Mucizelere İnanın Ve Asla Vazgeçmeyin

Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
yazdıklarınız okurken aslında daha ne kadar çok yolun başında olduğumu bu kadar çabuk pes etmemem gerektiğini ve er yada geç Rabbim nasip ederse hakkımızda hayırlısı ise hayırlı zamanda hamile kalacağıma inanıyorum bazen o inanç tamamen gidiyor ama bu yol uzun meşakkatli ve ne olursa olsun asla pes etmeyeceğim 32 yaşındayım 26 yaşında başladım bu yolculuğa şuan ara verdim ama devam edeceğim pes etmek yok bu yazınız yaşadıklarınız herkese örnek olsun ve umut olsun sadece bu süreçte sabır, anlayış ve umut dolu olmak gerekir adınıza çok sevindim sağlıkla huzurla mutlulukla büyütün bebeğinizi
 
Bence son deneme nasilsa turmayacak diye dusunup vucudunu rahat biraktin, psikolojinide.. o yuzden olabilir.. tabii Rabbim ol desin yeterli.. bazi seyler caba istiyor… her gittigin adim bebegine kavusmaya daha yaklastirdi seni..

Tedavi surecini cok iyi biliyorum…kolay degil asla .. ama bunun yasla ilgisi yok her zaman.. kisisel faktorler tabii var ama artik o kadar cok insan tedavi goruyor ki..maalesef gunumuzun sorunlarindan bir tanesi.. cok sukur Rabbim senin yuzunu guldurmus. Belki korunmuyorsan, nasilsa olmuyor diyerek, o zaman surpriz olabilir. Genelde gordugum sey bu...Allahim tum
Isteyenleri guldursun💞
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
minik mucizeniz ile güpgüzel yıllar sizlerin olsun.Okurken gözlerim doldu.ALLAH isteyen herkese nasip etsin.Yol yorucu olsa bile yoldaşlarınız çok güzelmiş ki sonunda Allahın izni ile başarmışsınız.Ne mutlu size.
 
Çok duygulandım, çetin bir mücadele vermişsiniz;ama sonunda mucizeniz sizi bulmuş. Mucizeniz sağlıkla büyüsün, sevgili isabel isabel ve K Kazen

Upuzun, hep birlikte sağlıklı ve huzur dolu bir ömrünüz olsun 🤍
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Mucize gibi inşallah bende bebeğime kavuşurum tam umutlarım bitmişken bu yoruma denk geldim üstelik benim ilk denemem şikayetci olmayı bırakıp yola devam etcem tekrar 🤲🏻
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Sonu mutlulukla biten bir hikayeniz olmuş❤️Yavrunuzu sağlıkla sevgiyle büyütün inşAllah hepimize umut oldunuz:KK68:Maşallaahhh:nazar:

Rabbim anne olmayı isteyen dileyen bütün kadınlarımıza kolaylıkla sağlıcakla nasip etsin.Hayallerimizi yaşamamızı ve bize bu yolda güç sabır versiin.Bir gün buraya anne oluyorum yazacağım az kaldı:anneadayı::KK200:
 
Sağlıkla büyütün bebeğinize sizin adınıza çok sevindim. Allah analı babalı büyütsün.
Süreçlerimiz öylesine benzer ki....benim de doktorum Bülent hoca idi.10.tedavimde hamile kaldım ,ilk 3 tedavi başka hastane ve dr idi. Ve genetiğe giden onca yumurtadan tek bir sağlıklı bulamadım ben de. En son gücümün tükendiği yerde genetiğe gitmemiş orta kalitenin altı 2 embriyo transfer edildi ve çok şükür ikizlerim dünyaya geldi 42 yaşımda. Şimdi 6 aylık olmak üzereler...
Kimsenin kafasını karıştırmak istemiyorum fakat genetik testin gerekliliğini hala sorguluyorum. Sizin hikayeyi de okuyunca bi kez daha acaba dedim. Bu işler elbette nasip kısmet orası ayrı ..Bülent hocama ve Yiğit hocama hep duacıyım...
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Okurken resmen ağladım rabbim evladınızı size bağışlasın çok güzel anlatmışsınız asla umudumuzu kaybetmememiz lazım Allah herşeyin en iyisini en güzelini veriyor zamanı gelince 🌸
 
