Nasıl açacağım bu çocuğu?

Uzman yardimi almak lazim boyle şeylerde.
Ben de sinifin sessiz cocuguydum yani ilkokul zamanlarimda oyleydim.
Kimseyi de sikayet etmezdim ne ogretmene ne aileme, dolayisiyla ezilip, itilip kakildigimdan pek haberleri olmamisti.
Durduk yere gelip bana vurduklarinda bile ses cikartmiyordum nedense suan dusununce hareketlerime anlam veremiyorum neden oyle yapmisim... 🙄

Tabi bunun patlamasini daha sonra yaşadim ben. Lise dönemlerimde zivanadan cikmistim desem yeri, sinifin sessiz cocuguyken okulda millete sağa sola sataşan gruptaki kizlardan olup oldukça agresif ve saldirgan bir hale gelmiştim, bol bol ailem okula cagirildi ve benimle ugrasmak zorunda kalmislardi.
Annem ve babam hep der o dönem ömrümden götürdü o kadar sakin bir cocukken nasil oyle saldirganlaştin diye. 😬

Uzun sure ofke kontrolu problemi yaşadim elbette ama ergenlikten sonra daha sakinleştim yaş aldikca normale dondugumu dusunuyorum.

Siz mutlaka uzman yardimi alın bu ezilmelerin itilip kakilmanin sonucu herkeste farkli oluyor bence.
Aaaa ben 😐
 
Okulun 3.gününde farketmiş adam, bana ulaştı. İzleyin demiştik. 1 ay sonra çocuk kekeliyor dedim. Bana kızımın sesini hiç duymadığını söyledi.
Kaç aylık başladı okula kızın katip?
Anaokuluna gitmedi yazmışsın, ilkokula hazır değildi muhtemelen, yazdıklarından onu çıkardım.

Mizacı konusunda da kızım da isteklerinde ısrarcı olmayan, kolay ikna edilebilir yapıdaydı, geçen yıl pedagogla görüştük, bir süre oyun terapisi aldı. Böyle durumlarda insan biz mi birşeyleri yanlış yaptık telaşına düşüyor.
Öneri üzerine drama kursuna başkaladı kızım. Sonra kendi jimnastik ve şantranç kursuna gitmek istedi. Birşeyler başarmak iyi geldi kesinlikle. Bu sene ilkokulda, ben de başta endişeliydim ama şuana kadar iyi gitti gibi. Bazı şeyleri de yaşayarak, deneyimlerek öğrenecekler.

Bir uzmandan yardım alın derim, rehber öğretmenle de görüsebilirsiniz ilk etapta.
 
Son düzenleme:
Merhaba hanımlar.

Derdim büyük kızım. 1.sınıfa başladı. Pandemiden dolayı anaokuluna göndermemiştik. Bir sıkıntımız var, çocuğum içine kapanık, pısık bir çocuk. Bundan korkuyordum hep, iletişim kuramaz, ezilir, iyice içine kapanır diye. Bugün iki kız arkadaşı gelmiş kalemliğini almış kızımın, gık dememiş. Başka bir arkadaşı ödünç kalem vermiş. Koca gün öğretmenine bile bir şey dememiş, gelmiş akşam evde kalem silgi aranıyor. Sordum nerde diye, öyle öğrendim. Ağzından kerpetenle laf alırız zaten, alabildiğim bu, ya alamadığım? Çok geriliyorum şu an, ben de böyle bir çocuktum, ne kadar unuttuğum, unutmak istediğim, beynimin karanlık dehlizlerine attığım iğrenç anım varsa hepsi çıktı şimdi. Ne yapacağım? Beynim durdu, ne yapacağım?
Hergun dogrulari, nasil davranmasi gerektigini soyleyin. Daha dogruyu yalnişi ayird edemiyor. Ayird edince de artik o içine kapanik haline alişacak o zaman da o perdeyi yirtamiycak. Anne kiz guzelce konuşun. Unutmayin her hangi fiziksel hasar olmayan tüm sorunlar konuşarak hallola bilir
 
Beni kim sakinleştirecek?😢Benim kafam çalışırsa sanki başaracağız gibi geliyor. Her olayda ben böyle mi olacağım, kafamı duvara mı sürteceğim? Çocuk uyudu, şimdi odaya kapandım, bağırsam bağıramıyorum, dağlara koşup haykırmak istiyorum.

