Memnuniyetsiz insanlardan bıktım

Evet derdim bu. Çevremde o kadar çok şikayet eden, memnuniyetsiz insan var ki. Ya insan bir şükretmeyi, çok şükür halimize, buna da şükür vs demeyi bilsin. Demedikleri için hep kötü duruma düşüyorlar.

Bir arkadaşım var daha önce de kendisiyle ilgili bir konu açmıştım, ona kalmaya gidecektim ama annem ameliyat oluyor diye kalamayacaktım o da ben onda kalamıyorum diye kahrolmuştu, annemin ameliyatıyla ilgili tek bir kelime etmeyip sürekli "inanmıyorum kalamayacaksın yani" falan demişti. Neyse...

Geçen gün o arkadaşımla konuşuyoruz oof of bıktım diye mesaj attı. Komik. Neden bıktın ki dedim, okuldan hayattan sınavlardan erkeklerden her şeyden dedi. Çok derdi var ya kendisinin. Tabii kimsenin derdini küçümsemiyorum ama onunki dert bile değil. Kopya çekerek geçtiği sınavlardan mı bıktı, peşinden koşan on tane erkeğin iltifatlarından mı, onun gözünün içine bakan bir dediğini iki etmeyen her istediğini yapmasına izin veren ailesinden mi yoksa yaptıracağı dövmeye hala karar veremediğinden mi?

Diğer yanda başka bir arkadaşım var bu diğer kızla yaşıt (diğeri erkek peşinde koşmaktan bir sene kaldı). Annesiyle abisiyle arası kötü, kız össye hazırlanıyor ama babası hariç kimsenin destek olduğu yok babası da yurtdışında sürekli kırk yılda bir görüşüyorlar. Canını dişine takmış ders çalışıyor istediği yeri kazanmak için. Bir de bu aralar maddi durumları kötüleşti dolayısıyla anne babasının arası açık, ailevi durumlar da var. Psikiyatra gidiyor. Bir de sene başında 4 senelik sevgilisinden ayrıldı.

Yani biri gelecek kaygısıyla gece gündüz demeden çalışıyor diğeri burnu havada gezme tozma erkek derdinde. Havadan sudan şeylere dert diyor ve bu beni deli ediyor. Bir gün bana mesaj attı "deli gibi ağlıyorum şu an" diye. Sebep? televizyonda köpek görmüş benim niye köpeğim yok. Bu kız 19 yaşında bu arada.

Onun dışında bir arkadaşım daha var onun da burnunda kemik var yüzde otuz nefes alma kaybı varmış ameliyat oldu yüzde ona düşmüş. Ameliyatla estetik birlikte oldu, sonra tekrar estetik oldu, şimdi içinde bir sorun çıkmış yine ameliyat olacak ondan sonra da tekrar estetik. Oyuncak oldu yani. Beğenmiyor bir türlü şeklini. Sürekli ben hayata 1-0 geride başladım ölebilirdim yaşamam şans felç olabilirdim beynime yeterli oksijen gitmiyor diyor. Sürekli bunu öne sürüyor ağlıyor. Burnunda kemik vardı yani olay bu bende de vardı aldırdım nefes almamı engelliyor diye. Kız sürekli ben çok şanssızım şanssız doğdum öyle gidecek hiçbir istediğim olmuyor vs... O da bu sene össye hazırlanıyor ama sürekli dışarıda geziyor o da kafa dağıtmak amaçlı diyor hep burnundan dolayı mutsuzmuş. Ders çalışırken sıkılıp dizi izliyor sürekli. Sonra emeklerimin karşılığını alamadım diye ağlıyor. Şimdi lysye kalmış iki hafta gecenin bir vakti dışarıda geziyor. Sınavdan sonra da ağlayacak zaten ben şanssızım diye. Ya ben gelmişim üniversiteye öss kaygısı yok bir şey yok onun on katı çalışıyorum.

Ya insanlar niye böyle? Bende mi sorun var? Her seferinde onlara olsun buna da şükür daha kötüsü olabilirdi demekten bıktım. Tamam onlarla konuşma zorunluluğum yok ama onlar benim arkadaşlarım kestirip atamam. Biri "off csi'yın izlediğim bölümüymüş" diye dertlenir diğeri "off istediğim dövmeyi enseme mi yaptırsam ayağıma mı" diye. Hem burnunun şeklinden dolayı hem de birazcık nefes sıkıntısı var diye kafayı bozmuş. Yahu insanların eli kolu yok organları yok engelli doğuyorlar neler geliyor başlarına.

