- 2 Kasım 2015
- 710
- 1.426
- 113
telefonda söylenmez!
Arkadaşlar Merhaba,
Benim geçen sene, aynı iş ortamından biriyle 4 aylık bir ilişkim oldu,öncesi arkadaştık , ismine Yiğit diyelim. Yiğit'in sinir rahatsızlıkları vardı. Çok fazla duygusaldı, çok kolay sinirlenip,bağırırdı. Ve 4 ay boyunca sürekli kavga ettik. Ama onun bu yaşadığı zor geçmişin izlerinin sinir olarak ve karamsarlık olarak yansıması dışında gerçekten iyi bir adamdı Yiğit. Birbirimizi dolu dolu, tutkulu, çekişmeli sevdik. İkinci haftada annesiyle bile tanıştırmıştı beni, onun için hayatının "işte bu'suydum". Karşılıklı bir aşktı. Birlikte yemekler yapıp yerdik, sarılıp uzanır sohbetler ederdik, zaten iş yerinde de hep birlikteydik. Hayatımda karşılıklı yaşadığım tek aşktı. Ta ki o küfüre kadar. Bana benim en sevmediğim ve benim birden nevrimi döndürebilecek bir küfür etti bana bir gün kavga esnasında. Bana da artık tak demişti o küfür. Çok yorulmuştum onun sürekli karamsar, aşırı duygusal ve sinirli bir harp içinde olmasından. Ve seve seve bıraktım. Filmlerde, şarkılarda "severek ayrılma" fikrine çok gülerdim. Başıma geldi. "İnsan severek ayrılır mı yeaaaa ?" Diyordum, ayrılınıyormuş ...
Neyse, Yiğit'ten ayrıldıktan 2,5 ay sonra Erhan ile tanıştım. Tanışmamızdan 1 ay sonra da adını koyduk.
Mantıkla başladığım bir ilişkiydi. Benden 2.5 yaş küçüktü ama öyle planları vardı ki ,bana olgun gelmişti. İyi bir insandı, olgun düşünüyordu, sakindi sessizdi. Ama hiçbir buluşmamızda heyecanlanmadım. Öyle böyle 1 yıl sürdü. Ama şimdi şimdi anlıyorum ki ben Yiğit'ten kaçmak için, kaçabilmek, Yiğit'e dönmemek için Erhan'a sığınmışım. Ben sanırım Yiğit'le ilişkimizi tamamen bitirebilmek için böyle bir şey yapmışım.Kendime yeni yeni geliyorum ve son 2 aydır farkındayım bu durumun. Ben bu mantıkla başlayan ilişkinin en başından beri hep Yiğit'i özledim. Yiğit'te bulduğum tutkuyu aradım ama bulamadım. Yarısını değil çeyreğini bile bulamadım.
Ama inanın Erhan'ı sevmek için çok çabaladım. Zaten 1 yıl gibi uzun bir süredir birlikte olma sebebim de bu. Hep denedim, bekledim , sabrettim severim diye ama olmadı.Erhan çok soğuk biri.. Ben baskın bir karakterim, Erhan pasif ve aşırı sessiz .Mesela bir cafeye gittiğimizde bile, siparişi ben veririm, garsona ben duyururum sesimi.
Ya da Geçen yolda el ele yürürken, bir tane adam yanımızdan geçerken bana resmen omuz attı, kasıtlı çarptı yani hatta ona gömme diyoruz halk dilinde. Ve buna Rağmen Erhan adamın bana çarptığını fark etmedi bile... Normal bir erkeğin dönüp "pardon kardeşim ayıp değil mi ?" demesi gerekir.Bu da işte pasif bir karakter olduğunun göstergesi mesela.
Hesap ödeme mevzuları da ilginç,bunun için önceki konumu okumanız gerekli. 6-7 aydır işsizim 1 kere çay ısmarlamıştır. (o da öncesinde yemek yemiştik, yemeği benim tanıdığım ödemişti.)
