Merhaba arkadaşlar,
üniversite yıllarımda (15 yıl önce) aşkından eşkıya olduğum :) her günümü güzelleştiren sevgisine tüm kalbimle inandığım hem sevgili hem en yakın dostum gibi hissettim biri vardı hayatımda.
Mezun oldu ve askere gidecekti ben de her fırsatta gittiği yere gideceğimi ev tutacağımı ona yakın olmak istediğimi söylerdim. ( gençlik ve deli cesareti)
Bu arkadasın askerliği Hakkari’ye çıkmasına rağmen ben gitme kararı almıştım ve bu kararımı ona kesin olarak söyledim. Adam bir iki hafta sonra bana bunu sebep göstererek ilişkimize biraz ara vermemizi söyledi ve askere gitti
ben şok ağla zırla, bayılma sinir krizler vs acının tabını yaşadım
Hemen ailemin yanına geri dönme kararı aldım ve kendimi yarı yolda bırakılmış hissi ile bir daha asla telefonunu dahi açmayacağıma yemin ettim. Keza öyle de oldu. Gittiğinin ilk haftası beni aramaya başladı telefonu açıp bir daha beni aramamı gerektiğini beni yarı yolda bıraktığını çok üzdüğünü söyledim her seferinde.
Ardan biraz zaman gecti eee tabi gençliğin verdiği heycanlarda var içimde ben biri ile tanıştım hala aklımda diğerinin olmasına rağmen onunla çıkmaya başladım. Uzun bir ilişki oldu ve biz evlendik. Bir kızım oldu. Ama maalesef eşimin kumar sevdası yüzünden boşanmak zorunda kaldık. Ve en acısını iki yıl sonra onu kaybettik.Eski sevgilim bunu yakın arkaşlarımdan duyup bana sms attı ve ne kadar üzgün olduğunu söyleyerek baş sağlığı diledi.
Şimdi geliyorum hikayenin asıl yerine! Ben içinde farklı farklı şirketlerin bulunduğu büyük bir plaza çalışıyorum. Yaklaşık 2 ay önce otoparkta bir araca hafifce surttum. Çaktırmadan inip islak mendille temizledim ve çizilen yere oje sürdüm
yani neden böyle yaptım bilemiyorum aslında kartımı da bırakabildim ama yapmadım.
Üniversiteden görüştüğüm bir arkadasım bana eski erkek arkadım ile aynı plazada çalıştığımızı ben rahatsız olmayayım diye yıllardır bana söylemediğini iletti. İnanamadım 5 yıldır aynı girişten giriyoruz aynı asansörlere çıkıyorz ama birbirimize denk gelmedik.
Aslında o yıllardır arkadaslarıma beni sorarmış iyi mi bir şeye ihtiyacı var mı mutlu mu diye? Benden full haberdar yani.
Eski eşimin ölümü sonrası bana daha sık yazmaya başladı ihtiyacım olup olmadığını ve kızımın durumunu sorgulayıp destek olmak istedi. İhtiyacım yoktu hep kibarca reddettim ama onun bana manevi anlamda yaklaşımı kızıma olan merakı hoşuma gidiyor.
Gecen hafta o dönemlerdeki arkadas grubumuz toplanacakmış eşler çocuklar vs. Beni de davet ettiler o da orada olacaktı gittim o kadar samimi karşıladı ki beni. Gecen arabama sürtmüşler bi de oje sürmüşler dedi. Ben şok o benim diyemedimÇok konuştuk ben anlattım o anlattı ağladık karşılıklı. Neden diye sorguladık hayatımızı. Bu arada o hiç evlenmedi. Baya dertleştik. Gençtim ve o kararını neden verdim bilmiyorum dedi hakkari gibi bir yere gelmen sana zarar verir diye dünmüştüm dedi.ben de artık bir önemi olmadığını ilettim nazikçe.
Bana sürekli kızımla tanışmak istediğini söylüyor.
Yakın arkadasıma da kendime çok kızıyorum o dönem böyle davranmasaydım o benim kızım olacaktı demiş.
şuan diğer arkadaşlarla aynı wp grubundayız ister istemez konuşmak zorunda kalıyoruz. Her yapılan espiride bile beni kayırıyor, kolluyor gibi vs gösteriyor anlıyorum aslında tekrar denemek istiyor ama ben istemiyorum çünkü benim bir evladım var ama onun yok. Benim önceliğim ve sorumluğum farklı.