Ben hazır olduğunu düşünmüyordum. Anasınıfına gitsin rapor alalım dedim. Eşim, '' Tam öğrenme çağında, bırak. Alışır. " dedi '' Kaç gün yanında olacaksın, kaç gün koruyacaksın, alışsın evin dışındaki hayata '' falan dedi. Başımıza geleceği biliyordum ben. Hatam onu dinlemek oldu.
Katip evet pasif olması zarar görme riskinden dolayı ürkütücü geliyordur ama sen de çok aşırı tepki gösteriyorsun, dünyan başına yıkılmış gibi kendini yıpratmana da gerek yok, arkadaşlar da yazmış bence direkt uzman yardımı almanız daha iyi olur, çocuğun iletişim kurmakta zorlanıyorsa en azından kendi aranızda bir dil geliştirmenize faydası olur uzman desteğinin.

Eşin de düşüncesinde haksız değil, belki zamanlama yanlıştı ama ikinizde çocuğunuzun iyiliğini düşünüyorsunuz.
 
Öne cikan, ozguvenli, sinifta sevilen cocuklar sessiz cocuklarla yakin arkadas olmuyor genelde zaten anlaşamazlar. Kendi okul hayatimda pek gormedim boyle bir yakin arkadaslik.
Aslında bizzat kendi çocukluğumdan yola çıkarak anlatmıştım ama öyle söylemek istemedim ☺️ ben özgüvenli, hareketli ve cazgır bir çocuktum. En yakın arkadaşım sessiz sakin bir çocuktu. Zamanla birbirimizi etkiledik. Hatta belli bir yaşa arkadaşlarım hep sessiz sakin pek ön planda olmayan çocuklardı. Olabiliyor yani bu şekilde.

Bence spora başlatma fikrini değerlendir derim katip
 
Son düzenleme:
Bende böyleydim bir zaman, sebebi annemin aman kimseyle kavga etmeyin, aman ögretmeninize ses çikarmayin vs vs. Demesiydi bir yerden sonra patlak verdi eger boyle seyler soyluyorsan ses cikarma efendi saygili ol dediysek hakkin yenirkende saygili ol demedik de 🙄
 
Ah katibim böyle şeyler mizaç meselesi canım yaw.
Ben mesela çete başıydım, annemde hep ne vardı biraz sakin bir kız olaydın der diye kızardı.
Bunun bence en etkili çözümü kesinlikle sosyalleşmek. Kızını sürekli sosyal olacağı ortamlara sok, dahası tiyatro klubü, drama klubü gibi kendini ifade edeceği yerlere yazdır.
Hatta ben sporun bile bunda çok etkili olacağını düşünüyorum.

Seninde içinde ki çocuğu mıncırıyorum 💕
 
Benim büyük oğlan.
Öğretmeni ağladığında ancak bir derdi olduğunu anlayabiliyor.
Ne susadığını ne tuvaleti geldiğini söyleyemiyor ne de arkadaşı yemeğini döktüğünde yenisini isteyemiyor.
Birkaç gün önce sınıf fotoğrafını gönderdi öğretmen, tüm çocuklar çember olmuş tek sıra, benimki bir arkadaşının arkasında duvar dibinde.
Neden orada olduğunu sordum, minder kalmamış isteyememiş.
İçim cız ediyor, bir yandan evdeki çığırtkan ve hareketliliği neden kapıdan çıkınca bitiyor anlayamıyorum.

