Ben geçtim ayda 6 7 kilo verecek kadar az yemek yiyordum cunku psikolojimi bozan olaylar yaşadım gecenin bir yarısı kalkar geceleri tuvalette hem ağlar hem midem bulandığı icin kusardım 6 7 ay böyle geçti .En sonunda ölücem ben ya da gözlerim kör olcak ağlamaktan dedim çünkü gözlerim kararmaya başladı bozmuşum gözlerimi gözlük takmaya başladım ağlamaktan ayna gibi gözüm vardı mutsuzsam bile mutlu gibi davranmaya başladım insanlara yakın oldum hep mutlu şeylerden bahsetmeye çalıştım zamanla düzeldim yeme düzenimde eskisi gibi oldu iştahım açıldı.Ya benim hayatım hala kötü ama acısını kendimden çıkarmıyorum diyeyim sana ağlamıyorum veya sağlıksız beslenmiyorum vücuduma zarar vermiyorum .Ruh sağlığı bozulunca beden sağlığı da bozuluyor . Bu dünyada acı çeken tek insan değiliz bizden öncesi sonrası da acılar çekmeye devam edecek ama biraz kaderi akışına bırak stresi azaltan etkinliklere yönel.Stoa felsefesini araştırmanı önerebilirim bu dünya kimseye kalmayacak neticede bu kadar yük yapma kendine her şeyi ömür sonsuz değil