Annesiyle hala tanıştırmadı. Kardeşiyle bile sadece bir kere bir yerde oturduk.
Ben beni annesiyle tanıştırmadığı için birkaç kere serzenişte bulundum ama "zamanı değil" tarzı şeyler söyledi.
Biz bir plan yapıyoruz ama annesi çok emrivakileri olan bir kadın olduğu için emrivaki plan yaptığında Erhan, hemen program olarak bizim yaptığımızı iptal etmeye yanaşıyor.
Mesela biz 1 yıldır çıkıyoruz ama beni öpmüyor bile. Hoş ben de istemiyorum. Zaten ileride evlensek , cinsellik hayatımızın hayalini bile kuramıyorum. Gözümde canlanmıyor yani. Ben onu sevgiliden çok bir dost gibi görüyorum. Çünkü zaten dost gibi takılıyoruz.
Aşırı çekimser olduğu için bende sevgi,çekim oluşmadı kısacası. Ve mantıklı bulduğum çoğu karakter özelliği de değişti. 1 yıldır aynı işte. Hiçbir gelişim göstermedi. 1 yıl önce nasıl başladıysak aynı şekildeyiz. Bir adım ileri gitmedi hiçbir şey. Kısacası bölük börçük anlattım umarım anlarsınız ama ben yapamıyorum. Olmuyor.
Ayrılmayı düşünüyorum. Ve anneme kalırsa yüz yüze söylemeliymişim. Ama kıyamam diye düşünüyorum ona o kadar. Bir gün tlfonda konuşurken söylesem olmaz mı ?
Şu an onu sevdiğini, istediğini söylememiş ki. Bazı insanlar farklıdır. Hayatınızda hiç değişmeyecek yere sahiptirler. Dünyanın en kötü şeyini yapsalar dahi ilk günkü gibi hatırlarsınız onları.İlk olarak bir insanın kız arkadaşını ve ya erkek arkadaşını ailesiyle tanıştırması için bence bir kaç yıl gerekli.
Nedense çok acelecisiniz .
İkinci olarak ise size küfreden belki bariz aşşalayan adam hala dilinizde .
Bazı kadınlarda böyle işte , yapacak bişey yok
Koca , nişamlı ,erkek arkadaş cinayetine kurban giden birçok kadın var ülkemizdeŞu an onu sevdiğini, istediğini söylememiş ki. Bazı insanlar farklıdır. Hayatınızda hiç değişmeyecek yere sahiptirler. Dünyanın en kötü şeyini yapsalar dahi ilk günkü gibi hatırlarsınız onları.
Nefret oluşsa bile eski iyi günler özleniyor arada işte.
Erkek arkadaşının pskolojik sorunları varmış. Kendisininde olabilirdi birden sinirlenip birden sakinlesebilirdi ki ben öyleyim. Adam sinirlenip birden parliyor diye nefretmi etsin zaten tek bi kufre bi kalemde silmiş ve şuan güzel hatrliyor onun dışında ufak tefek tartışmalar her birliktelikte olur. Verdiğiniz örnekler çok abartı benceKoca , nişamlı ,erkek arkadaş cinayetine kurban giden birçok kadın var ülkemizde
Çoğu ekonomik olarak kısıtlı kendince
Kimide sözlü şiddetle başlayıp fiziksel şiddete dönüşüyor
Bir insan psikolojik olarak yoruyor ve zorluyorsa şiddet gösteriyorsa o insan karısınıda döver çoluğunu çocuğunu da
Benim gördüğüm konu sahibide eski sevgilisinin bu yanını malesef benimsemiş ve kimsenin onun gibi olamayacağını söylüyor ve üstü kapaşı özlediğini vurguluyor
Aklını başına toplamazsa yakındır herşey
Bir insan bana küfredip hakaret etse onu sevebileceğimi sanmıyorun
Veya hafızamda güzel bir anı şeklinde kalmaz
Örnekleri veren ben değilimErkek arkadaşının pskolojik sorunları varmış. Kendisininde olabilirdi birden sinirlenip birden sakinlesebilirdi ki ben öyleyim. Adam sinirlenip birden parliyor diye nefretmi etsin zaten tek bi kufre bi kalemde silmiş ve şuan güzel hatrliyor onun dışında ufak tefek tartışmalar her birliktelikte olur. Verdiğiniz örnekler çok abartı bence
Ama bence konuyla alakasızÖrnekleri veren ben değilim
Dünya gündemi
İlgilendiğim tarafı konu sahibinin ilişkileri değil zatenAma bence konuyla alakasız
Kac kurtul canim ardina bile bakma bence. Onceki iliskiye atifta bulunup tam zit karakter de biri ile birlikte olmussun. Bunun ikisinin bir ortasi olmali vardir yani insallah kismetin o dur
Erhan iyi birine benziyor ama kesinlikle uzaktan iyi olmaya,arkadaş olarak sevilmeye devam edilmesi gereken bir adam anlattıklarına göre sevgililikte berbat biri senin için doğru adam değil umarım o da kendine göre birini bulur
dediginiz birinin annesiyle tanisma meraki neden?
