mu iğrenç?
Amaaaaan bu manyaklar yakin akrabam da olabilirdi, ayrıldıktan sonra hiç birini görmeyeceğim nasılsa. Allah onlarla yaşayana sabır versin
Büyük bir hata mı yaptim
Amaaaaan,canımı mi vereyim. Keşke olmasaydi ama oldu işte naapiim?
Bunun gibi cumleler.
İnan insanı çok rahatlatıyor...
Ama aslında her şey çocukluktan kaynaklı ya. İnsan zor durumdayken bence içses olarak çocukken duyduğu şeyleri kendisine söylüyor. Mesela çocukken en ufak olumsuzlukta 'bir işi de becer, sen böyle beceriksizsin' diye azarlanan çocuk büyüyünce kendine sık sık böyle çirkin ithamlarda bulunuyor. Ben de hatırlıyorum,küçükken neyse çok uzulsem annem babam 'saglik olsun,senden kıymetli değil ya' derdi. Bu cümle öyle yapışmış ki beynime şimdi kendim kendime diyorum...
Neyse,soruya gelirsek , nasıl mutlu olunur?
Öncelikle ne seni çok mutlu ediyor?
Bunu bulmak lazım. Beni mutlu eden,moralimi duzelten şeyler belli. Hayvan sevmek, seyehat etmek, arkadaş sohbeti, aşna fişne...ne zaman mutsuz olsam ya bir seyehat planlarım (çalışırken her ay kenara az da olsa dolar atarım,seyehat param olsun diye) , ya kedili parkıma - Yedikule hayvan barinagina giderim, yüzümü güldüren arkadaşıma ugrarim ya da o sırada hayatımda kim varsa kapısını çalarim...
Böylece modum düzelir...
Sizi ne mutlu ediyor? Elbette vardır bir şey.
Hiç yoksa yeni yeni şeyleri deneyin.
Kendinize bir şans verin. Saçma sapan da olsa deneyin yani, belki mutlu olursunuz. Mesela ben yıldız Tilbe gibi oynuyorum, vücudumda ritim duygum yok. Düğünlerde hep elalemi güldürürüm oynayisimla. Yine de kendime bir şans vermek için bu sene dans dersi aldım. Oysa yani dans etmekten hiç hoslanmam. Yine de bir denemek istedim. Çünkü ya seversem? Denemeden bilemezsin ki.
Siz de kendinize endorfin,seratonin salgilayacak hobiler bulun.
Mesela bisiklete binmeye başladıktan on dakika sonra mutluluk hormonu salgilamaya başlıyorsun. Bunu deneyebilirsin.
Kosabilirsin, düzenli yürüyüş yapabilirsin,köpek sevebilirsin (her şehirde barınak var. Barınaklara gidip 'gonullu köpek gezdirmek istiyorum' diyorsun seve seve sana bir tasma veriyorlar. Kendi köpeğin gibi alanda gezidirip minciriyorsun) , bir STK ile gönüllü şeyler yapabilirsin,dans edebilirsin... Böyle böyle şeyler.
Madem bilmiyorsun nelerin seni mutlu ettiğini 2022 senin kendini keşfetme senen olsun. Hatta teması bu olan bi blog aç, yaptıklarını yaz.
Benim psikoloğum bana blog açmam konusunda ısrar etmişti.
Ben yazdım diye demiyorum ama iyi fikir bence:) ilgi çekici bir blog konusu. Bakarsın bol bol takipçin de olur.
Bunu ilk defa duydum ama kesinlikle deneyecegimKonu sahibi size benzeyen bir oyuncak bebek alıp onu kendi çocukluğunuz yerine koyup ona sevgi ve şefkat göstermeyi deneyin .