Çok fazla özgüven aşılayan cümleler kuruyorum, öyle alt metinli hikayeler ya da geçmiş anılar gibi uydurmalar yapıyorum.

Başka da ne yapılır uzman yardımı dışında, bilmiyorum.
 
Çok üzülüyorum böyle çocuklara ya küçüklüğümde Ben zorbalık yapan bir çocuktum Gerçekten şimdi çok pişmanım bilerek isteyerek gibi görülebilir ama dediğim gibi çocuktum düşünün yani bir de üst sınıflarda olan kişileri eze biliyordum ama okulun birincisi olduğum için hocalar Hiç beni bu konuda uyarmadı şimdi o arkadaşlar ile görüşüyorum her defasında Neler yaptığımı hatırlatıyorlar inanın utanıyorum O yüzden lütfen destek alın bu konuda Hiçbir fikrim yok umarım size yardımcı olabilecek birileri çıkabilir
 
Benim kız da tam tersi herşeyi takıntı herşeye bağırıyor. Hocası önünde biri geçse ona bağırıyor diyor. Çok takıntılı
Bu modelden bende de var.
27 aylık dünyayı yönettiğini sanıyor🤦🏻‍♀️
Cidden böylesi de zor😓
27 aylık bebeyle,kızım herzaman senin istediğin olamaz diye konusmaktan dilimde tüy bitti😣
 
Bi ekleme daha yapayım sevgili katip. Arkadaşlar yazmış benim de aklıma geldi.

Ben siyah kuşak karateciyim. Lisanslıydim ama şu an lisansim yok yapmıyorum artık çünkü. Ciddi bir efor ve tempoydu.


Sporun çocuklara neler verebileceğini bilseniz okuldan önce spora verirsiniz.

Unutmayın. Spor sadece sağlam kafa sağlam beden değil. Mutlu insan demek aynı zamanda.

Hayatimdaki en büyük iyikilerimden biridir siyah kuşağım.

Kızlar için daha sakin sporlar da süper oluyor. Yüzme mesela.

Bi insanın antrenörü olmasi bile bir ayrıcalıktır kızlar . Özellikle kızlarınızı spora alıştırın.


Türkiye turnuvalarina giderdik. Maçlarda antrenörumuz mac arasında arkamızdan bize cesaret verirdi. Suyumu havlumu elime getirirdi. Ne süper anlardı bilemezsiniz❤
 
Sosyal aktivitelere katılması lazım.
Evde de okulda biri ona istemediği birşey yapmaya çalıştığında tepki verilmesi gosterilebilir.
Hiç krese vs gitti mi?
İlk defa okulla mi sosyallesiyor?
Öğretmeni sert mi?
Mizaç olarak sen ve eşin nasılsınız?
 
Akran zorbalığı yaşamasını istemiyorsanız öncelikle Okulunuzun Rehber Öğretmeninden destek alabilirsiniz.Onun dışında kızınızı sınıf arkadaşlarıyla ara ara buluşturun. Anneleriyle iletişiminiz olsun.. Birlikte programlar yapın, ev buluşmaları yapın Okul dışında olumlu iletişimi olan çocuklar sınıfta da birbirlerini bırakmıyorlar. Böylece kızınız arkadaşlarına karşı daha rahat ve özgüvenli olur.
 
Merhaba hanımlar.