Hayat bu kadar saçma şeyleri dert edecek kadar ucuz mu? Ben mi abartıyorum? Artık gerçekten sıkıldım. Çevrede ne kadar saçma şeyleri dert eden insanlar var. Mesela benim bacaklarım kalındır bir gün o erkek derdindeki kızla konuşuyoruz dedim bacaklarım çok kalın bir şey bulmak zor oluyor ama en azından bacaklarım var. Güldü. Sonra da bana pollyanna diyorlar. İnsan sahip olduklarının değerini bilmeli. Biraz farkında olarak yaşamalı

Sahip olduklarının kıymetini onları yitirdikten sonra anlayacaklar.
Sadece biraz zaman.
Yetinmeyi bilmeyen şükretmeyi bilmeyen insanlar daha sonra yetinmek neymiş şükran neymiş anlarlar.
Siz biz ne desek boş.

sashamia88 .!.:

herkes bırseylerden bıkmıs ,sız de memnunıyetsız ınsanlardan bıkmıssınız

yanı sız de o saydıgınız kategorıdesınız bır nevi.herkesın derdı kendıne gore derttır

kımsenın derdını kucumsemeye hakkınız yok .hele bahsettıgınız kız henuz 19 yasın da

bır genc kız .onun ıcın bu bahsettıklerınız cıddı buyuk dertler olabılır .

ayrıca bu ınsanlardan hoslanmıyor bıktıysanız eger,gorusmezsınız olur bıter

Genişletmek için tıkla...

haha aynen ben de onlardan bıktım :) yalnız sorun şu ki ben de 19 yaşındayım ki bence 19 küçük bir yaş değil. insanları yaşadıkları olgunlaştırır, demek ki onlar bir şey yaşamamış ki olgunlaşmamışlar- yaşadıklarını zannetmişler sadece.
gecenin bir vakti "burnumu içime atmaktan bıktım ben içime atıyorum annemler de atıyor sonra patlayıp ağlıyorum" ve "off 200 gram almışım" diye iki mesaj alınca patladım ben de

Belliki olgunlasmissin ve deger verdigin seyler arkadaslarinkinden cok daha farkli. O arkadaslarinida kinama her dert insanlar icindir. Bu arkadaslarinin yaninda daha olgun ve seninle ayni dünya görüsünü paylasan yeni arkadaslarda edinebilirsin.

Şükür Aklı Eren İnsanlar içindir .Bence Arkadaşın çok şımarık yetiştirilmiş anlattıklarına göre az çok kızın ailesini tahmin edebiliyorum(tek evin tek kızı sanırım).Şunu unutma sen polyanacılık oynamıyorsun sadece izliyorsun düşünüyorsun ve düşüncelerini örnekler vererek insanlara aktarıyorsun.Çevrende bimbir çeşit insan olacaktır hayatın boyunca baksana filim gibi asıl bunlar olmasaydı hayat sıkıcı olmazmıydı?Kimi açlıktan ölür ? kimi tokluktan (şeker,kalp vs.) ?Kimi şükür eder Kimi isyan eder?Ne mutlu ki bunları görüp akıl süzgeçinden geçirip insanlarla paylaşabiliyorsun.Hayatta senin yanında yakışacak insan değil ? Seni sen olduğun için kabul edecek ve fikirlerine sahip çıkabilecek insan ile beraber olmalısın?Sevgi ne zaman belli olur biliyor musun? Senin en kötü zamanında..İyi gününde herkez iyidir mesele kötü günde birlikteliktir.

Günaydın arkadaşım kimi insanlar vardır 15 yaşında olgunlaşır kimi insanlar vardır 30 yaşına gelsede olgunlaşmaz çocuk gibi kalır arkadaşını biraz da ailesi şımarık yetiştirmiş gibime geliyor arkadaşının tavırlarına kafanı takma arkadaşım eger görüşmek istemiyorsan görüşmezsin bu arada annede geçmiş olsun umarım durumu iyidir.

ben de eski baş belamdan sırf bu yüzden ayrıldım. ciddiyim hiç bir kez buna da şükür demedi. hayatımdan bıktırdı beni ayrıldım o yüzden. kuş gibiyim şimdi

büyük dertleri yok da ondan dıye dusunurum ben hep.. ne basıt şeylere dertlenır ınsanlar bazen.. yıne de Allah kotuyu gostermesın dert bunlar olsun:)

ben aslında bu konuyu açalı aylar olmuştu ama şimdi cevaplar gelmeye başladı, okudum da, haklısınız hepiniz. arama mesafe koydum onlar ve türevleriyle. dayanamıyorum hiç.
kız yataktan aniden kalkıyor gözleri kararıyor yatağa geri düşüyor diye ortalığı ayağa kaldırdı bayıldım bayıldım başım dönüyor hastayım imdat diye twitter facebook her yerden yayın yaptı resmen. onlar yüzünden sinir bozmaya değmez, takmıyorum, uzak duruyorum artık. evrende boşu boşuna yer kaplıyorlar