Bende isedigi için çok utanmistim ama çok heyecanlandım okurken sağ salim isteyen herkese nasip etsin rabbim...Başlığı böyle atsam mı atmasam mı bilemedim ama işin gerçek tarafı bu. Belki birileri de aynı şeyi yaşar da, benden başkası yaşamış mı diye araştırırsa yazımı bulur yalnız değilim diye mutlu olur.
Efenim ikinci doğumumu 3 gün önce yaptım. İlk doğumum çok stresli geçtiği için bunda elimden geldiğince sakin olup, annemden uzak durmaya karar verdim. Beni her gördüğünde "ayyyyy nasıl doğuracaksın" diye krizlere giren 4 doğum yapmış bir kadın olmasına rağmen, ilk doğumumda da beni strese sokup sancımın kesilmesine sebep olmuştu.
40. haftada hala gelen giden yoktu. en son nst de sancım 1 ile 4 arasında değişiyordu. o kadar doğurmaya niyetim yoktu. son kontrolden sonra akşam avm de çılgınlar gibi gezip bir de üstüne merdiven çıkınca bir bel ağrısı başladı. ha gayret sancılarım da başlayacak derken her saat başında sonra da saatte üç kere gelip giden düzenli sancılarım ortaya çıktı.
bende bir mutluluk bir sevinç... derken annem aradı gecenin 1inde. mesaj atmış telefonuma görmemişim. "sancın mı var? doktora mı gittin?" dedi. ahan da benim tüm sancılar bıçak gibi kesildi tekrar. ben de sinirlendim yattım uyudum. sabah 5 te tuvalet için uyandığımda 10 dakikada bir sancılarımın geldiğini fark ettim. kendi kendime evde gezdim. kahvaltı yaptım. gayet mutlu mesut bir şekilde 5 dk bire düşünceye kadar bekledim. sonra eşimi uyandırdım. annemleri aradı. ararken bile yanına gitmedim. 3 yaşındaki kızıma bakmaları için mecbur aramak zorundaydık. ben üstümü giydim, bahçeye indim. gezdim dolaştım. annemin gelişini görmedim.
eşimle hastaneye gittik. yine hastanenin çevresinde parklarda el ele gezdik çiçektir böcüktür derken tamam dedim doğuracağım. 8 gibi girdik hastaneye. gayet rahat bir şekilde "merhaba ben doğum yapacağım." diye girdim, odama yerleştim. cırtları bozuk yandan devamlı açılan önlüğümü giydim. parmak izimi almayı unutmuşlar. 14 kat kafadan aşağı çarşaf örtülmüş bir şekilde parmak izimi okutmaya gittim. hiçbir şey sinirimi bozmadı ama hala çok pozitiftim.
epidural yapalım dediler. şimdi dursun sancım kesilir diye korkuyorum hala emin değilim doğuracağımdan boşa yapmayalım dedim. sonrasında lavmanım yapıldı. tuvalete gittim. 10 dakika sonra ağır sancılarım başladı ve çok sıklaştı. yerimde duramıyordum. epidural istedim. anestezi uzmanı kıpırdamayacaksın dedi. ağrı başlamadan yaptırmak gerekiyordu ama geç kaldım. kıpırdamadan üç sancı atlattım. sonrası uyuşukluk...
bir saat sonra epiduralin etkisi geçti. ebe kontrole geldi. tekrar anestezi istedim ama bir panik dışarı çıktı. "doğumhaneyi hazırlayın diye bağırmaya başladı". noluyo falan demeye kalmadı bir panik bir panik herkes. ben gelene gidene anestezi diyorum kimse kaale almıyor. pilates topunda zıplayacaktım o nerde bari onu getirin diyorum "doğuruyorsun ne topu" diyorlar. sonra tekerlekli sandalye geldi. beni kucakladıkları gibi tekerlekli sandalyeye alıyorlardı kiiii bir şeyler olduğunu fark ettim. evet baya baya yatağa içimde kalan her şeyi boşaltmıştım. "altıma yaptııım altıma yaptııım" diye bağırırken ebe de beni "yok yok su o" diye sakinleştirmeye çalışıyordu. baktım gerçekten yapmışım. "hayıııır yapmışım" dedim. "eeeeh yaptıysan yaptın iyi yaptın, çok güzel olmuş hadi yürü doğuruyorsun dedi."