Rabbim analı babalı büyütsün hayırlı bir evlat olsun inşallah. Darısı bizlere olsun tekrarlayan gebelik kayıpları olan bi kadın olarak ne kadar yorgun olsam da böyle hikayeler okudukça motive oluyorm Rabbim büyüktür.
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Mâşâallah bârekallah Allah hayırlı ömürler versin hepinize ❤️
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Ne kadar da güzel anlattınız . Ben bu sürece 41 yaşında başladım şu an 44 yaşındayım. inanıyorum rabbim hayırlısıyla sağlıklı evlat nasip edecek.
Sizin gibi bu süreci yaşayanlardan biri olarak gerçekten maddi ve manevi olarak çok bir zor bir süreç özellikle manevi yönden ben de sizin gibi çok yoruldum. Hatta eşimle boşanma sürecine kadar geldik kullandığım ilaçlar o kadar manevi olarak etkiledi ki psikolojik olarak ben kendimi bile tanıyamıyordum tanıyamıyorum.
3. tüp bebek sürecinde hamile kaldım ama sağlıklı gebelik olmadığından dolayı onuncu haftada düşük yaşadım, şimdi ben de sizin gibi bir ara verdim .dördüncüyü Tekrar deneyeceğim. Ama ben de sizin gibi doktoruma bu son dedim umudumu yitirmiyorum ,yitirmedim .
Ama çok yoruldum ve sizin yazınızı okuyunca bana da bir umut oldu
Sizin adınıza gerçekten çok sevindim rabbim sağlıkla büyütmenizi nasip etsin darısı da evlat sahibi olmak isteyen tüm annelerin başına bizim için de dua edin 👐👐👐🤰🤰🤱🤱👪👪🧿🧿🧿🧿🧿
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Bana da 27 yaşındasın yumurtan kalitesiz Kıbrıs senin için çözüm diyen bir profesör... Ve sonrasında olur mu öyle şey daha senin yaşın kaç diyen bir doktor tam düştüm derken beni ayağa kaldırdı bana asle çocuk sahibi olamazsın diyen doktora gidip hamile olduğumu göstermeyi nasip eder inşallah rabbim
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Gözünüz aydın çok güzel bir haber ☺️ Bende anasınıfı öğretmeniyim bana hep çok iyi bir anne olacaksın dediler nasip olmadı… Elh 14 yıl sonra simdi hamileyim ins sizin gibi kucağıma almakta nasip olur 🤲🏻
 
Bu hayatta neyi çok istersen o senin sınavın olurmuş. Bende kendimi bildim bileli hep anne olmak istedim. Lisedeyken teyzeme evlenmeyeyim ama 5 tane çocuğum olsun dediğimi hatırlıyorum. Benim hep çok çocuklu bir aile hayalim vardı. Ve ben hayatımın sınavını bu uğurda verdim..

40 yaşımda Bülent Tıraş hocama başvurma sebebim ileri yaşımdan dolayı sağlıklı bir hamilelik geçirip, sağlıklı bir evlat sahibi olmaktı. Her şeyin kolay olacağından o kadar emindim ki beni bekleyen tatsız sürprizlerden habersiz. Oysa ki o gün başladı bizim 5 yıllık uzun, sancılı mücadelemiz, sınavımız.