Sevmiyorsun bır dost gıbı goruyorsun ama annenle tanıstır dıyr ısrar rdıyorsun. Hayatında ılla bı erkek olmak zorunda degıl kı, yalnızda yapabılırsın.. ikiside cok gerrksiz insanlar ikisindende tamamen kop bence
yiğit teki boșluğu erhan la doldurdugunu dusundun malesef biz bayanlar bu hatayi yapiyoruz duygusal yonden erkeklere gore daha zayifiz simdi erhan dan ayrilinca tekrar bi bosluga dusuceksin bu sefer cunku aliskanlik olustu bir yilda yigite mi donuceksin yoksa tekrar bu boslukta birine sığınıcaksın
Evet ben de hep bu emin olamama durumundan işte. Sevgisinden emin olamama... Bunaldım.Sevgili oldugunuza emin misiniz?
Ha iyi bari sizde adaletliymiş. Benim zaten Yiğit'e dönme gibi bir şeyim yok. Aksine eğer ayrıldığımı duyarsa gelir mi? diye korkuyorum.Yiğit beni terk etmişti, eski sevgilisine dönmüştü. Yani benim erhana yaptığımı yiğit zaten bana yapmıştı :) ben hiçbir şekilde bir şey demedim. Birkaç ay sonra Erhan çıktı karşıma onunla sevgili oldum. Erhan yüzünden yiğiti unutamadım.. erhandan ayrıldıktan sonra tekrar yiğitle konuşmaya başladım o da ayrılmıştı. Ama olmadı işte
Sorcha 'm, soruyorum sana: Sevgilimi gördüğümde heyecanlanmayacaksam, ona tutkuyla sarılamayacaksam, mesajlaşmaktan parmaklarım yorulmayacaksa, konuşmaktan dilim damağım kurumayacaksa, günaydın ve iyi geceler mesajları ile açılışı ve kapanışı yapmayacaksak ne anladım ben bu ilişkiden?
Heyecanı, tutkuyu, aşkı aradığımız için yalnız değil miydik zaten?
Bu adam kendini sevdirebilmek için hiçbir şey yapmamış ki. Anasının gölgesinde pasif bi adam.
Bende eşime aşık olarak başlamadım fakat bana sürprizler yapar, hediyeler alır, en güzel mekanlara götürür asla hesap ödetmezdi.
Bu adamda aşkta yok mantıkta bence ayrılın.
Bana da öyle gelmiyor.. Haklısınız. :/Adamda aşkından ölüyormuş gibi gelmedi bana açıkcası
O yüzden bitir bence
Yüzyüze söylemeye çalışıcam :/telefonda söylenmez!