yol boyu bana ıkınma bebeğin düşecek diye bağırıyor, o bağırıyor ben bağırıyorum. geliyoooor diye. koridorda uça uça gittik bu şekilde. doğumhaneye aldılar. doktor yok, kimse yok. herkes bir panik. doktorum geldi üstünü değiştirmemiş. bir önlük giydi. pembe komik bir terlik, paçalarını da sıvamış. öyle böyle doğdu kızım. iki üç dakikada oldu bitti her şey.
bitti mi hayır bitmedi kaka maceram. tepemde anestezi uzmanı dayadı bana uyuşturucuyu belden aşağısı felç. hissetmiyorum. doktorcumu dinlemediğim için minik bir yırtığım oldu. oraya bir dikiş atması gerekiyordu. doktorcum dikerken, eşim de yanımdayken ben tekrar ne var yoksa alttan gönderdim. ve yine "altıma yapıyoruuuum, durmuyor, neden yapıyorum" diyorum. ebe yine "yok yok su o" diyor. hemşire de "ne suyu ya bildiğin kaka" diyor.
doktoru ebesi, hemşiresi, anestezi uzmanı, eşim derken hepsinin önünde bir güzel altıma yapıyorum. pata küte şakır şakır aşağı iniyor her şey... ne yazık ki lavmandan sonra iki üç kere tuvalete gitmem gerekirken doğumun çok hızlı gelişmesi yüzünden yetiştiremedim. doğumdan sonra hangisini görsem tek aklıma gelen şey kaka oldu malesef.
en son odada tuvaletteyken baktım hemşire girdi içeri. ben klozette o karşımda. amaaan gördüm zaten her şeyini boşver dedi. diyeceğini dedi ve gitti. öyle kaldım. doğru yani eşimin bile görmediğini gördüler ki eşime de rezil oldum.
benim doğum da öyle böyle bitti işte. salı günü kontrolüm var. doktora gideceğim yine aklıma o an gelecek. kadın beni dikerken önünde yaptıklarım...
Allah isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip etsin. Hamilelere de kakasız ağrısız kolay doğumlar nasip etsin.
Çok kolay olmuş doğumun tebrik ederim Allah analı babalı büyütsün sen bebeğin sağlıklı olun da aman olay kaka olsun :)
kaka maka ne fark eder saglicakla kurtulmussun ya muhim olan budur. saglicakla buyut bebegini canim.
Allah iyiligini versin, valla beni güldürdün cok tatli bir kadinsin . Cok gecmis olsun ,bebisinde Hayirli ugurlu olsun ins. Dogumum insallah benim de iki dk da biter
Ay bende başlığı görünce bebek kaka yaptı sanmıştım meğersem anasıymış :)
Allah analı babalı büyütsün sağlıklı ömür versin :)
Ay ilk vaka mısın sanki sal gitsin
Rabbim bağışlasın
Ebe gerçekten çok iyiydi. 34 yıllık ebeymis. Merhametli bir kadındı. Daha da kolay bir doğum olur inşallah seninki. Sağlıkla al bebeğini kucağına.Ebe iyi biriymiş ki seni rahatlatmaya çalışmış baska şekilde davranabilirdisaglikli doğmuş ne mutlu sana darisi başıma inşallah
Amin. Inşallah.Bende isedigi için çok utanmistim ama çok heyecanlandım okurken sağ salim isteyen herkese nasip etsin rabbim...