Inanin yazdiginizdan bende benden ve kardesinden söz ediyorsunuz sandim ayni sekilde bizim icin sadece yemek ve uyumak var gibi birseyYazdıklarını ben yazdım sandım bir an. Aynı çocukluğu yaşamışız. İyi para kazanan ama sorumsuz baba yüzünden yoklukla giden çocukluk, mutsuz anne, her gün kavga kıyamet, kardeşim de ben de mutsuz insanlarız malesef. Ona da çok üzülüyorum. Yıllardır anksiyete ve depresyonla mücadele ediyorum. Allah kolaylık versin arkadaşım. Okuduk, işimizi elimize aldık ama ne para harcamayı, ne giyinmeyi, ne eğlenmeyi biliriz. İkimiz de uyuruz, yemek yeriz bolca. Kendi adıma en çok YouTube da vakit geçiriyorum. Başkanlarının hayatlarını izliyorum, vlog tarzında. Onlardan bir şeyler görüp bazı şeylere heves edebiliyorum. Nasıl yaşadıklarına bakıyorum, onları neler mutlu ediyor inceliyorum. Eğlenmeyi öğrenmeye çalışıyorum, zaman da geçiyor böylece. Umarım çok ama çok mutlu olursun bir güntüm kalbimle diliyorum bunu.
BekarımMaddi durumunuz nasıl ?
Evli misiniz bekar mı ?
Ve hayatta en çok olmasını istediğiniz şey ne ?
Bunlara bağlı olarak size önerilerim olacak
Canim tedavisi sende bu anlattiklarinin. Sen kendini artik ben boyleyim diyerek bu ruh haline sokmuşsun. Çaba sarfetmiyorsun ve artik sanki işin danişmanliğa kalmiş gibi çok umutsuz davraniyorsun. Kimse olduğu gibi kalmaz, kimse ideal değil, kimse hep takdir gormez, kimse sadece istedigini yapmaz.Hepinize keyif dolu bir aksam dilerim
Konuya hemen bir psikologun ilk sorusunun cevabı ile giris yapayim
Cidden çok ama çok mutsuz bir ailede büyüdüm (Belkide topyekün ülke olarak mutsuz bir ailede dünyaya gelip mutsuz bir yaşamda büyüdük)
Aslinda cokta detaya gerek yok Şeker portakalini okumuş olanıniz varsa tamda ordaki gibi mutsuz birbirine mutsuzluktan sarmış bir aile ornegi
babamin isinden dolayı dışardan başımizdan aşagıya para yagiyormus gibi gorunsede cidden icerdwn babanın sorumsuzlugundan dolayi varlik icinde yoklukla geciren bir aileydik.
Okul egitim durumlari baya bi sıkintili sureclerden gecti o sureckerde arkadasim fakan olmadi hayata karisma olayim 19-20 yaslarinda oldu desem yalan soylemis olmam
O yuzden asosyallikten cekiniklikten elimi kolumu nereye koyacagini bilemeyen bir tiptim cok uzunca sure
Zatwn giyim kusam konularindada vasatın altindayim giyinmeyi bile ne olduysa oldugu kadariyla giyim tarzim oldukca duzdur ve en ufak bi degisiklige acik degilim sanki herkes bana bakacakta beni elestirecekmis gibi
Ortamlarda eglenebilen bir yapim yok
Dugun dernek gibi eglenilen ortamlarda bulanamam
Aslinda cok ama cok anlatacagim sey varda zamaninizdan cok almayayim.
Neyse toparlayayim konuyu herkes zatwn ne kadar durgun oldugundan eglenemedugimden dem vurur falan
Yakinim oldun olmasin herkesin benim hayatim uzerinde yorum yapma hakki vardir giyimimi degistirmeliymusim cok kendimden vazgecmis biriyim şöyle olmaliymisim böyle olmaliymisjm falan filan hepsine biraz biraz alistim neyse...
