Herkese selamlar,
Bu forum üzerinde bilgi paylaşırken, daha önce kendi yazdığım mesajlardaki gibi "mol gebeliğin ardından normal gebelik yaşama olasılığı %98" diye akıl vermek kolay da, sıra yeniden denemeye gelince insanı bir korku kaplıyor. Bu ay 3. denememizi yapıyoruz. Ama içimde ister istemez ya %2'lik dilime denk gelirsem diye bir korku var. Sürekli dua ediyorum, yeniden aynı acıları yaşamaktansa bir 6 ay daha, bir 1 yıla daha beklemeye razıyım; yeter ki yeniden mol gebelik yaşamayayım diye...
Normal gebelik için şansımız yüksek olsa da, diğer kadınlar gibi gebelik haberi alır almaz sevinç yaşayamayacak olmamız üzücü. Sevincimizi (inşallah sağlıklı bir gebelik yaşarsak) bebeğimizin kalp atışlarını görünceye kadar ertelemek zorundayız.
Önceki gebeliğimi ve ardından yaşadığım kaybı iş yerimdekilerden saklamıştım. Çünkü insanlara bu durumu açıklamak zorunda kalmak bile bana her şeyi yeniden yaşatacak diye düşünüyordum. Ben iş yerine bu olayları unutmak için gidiyorken, orada benim yaşadıklarımı bilen ve bana sürekli hatırlatan insanların olması o dönemleri daha zor atlatmama neden olacaktı. Ailelerimiz ve birkaç arkadaşımız dışında kimsenin ne gebeliğimden ne de yaşadığımız kayıp ve sonrasındaki stresli bekleyişten haberi oldu. İnsan ilk zamanlar isyan etmeye daha bir meyilli oluyor, sürekli "Neden ben?" diye sorguluyor.
Çok şükür bekleme sürecini hüzünlü de olsa sağlam bir ruh haliyle bitirdim. Şimdi ruhum biraz daha kırılgan, saçlarımdaki beyazlar biraz daha arttı, ama yine de yeniden deneyebilmek güzel. En azından her ay endişeli bir bHcg testi yapmak zorunda kalmıyoruz. Umarım herkes bekleme süresini sağlıklı bir şekilde atlatır.
Mol gebeliğin ardından normal bir gebelik yaşayıp sağlıklı bebekler doğuran insanları duymak benim içimi rahatlatıyor. Ateş ölçme yöntemine göre salı günü yumurtlamış olmam gerekiyor. Gebelik oldu mu olmadı mı ayın 26-27'si gibi belli olacak. İnşallah hem kendim için, hem de sizler için buradan ben de sağlıklı, iyi haberlerimi paylaşırım ve herkese bir nebze de olsa umut aşılanmış olur.
Bu yazı biraz "Sevgili günlük..." tarzı bir yazı oldu. Ama bu forum da zaten böyle paylaşımlar için değil mi? İnsanın derdini anlayan insanlara ulaşabilmesi güzel bir şey. İyi ki varsınız...