Yaaaa çok tatlısınn çok güzel anlatmışsın. Normal doğuma yönelik tüm korkularımı alıp götürdün hikayene ba-yıl-dımmm:)❤Başlığı böyle atsam mı atmasam mı bilemedim ama işin gerçek tarafı bu. Belki birileri de aynı şeyi yaşar da, benden başkası yaşamış mı diye araştırırsa yazımı bulur yalnız değilim diye mutlu olur.
Efenim ikinci doğumumu 3 gün önce yaptım. İlk doğumum çok stresli geçtiği için bunda elimden geldiğince sakin olup, annemden uzak durmaya karar verdim. Beni her gördüğünde "ayyyyy nasıl doğuracaksın" diye krizlere giren 4 doğum yapmış bir kadın olmasına rağmen, ilk doğumumda da beni strese sokup sancımın kesilmesine sebep olmuştu.
40. haftada hala gelen giden yoktu. en son nst de sancım 1 ile 4 arasında değişiyordu. o kadar doğurmaya niyetim yoktu. son kontrolden sonra akşam avm de çılgınlar gibi gezip bir de üstüne merdiven çıkınca bir bel ağrısı başladı. ha gayret sancılarım da başlayacak derken her saat başında sonra da saatte üç kere gelip giden düzenli sancılarım ortaya çıktı.
bende bir mutluluk bir sevinç... derken annem aradı gecenin 1inde. mesaj atmış telefonuma görmemişim. "sancın mı var? doktora mı gittin?" dedi. ahan da benim tüm sancılar bıçak gibi kesildi tekrar. ben de sinirlendim yattım uyudum. sabah 5 te tuvalet için uyandığımda 10 dakikada bir sancılarımın geldiğini fark ettim. kendi kendime evde gezdim. kahvaltı yaptım. gayet mutlu mesut bir şekilde 5 dk bire düşünceye kadar bekledim. sonra eşimi uyandırdım. annemleri aradı. ararken bile yanına gitmedim. 3 yaşındaki kızıma bakmaları için mecbur aramak zorundaydık. ben üstümü giydim, bahçeye indim. gezdim dolaştım. annemin gelişini görmedim.
eşimle hastaneye gittik. yine hastanenin çevresinde parklarda el ele gezdik çiçektir böcüktür derken tamam dedim doğuracağım. 8 gibi girdik hastaneye. gayet rahat bir şekilde "merhaba ben doğum yapacağım." diye girdim, odama yerleştim. cırtları bozuk yandan devamlı açılan önlüğümü giydim. parmak izimi almayı unutmuşlar. 14 kat kafadan aşağı çarşaf örtülmüş bir şekilde parmak izimi okutmaya gittim. hiçbir şey sinirimi bozmadı ama hala çok pozitiftim.
epidural yapalım dediler. şimdi dursun sancım kesilir diye korkuyorum hala emin değilim doğuracağımdan boşa yapmayalım dedim. sonrasında lavmanım yapıldı. tuvalete gittim. 10 dakika sonra ağır sancılarım başladı ve çok sıklaştı. yerimde duramıyordum. epidural istedim. anestezi uzmanı kıpırdamayacaksın dedi. ağrı başlamadan yaptırmak gerekiyordu ama geç kaldım. kıpırdamadan üç sancı atlattım. sonrası uyuşukluk...
bir saat sonra epiduralin etkisi geçti. ebe kontrole geldi. tekrar anestezi istedim ama bir panik dışarı çıktı. "doğumhaneyi hazırlayın diye bağırmaya başladı". noluyo falan demeye kalmadı bir panik bir panik herkes. ben gelene gidene anestezi diyorum kimse kaale almıyor. pilates topunda zıplayacaktım o nerde bari onu getirin diyorum "doğuruyorsun ne topu" diyorlar. sonra tekerlekli sandalye geldi. beni kucakladıkları gibi tekerlekli sandalyeye alıyorlardı kiiii bir şeyler olduğunu fark ettim. evet baya baya yatağa içimde kalan her şeyi boşaltmıştım. "altıma yaptııım altıma yaptııım" diye bağırırken ebe de beni "yok yok su o" diye sakinleştirmeye çalışıyordu. baktım gerçekten yapmışım. "hayıııır yapmışım" dedim. "eeeeh yaptıysan yaptın iyi yaptın, çok güzel olmuş hadi yürü doğuruyorsun dedi."