Gecenlerde yillardir gormedigim qma telefonla yada internetle baglantimin kopmadigi 15 yillik bir arkadasimin yanina gitmistim bana dedi ki cok mutsuz gorunuyorsun mutsuzlugun bildigin yuzune yansimis dedi
Sonra bi baktim cidden ben neredeyse gulmeyi unutmus gibiyim karamsarligjm yuz metre oteden belli olur fotograf cektirmek benim icin ölüm gibi birsey o cektigim fotograflardada yüzumde egreti bir gülumseme kizlar ben sahiden mutlu olmak istiyorum bu dunyada sayili nefesimiz varken ben kalan ömrümü boyle mutsuz gecirmek istemiyorum
Not:Bir cok kisi psikolojik danismanlik onerecek daha once bir kac kez farkli konularda denedim ama devamli surette istikrarli olamiyorum bu konuda cunku maddi olarak beni gercekten sarsiyor
Öncelikle beklentiye girmiyoruz.Hic kimseden hiçbir konuda.Beklentiye girerseniz karşılık bulamaz ve üzülürsünüz. Bu çekirdek ailenizde olsa iş arkadaşlarınızda olsa böyle. Ikinci olarak fiziki olarak saglikliysak mutluluğun en önemli sebebi.Kalktiniz bir yeriniz ağrımıyor çok şükür deyim güne başlarsanız mutluluk depolamaya başlıyor.Sonra bugün kendim için ne yapabilirim?Bu soruya cevap verip harekete geçerseniz mutluluk dolmaya devam.Bir de küçük şeylerden mutlu olmayı bilmek lazım.Mutlukluk için maddi nesneler bekliyorsa bir insan mutlu olması oldukça zordur.Bu arada iyilik yapmak mutluluk deposunu doldurur.Bu iyiliğin cinsi önemli değil yoldan insanların çarpacağı bir tasi almak kuşlara bayat ekmek vermek, bir çocuğun başını okşamak.Lutfen şunu da unutmayın.Hic bir dert sizinle kalıcı degilHepinize keyif dolu bir aksam dilerim
Konuya hemen bir psikologun ilk sorusunun cevabı ile giris yapayim
Cidden çok ama çok mutsuz bir ailede büyüdüm (Belkide topyekün ülke olarak mutsuz bir ailede dünyaya gelip mutsuz bir yaşamda büyüdük)
Aslinda cokta detaya gerek yok Şeker portakalini okumuş olanıniz varsa tamda ordaki gibi mutsuz birbirine mutsuzluktan sarmış bir aile ornegi
babamin isinden dolayı dışardan başımizdan aşagıya para yagiyormus gibi gorunsede cidden icerdwn babanın sorumsuzlugundan dolayi varlik icinde yoklukla geciren bir aileydik.
Okul egitim durumlari baya bi sıkintili sureclerden gecti o sureckerde arkadasim fakan olmadi hayata karisma olayim 19-20 yaslarinda oldu desem yalan soylemis olmam
O yuzden asosyallikten cekiniklikten elimi kolumu nereye koyacagini bilemeyen bir tiptim cok uzunca sure
Zatwn giyim kusam konularindada vasatın altindayim giyinmeyi bile ne olduysa oldugu kadariyla giyim tarzim oldukca duzdur ve en ufak bi degisiklige acik degilim sanki herkes bana bakacakta beni elestirecekmis gibi
Ortamlarda eglenebilen bir yapim yok
Dugun dernek gibi eglenilen ortamlarda bulanamam
Aslinda cok ama cok anlatacagim sey varda zamaninizdan cok almayayim.
Neyse toparlayayim konuyu herkes zatwn ne kadar durgun oldugundan eglenemedugimden dem vurur falan
Yakinim oldun olmasin herkesin benim hayatim uzerinde yorum yapma hakki vardir giyimimi degistirmeliymusim cok kendimden vazgecmis biriyim şöyle olmaliymisim böyle olmaliymisjm falan filan hepsine biraz biraz alistim neyse...
