Ya birde asil moralimi bozan birseyler daha var. Kayinvalidemle yasiyoruz. Yeni evli oldugumuz halde hic saygi duymuyor. Sabahlari oglunu gelip kaldiriyor, ben varim yokum tinlamiyor bile. Yemekte hep onun yanina oturuyor. Esimle bir yere gittik mi basliyor söylenmeye. Benide götürceklerdi, seni niye götürdü. Yok iste, hasta oldugumda, cok evhamlisin cok dikkatsizsin, abartma falan gibi laflara maruz kaliyorum. Elimden gelenin fazlasini yapmama ragmen böyle muamele görmemde beni etkiledi sanirim. Ona gittigimizde et yemedigimi bildigi halde hep etli yemek yapar. Oglu seviyor diye. Bana sirf ismimle hitap eder. Bense ona anne derim. Ama baska bir gelin aradiginda altinim der, bana bakarak. Benimle neden bu kadar ilgisizler onuda algilayamadim. Iyicene icime kapandim artik. Kendimi fazlalik gibi görüyorum.sevilmiyorum sanki esimin ailesi tarafindan. Aranip sorulmam. Arayip sordugundada aaa unutmusuz seni derleR. Kayinvalidem ben kac kere aramama ragmen hep esimi arar. Ben bu kadarini haketmedim. Bu yüzdende sansanirim kendimle cebellesiyorum.
Birde hasta oldugumda esim ilgilenmeye calisir benimle, ayni anda ay benimde suram agriyor kolum agriyor vs gibi nazlanmaya basliyor, artik cok sikildim, cocuk gibi ya... daha yeni evlikigini bile tadamiyorum. Ne yaparsam yapayim yaranamiyorum, cok yoruldum...