Kendine 1 yıldır bunu neden yaptın ? Hadi çabalamışsın filan tamam ama tutku yoksa, istek yoksa, arzu yoksa olmaz o iş. Adamla kendini hayal bile etmemişsin. İlle yüz yüze olmak zorunda da değil açıkçası, uzun uzun anlat ne düşündüğünü bir mektup yaz ya da mail at ve bitir. İlkinden de bir iş olmaz ama, dengesiz, ağzı bozuk adamlara tahammül edemiyorum. Bugün sevgilisine sözlü hakaret eden yarın karısına fiziksel şiddet de uygular. İkisinden de uzak dur ve gerçekten istediğin gibi bir adamla karşılaşana kadar bekle, acele etme, acı acıyı su sancıyı bastırır deme, aşk acısını yeni bir aşkla unutmaya çalışma.
İlk olarak bir insanın kız arkadaşını ve ya erkek arkadaşını ailesiyle tanıştırması için bence bir kaç yıl gerekli.
Nedense çok acelecisiniz .
İkinci olarak ise size küfreden belki bariz aşşalayan adam hala dilinizde .
Bazı kadınlarda böyle işte , yapacak bişey yok
Şu an onu sevdiğini, istediğini söylememiş ki. Bazı insanlar farklıdır. Hayatınızda hiç değişmeyecek yere sahiptirler. Dünyanın en kötü şeyini yapsalar dahi ilk günkü gibi hatırlarsınız onları.
Nefret oluşsa bile eski iyi günler özleniyor arada işte.
Bence oda seni sevmiyor bariz belli ayrıl ikinizde kendinize eziyet etmeyn
Koca , nişamlı ,erkek arkadaş cinayetine kurban giden birçok kadın var ülkemizde
Çoğu ekonomik olarak kısıtlı kendince
Kimide sözlü şiddetle başlayıp fiziksel şiddete dönüşüyor
Bir insan psikolojik olarak yoruyor ve zorluyorsa şiddet gösteriyorsa o insan karısınıda döver çoluğunu çocuğunu da
Benim gördüğüm konu sahibide eski sevgilisinin bu yanını malesef benimsemiş ve kimsenin onun gibi olamayacağını söylüyor ve üstü kapaşı özlediğini vurguluyor
Aklını başına toplamazsa yakındır herşey
Bir insan bana küfredip hakaret etse onu sevebileceğimi sanmıyorun
Veya hafızamda güzel bir anı şeklinde kalmaz
Erkek arkadaşının pskolojik sorunları varmış. Kendisininde olabilirdi birden sinirlenip birden sakinlesebilirdi ki ben öyleyim. Adam sinirlenip birden parliyor diye nefretmi etsin zaten tek bi kufre bi kalemde silmiş ve şuan güzel hatrliyor onun dışında ufak tefek tartışmalar her birliktelikte olur. Verdiğiniz örnekler çok abartı bence
Yiğit de erhan da sıkıntılı tipler.ikisinden de uzak dur.sonra çok başın ağrır. Tecrübeli birinden sana tavsiyeArkadaşlar Merhaba,
Benim geçen sene, aynı iş ortamından biriyle 4 aylık bir ilişkim oldu,öncesi arkadaştık , ismine Yiğit diyelim. Yiğit'in sinir rahatsızlıkları vardı. Çok fazla duygusaldı, çok kolay sinirlenip,bağırırdı. Ve 4 ay boyunca sürekli kavga ettik. Ama onun bu yaşadığı zor geçmişin izlerinin sinir olarak ve karamsarlık olarak yansıması dışında gerçekten iyi bir adamdı Yiğit. Birbirimizi dolu dolu, tutkulu, çekişmeli sevdik. İkinci haftada annesiyle bile tanıştırmıştı beni, onun için hayatının "işte bu'suydum". Karşılıklı bir aşktı. Birlikte yemekler yapıp yerdik, sarılıp uzanır sohbetler ederdik, zaten iş yerinde de hep birlikteydik. Hayatımda karşılıklı yaşadığım tek aşktı. Ta ki o küfüre kadar. Bana benim en sevmediğim ve benim birden nevrimi döndürebilecek bir küfür etti bana bir gün kavga esnasında. Bana da artık tak demişti o küfür. Çok yorulmuştum onun sürekli karamsar, aşırı duygusal ve sinirli bir harp içinde olmasından. Ve seve seve bıraktım. Filmlerde, şarkılarda "severek ayrılma" fikrine çok gülerdim. Başıma geldi. "İnsan severek ayrılır mı yeaaaa ?" Diyordum, ayrılınıyormuş ...