yol boyu bana ıkınma bebeğin düşecek diye bağırıyor, o bağırıyor ben bağırıyorum. geliyoooor diye. koridorda uça uça gittik bu şekilde. doğumhaneye aldılar. doktor yok, kimse yok. herkes bir panik. doktorum geldi üstünü değiştirmemiş. bir önlük giydi. pembe komik bir terlik, paçalarını da sıvamış. öyle böyle doğdu kızım. iki üç dakikada oldu bitti her şey.
bitti mi hayır bitmedi kaka maceram. tepemde anestezi uzmanı dayadı bana uyuşturucuyu belden aşağısı felç. hissetmiyorum. doktorcumu dinlemediğim için minik bir yırtığım oldu. oraya bir dikiş atması gerekiyordu. doktorcum dikerken, eşim de yanımdayken ben tekrar ne var yoksa alttan gönderdim. ve yine "altıma yapıyoruuuum, durmuyor, neden yapıyorum" diyorum. ebe yine "yok yok su o" diyor. hemşire de "ne suyu ya bildiğin kaka" diyor.
doktoru ebesi, hemşiresi, anestezi uzmanı, eşim derken hepsinin önünde bir güzel altıma yapıyorum. pata küte şakır şakır aşağı iniyor her şey... ne yazık ki lavmandan sonra iki üç kere tuvalete gitmem gerekirken doğumun çok hızlı gelişmesi yüzünden yetiştiremedim. doğumdan sonra hangisini görsem tek aklıma gelen şey kaka oldu malesef.
en son odada tuvaletteyken baktım hemşire girdi içeri. ben klozette o karşımda. amaaan gördüm zaten her şeyini boşver dedi. diyeceğini dedi ve gitti. öyle kaldım. doğru yani eşimin bile görmediğini gördüler ki eşime de rezil oldum.
benim doğum da öyle böyle bitti işte. salı günü kontrolüm var. doktora gideceğim yine aklıma o an gelecek. kadın beni dikerken önünde yaptıklarım...
Allah isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip etsin. Hamilelere de kakasız ağrısız kolay doğumlar nasip etsin.
Hiç korkma. Pozitif olursan herşey çok kolay oluyor. Sen de mutluluk ve huzurla doğum hikayeni paylasirsin inşallah burada.Yaaaa çok tatlısınn çok güzel anlatmışsın. Normal doğuma yönelik tüm korkularımı alıp götürdün hikayene ba-yıl-dımmm:)❤
Allah analı babalı büyütsün.
Okurken kahkahalar attım. Gözümden yaş geldi ya.
Benim kuzenimde çatalda otururken doğum esnasında hep s..çmış. ona lağman bile yapmamışlarona da çok gülmüştüm.
Öncelikle rabbi saglik sihhatle büyümeyi nasip etsin. Inan gülmekten nerdeys doguracahim ben allah nasip ederse agustos annesi olacagim. Gulmemin sebebin gelinc bende ilk iki dogumumda ayni maceralari yasamistim. Allahim koku kaka hersey birarada çok utanmistim am lavmana ragmen birsey degismedi hep kendimi bu konuda tek sanardim:) o yüzden digumdan önce çok yememeye calisacam. Birde ben kusarak dogurdugum icin facia ayyyy 3 ay sonra napcam acaba. Allahim guzelliller icinde bebegini büyümeyi nasip etsin. Hic unutlmayacak bir hikayen var:)Başlığı böyle atsam mı atmasam mı bilemedim ama işin gerçek tarafı bu. Belki birileri de aynı şeyi yaşar da, benden başkası yaşamış mı diye araştırırsa yazımı bulur yalnız değilim diye mutlu olur.
