Öncelikle tüm bayanların Anneler gününü kutlarım. 
Günlerdir düşünmekten uyuyamadığım,resmen beynimi kemiren bir sorunum ve çözümü için kararsızlığım var. Öncelikle biraz detay vereceğim ki,kararımda bana yardımcı olabilin kk nın güzel kadınları.. 34 yaşımda kadrolu devlet memuru oldum ve 2 çocuğumu alıp,eşimden 1600 km öteye geldik. Tam 16 ay oldu işe başlayalı... Ancak sorun şu ki, sevemedik burayı... Alışamadık. İş yerim fena değil ama oldukça yoğun,birimin kadrolu tek sabit elemanı ben olduğum için herşey bana bakıyor. Daha önceki konularımdan bilen bilir,birimin başındaki hocayla bitakım sıkıntılar yaşadım acemiliğimden dolayı... Şu an işi kavradım diye oldukça iyi bana karşı ama ben maalesef iyi niyetimi kaybettim ona karşı. Yaptığı hiçbir şeyi unutmuyorum ve bu durum işimden soğumama sebep oldu. işe gitmek istemiyorum artık,ayaklarım geri geri gidiyor. Ki işime aşık bir insanım normalde. Çocuklar babalarını çok özlüyor,o da ayrıca bir vicdani yük bana.. 
Burdan gidelim anne,babamın yanına gideim anne deyip duruyorlar,özellikle 4 yaşındaki oğlum...Oldukça kalabalık bir aileyiz aslında ve burda tamamen yalnız kaldılar. Ne arkadaşları var,ne oynayabilecekeri bir alan... Pandemi de tuz biber ekti bu duruma zaten. Annem covid oldu 1 hafta hastanede yattı.Çocuklarla öyle yalnız hissettim ki... Hatta hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Hastaneye gidemiyorum kendimi göstermeye,çocukları bırakacak kimsem yok. Eşim kapanmadan dolayı gelemedi,sadece vefat veya hastaneye yatış durumunda izin varmış. Kalakaldım ortada... Elimi kolumu nereye koyacağımı bilemedim. Velhasılı kelam,bu anlattıklarım özetin de özeti olsa da burda iyi şeyler yaşamadık ve gitmek istiyoruz. Ancak çakılı kadroyum. Tayin hakkım yok. Eşim de çakılı kadro. Diyeceksiniz ki bile bile niye gittin? İstisnalar var çünkü... Asaletten sonra mahkeme yoluyla da gidebiliyorsunuz veya sağlam referansla... Asaletime 9 ay var daha,asaletimi alsam mahkeme yoluyla gidebilecğim bir kurum yok çünkü gitmek istediğim kurum şu an için istemedi beni... bi şekilde referansla Asaletimi aldırıp istifa etsem geri dönüş için gitmek istediğim kuruma başvursam imkansıza yakın diyorlar. Kurum beni isteyene kadar bekleyebileceğimi sanmıyorum,hiç istemeyedebilirler. Bana tek çare istifa kalıyor. Burda daha fazla kalmak istemiyorum çünkü ruh sağlığım iyiye gitmiyor. İstifa etsem emeklerim yanacak,etmesem mutsuz olmaya devam edeceğim,çocuklarımın da ayrıca etkileneceğini düşünüyorum. Eşim kararı bana bıraktı bu arada! Ne karar verirsen arkandayım diyır.Söyleyin hanımlar,ne yapiyim ben?
Günlerdir düşünmekten uyuyamadığım,resmen beynimi kemiren bir sorunum ve çözümü için kararsızlığım var. Öncelikle biraz detay vereceğim ki,kararımda bana yardımcı olabilin kk nın güzel kadınları.. 34 yaşımda kadrolu devlet memuru oldum ve 2 çocuğumu alıp,eşimden 1600 km öteye geldik. Tam 16 ay oldu işe başlayalı... Ancak sorun şu ki, sevemedik burayı... Alışamadık. İş yerim fena değil ama oldukça yoğun,birimin kadrolu tek sabit elemanı ben olduğum için herşey bana bakıyor. Daha önceki konularımdan bilen bilir,birimin başındaki hocayla bitakım sıkıntılar yaşadım acemiliğimden dolayı... Şu an işi kavradım diye oldukça iyi bana karşı ama ben maalesef iyi niyetimi kaybettim ona karşı. Yaptığı hiçbir şeyi unutmuyorum ve bu durum işimden soğumama sebep oldu. işe gitmek istemiyorum artık,ayaklarım geri geri gidiyor. Ki işime aşık bir insanım normalde. Çocuklar babalarını çok özlüyor,o da ayrıca bir vicdani yük bana.. Burdan gidelim anne,babamın yanına gideim anne deyip duruyorlar,özellikle 4 yaşındaki oğlum...Oldukça kalabalık bir aileyiz aslında ve burda tamamen yalnız kaldılar. Ne arkadaşları var,ne oynayabilecekeri bir alan... Pandemi de tuz biber ekti bu duruma zaten. Annem covid oldu 1 hafta hastanede yattı.Çocuklarla öyle yalnız hissettim ki... Hatta hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Hastaneye gidemiyorum kendimi göstermeye,çocukları bırakacak kimsem yok. Eşim kapanmadan dolayı gelemedi,sadece vefat veya hastaneye yatış durumunda izin varmış. Kalakaldım ortada... Elimi kolumu nereye koyacağımı bilemedim. Velhasılı kelam,bu anlattıklarım özetin de özeti olsa da burda iyi şeyler yaşamadık ve gitmek istiyoruz. Ancak çakılı kadroyum. Tayin hakkım yok. Eşim de çakılı kadro. Diyeceksiniz ki bile bile niye gittin? İstisnalar var çünkü... Asaletten sonra mahkeme yoluyla da gidebiliyorsunuz veya sağlam referansla... Asaletime 9 ay var daha,asaletimi alsam mahkeme yoluyla gidebilecğim bir kurum yok çünkü gitmek istediğim kurum şu an için istemedi beni... bi şekilde referansla Asaletimi aldırıp istifa etsem geri dönüş için gitmek istediğim kuruma başvursam imkansıza yakın diyorlar. Kurum beni isteyene kadar bekleyebileceğimi sanmıyorum,hiç istemeyedebilirler. Bana tek çare istifa kalıyor. Burda daha fazla kalmak istemiyorum çünkü ruh sağlığım iyiye gitmiyor. İstifa etsem emeklerim yanacak,etmesem mutsuz olmaya devam edeceğim,çocuklarımın da ayrıca etkileneceğini düşünüyorum. Eşim kararı bana bıraktı bu arada! Ne karar verirsen arkandayım diyır.Söyleyin hanımlar,ne yapiyim ben?
