Merhabalar size biraz uzun ama :) hayatımdan bahsetmek istiyorum belki bir umut olurum

Ben şuan 9 yıllık evliyim evlendiğim zaman hep bir evlat sahibi olma hayali kuruyordum hastane kontrolüne gittim ve bir sorunum olmadığını öğrendim doktorumuz eşimden de tahliller istedi ve varikosel olduğunu öğrendik yani sperm damarlarının tıkalı olduğunu sonrasında eşim ameliyat oldu ve herşey yoluna girdi iyi gidiyorduk ama ona rağmen bir sonuç alamadık daha sonra doktora tekrar gittik bana klomen ve çatlatma iğnesi yapıldı ve sonuç aldık bir kızım oldu sonra dedik tamam sorunumuz yok yani ben yumurtlama döngülerime göre hamile kalabilirim diye düşündüm kızım 1 yaşına geldi biz tekrar çocuk sahibi olmak istedik işte zorlu sürecimiz burada başladı ben düzenli yumurtlama günlerimi takip etmeme rağmen sonuç alamadım ilk 3 yıl böyle mücadele ettik bir sürü çatlatma iğnesi düzenli tedaviler ve sonra dedim ki umrusamayacagim artık çok yoruldum ve birgün yine hamile olduğumu öğrendim mucizem gelmişti çok mutluyduk olmuştu hemde tedavisiz sonra bebeğimin gelişim engeli olduğunu ogrendim ve dedim ki yinede olsun o benim evladım ama minik kalbi dayanamadi birgün gittigimde doktorum çok üzgünüm dedi benim kadar olamazdı o gün herşey bitti diye düşündüm kızım çok ağlıyordu kürtaja alındım ve o kapıdan çıktığımda kızım beni bekliyordu bana (anne kardeşim nerede?) dedi o an dizlerimin üzerine oturdum ona sarılıp ağladım belki orada benimle birlikte hemşireler ebeler ağladı teselli ettiler çok zordu ancak yaşayan bilir o kadar zaman bekle geldigiyle gittiği bir oldu takdiri ilahi yine umudumu kesmedim yine uğraştık bu uğraşımız sırasında iki kimyasal gebelik geçirdim ve daha sonra aşılama kararı aldık ve yaptık evet yine pozitif sonuç aldık ama oda uzun sürmedi daha sonra doktorum tüp bebek deneyelim dedi ama ben yine sonuç alamayacağımı düşündüm o gün o hastane kapısından çıktım ve elimi Rabbime açtım ve dedim ki belki yanlış kapıda arıyoruz bana sen nasip et Allahım ne olur eğer olmayacaksa bile kızıma uzun ömürler ver ve ne olur hiç olmayan isteyen kardeşlerime nasip et çok ağladım çok üzüldüm ve ben yine çocuk stresini unuttum annem rahatsızlandı ve onunla ilgilenmek zorunda kaldım anjiyo oldu 7 kez ve ben 1 aya yakın kardiyoloji bölümünde annemle ilgilendim bilen bilir oralar radyasyonlu alan ve çok tehlikeli , zorlu süreçlerden geçtik ve annem iyileşti çok şükür biz oradan çıktık annemi memlekete yolcu ettik aradan 1 ay geçti ve bii arkadaşım beni aradı rüyasında beni hamile olarak görmüş ve o gün adetimin iki gün geciktiğini farkettim normalde erken olurum ama bir gün bile gecikmez acaba mı dedim sonra yine kendi kendime yoktur yine boş yere heyecan yapıyorum ve dayanamayıp yine bir test aldım o kadar alıştım ki negatif testlere yaptığım gibi ikinci çizgiyi gördüm evet yine hamileydim ama hep bir korku icimde gittiğimde kalp atışını bile duydum sonralarinda zorlu bir süreç kanamalar göz migreni tansiyondu derken aylar günler birbirini kovaladı doğum geldi çattı gözlerimi kapattım ve açtım sessizdi ortam bana sağlıklı bir kızım olduğunu soylediler ama inanamıyordum ta ki onu kucağıma verdikleri ana kadar o an hıçkıra hıçkıra agladim şuan olduğu gibi evet biz başardık şuan büyük kızım 7 minigimiz 3.5 aylık ve biz yıllar sonra ikinci evladimizi kucagimiza aldık ve ben bebeğimi her kucağıma aldığımda siz kardeslerime ağlayarak dua ediyorum ne olur hakkınızı helal edin buraya kadar beni sıkılmadan dinlediniz ve ne olur umudunuzu kaybetmeyin bizimkisi sebebsiz kısırlık dendi ama asıl olmama sebebi stresmis onu biraktigim an mucizelerim oldu sizler içinde olmasıni diliyorum en yakın zamanda hiç ummadığınız anda sormak istediğiniz olursa yazabilirsiniz.