Efenim ikinci doğumumu 3 gün önce yaptım. İlk doğumum çok stresli geçtiği için bunda elimden geldiğince sakin olup, annemden uzak durmaya karar verdim. Beni her gördüğünde "ayyyyy nasıl doğuracaksın" diye krizlere giren 4 doğum yapmış bir kadın olmasına rağmen, ilk doğumumda da beni strese sokup sancımın kesilmesine sebep olmuştu.
40. haftada hala gelen giden yoktu. en son nst de sancım 1 ile 4 arasında değişiyordu. o kadar doğurmaya niyetim yoktu. son kontrolden sonra akşam avm de çılgınlar gibi gezip bir de üstüne merdiven çıkınca bir bel ağrısı başladı. ha gayret sancılarım da başlayacak derken her saat başında sonra da saatte üç kere gelip giden düzenli sancılarım ortaya çıktı.
bende bir mutluluk bir sevinç... derken annem aradı gecenin 1inde. mesaj atmış telefonuma görmemişim. "sancın mı var? doktora mı gittin?" dedi. ahan da benim tüm sancılar bıçak gibi kesildi tekrar. ben de sinirlendim yattım uyudum. sabah 5 te tuvalet için uyandığımda 10 dakikada bir sancılarımın geldiğini fark ettim. kendi kendime evde gezdim. kahvaltı yaptım. gayet mutlu mesut bir şekilde 5 dk bire düşünceye kadar bekledim. sonra eşimi uyandırdım. annemleri aradı. ararken bile yanına gitmedim. 3 yaşındaki kızıma bakmaları için mecbur aramak zorundaydık. ben üstümü giydim, bahçeye indim. gezdim dolaştım. annemin gelişini görmedim.
eşimle hastaneye gittik. yine hastanenin çevresinde parklarda el ele gezdik çiçektir böcüktür derken tamam dedim doğuracağım. 8 gibi girdik hastaneye. gayet rahat bir şekilde "merhaba ben doğum yapacağım." diye girdim, odama yerleştim. cırtları bozuk yandan devamlı açılan önlüğümü giydim. parmak izimi almayı unutmuşlar. 14 kat kafadan aşağı çarşaf örtülmüş bir şekilde parmak izimi okutmaya gittim. hiçbir şey sinirimi bozmadı ama hala çok pozitiftim.
epidural yapalım dediler. şimdi dursun sancım kesilir diye korkuyorum hala emin değilim doğuracağımdan boşa yapmayalım dedim. sonrasında lavmanım yapıldı. tuvalete gittim. 10 dakika sonra ağır sancılarım başladı ve çok sıklaştı. yerimde duramıyordum. epidural istedim. anestezi uzmanı kıpırdamayacaksın dedi. ağrı başlamadan yaptırmak gerekiyordu ama geç kaldım. kıpırdamadan üç sancı atlattım. sonrası uyuşukluk...
bir saat sonra epiduralin etkisi geçti. ebe kontrole geldi. tekrar anestezi istedim ama bir panik dışarı çıktı. "doğumhaneyi hazırlayın diye bağırmaya başladı". noluyo falan demeye kalmadı bir panik bir panik herkes. ben gelene gidene anestezi diyorum kimse kaale almıyor. pilates topunda zıplayacaktım o nerde bari onu getirin diyorum "doğuruyorsun ne topu" diyorlar. sonra tekerlekli sandalye geldi. beni kucakladıkları gibi tekerlekli sandalyeye alıyorlardı kiiii bir şeyler olduğunu fark ettim. evet baya baya yatağa içimde kalan her şeyi boşaltmıştım. "altıma yaptııım altıma yaptııım" diye bağırırken ebe de beni "yok yok su o" diye sakinleştirmeye çalışıyordu. baktım gerçekten yapmışım. "hayıııır yapmışım" dedim. "eeeeh yaptıysan yaptın iyi yaptın, çok güzel olmuş hadi yürü doğuruyorsun dedi."
