ben çocukken annem çok mutsuzdu sinirliydi zor şartlarda yaşıyorduk şartlar düzeldi annem mutlu ama ben mutlu olamıyorum, hani burda hep diyoruz ya çocuğunu her anlamda kısıtlayan her yaşta bebek muamelesi yapan anneler, biri de benim annem 17 yaşıma kadar kendi yatağım bile yoktu, spora gitmeme izin vermedi uyanık olduğum her saat televizyon izlerdim okuldan eve evden okula, okulda da hep yalnız kalırdım fiziksel anlamda bile gelişemedim 28 yaşındayım hastanede 18 in altı mıyım diye soruyorlar derslerimle ilgilenen kimse olmadı gittiğim doktorlar duygusal ihmale uğradığımı söylüyorlar durumu daha kötü yaptığını bilsem de içimden annemi suçluyorum o da bizi suçluyor şartlarında suçu var tabi bütün bunları nasıl atlatırım bilmiyorum 5 yaşında da 16 yaşında da yaşadığım özgüvensizliği dışlanmışlığı hala hissediyorum