Gecenlerde yillardir gormedigim qma telefonla yada internetle baglantimin kopmadigi 15 yillik bir arkadasimin yanina gitmistim bana dedi ki cok mutsuz gorunuyorsun mutsuzlugun bildigin yuzune yansimis dedi
Sonra bi baktim cidden ben neredeyse gulmeyi unutmus gibiyim karamsarligjm yuz metre oteden belli olur fotograf cektirmek benim icin ölüm gibi birsey o cektigim fotograflardada yüzumde egreti bir gülumseme kizlar ben sahiden mutlu olmak istiyorum bu dunyada sayili nefesimiz varken ben kalan ömrümü boyle mutsuz gecirmek istemiyorum
Not:Bir cok kisi psikolojik danismanlik onerecek daha once bir kac kez farkli konularda denedim ama devamli surette istikrarli olamiyorum bu konuda cunku maddi olarak beni gercekten sarsiyor
pokemon şarkısını arada bende dinliyorumiçimden geleni yapınca mutlu oluyorum
mesela birazdan pikaçu nun açılış müziğini dinleyecem , sonra da shrek o benim dünyam
Geçicek geçicek,ben son 15 yıldır mücadele ediyorum,bu sefer öyle bı başaricam ki, hayatımı sağlıklı ,rahat yaşayacağım5 ay önce psikolog ve sonrasinda psikiyatr tedaviye başladım
Mutsuzluktan gerçekten ölmek üzereyim
Yeşil reçeteli ilaçlar kullaniyorum
Dr um ilaçlarla düzelecek zamanla diyor ama duzelen bişey yok
Yürüyüş,aktivite,alışveriş,tatil gezme tozma vs.hiçbiri mutlu etmiyor beni
Sizi çok iyi anliyorum
Tavsiyem yok
Gerçekten kimse arkadaş olmak istemez,bunu ben de tespit ettimBeni bilen bilir burada, genelde ben neşeliyimdir. Her şeyden gülecek bir şey bulurum.
Her şeyin o kadar farkındasın ki, sana senden başka ilaç yok.
Senin gibi biriyle kimse arkadaş olmak istemez. Bir kere enerjin çok yanlış. Enerjini yönlendirmeyi denesene ? Kendine farklı bir hayat çiz. Kendini sürekli motive et. Yeni bir çevre edin. Evet çok çok zor ama başarabilirsin.
Benim de enerjimi sömürüyorlar, bu aralar enerjiye çok taktım,zaten psikologa başladım, negatifsen yazma kardeşim bu kadar net. 2022 ye de taktım,çok enerjik baslicam, inşaallah bu sefer başaricam, ajanda alıcam,kupa, yeni kıyafet , halledicem inanıyorum çokÖncelikle kendi kendinizi motive etmelisiniz. Ben sürekli mutsuz hayat enerjisi düşük insanlardan uzak duruyorum çünkü benim enerjimi de sömürüyorlar. Kimsenin de böyle insanları çevresinde tutacağını sanmıyorum. Eğer motivasyon amacınızı doğru belirlerseniz ona göre bir araç çizebilirsiniz. Derli toplu olmak durmak iyidir çok süslü olun demiyorum ama derli toplu olun en azından.
