napıcam ben?

Asaletime 9 ay var daha... O zamana kadar dayanabilir miyim emin değilim. Maddi olarak evet biraz zorlanacağız. Asalet sonrası istifa edip yeniden memuriyete dönme gibi kanunda bir hakkımız var ancak devlet bu konuda kurumlara yüzde 2 lik bir kontenjan ayırıyor o da zaten torpili olana gidiyor. İmkansız gibi bir şey yani...
 
İşin acı tarafı ne biliyor musunuz? Branşımdan atandım,çok severek yaptığım,çocukluğumdan beri içinde olduğum ama gördüğüm muameleden dolayı nefret ettirdikleri branşımdan... O kadar emek verdim ki,2 çocukla sabahlara kadar ders çalıştım. Çok zoruma gidiyor şimdi,istifa da deyince... Çok zor geçrkten çok zor.
 
Herşey aynı anda güzel olmuyor işte.Bir yerden verilen güzelliklerin hep bir bedeli isteniyor hayat boyu...Neden ? Neden? Bilemiyorum.Şuan işsiz ve özel sektörde yıllarca sürünmüş birinden fikir almak ne kadar objektif olur bilmiyorum ama bence dişinizi sıkın orda ömür boyu bunun muhasebesini yaparsınız.Ben surda özel sektörde mutsuz olduğum asgari ücret aldığım işyerini bile bıraktığım İçin bin kere pişman oldum kendimi sorguladım canımı sıktım.Neden bıraktım diye.Ve sizden çok daha fazla sıkıntım vardı işle ilgili.
En azından o dediğiniz süre boyunca yine kalacağınızı bilin orda.Allah başka yol açar sabrınızı görmek denemek istiyor belli ki bu bir sınav ve umarım bu sınavı da vereceksiniz.
 
İnanın ne kaybedeceğimin farkındayım. Benim kadroma sahip olmak için ekstra bölüm okuyup,unvan değişikliği sınavına hazırlanıp giren insanlar var. Şunu da biliyorum ki,iki türlü de üzüleceğim. Ama en az hasar verecek olanı seçmeliyim. Çok yıprandım,bekar olsam zor olmazdı belki bu kadar...
 
Siz kararınızı vermişsiniz sanırım istifa edeceksiniz.Ben öyle anladım gibi.Sadece kendinizi rahatlatmak İçin burada sizinle aynı fikirde insanları duymak iyi gelecek diye bekliyor olabilirsiniz.Hakkınızda hayırlısı olsun ben bile çok üzüldüm içim acıdı.Allah yardımcınız olsun.
 
Haklı olabilirsiniz evet... İstifa çok zor,kalmak da zor.
 
Bu çok kişisel bir karar. Ben mesela kendi param olmadan özgürce harcama yapmadan mutsuz olan biriyim. Ancak bu yüzden eşimi tamamen bırakıp başka bir şehre yerleşmezdim en baştan yine de. Fakat burası Türkiye her an her şey değişebiliyor. Hazır atanmışsan en azından asaletinizi tamamlamanız hayatınız boyunca acaba diye yaşamaktan iyidir. Her nimetin bi külfeti var. Baştan bile bile gittiyseniz çok istemişsiniz demektir. İşsiz olduğunuz dönemleri ve atandığınızda hissedip düşündüklerinizi hatırlamanız yardımcı olabilir. Umarım hakkınızda hayırlısı olur
 
Kocanız bugün var yarın yok .bu çok mutlu çiftler için de geçerli.cocuklu bir kadinsiniz.bence önce iş gelmeli .çünkü dünyanın binbir türlü hali var .çocuklu annelerin maaşı mutlaka olmalı ayakları uzerinde durmalı çocukları için bu sart
 
9 ay sonra kararinizi verin .En azından denemiş olursunuz. Bu çok kişisel bir durum .Yıllar once kpss puanım çok uzak ve kırsal yerlere yetiyordu ben tercih bile yapmadim.Ama bu benim tercihim hiç de pişman olmadım . Hayata bir kez geliyoruz ruh sagligim benim için çok önemli .Ama sizi motive eden şeyler bambaskadir atanmayı çok istemissiniz belli ki... Biraz rahatlamaya çalışın öncelikle öyle karar verin .Bu arada pandemi dolayısıyla hepimiz kötü hissediyoruz . Ailelerimize hasretiz aslında .Böyle düşünmeye çalışın ,belki işinize yarar .
 
Eşiniz de siz de çakılı kadroysa bile bile lades demişsiniz. Sağlam bir torpiliniz de yoksa ne bekliyordunuz tam olarak? Memuriyet, para tabii ki insanlara iyi geliyor üstelik atamaların da böyle sıkıntılı olduğu bir yerde ama sonra gitmek için türlü şeyler yapılıyor. Ben bu iş konularinda eşlerin durumuna göre baştan karar vermelerinden yanayim. Önce kabul edip sonra gitmek için çabalamak olmuyor pek.
 