Neyse, Yiğit'ten ayrıldıktan 2,5 ay sonra Erhan ile tanıştım. Tanışmamızdan 1 ay sonra da adını koyduk.
Mantıkla başladığım bir ilişkiydi. Benden 2.5 yaş küçüktü ama öyle planları vardı ki ,bana olgun gelmişti. İyi bir insandı, olgun düşünüyordu, sakindi sessizdi. Ama hiçbir buluşmamızda heyecanlanmadım. Öyle böyle 1 yıl sürdü. Ama şimdi şimdi anlıyorum ki ben Yiğit'ten kaçmak için, kaçabilmek, Yiğit'e dönmemek için Erhan'a sığınmışım. Ben sanırım Yiğit'le ilişkimizi tamamen bitirebilmek için böyle bir şey yapmışım.Kendime yeni yeni geliyorum ve son 2 aydır farkındayım bu durumun. Ben bu mantıkla başlayan ilişkinin en başından beri hep Yiğit'i özledim. Yiğit'te bulduğum tutkuyu aradım ama bulamadım. Yarısını değil çeyreğini bile bulamadım.
Ama inanın Erhan'ı sevmek için çok çabaladım. Zaten 1 yıl gibi uzun bir süredir birlikte olma sebebim de bu. Hep denedim, bekledim , sabrettim severim diye ama olmadı.Erhan çok soğuk biri.. Ben baskın bir karakterim, Erhan pasif ve aşırı sessiz .Mesela bir cafeye gittiğimizde bile, siparişi ben veririm, garsona ben duyururum sesimi.
Ya da Geçen yolda el ele yürürken, bir tane adam yanımızdan geçerken bana resmen omuz attı, kasıtlı çarptı yani hatta ona gömme diyoruz halk dilinde. Ve buna Rağmen Erhan adamın bana çarptığını fark etmedi bile... Normal bir erkeğin dönüp "pardon kardeşim ayıp değil mi ?" demesi gerekir.Bu da işte pasif bir karakter olduğunun göstergesi mesela.
Hesap ödeme mevzuları da ilginç,bunun için önceki konumu okumanız gerekli. 6-7 aydır işsizim 1 kere çay ısmarlamıştır. (o da öncesinde yemek yemiştik, yemeği benim tanıdığım ödemişti.)
Annesiyle hala tanıştırmadı. Kardeşiyle bile sadece bir kere bir yerde oturduk.
Ben beni annesiyle tanıştırmadığı için birkaç kere serzenişte bulundum ama "zamanı değil" tarzı şeyler söyledi.
Biz bir plan yapıyoruz ama annesi çok emrivakileri olan bir kadın olduğu için emrivaki plan yaptığında Erhan, hemen program olarak bizim yaptığımızı iptal etmeye yanaşıyor.
Mesela biz 1 yıldır çıkıyoruz ama beni öpmüyor bile. Hoş ben de istemiyorum. Zaten ileride evlensek , cinsellik hayatımızın hayalini bile kuramıyorum. Gözümde canlanmıyor yani. Ben onu sevgiliden çok bir dost gibi görüyorum. Çünkü zaten dost gibi takılıyoruz.
Aşırı çekimser olduğu için bende sevgi,çekim oluşmadı kısacası. Ve mantıklı bulduğum çoğu karakter özelliği de değişti. 1 yıldır aynı işte. Hiçbir gelişim göstermedi. 1 yıl önce nasıl başladıysak aynı şekildeyiz. Bir adım ileri gitmedi hiçbir şey. Kısacası bölük börçük anlattım umarım anlarsınız ama ben yapamıyorum. Olmuyor.
