Yazdıklarını okurken benim annem mi dedim o kadar benziyorlar. Aynı şeyleri yaşadım senle fazlası var eksiği yok.
Değişmiyorlar canım 7sinde neyse 70in dede o. Bende eskiden üzülürdüm. Ama şimdi takmıyorum. Onun yapmadığı anneliği sen evlatlarına yaparsın inşallah.
benzer şeyleri ben de yaşadım annemle konuşmayı denedim anlamadı beni hiç ya da anlamak istemedi bilemiyorum baktım annem öyle yapıyor bende takmamaya başladım evlendim aramız düzeldi biraz eskisi gibi değil bana karşı ama unutulmuyor çocuk zamanları bazen korkuyorum çocugum olunca bende annem gibi davranırmıyım diye annenle konuşmayı dene canım ama baktın anlamıyor seni yapacak bişey yok unutma Allah korusun sana bişey olsa herkesten önce o koşup gelecek ya da tam tersi ona bişey olsa sen gideceksin herkesten önce kalbinde anneni affetmeyi dene bana sorarsan sen başarılı oldun mu diye kısmen çünkü unutulmuyor bazı şeyler
yazılanları okuyunca çok şaşırdım inanın...
ben çok şanslıyım annem konusunda Allahım acısını göstermesin inş. nerdeyse 40 yaşıma gireceğim annem heran arkamda oldu, en büyük destekçim annem oldu, bana bu kadar güçlü olmayı annem öğretti.. uzakta olsak da bana bir nefes kadar yakınımda olduğunu her zaman hissettirdi..
umarım anneniz bir gün hatasını anlar bakarsınız bir gün kızı diye sarılıverir...
bende aynı durumdayım canım annem hep itti kaktı kafamda sırtımda sopalar kırdı birgün erkek kardeşim öperken benimde içimden geldi öpmeye kalktım onu sımsıkı sarılıp öptü ama ben öpmeye kalkınca off dur dedi itti eliyle o dövmeleri sopalar kırmaları hiçbişey okadr acıtmadı düğünüme 1 hafta kala evden kovdu babam çek git yeter be diye evde hep fazlalık oldum normaldede çok sakin sessiz biriyim hani belki çokmu bağırıp çağırırsın dersen o bile yoktur bende hep susarım varlığımla yokluğum birdir korkudan ve itilip kakılmaktan anne baba sevgisi şefkati görmedim ama şimdi eşim başımı yüzümü okşar sanki anne babamın vermediği sevgiyi şefkati ondan arıyorum oda gördü benim sevgisiz oldugumu o yüzden çok şefkat göstermeye çalışır şükür deyişirmi dersen keşke deyişse bende isterim ama olmaz sanırım pek umudum yok
Bir insanın annesi, kişiyi sorgusuz sevecek ve karşılıksız iyilik yapacak tek kişidir. Elinden gelecek her iyi şeyi yapmaya gönüllüdür.
Sana yaptıgı kötülükleri istemeden yaptı dersem inanır mısın bana ? Ben de anneme çok kızarım, hatta daha 5 dakika önce çocuk gibi azaldım, hep de azarlıyorum.
'Biliyorum kızdıgını ama boş bulunuyorum' diyor... Haklı yani, 53 yaşında gelmiş, anlayışlı olmam lazım.
Kızıyorum ama annem o benim, iki dakika sonra geçiyor. sonuçta bagırabildigim tek kişi de o, başka kimse bu azarları duyup da yanımda kalmaz.
Geçmiş geçmişte kalmıştır güzelim, bugünün tadını çıkar ve gelecek için güzel hayaller kur :)
Allah eşlerimiz konusunda yüzümüzü güldürmüş çok şükür ki inşallah annelerimiz gibi anne olmayız. bende annemin değişebileceği ihtimalini seviyorum ama yok galiba öyle birşey
annemle hiç yakın olamamışız bunca zmandır hep aklımın bir köşesinde bana yaptığı haksızlıklar dönüp duruyor. sabahın köründe kaldırıp kar kış demeden oğlu taze ekmek yesin diye 5 yaşından beri fırına göndermeler... hiç bilmem çocukken çocuk gibi davrandığımı oyun oynadım mı doya doya onu bile hatırlamıyorum bakkala koş dilek ekmek al ıvır zıvır herşey kendinden beklenen minik bir kadındım sanki..
mutsuzluğumu hiç farketmeyen ağladığımda neden ağlıyorsun diye döven bir anne ne kadar saçma bir cümle oldu ama başka türlü de anlatamadım. okula giderken bile saçımı taramazdı o kadar büyük bir uhde kaldı ki içimde uzun örülü saçlı kızları gördükçe benim erkek saçıyla gidip gelmelerim uzayan saçlarımın hemen kesilmesibunlar çoğu insana boş gelebilir belki ama biriktirdikçe içinde yoruyo resmen ortaokuldayken en yakın arkadaşlarımın yanında dayak yedim ne kadar ağır bişey tahmin edersiniz belki hemde suçum yokken bi yanlış anlaşılmayı bana sormak yerine dövmeyi tercih etti ve arkaaşlarımı kovmuştu hiç unutmam..