Arkadaslarım böyle düşünmemin yanlış olduğunu söylüyor bu sizin kaderiniz vs diyor ben ne yapacağımı bilmiyorum
üniversite yıllarımda (15 yıl önce) aşkından eşkıya olduğum :) her günümü güzelleştiren sevgisine tüm kalbimle inandığım hem sevgili hem en yakın dostum gibi hissettim biri vardı hayatımda.
Mezun oldu ve askere gidecekti ben de her fırsatta gittiği yere gideceğimi ev tutacağımı ona yakın olmak istediğimi söylerdim. ( gençlik ve deli cesareti)
Bu arkadasın askerliği Hakkari’ye çıkmasına rağmen ben gitme kararı almıştım ve bu kararımı ona kesin olarak söyledim. Adam bir iki hafta sonra bana bunu sebep göstererek ilişkimize biraz ara vermemizi söyledi ve askere gitti
ben şok ağla zırla, bayılma sinir krizler vs acının tabını yaşadımHemen ailemin yanına geri dönme kararı aldım ve kendimi yarı yolda bırakılmış hissi ile bir daha asla telefonunu dahi açmayacağıma yemin ettim. Keza öyle de oldu. Gittiğinin ilk haftası beni aramaya başladı telefonu açıp bir daha beni aramamı gerektiğini beni yarı yolda bıraktığını çok üzdüğünü söyledim her seferinde.
Ardan biraz zaman gecti eee tabi gençliğin verdiği heycanlarda var içimde ben biri ile tanıştım hala aklımda diğerinin olmasına rağmen onunla çıkmaya başladım. Uzun bir ilişki oldu ve biz evlendik. Bir kızım oldu. Ama maalesef eşimin kumar sevdası yüzünden boşanmak zorunda kaldık. Ve en acısını iki yıl sonra onu kaybettik.Eski sevgilim bunu yakın arkaşlarımdan duyup bana sms attı ve ne kadar üzgün olduğunu söyleyerek baş sağlığı diledi.
Şimdi geliyorum hikayenin asıl yerine! Ben içinde farklı farklı şirketlerin bulunduğu büyük bir plaza çalışıyorum. Yaklaşık 2 ay önce otoparkta bir araca hafifce surttum. Çaktırmadan inip islak mendille temizledim ve çizilen yere oje sürdüm
yani neden böyle yaptım bilemiyorum aslında kartımı da bırakabildim ama yapmadım.Üniversiteden görüştüğüm bir arkadasım bana eski erkek arkadım ile aynı plazada çalıştığımızı ben rahatsız olmayayım diye yıllardır bana söylemediğini iletti. İnanamadım 5 yıldır aynı girişten giriyoruz aynı asansörlere çıkıyorz ama birbirimize denk gelmedik.
Aslında o yıllardır arkadaslarıma beni sorarmış iyi mi bir şeye ihtiyacı var mı mutlu mu diye? Benden full haberdar yani.
Eski eşimin ölümü sonrası bana daha sık yazmaya başladı ihtiyacım olup olmadığını ve kızımın durumunu sorgulayıp destek olmak istedi. İhtiyacım yoktu hep kibarca reddettim ama onun bana manevi anlamda yaklaşımı kızıma olan merakı hoşuma gidiyor.
Gecen hafta o dönemlerdeki arkadas grubumuz toplanacakmış eşler çocuklar vs. Beni de davet ettiler o da orada olacaktı gittim o kadar samimi karşıladı ki beni. Gecen arabama sürtmüşler bi de oje sürmüşler dedi. Ben şok o benim diyemedim
Çok konuştuk ben anlattım o anlattı ağladık karşılıklı. Neden diye sorguladık hayatımızı. Bu arada o hiç evlenmedi. Baya dertleştik. Gençtim ve o kararını neden verdim bilmiyorum dedi hakkari gibi bir yere gelmen sana zarar verir diye dünmüştüm dedi.ben de artık bir önemi olmadığını ilettim nazikçe.Bana sürekli kızımla tanışmak istediğini söylüyor.
Yakın arkadasıma da kendime çok kızıyorum o dönem böyle davranmasaydım o benim kızım olacaktı demiş.
şuan diğer arkadaşlarla aynı wp grubundayız ister istemez konuşmak zorunda kalıyoruz. Her yapılan espiride bile beni kayırıyor, kolluyor gibi vs gösteriyor
anlıyorum aslında tekrar denemek istiyor ama ben istemiyorum çünkü benim bir evladım var ama onun yok. Benim önceliğim ve sorumluğum farklı.Arkadaslarım böyle düşünmemin yanlış olduğunu söylüyor bu sizin kaderiniz vs diyor ben ne yapacağımı bilmiyorum
şaşırtıcı ama içinde olduğum durum bu.