Ayrılmayı düşünüyorum. Ve anneme kalırsa yüz yüze söylemeliymişim. Ama kıyamam diye düşünüyorum ona o kadar. Bir gün tlfonda konuşurken söylesem olmaz mı ?
Yiğit de erhan da sıkıntılı tipler.ikisinden de uzak dur.sonra çok başın ağrır. Tecrübeli birinden sana tavsiye
Zaten kendin de psikolojik destek almayı düşünüyormuşsun böyle arıza tiplerle çok yorulursun, sana iyi gelen olumlu insanlarla bir arada olmaya bak. Sevgi maalesef yetmiyorHemfikirim sizinle. Çok teşekkür ederim iyi niyetli tavsiyeniz için :)
OlmazArkadaşlar Merhaba,
Benim geçen sene, aynı iş ortamından biriyle 4 aylık bir ilişkim oldu,öncesi arkadaştık , ismine Yiğit diyelim. Yiğit'in sinir rahatsızlıkları vardı. Çok fazla duygusaldı, çok kolay sinirlenip,bağırırdı. Ve 4 ay boyunca sürekli kavga ettik. Ama onun bu yaşadığı zor geçmişin izlerinin sinir olarak ve karamsarlık olarak yansıması dışında gerçekten iyi bir adamdı Yiğit. Birbirimizi dolu dolu, tutkulu, çekişmeli sevdik. İkinci haftada annesiyle bile tanıştırmıştı beni, onun için hayatının "işte bu'suydum". Karşılıklı bir aşktı. Birlikte yemekler yapıp yerdik, sarılıp uzanır sohbetler ederdik, zaten iş yerinde de hep birlikteydik. Hayatımda karşılıklı yaşadığım tek aşktı. Ta ki o küfüre kadar. Bana benim en sevmediğim ve benim birden nevrimi döndürebilecek bir küfür etti bana bir gün kavga esnasında. Bana da artık tak demişti o küfür. Çok yorulmuştum onun sürekli karamsar, aşırı duygusal ve sinirli bir harp içinde olmasından. Ve seve seve bıraktım. Filmlerde, şarkılarda "severek ayrılma" fikrine çok gülerdim. Başıma geldi. "İnsan severek ayrılır mı yeaaaa ?" Diyordum, ayrılınıyormuş ...
Neyse, Yiğit'ten ayrıldıktan 2,5 ay sonra Erhan ile tanıştım. Tanışmamızdan 1 ay sonra da adını koyduk.
Mantıkla başladığım bir ilişkiydi. Benden 2.5 yaş küçüktü ama öyle planları vardı ki ,bana olgun gelmişti. İyi bir insandı, olgun düşünüyordu, sakindi sessizdi. Ama hiçbir buluşmamızda heyecanlanmadım. Öyle böyle 1 yıl sürdü. Ama şimdi şimdi anlıyorum ki ben Yiğit'ten kaçmak için, kaçabilmek, Yiğit'e dönmemek için Erhan'a sığınmışım. Ben sanırım Yiğit'le ilişkimizi tamamen bitirebilmek için böyle bir şey yapmışım.Kendime yeni yeni geliyorum ve son 2 aydır farkındayım bu durumun. Ben bu mantıkla başlayan ilişkinin en başından beri hep Yiğit'i özledim. Yiğit'te bulduğum tutkuyu aradım ama bulamadım. Yarısını değil çeyreğini bile bulamadım.
Ama inanın Erhan'ı sevmek için çok çabaladım. Zaten 1 yıl gibi uzun bir süredir birlikte olma sebebim de bu. Hep denedim, bekledim , sabrettim severim diye ama olmadı.Erhan çok soğuk biri.. Ben baskın bir karakterim, Erhan pasif ve aşırı sessiz .Mesela bir cafeye gittiğimizde bile, siparişi ben veririm, garsona ben duyururum sesimi.