Okuyanları sıkmamak adına özetle; Toplam 5 yıl, 8 tüp bebek tedavisi, 41 genetiğe gönderilmiş embriyo. Ve biz asla sağlıklı embriyo bulamadık. Hep trizomili ve monozomili embriyo sonucu aldık genetikten. Hiç unutmuyorum 2016 yılında başladığımız ilk tedavimizde genetiğe 10 embriyo gönderdik. Gelen sonuçta 2 monozomili, 7 trizomoli ve 1 tanede sinyal alınamayan embriyo notu düşülmüştü. Biz o kadar yıkıldık ki bu sonuç karşısında. Çünkü asla böyle bir sonuç beklemiyorduk. Ama yumurtalarım yıllara yenilmişti. Genel olarak sorun benim ileri yaşıma bağlı kalitesiz, sağlıksız yumurtalara sahip olmamdı.

Hocam ilk tesellisini o gün şöyle verdi; Bu sonuç bir kriter değil, çünkü her ay sahip olduğun yumurtanın sayısı da, kalitesi de bir sonraki ay bambaşka olur. O yüzden üzülme önümüzdeki ay yumurtaların daha iyi olabilir..
Hiç daha iyi olmadı ve sonuç olarak 5 yıl boyunca hep o kaliteli tek bir embriyoyu aradık.
Yoruldum, yıprandım vazgeçtiğim zamanlar oldu fakat bu süre zarfında bana umudumu kaybettirmeyende, inancımı hep canlı tutmaya çalışandan hocam oldu. İlk tanıştığımız günden son tedaviye kadar bana hep "Seni anne yapacağız " dedi. Kötü gelen sonuçların hiçbirinde vazgeçelim demedi. Hep devam edelim diyerek yüreklendirdi beni. Öyle ki eşimin sonuçları gösterdiği bir doktor tanıdığı bile paranızı da, zamanınızı da boşa harcamayın demişti ama hocam bir gün bile vazgeçmeyi düşünmedi..

Hiç unutmuyorum yorucu geçen 5 yılın sonunda bende artık son tedavi için bu son dedim. Çünkü alınıp verilen kilolar, sürekli değişen ruh halleri, hayal kırıklıkları, hayatını her şeyini çocuk sahibi olmaya odaklı yaşayıp aslında hayatını yaşayamama, delik deşik olan göbek çevresi vs...gibi sebeplerden bende artık bu son dedim. Ve artık 45 yaşımdaydım. Son tedavide yine 10 yumurta toplandı. Sadece 3 tanesi 3.güne ulaştı. Bu kez farklı olarak genetiğe göndermeden transfer edelim diye karar verdi hocam. O güne kadar bana asla transfer yapılmadı çünkü sağlıklı embriyo bulamadık. Son tedavide genetiğe gönderilmeden transfer edilecekti. Çünkü çok çok iyi değildi embriyolarım ve genetiğe göndererek iyice bozmak istemedik yapısını. Zaten sağlıksız embriyo ile bir gebelik oluşmaya bilirdi. Oluşsa da vücut atabilirdi, yada ileriki zamanlarda alınan kan örnekleri ile kromozom bozuklukları tespit edilebilirdi. Birkaç ay zaman istedim transferden önce. Embriyolar 3.günde donduruldu. Transfer için ilaçlar kullandım, hazırlandım ve transfer günü hastaneye gittim. Ama benim embriyolar maalesef çözülürken bozuldu. Koca bir yumruk yemiş gibi oldum. Boğazım düğüm düğüm. Her şey bitmişti işte. Umudun bittiği yerde bitiyormuş insan. Her tedavide şunu söylerdim; Sonuçlar hep kötü geliyor olsa da deniyor olmak umut var demekti. Yaşım genç olsaydı daha da deneyebilirdim. Çünkü denememek her şey bitti demekti. Her şey bitti demeye gönlüm hiç razı gelmedi. Gönlüm razı gelseydi bile o umutsuzluğa hocam izin vermezdi. Ama o gün her şey bitti dedim.