15 yıl çok uzun bi süreGeçicek geçicek,ben son 15 yıldır mücadele ediyorum,bu sefer öyle bı başaricam ki, hayatımı sağlıklı ,rahat yaşayacağım
Gerçekten kimse arkadaş olmak istemez,bunu ben de tespit ettim
Benim de enerjimi sömürüyorlar, bu aralar enerjiye çok taktım,zaten psikologa başladım, negatifsen yazma kardeşim bu kadar net. 2022 ye de taktım,çok enerjik baslicam, inşaallah bu sefer başaricam, ajanda alıcam,kupa, yeni kıyafet , halledicem inanıyorum çok
Ne kadae psikoloğa, danışmana veya psikiyatriste de gitseniz mutluluk konusunda sizin üzerinize düşen şeyler var.Hepinize keyif dolu bir aksam dilerim
Konuya hemen bir psikologun ilk sorusunun cevabı ile giris yapayim
Cidden çok ama çok mutsuz bir ailede büyüdüm (Belkide topyekün ülke olarak mutsuz bir ailede dünyaya gelip mutsuz bir yaşamda büyüdük)
Aslinda cokta detaya gerek yok Şeker portakalini okumuş olanıniz varsa tamda ordaki gibi mutsuz birbirine mutsuzluktan sarmış bir aile ornegi
babamin isinden dolayı dışardan başımizdan aşagıya para yagiyormus gibi gorunsede cidden icerdwn babanın sorumsuzlugundan dolayi varlik icinde yoklukla geciren bir aileydik.
Okul egitim durumlari baya bi sıkintili sureclerden gecti o sureckerde arkadasim fakan olmadi hayata karisma olayim 19-20 yaslarinda oldu desem yalan soylemis olmam
O yuzden asosyallikten cekiniklikten elimi kolumu nereye koyacagini bilemeyen bir tiptim cok uzunca sure
Zatwn giyim kusam konularindada vasatın altindayim giyinmeyi bile ne olduysa oldugu kadariyla giyim tarzim oldukca duzdur ve en ufak bi degisiklige acik degilim sanki herkes bana bakacakta beni elestirecekmis gibi
Ortamlarda eglenebilen bir yapim yok
Dugun dernek gibi eglenilen ortamlarda bulanamam
Aslinda cok ama cok anlatacagim sey varda zamaninizdan cok almayayim.
Neyse toparlayayim konuyu herkes zatwn ne kadar durgun oldugundan eglenemedugimden dem vurur falan
Yakinim oldun olmasin herkesin benim hayatim uzerinde yorum yapma hakki vardir giyimimi degistirmeliymusim cok kendimden vazgecmis biriyim şöyle olmaliymisim böyle olmaliymisjm falan filan hepsine biraz biraz alistim neyse...
Gecenlerde yillardir gormedigim qma telefonla yada internetle baglantimin kopmadigi 15 yillik bir arkadasimin yanina gitmistim bana dedi ki cok mutsuz gorunuyorsun mutsuzlugun bildigin yuzune yansimis dedi
Sonra bi baktim cidden ben neredeyse gulmeyi unutmus gibiyim karamsarligjm yuz metre oteden belli olur fotograf cektirmek benim icin ölüm gibi birsey o cektigim fotograflardada yüzumde egreti bir gülumseme kizlar ben sahiden mutlu olmak istiyorum bu dunyada sayili nefesimiz varken ben kalan ömrümü boyle mutsuz gecirmek istemiyorum
Not:Bir cok kisi psikolojik danismanlik onerecek daha once bir kac kez farkli konularda denedim ama devamli surette istikrarli olamiyorum bu konuda cunku maddi olarak beni gercekten sarsiyor
Ağır değildi şükür ama süreç uzun oluyor, son aylarda kötü oldum valla , psikologa ilk gidiyorum, piskyatriye 2_3 gitmisligim vardı , piskolog ilaca gerek yok dedi, hani piskyatriye yönlendirebilirdi ama bence bana gerek var valla, çok sinirliyim ama asicaz inşaallah arkadaşım, içinden gelmese de keyifli şeyler yap,inan ki duzeleceksin,yoksa bak Allah korusun daha kötü olursan telkinler de fayda etmez. Şükürle başla sağlığına en başta15 yıl çok uzun bi süre5 ayda tükendim
Ay maşallah Allah nazarlardan saklasın siziSokakta yürürken bile gülüyorum.Biraz zıpır denilebilecek bir kadınımdır hep aklıma birşey gelir.Bu üniversite hayatımda da sonraki yıllarda da böyle olmuştur.Bence gülümsediğinde beynin; herşey yolunda ,güvendesin,keyfin yerinde ..mutlu olmaman için bir neden yok düğmesine basıyor.Biliyor musun insanlar da gülen insanı seviyor...bir odaya girdiğimde " sen gelince ortamın enerjisi değişiyor" denilir genelde. "Sen de gelsene" denilen bir kişi oldum hep ama tüm bunlar çocukluğumda bal börek içinde yaşadığım..maddi manevi ihtiyaçlarım zamanında karşılandığı için değil (ailem okulda para isterlerse mahçup oluruz diyerek veli toplantılarıma gelemezlerdi.İlk ve ortaokulda toplam 5 okul değiştirdim. ) karakterim mutlu olmak için birşey bulmaya bir şeylere tutunmaya çok müsait olduğu için mutlu bir insanım. Sen perdelerin açık oturursan emin ol evine güneş girer ..yüzüne güneş birşekilde vurur..ama perdelerin kapalıysa dışarıda puslu ,kasvet bir hava var sanırsın.