Ya da Geçen yolda el ele yürürken, bir tane adam yanımızdan geçerken bana resmen omuz attı, kasıtlı çarptı yani hatta ona gömme diyoruz halk dilinde. Ve buna Rağmen Erhan adamın bana çarptığını fark etmedi bile... Normal bir erkeğin dönüp "pardon kardeşim ayıp değil mi ?" demesi gerekir.Bu da işte pasif bir karakter olduğunun göstergesi mesela.
Hesap ödeme mevzuları da ilginç,bunun için önceki konumu okumanız gerekli. 6-7 aydır işsizim 1 kere çay ısmarlamıştır. (o da öncesinde yemek yemiştik, yemeği benim tanıdığım ödemişti.)
Annesiyle hala tanıştırmadı. Kardeşiyle bile sadece bir kere bir yerde oturduk.
Ben beni annesiyle tanıştırmadığı için birkaç kere serzenişte bulundum ama "zamanı değil" tarzı şeyler söyledi.
Biz bir plan yapıyoruz ama annesi çok emrivakileri olan bir kadın olduğu için emrivaki plan yaptığında Erhan, hemen program olarak bizim yaptığımızı iptal etmeye yanaşıyor.
Mesela biz 1 yıldır çıkıyoruz ama beni öpmüyor bile. Hoş ben de istemiyorum. Zaten ileride evlensek , cinsellik hayatımızın hayalini bile kuramıyorum. Gözümde canlanmıyor yani. Ben onu sevgiliden çok bir dost gibi görüyorum. Çünkü zaten dost gibi takılıyoruz.
Aşırı çekimser olduğu için bende sevgi,çekim oluşmadı kısacası. Ve mantıklı bulduğum çoğu karakter özelliği de değişti. 1 yıldır aynı işte. Hiçbir gelişim göstermedi. 1 yıl önce nasıl başladıysak aynı şekildeyiz. Bir adım ileri gitmedi hiçbir şey. Kısacası bölük börçük anlattım umarım anlarsınız ama ben yapamıyorum. Olmuyor.
Ayrılmayı düşünüyorum. Ve anneme kalırsa yüz yüze söylemeliymişim. Ama kıyamam diye düşünüyorum ona o kadar. Bir gün tlfonda konuşurken söylesem olmaz mı ?
Sizde kendimi gördüm gerçekten
2 sene önce sevgilim beni terk etti. İlk sevgilimdi, her şeyden çok severdim onu... Daha sonra biriyle tanıştım. ( 3-4 ay sonra ). Onunla konuşmaya başladım, sevgili gibiydik. O benimle sevgili olmak istiyordu ama ben hala unutamamıştım ilk aşkımı. Bir gün tamam dedim, kabul ediyorum. Gün geçtikçe onun bana dediği, yaptığı her şeyi ilk sevgilimle karşılaştırmalarım arttı. Yok, olmuyordu, unutamıyordum. Onu sevemiyordum... Ne tutku, ne heyecan, ne samimiyet hissediyordum.
Yaklaşık 6-7 ay beraber olduk ve sadece 1 kez elimi tuttu. Onda bile keşke tutmasaydı dedim.Benimle samimi olmasını istemiyordum. Fakat arkadaş olarak muhabbeti güzeldi filan. Fakat daha sonra ben dayanamadım ve ayrıldık.
Zaten ayrılırken ''Aradığım samimiyeti bulamadım sende'' demişti. Bundan da uzun uzun bahsetmek isterdim ama farklı bir başlığın konusu bu.
Şimdi düşünüyorum da daha çok acı çekmişim ve eziyet etmişim kendime. Hala adam akıllı unutaamadım ama akıllandım. Unutana kadar, en azından kafamı toplayana kadar kimse ile sevgili olmayacağım. Tabi karşıma doğru insanın çıkması da çok önemli...
Tabi ki olmadım ne pişman olacağım. Boşuna vaktimi harcadım diye üzüldüm sadece. Hayatımın en doğru kararını verdiğimi düşünüyorum bu kararı aldığımın ilk dakikasından beri.O çocuktan ayrıldığın için hiç pişman oldun mu peki ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?