babam yok diye belkide fazla abarttı kız başına bişey gelir mevzusunu... evlendim evimin hiç birşeyine karışmadı herşeyimi borçla taksitle aldım onca yıl çalışıp parayı eve getirmeme rağmen.. hep özendim annem çeyizime bornoz takımı aldı çatal kaşık aldı diyen arkadaşlarımı hep acı bir tebessüm ettim gözyaşlarım aktı içime anne... tabiki sen farkında olmadın hiçbir zaman
sizce şimdiden sonra aramızda bir anne kız ilişkisi kurulabilir mi nasıl affedebilirim içimde onu? normale döner miyiz
fikirlerinizi esirgemeyin kızlar teşekkür ederim şimdiden
annemi dört yıl önce kaybettim..
inanılmaz bir ilişkimiz vardı,
ona darılıp gücenmek yerine kucaklamayı deneyin..
kaybettiğinizde kırılıp kırdığınız heran için pişmanlık yaşayacaksınız.
Dediğin şeyleri yapmaya kalkarsam annem git kız delirdin mi der elinin tersiyle iter. Annem güya bizi seviyormuşta öyle öpme sarılmayla göstermezmiş sevgisini. İçinden düşünürmüş bizi. inanmıyorum.Düşünen insan aramaz mı? benim geldiğime neden kızıyorsun ki? Zaten 3-5ayda görüşüyoruz
bende cok imreniyorum bende yasayamadim AMA
annemi erken yasta kaybettigim icin yasayamadim 15 yasimdaydim
sukur annem beni hic oyle itip kakmadi ama sevginide fazla gostermezdi
Canim annem MEKANİN CENNET OLSUN keske yasasaydinda yine opup canim yavrum demeseydin
bana bakisin kokun var olusun yeterdi be ANNEM
Konu başlığı dikkatimi çekince okudum ve çok şaşırdım.. Bir anne-kız ilişkisi bu raddeye gelebilir mi? Ne kadar acı, çok şükür annemle aramız bazen iyi bazen kötü ama bu kadar değil
Anneniz gençken kendi annesinden gördüğü muamelenin aynısını bilinçaltından size yapıyor olabilir mi? Belki de babanız olmadığından dolayı kendini hem anne hem baba olmak zorunda hissediyordur bilemeyiz.
Hayat çok kısa alın annenizi karşınıza ve açık açık konuşun şahsen ben ne zaman aramız bozulsa öyle yapıyorum sarılıp barışıyoruz,problemleri geride bırakıp birbirinize sarılın evlenmişsinizde zaten.. İnşallah bir an önce anneniz yaptıklarından pişmanlık duyup ders çıkarır bir daha da yapmaz.. İşi halletmek size düşüyor,hallolur umarım
Bazı insanların çocukluğu, ergenliği, gençliği ve (yaptıysa) evlilik sonrası yaşadıkları, yaşatacakları acılara dönüşür. Bu acıların çıkacağı birileri mutlaka olur ve bu kişiler hep en yakınındaki olur. Ne yazık ki annenizin acılarının dindiği liman, siz olmuşsunuz. Bu negatif bir tablo değil aslında ilk bakışta, diyorum ya "acılarının dindiği liman" diye ondan sebep. Sizi çok seviyordur, ancak bastırılmış duygularını, yaşadıklarını ve bunları yaşama ihtimalinizin oluşu annenizi tetiklemiş muhtemelen. Yine sizin için yani yaptıkları, kendince. Bir süre sonra ise bu anlaşılan, yaşam biçimi olmuş. Yani yaptıkları yine kendince normal.
Yaşadıklarınız bir araya toplandığında sizin için altından kalkılması güç bir yığın olup kalıyor elbette. Çok haklısınız, kimse böyle negatiflikler içerisinde büyümek istemez. En önemli yapmanız gereken şey, çocukluğunuzdan arta kalan bu anıları, daha güzel ve neşeli olanlarıyla değiştirmeniz zihninizde. Aynı filmi yüzlerce kez izlemek nasıl bir insanı yorar, sıkar; bu da aynı durum. Hayatın hep negatif tablolarını görmek bir yaşam biçimi ya da "acılarımla katmerleniyorum" demek için bir bahane değildir. Acılarınız, sıkıntılarınızla yaşamanız, aslında kendinize yaptığınız en büyük kötülüktür.
Annenize gelirsek, bundan sonra sizin istediğiniz ve beklediğiniz "sevecen" anne imajı zor. Dediğim gibi, yaptıkları ve size yaşattıkları muhtemelen bir süre sonra normal durum halini almıştır. Değişmesi imkansız değil, ancak kendinizi değişme ihtimali var diye daha fazla yıpratmanız için bir sebep olamaz bu.
Diyorsunuz, ne güzel mutlu bir evliliğiniz ve yine çok güzel bir bebeğiniz var. Geçmiş anılara bir sünger çekip, bundan böyle önünüze bakmalısınız. Annenizin size yaşattığı şeyleri, çocuğunuza yaşatmamak için en başta bunu yapmalısınız. Güçlü ve sevecen anne ve eş olarak varlığınızı sürdürmelisiniz. Herkes annesiyle hep anımsayacağı mükemmel anıları olsun ister, sizin olmamış. Ama bundan sonra, mutlu bir evlilik ve annelik anıları biriktirmek sizin elinizde..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?