Her şey bitti derken bize şöyle bir teklifte bulundu canım hocam. 2016 yılındaki ilk tedaviden 2 monozomili ve sinyal alınamayan bu yüzden çalışılamayan 1 embriyo vardı. Bu monozomililerden birini ve sinyal alınamayan o bir embriyoyu transfer edelim. O kadar ilaç aldın, hazırlandın, gel deneyelim dedi. Ve denedik. Ve iyi ki denedik. Ve iyi ki hocam bizi bunun için yüreklendirdi. İyi ki..
İyi ki...
Tek bir tanesi tuttu. Hangisi olduğunu bilmiyoruz. Ama ben şuan hayalimi büyütmekle meşgulum. Benim mucizem bugün 8 aylık. Ben 46 yaşımda anne oldum..

Asla denemekten vazgeçmeyin. Her kadının 1 altın yumurtası mutlaka vardır. Sizi yüreklendiren, umutlandıran bir doktorla çıkın yola. Ben bugün bu mucizeyi yaşıyorsam önce Allah'ın izniyle, sonra Prof.Dr Bülent Tıraş sayesinde ...

Duam isteyen her kadının bir gün mutlaka anne olması...
Ne güzel anlatmissiniz .... Rabbim tüm çocuk hasreti cekenlere bu mutlulugu tattirsin inşallah 🙏
 
Ay gözler sulu sulu okudum. Rabbim saglık sihat versin . Darısı hakeden isteyen tüm annelere ablam benle birlikte evlendi benm kızım oldu o üniversite donemi beyninde tümör vardı ameliyat vs derken atlattı cok sukur evlendi ama onunda 7 yıl olacak hala gebe kalmadı ilk senesinde dıs gebelik yasadı.esinde sorun yok kendisinde de suan beynindeki tümör yinelenmiş henüz ameliyatlık boyutta degıl ama ilaçlar kullanıyor onun yuzunden adet duzensizlihi vs var . İlaçtan önce doktor bebek yapabilrsin sorun yok diyordu ama tümör yenileyince smdi ilaclar engel olmaya basladı . Tümör yokkende olmuyordu zaten nedenini anlamadı hiçbi doktor yumurtası catlamıyormus ovulasyon kullandı yine sonc yok.klomen kullandı yine yok.artıı tüp bebek olsa diyoruz ama onuda olacagı varsa olur diyip artık pes etmiş durumda rabbim ona da bir evlat nasip etsin inşşalllah yanında bebegimi sevmeye bebekl ilgili bir konu acmaya bile uzuluyorum cok isitoyr çubku ne kadar umursamıyormjs gibi davransa da aslında cok istiyor hep dua ediyorum
 
A

Evet okurken duygulandım😥 ve aynı zamanda şaşırdım çok güzel uğraşmışsınız ama benim eşim yanımda değil bir kere geldi sadece oda mecburiyetten ben böyle uğraşmak istemiyorum belki de bir kerede olunacak bir şey 2 senelik evliyiz ve ben yaklaşık aralıklarla 1 yıl boyunca hastaneye gittim polikistik over dediler 4 cmlik ameliyat olabilirsin dediler gebe kalman zor dediler ama cesaretlendiren bir doktor olmadı eee haliyle yıpranıyorum üzülüyorum tek başıma gittiğim için bu konularda eş desteği çok önemli diye biliyorum ama işte göremiyorum destek yoksa o benden daha çok istiyor baba olmak fazla uzatmadan bitireyim son gittiğim doktor 3 ay içinde hamile kaldın kaldın yoksa ilaç başlayacam dedi bunu eşime söyleyince hiç bir şey demedi 😔😔😔
Merhaba benimde 1 yumurtam polikistik hemen ve çok istiyorsanız kilonuz varsa vermeye çalışın öncelikle saglıklı beslenın ve vakit kaybetmeyin ilaçsa ilaç rahim filmiyse ne gerekliyse polikistik ugraştırıcı zor bir süreç 2.5 yıldır bebeğim olmadı hala benim eşime kalsan oda çok istiyor ama manevi olarak yok yanımda piskolojik iniş çıkışlarım çok oluyor kullandıgım hormonlarda var beni anlamıyor bu konuda bende içimde yaşıyorum zaten pek farkında değil Allah yardım etsın herkese
 
X