İyi gclr herkese..
Yıllarca okul var şu var bu var,maddi olarak tedavi olcak güçte de değildik diye anne olamadım.. çocuğumun olması için en nefret ettiğim kişilere yerlere bile ümidini bağlayan ben..28eylulde tüp bebek tedavisi ile hamile kaldığımı öğrendim,hem de ikiz :) Herşey o gunden beri toz pembeydi..
Artık ne kendi ailemin yaşadığı sıkıntılar ne eşimin ailesinin yaşadığı sıkıntılar umrumda değildi,sadece bebeğimi düşünmek eşimle geleceği hakkında konuşmak istiyordum..9 yıl beklemişim meleğimi çok görmeyin dedim,abartıyorsun diyenlere..Yine de 5ayim bitene kadar tek birşey almadım meleklerime, korku vardı içimde hep,geçen yıl bu vakitler bebeğini 7aylıkken karninda kaybeden kardeşim sebebiyle
neyse..
27.haftamıza girdik geçen hafta ama bir gariplik vardı,sancının tarifine uyan ardından kanların eşlik ettiği bir gariplik.
henüz bir patikleri bile yoktu,28.haftamızı bekledik onları almak için,o yüzden gelmemeliler diyordum sürekli...Dr um 3gun durdurdu doğumu ama maalesef ki 12mart pazar günü,bebeklerim artık yeter deyip bi daha sanci ve kan yolladılar
Kendi dr um beni başka hastaneye yolladı,sebebini bilemedim ama çokta umrumda olmadı o an..kan oluk oluk akıyor tekmeler durmuştu. Dr baktığı anda doğum bu,acil ameliyat dedi,asla dediğimi ama sonra ikna olduğumu hatırlıyorum,ameliyatta yaşıyorlar mi diye defalarca sorduğumu hatırlıyorum..
Yaşıyor meleklerim ama cook küçükler ve güçsüzler..Lütfen gören okuyan kim varsa adım Neslihan,adıma dua edin,cook ihtiyacımız var..uzun oldu hakkınızı helal edin ama Bn yaşadıklarımın milyonda birini hissettirerek duanızı almayı istedim.