Derdim büyük kızım. 1.sınıfa başladı. Pandemiden dolayı anaokuluna göndermemiştik. Bir sıkıntımız var, çocuğum içine kapanık, pısık bir çocuk. Bundan korkuyordum hep, iletişim kuramaz, ezilir, iyice içine kapanır diye. Bugün iki kız arkadaşı gelmiş kalemliğini almış kızımın, gık dememiş. Başka bir arkadaşı ödünç kalem vermiş. Koca gün öğretmenine bile bir şey dememiş, gelmiş akşam evde kalem silgi aranıyor. Sordum nerde diye, öyle öğrendim. Ağzından kerpetenle laf alırız zaten, alabildiğim bu, ya alamadığım? Çok geriliyorum şu an, ben de böyle bir çocuktum, ne kadar unuttuğum, unutmak istediğim, beynimin karanlık dehlizlerine attığım iğrenç anım varsa hepsi çıktı şimdi. Ne yapacağım? Beynim durdu, ne yapacağım?
Malrsef ayni cocuktan bende de var. Suan 4.sinifa gidiyor ve hala ayni hic degismedi cok asiri icine kapanik haksizliga ugrasada asla cvp veremiyor hep elim uzerinde ama bazen hem cok uzulup hemde asiri sinirleniyorum.benim kizim dogdugundan beri cok sakin sessiz icine kapanik bi cocuk yani kisacasi karekteri oyle degistiremiyiruz
 
Bence erkenden bir pedagog yardımı alın. Bu yaşlarda olan her şey travma olarak kalıyor çocuklarda. Düzelmeyecek bir şey yoktur, biraz sabır. Adaptasyon sorunu yaşıyor olabilir.
 
Bu arada sizinle iletişimi de önemli nasıl bir annesiniz? Despot, kuralcı bir anne misiniz? Çocuğunuz siz sormadan sizinle gün içinde yaşadıklarını paylaşır mı?

Kendi velilerimde fark ettiğim en önemli şey çevresiyle ve Öğretmenle iletişim halinde olan daha esnek annelerin çocukları da bir o kadar dışa dönük, sosyal oluyor.

Sert, Öğretmenle,diğer veliler ile sınırlı iletişimi olan Veli'nin çocuğu ya içe kapanık ya saldırgan , oyun kuramayan , oyunlara katılamayan çocuklar oluyorlar.
 
Sosyal aktivitelere katılması lazım.
Evde de okulda biri ona istemediği birşey yapmaya çalıştığında tepki verilmesi gosterilebilir.
Hiç krese vs gitti mi?
İlk defa okulla mi sosyallesiyor?
Öğretmeni sert mi?
Mizaç olarak sen ve eşin nasılsınız?
Anaokulu veya kreşe gitmedi. Bu kadar çok akranı ilk defa gördü. Öğretmeni tanıdığım kadarı ile iyi biri, yaşına rağmen çocuk ile çocuk olabiliyor, gözlemlediğim bu oldu. Beni bu konuda ilk kendisi uyarmıştı, ki bekliyordum.

Eşim çok sosyal, aktif biri. Ben asosyalim biraz, yaptığım iş nedeniyle mecbur az açıldım.
 
Merhaba hanımlar.

Derdim büyük kızım. 1.sınıfa başladı. Pandemiden dolayı anaokuluna göndermemiştik. Bir sıkıntımız var, çocuğum içine kapanık, pısık bir çocuk. Bundan korkuyordum hep, iletişim kuramaz, ezilir, iyice içine kapanır diye. Bugün iki kız arkadaşı gelmiş kalemliğini almış kızımın, gık dememiş. Başka bir arkadaşı ödünç kalem vermiş. Koca gün öğretmenine bile bir şey dememiş, gelmiş akşam evde kalem silgi aranıyor. Sordum nerde diye, öyle öğrendim. Ağzından kerpetenle laf alırız zaten, alabildiğim bu, ya alamadığım? Çok geriliyorum şu an, ben de böyle bir çocuktum, ne kadar unuttuğum, unutmak istediğim, beynimin karanlık dehlizlerine attığım iğrenç anım varsa hepsi çıktı şimdi. Ne yapacağım? Beynim durdu, ne yapacağım?
Pedagogla görüşün, benim kızımda da bu yıl bazı sorunlar baş gösterdi, psikologa götürüyorum psikodramaya başlayacaklar.
 
Back
X