yol boyu bana ıkınma bebeğin düşecek diye bağırıyor, o bağırıyor ben bağırıyorum. geliyoooor diye. koridorda uça uça gittik bu şekilde. doğumhaneye aldılar. doktor yok, kimse yok. herkes bir panik. doktorum geldi üstünü değiştirmemiş. bir önlük giydi. pembe komik bir terlik, paçalarını da sıvamış. öyle böyle doğdu kızım. iki üç dakikada oldu bitti her şey.
bitti mi hayır bitmedi kaka maceram. tepemde anestezi uzmanı dayadı bana uyuşturucuyu belden aşağısı felç. hissetmiyorum. doktorcumu dinlemediğim için minik bir yırtığım oldu. oraya bir dikiş atması gerekiyordu. doktorcum dikerken, eşim de yanımdayken ben tekrar ne var yoksa alttan gönderdim. ve yine "altıma yapıyoruuuum, durmuyor, neden yapıyorum" diyorum. ebe yine "yok yok su o" diyor. hemşire de "ne suyu ya bildiğin kaka" diyor.
doktoru ebesi, hemşiresi, anestezi uzmanı, eşim derken hepsinin önünde bir güzel altıma yapıyorum. pata küte şakır şakır aşağı iniyor her şey... ne yazık ki lavmandan sonra iki üç kere tuvalete gitmem gerekirken doğumun çok hızlı gelişmesi yüzünden yetiştiremedim. doğumdan sonra hangisini görsem tek aklıma gelen şey kaka oldu malesef.
en son odada tuvaletteyken baktım hemşire girdi içeri. ben klozette o karşımda. amaaan gördüm zaten her şeyini boşver dedi. diyeceğini dedi ve gitti. öyle kaldım. doğru yani eşimin bile görmediğini gördüler ki eşime de rezil oldum.
benim doğum da öyle böyle bitti işte. salı günü kontrolüm var. doktora gideceğim yine aklıma o an gelecek. kadın beni dikerken önünde yaptıklarım...
Allah isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip etsin. Hamilelere de kakasız ağrısız kolay doğumlar nasip etsin.
Ayyy kader arkadaşı buldum kendime. Çok sevindim. :) allah bağışlasin evlatlarini. Agustosta da hayırlı kolay kakasiz doğumun olsun inşallah. Saglikla kucagina al bebeğini. Onlar aliskindir diye teselli ediyorum ben de kendimi. Önceki günden kabizdim. Bir de üstüne kahvaltı yaptım.bu kadar erken doguracagimi da sanmıyordum. Olsun sağlıkla doğdu ya... Doğum hikayeni paylasirsan beni de etiketle mutlakaÖncelikle rabbi saglik sihhatle büyümeyi nasip etsin. Inan gülmekten nerdeys doguracahim ben allah nasip ederse agustos annesi olacagim. Gulmemin sebebin gelinc bende ilk iki dogumumda ayni maceralari yasamistim. Allahim koku kaka hersey birarada çok utanmistim am lavmana ragmen birsey degismedi hep kendimi bu konuda tek sanardim:) o yüzden digumdan önce çok yememeye calisacam. Birde ben kusarak dogurdugum icin facia ayyyy 3 ay sonra napcam acaba. Allahim guzelliller icinde bebegini büyümeyi nasip etsin. Hic unutlmayacak bir hikayen var:)
Amin. Tüm doğum yapacaklara kolay sağlıklı doğumlar diliyorum.Ay çok yaşa e mi ne kadar güldüm anlatamambenim de en korktuğum şeylerden biri buydu ama sayenizde o kadar da kötü bişey gibi gelmedi sağlıkla büyüsün herkesin yavrusu <3
Ay olmasın devamı. :) iki kere çok bile. Saglikla alin bebeginizi kucaginiza.Ay okurken çok güldüm ya çok hoşmuş gerçekten. Sağ salim bebeğini kucağına aldın ya boşver kakayı falan. Ama anlatımın süper. Devamı olsa uzun uzun sıkılmadan okurdum
Amin. Siz de sağlıkla kucaginiza alin bebeginizi.elinde olan bisey değil ki isteyerek olmamış sonuç ya unut gitsin bebeğinde sağlıkla buyur inşallah
Gulmekten yarildim resmenn yinede guzel anilar hepsi..Başlığı böyle atsam mı atmasam mı bilemedim ama işin gerçek tarafı bu. Belki birileri de aynı şeyi yaşar da, benden başkası yaşamış mı diye araştırırsa yazımı bulur yalnız değilim diye mutlu olur.
