Bu cümle infakın, sadakaların ve elbetteki zekâtın edilen “kâr”dan değil, sahip olunan “mal”dan verilmesi gerektiğinin apaçık delilidir.
Bu cümle "Âdem, Rabbinden birtakım (öğretici) sözler almıştı" mealindeki Bakara 2:37’nin açılımıdır. Burada Hz. Adem ve eşi kendi özgür iradeleriyle yaptıkları yanlışı “kaderimiz böyle yazılmış” diyerek Yüce Allah’a fatura etmedikleri gibi, “bizi şeytan saptırdı” ya da halk arasında meşhur söylemle “şeytana uyduk” diyerek şeytana da fatura etmemişlerdir. Akıllı ve iradeli bir varlık olmaları nedeniyle hatalarının farkına vararak, pişman olarak, bir daha yapmamaya kararlı bir şekilde Yüce Allah’tan af dilemişlerdi.
| (De ki:) “Şüphesiz ki benim dostum, iyileri sahiplenen (koruyan) ve Kitabı (Kur’an’ı) indiren Allah’tır. ARAF,196 |