Alın kağıdı elinize artıları eksileri yazın, öyle karar verin.
Buradan aldığınız fikirler sonra sizi pişman edebilir.
Mesela aşağıya yazacaklarım çoğu insan için özellikle memurlar için ters.
Memur olunca bana göre özgürlük kısıtlanıyor, emir altında kalmaktan hoşlanmıyorum. İstediğim zaman çekip gitme, istifa etme hakkımı özgürce kullanmak bana huzur veriyor.
Bunu anlatmamın sebebi aşağıdaki yazdığım eylemin gerekçesi.
Oldu da memur olmayı seçtim, şuan sizin durumunuzu yaşıyorum. Muhtemelen çocuklarımı alır arkama bakmadan çeker giderim.
Ama siz bana uymayın. Durumunuzu en iyi siz bilirsiniz.
 
Aile evinedemi kalıyorsunuz cocuklar içinde çok zor olur onlara yakın düzen kurulabilir ozaman bukadar zorlanmazsiniz 4 yaşındaki kreşe gider alisirsiniz ben istifa etmezdim
 
Bence 9 ay daha sabredin ve tayininizi yaptırmaya çalışın he hiç olmadi sonra istifa edin derim sanki daha mantıklı
 
Biraz da sabredin asaletinizi alın en iyisi o, onca emeğinizi heba etmeyin. Ailenizden destek alın çocuklar için.
 
Eşinizin bulunduğu ilin size mesafesi nedir? Pandemi olmasaydi normal şartlarda ne kadar zamanda bir gorusebilirdiniz? Ve işle ilgili geçmişte yaşadığınız sıkıntılar olmasa bu şekilde uzak sehirlerde yaşamayı ne kadar süre sürdürebilirdiniz? Sonuçta aile birliginiz yok şuan. Eğer iş yerinizde kafanız rahat olsaydı bu tolere edebileceğiniz bir durum muydu? Yoksa sadece işin vermiş olduğu mutsuzluk nedeniyle bir kaçış yeri olarak mı görüyorsunuz eşinizin yanını? Eşinizin yanında iç huzurunuz olacak ama bir yandan da çocuklar büyüyor. Onların daha kaliteli standartlarda yaşamaları, misal şimdiden eğitim hayatları için bir kenarda paraları olması için maddi olarak sizin de desteğiniz şart eşinize. Ama işte bir yandan da huzursuzluk, stres o kadar çok soru var ki bu şekilde sorulacak, değerlendirmeye katılacak, neleri sorsam bilemedim umarım sizin için en hayırlı olacak kararı verirsiniz. Ama bu kararı vermeden önce bulunduğunuz ilden birkaç günlüğüne uzaklaşın ve hayatınıza uzaktan bakın bence. Ve eşiniz topu tamamen size atmasın. Neticede onun da hayatını etkileyecek vereceğiniz karar. Ortak karar almalısınız. Neyi ne kadar tolere edebilirsiniz birlikte karar vermelisiniz.. Allah yardım olsun şimdiden
 
Çok nokta atışları gerçekten... Tek tek açıklamak isterim. Eşim ülkenin bir ucunda ben de siğer ucunda. Aramızda 1600 km mesafe var öyle söyliyim. İşle ilgili evet sorun yaşadım ve bu kararımı tetikledi maalesef. Elbette her yerde sorun var,kimse dört dörtlük değil ama işimde dediğiniz gibi kafam rahat olsaydı ve yaşadığımız şehri sevip alışabilseydik tolere edebilirdim. Çocuklar evet belki standartları daha iyi olacak ama anneleri mutsuz. Çocuklarım bana düşkündürler ve bu onları ne yazık ki etkiliyor. Maddi olarak dolu ama manevi olarak eksik hissetmeleri bence daha önemli bir sorun. İnanın hala karar vermiş değilim. Paramı kazanıyorum iyi de maaşım var ve bundan vazgeçmek çok zor. Diğer yandan huzurum yok,çocukların da keza öyle... Çok ortadayım çok.
 
Bence 9 ay daha sabredin ve tayininizi yaptırmaya çalışın he hiç olmadi sonra istifa edin derim sanki daha mantıklı
Gitmek istedğim kurum beni şimdlik istemiyor ,hiç istemeyebilir de... Dolayısıyla asaletim de işe yaramıyor bu durumda!
 
İşi bilemem de yasaklarda eşin izin alabilirdi hala da alabilir bir tanıdık annemi çok özledim diye izin almış sizin eşiniz de denesin gidip gelmeleri izi sıkılaştırın
 
İşi bilemem de yasaklarda eşin izin alabilirdi hala da alabilir bir tanıdık annemi çok özledim diye izin almış sizin eşiniz de denesin gidip gelmeleri izi sıkılaştırın
Alamadı. Annemi çok özledim diyen tanıdğınız nasıl izin alabildi acaba çok şaşırdım. Defalarca e develetten başvuru yaptık,karakol emniyet kaymakamlık gitmediği yer kalmadı eşimin.. İzin vermediler. Kaldı ki öyle ha deyince gelebileceği bi meafede de değiliz. 1600 km maalesef..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…