Efenim ikinci doğumumu 3 gün önce yaptım. İlk doğumum çok stresli geçtiği için bunda elimden geldiğince sakin olup, annemden uzak durmaya karar verdim. Beni her gördüğünde "ayyyyy nasıl doğuracaksın" diye krizlere giren 4 doğum yapmış bir kadın olmasına rağmen, ilk doğumumda da beni strese sokup sancımın kesilmesine sebep olmuştu.
40. haftada hala gelen giden yoktu. en son nst de sancım 1 ile 4 arasında değişiyordu. o kadar doğurmaya niyetim yoktu. son kontrolden sonra akşam avm de çılgınlar gibi gezip bir de üstüne merdiven çıkınca bir bel ağrısı başladı. ha gayret sancılarım da başlayacak derken her saat başında sonra da saatte üç kere gelip giden düzenli sancılarım ortaya çıktı.
bende bir mutluluk bir sevinç... derken annem aradı gecenin 1inde. mesaj atmış telefonuma görmemişim. "sancın mı var? doktora mı gittin?" dedi. ahan da benim tüm sancılar bıçak gibi kesildi tekrar. ben de sinirlendim yattım uyudum. sabah 5 te tuvalet için uyandığımda 10 dakikada bir sancılarımın geldiğini fark ettim. kendi kendime evde gezdim. kahvaltı yaptım. gayet mutlu mesut bir şekilde 5 dk bire düşünceye kadar bekledim. sonra eşimi uyandırdım. annemleri aradı. ararken bile yanına gitmedim. 3 yaşındaki kızıma bakmaları için mecbur aramak zorundaydık. ben üstümü giydim, bahçeye indim. gezdim dolaştım. annemin gelişini görmedim.
eşimle hastaneye gittik. yine hastanenin çevresinde parklarda el ele gezdik çiçektir böcüktür derken tamam dedim doğuracağım. 8 gibi girdik hastaneye. gayet rahat bir şekilde "merhaba ben doğum yapacağım." diye girdim, odama yerleştim. cırtları bozuk yandan devamlı açılan önlüğümü giydim. parmak izimi almayı unutmuşlar. 14 kat kafadan aşağı çarşaf örtülmüş bir şekilde parmak izimi okutmaya gittim. hiçbir şey sinirimi bozmadı ama hala çok pozitiftim.
epidural yapalım dediler. şimdi dursun sancım kesilir diye korkuyorum hala emin değilim doğuracağımdan boşa yapmayalım dedim. sonrasında lavmanım yapıldı. tuvalete gittim. 10 dakika sonra ağır sancılarım başladı ve çok sıklaştı. yerimde duramıyordum. epidural istedim. anestezi uzmanı kıpırdamayacaksın dedi. ağrı başlamadan yaptırmak gerekiyordu ama geç kaldım. kıpırdamadan üç sancı atlattım. sonrası uyuşukluk...
