- 7 Haziran 2017
- 2.817
- 3.145
- 133
- Konu Sahibi baklavacheesecake
- #1
Güzel bir gün olsun herkese.
Neredeyse iki senelik bir ilişkim var. Sevgilim askerde. Düşünmeye fırsatım oldu.
Kendisi çok iyi biri. Aynı şehirde yaşarken beni asla yalnız bırakmadı. Beraber çok güzel anılarımız oldu. Hala düşündükçe içim acıyor. Ciddi ciddi acıyor.
Fakat biz neredeyse her konuda tersiz.
Aile yapımız çok farklı mesela. Askerliği bittikten sonra onun şehrine gitmek istemiştim laf söz olur diye izin vermemişti. Babası “bu kız seninle sevgili olduysa herkesle olur” dermiş. Benim ailem ve onun ailesi yan yana geldiği zaman pek anlaşabilecekler gibi durmuyor. Bir kere arada kültür farkı var. Nereli olduğunu söylemiyorum yanlış anlaşılmasın diye ama gelenekselci bir yerden kendisi.
Kendisi lise mezunu ve ailesine bakmak zorunda. Bakmak zorunda dediysem de yatalak falan değil ailesi, babası sürekli borç çıkarıyor onu o ödemek zorunda kalıyor. Askere gitmeden önce kendisi dükkan açmış babasına ve o dükkan batmış. Borcunu ödemek zorunda. Tabii ki bu olabilir saygım gerçekten sonsuz.Gerekirse tabii ki aileye yardım edilir edilmeli de. Ama bunun ileride iş ciddiye bindiği zaman sorun yaratacağını düşünüyorum. Burada hep okuyorum aileci olan erkekleri. Ayrıca iş hayatına erken atılmış birinin okuyacağını da düşünmüyorum.
Bunun yanında bu çocuk memleketine bir haftalığına gitti. Bir gün bana soğuk davrandı, biraz üsteledim ve bana eski sevgilisini sokakta gördüğünü ve “kızın ona çektirdiği acıları hatırladığı için ağladığını” söyledi. Ben tabii delirdim. Neyse işte hadi yapmıştır bir hata diyerek sustum. Askere gitmeden hemen önce de “rüyalarında her gece o kızı gördüğü için” ayrılmak istediğini söyledi, sonra konuşurken bana aslında aylardır ayrılmak istediğini ama sınavlarım olduğu için bırakamadığını söyledi. Biz barıştık sonra kendisi pişman oldu.
Şimdi içimde karışıklık var. Hani düğün davetiyesini alsam üzülmem hatta param olsa altın takarım
ama kaybetmek de istemiyorum.
Dün gece bu durumları biraz anlattım ve ağladı. Beni ezdirmeyeceğini, önyargılı olduğumu söyledi.(Askerdeki adama bu yapılır mı diyenler için yazıyorum, haftalardır soğuk olduğumu fark etmiş elimde olmadan hissettirmişim)
Şimdi bu iş daha fazla dallanıp budaklanmadan bitirmek istiyorum. Sonuçta bir yerden sonra resmiyete dökmek isteyecek o zaman bitmesi daha kötü olur.
“Beni karar verene kadar her yerden engelle. Ben kendimi tutamam.” Dedi.
Aklım karışık. İçimden bir ses bu soğumanın askerden geldiğinde düzeleceğini söylüyor, diğer bir ses ise hiç düzelmeyeceğini söylüyor. Ne yapsam hiç bilemiyorum. O kadar kişiye yardım ediyorsunuz bana da edin...
Neredeyse iki senelik bir ilişkim var. Sevgilim askerde. Düşünmeye fırsatım oldu.
Kendisi çok iyi biri. Aynı şehirde yaşarken beni asla yalnız bırakmadı. Beraber çok güzel anılarımız oldu. Hala düşündükçe içim acıyor. Ciddi ciddi acıyor.
Fakat biz neredeyse her konuda tersiz.
Aile yapımız çok farklı mesela. Askerliği bittikten sonra onun şehrine gitmek istemiştim laf söz olur diye izin vermemişti. Babası “bu kız seninle sevgili olduysa herkesle olur” dermiş. Benim ailem ve onun ailesi yan yana geldiği zaman pek anlaşabilecekler gibi durmuyor. Bir kere arada kültür farkı var. Nereli olduğunu söylemiyorum yanlış anlaşılmasın diye ama gelenekselci bir yerden kendisi.
Kendisi lise mezunu ve ailesine bakmak zorunda. Bakmak zorunda dediysem de yatalak falan değil ailesi, babası sürekli borç çıkarıyor onu o ödemek zorunda kalıyor. Askere gitmeden önce kendisi dükkan açmış babasına ve o dükkan batmış. Borcunu ödemek zorunda. Tabii ki bu olabilir saygım gerçekten sonsuz.Gerekirse tabii ki aileye yardım edilir edilmeli de. Ama bunun ileride iş ciddiye bindiği zaman sorun yaratacağını düşünüyorum. Burada hep okuyorum aileci olan erkekleri. Ayrıca iş hayatına erken atılmış birinin okuyacağını da düşünmüyorum.
Bunun yanında bu çocuk memleketine bir haftalığına gitti. Bir gün bana soğuk davrandı, biraz üsteledim ve bana eski sevgilisini sokakta gördüğünü ve “kızın ona çektirdiği acıları hatırladığı için ağladığını” söyledi. Ben tabii delirdim. Neyse işte hadi yapmıştır bir hata diyerek sustum. Askere gitmeden hemen önce de “rüyalarında her gece o kızı gördüğü için” ayrılmak istediğini söyledi, sonra konuşurken bana aslında aylardır ayrılmak istediğini ama sınavlarım olduğu için bırakamadığını söyledi. Biz barıştık sonra kendisi pişman oldu.
Şimdi içimde karışıklık var. Hani düğün davetiyesini alsam üzülmem hatta param olsa altın takarım
ama kaybetmek de istemiyorum.Dün gece bu durumları biraz anlattım ve ağladı. Beni ezdirmeyeceğini, önyargılı olduğumu söyledi.(Askerdeki adama bu yapılır mı diyenler için yazıyorum, haftalardır soğuk olduğumu fark etmiş elimde olmadan hissettirmişim)
Şimdi bu iş daha fazla dallanıp budaklanmadan bitirmek istiyorum. Sonuçta bir yerden sonra resmiyete dökmek isteyecek o zaman bitmesi daha kötü olur.
“Beni karar verene kadar her yerden engelle. Ben kendimi tutamam.” Dedi.
Aklım karışık. İçimden bir ses bu soğumanın askerden geldiğinde düzeleceğini söylüyor, diğer bir ses ise hiç düzelmeyeceğini söylüyor. Ne yapsam hiç bilemiyorum. O kadar kişiye yardım ediyorsunuz bana da edin...