Hepinize keyif dolu bir aksam dilerim
Konuya hemen bir psikologun ilk sorusunun cevabı ile giris yapayim
Cidden çok ama çok mutsuz bir ailede büyüdüm (Belkide topyekün ülke olarak mutsuz bir ailede dünyaya gelip mutsuz bir yaşamda büyüdük)
Aslinda cokta detaya gerek yok Şeker portakalini okumuş olanıniz varsa tamda ordaki gibi mutsuz birbirine mutsuzluktan sarmış bir aile ornegi
babamin isinden dolayı dışardan başımizdan aşagıya para yagiyormus gibi gorunsede cidden icerdwn babanın sorumsuzlugundan dolayi varlik icinde yoklukla geciren bir aileydik.
Okul egitim durumlari baya bi sıkintili sureclerden gecti o sureckerde arkadasim fakan olmadi hayata karisma olayim 19-20 yaslarinda oldu desem yalan soylemis olmam
O yuzden asosyallikten cekiniklikten elimi kolumu nereye koyacagini bilemeyen bir tiptim cok uzunca sure
Zatwn giyim kusam konularindada vasatın altindayim giyinmeyi bile ne olduysa oldugu kadariyla giyim tarzim oldukca duzdur ve en ufak bi degisiklige acik degilim sanki herkes bana bakacakta beni elestirecekmis gibi
Ortamlarda eglenebilen bir yapim yok
Dugun dernek gibi eglenilen ortamlarda bulanamam
Aslinda cok ama cok anlatacagim sey varda zamaninizdan cok almayayim.
Neyse toparlayayim konuyu herkes zatwn ne kadar durgun oldugundan eglenemedugimden dem vurur falan
Yakinim oldun olmasin herkesin benim hayatim uzerinde yorum yapma hakki vardir giyimimi degistirmeliymusim cok kendimden vazgecmis biriyim şöyle olmaliymisim böyle olmaliymisjm falan filan hepsine biraz biraz alistim neyse...
Gecenlerde yillardir gormedigim qma telefonla yada internetle baglantimin kopmadigi 15 yillik bir arkadasimin yanina gitmistim bana dedi ki cok mutsuz gorunuyorsun mutsuzlugun bildigin yuzune yansimis dedi
Sonra bi baktim cidden ben neredeyse gulmeyi unutmus gibiyim karamsarligjm yuz metre oteden belli olur fotograf cektirmek benim icin ölüm gibi birsey o cektigim fotograflardada yüzumde egreti bir gülumseme kizlar ben sahiden mutlu olmak istiyorum bu dunyada sayili nefesimiz varken ben kalan ömrümü boyle mutsuz gecirmek istemiyorum
Not:Bir cok kisi psikolojik danismanlik onerecek daha once bir kac kez farkli konularda denedim ama devamli surette istikrarli olamiyorum bu konuda cunku maddi olarak beni gercekten sarsiyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?