bir saat sonra epiduralin etkisi geçti. ebe kontrole geldi. tekrar anestezi istedim ama bir panik dışarı çıktı. "doğumhaneyi hazırlayın diye bağırmaya başladı". noluyo falan demeye kalmadı bir panik bir panik herkes. ben gelene gidene anestezi diyorum kimse kaale almıyor. pilates topunda zıplayacaktım o nerde bari onu getirin diyorum "doğuruyorsun ne topu" diyorlar. sonra tekerlekli sandalye geldi. beni kucakladıkları gibi tekerlekli sandalyeye alıyorlardı kiiii bir şeyler olduğunu fark ettim. evet baya baya yatağa içimde kalan her şeyi boşaltmıştım. "altıma yaptııım altıma yaptııım" diye bağırırken ebe de beni "yok yok su o" diye sakinleştirmeye çalışıyordu. baktım gerçekten yapmışım. "hayıııır yapmışım" dedim. "eeeeh yaptıysan yaptın iyi yaptın, çok güzel olmuş hadi yürü doğuruyorsun dedi."
yol boyu bana ıkınma bebeğin düşecek diye bağırıyor, o bağırıyor ben bağırıyorum. geliyoooor diye. koridorda uça uça gittik bu şekilde. doğumhaneye aldılar. doktor yok, kimse yok. herkes bir panik. doktorum geldi üstünü değiştirmemiş. bir önlük giydi. pembe komik bir terlik, paçalarını da sıvamış. öyle böyle doğdu kızım. iki üç dakikada oldu bitti her şey.
bitti mi hayır bitmedi kaka maceram. tepemde anestezi uzmanı dayadı bana uyuşturucuyu belden aşağısı felç. hissetmiyorum. doktorcumu dinlemediğim için minik bir yırtığım oldu. oraya bir dikiş atması gerekiyordu. doktorcum dikerken, eşim de yanımdayken ben tekrar ne var yoksa alttan gönderdim. ve yine "altıma yapıyoruuuum, durmuyor, neden yapıyorum" diyorum. ebe yine "yok yok su o" diyor. hemşire de "ne suyu ya bildiğin kaka" diyor.
doktoru ebesi, hemşiresi, anestezi uzmanı, eşim derken hepsinin önünde bir güzel altıma yapıyorum. pata küte şakır şakır aşağı iniyor her şey... ne yazık ki lavmandan sonra iki üç kere tuvalete gitmem gerekirken doğumun çok hızlı gelişmesi yüzünden yetiştiremedim. doğumdan sonra hangisini görsem tek aklıma gelen şey kaka oldu malesef.
en son odada tuvaletteyken baktım hemşire girdi içeri. ben klozette o karşımda. amaaan gördüm zaten her şeyini boşver dedi. diyeceğini dedi ve gitti. öyle kaldım. doğru yani eşimin bile görmediğini gördüler ki eşime de rezil oldum.
benim doğum da öyle böyle bitti işte. salı günü kontrolüm var. doktora gideceğim yine aklıma o an gelecek. kadın beni dikerken önünde yaptıklarım...
Allah isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip etsin. Hamilelere de kakasız ağrısız kolay doğumlar nasip etsin.
Öyle. Çok şükür sağlıkla doğdu. Önemli olan o.Gulmekten yarildim resmenn yinede guzel anilar hepsi..
Amin :) onlar unutmuştur bile. Sağlıkla doğsun bebeginiz...Allah anali babali buyutsun bebegini. Bende yaptim ama dogum daha baslamamisti sanci odasindaydim bez baglamislardi guzelce doldurdum:) o an tek dusundugum sey aman bidaha nerden gorcem ebeyi hasta bakiciyi fln ama maalesef 1 sene sonra yine hamile kaldim ve tekrar orda dogum yapacagim:)
Aminnn. :)Ay bana cok seker geldiniz ya
Allah saglıkla hayırla bebegınızı buyutmeyı nasip etsin
Aminn. :)Cok guzel ya Allah anali babali büyütsün maşallah size