2006 yazından itibaren depresyondayım.üniversite mezunuyum.ailem çok cahil.öyle ki benim depresyonda olduğumu anlayıp beni bir doktora götürmeleri ayları aldı.öyle ki 2007 mart ayında bir kutu tansiyon ialcı içip intihar etmeme ve yoğun bakımda kalmama rağmen doktora götürmediler.2007 mayıs ayında yaşadığım bir sinir krizi sonucunda hiç kimseyle konuşmamaya başlayınca doktora götürdüler.doktorla da hiç bir şey konuşmadım.sadece o yüzlerce soru olan testi yaptılar bana.ilaç kullanmaya başladım.iyileşmeyince doktor doktor dolaştım.kullanmadığım ilaç kalmadı. 4 ilaç birden kullanmaya başlamıştım. master öğrencisiydim okula dewam edemedim ve üniversitede iken en büyük amacım olan masterdan atıldım. her şeyimi kaybettim. asıl önemlisi kendimi kaybetmiştiaradan 2 yılgeçmişti ve bende hiç bir ilerleme yoktu.yeni bir doktor denedik.ilaçlarımın hepsini kesti ve "bu ilaçlar seni iyileştirmez daha aptal yapar" dedi. tek bir ilaçla tedaviye devam ettik. bu arada tam 35 kilo aldım.doktorun özel muayenehanesine gitmiştik. beni hastanede bir asistanına yönlendirdi. onunla neredeyse herşeyi konuştuk.neticede asistan doktor uzman oldu tayini çıktı ve gitti.ben yine doktorsuz kaldım. muayenehanesine gittiğim doktorun yüzünü ise sadece tvde gördüm.sadece ilaçla devam ettim. muayene için gittiğim doktorlar her seferinde değişti ve her seferinde ilacı azalttık. şimdi yaklaşık 1 buçuk aydır ilaç kullanmıyorum veyine hastayım.intihar senaryoları üretiyorum. intihar mektuplarıyazıyorum.her gün ağlama krizi geçiriyorum.vs. vs.
ailem bana destek olmadı. ağladığımda neden ağlıyorsun dediler en başta. sonra onu bile sormadılar.çok yalnızım.çok mutsuzum.maddi olarak da kriz yaşıyoruz zaten herkes gibi.allahtan şimdi okula döndüm ama orada da mutlu değilim. yani arkadaşım yok. her yerde yalnızım. girdiğim iş sınavlarında başarısız oluyorum.artık hayatta yapacak bir şeyim olmadığını düşünüyorum.her şeyde başarısız olduğumu hiç bir şeyi tamamlayamadığımı düşünüyorum. artık yeni bir doktora gidip herşeyi en başından anlatmak bile o kadar ağır geliyor ki anlatamam.2006 temmuzdan itibaren her şeyi beynimden silmek istiyorum malum filmde olduğu gibi. keşke şimdi yeni doğmuş bir bebek olsaydım. ya da hiç doğmasaydım.
bu 3 buçuk yıllık süre içinde en mutlu olduğum anlar ise 2 aylıkken evlat edindiğim köpeğimdi.moralim çok bozuk bile olsa onunla oynadığımda her şey değişirdi. gülerdim.her şeyi unuturdum.neye sinirlendiğimi, neden ağladığımı hatırlamazdım bile. ama onunla sadece 9 ay birlikte olabildik. öldü canım kızım. şimdi aileme yeni bir köpek alalım diyorum ama istemiyorlar. onunla ilgilenirim severim onu, dertleşirim onunla iyileşirim diyorum ama hayır diyorlar.ben içimdeki tüm sevgimi kızıma vermiştim.o da beni seviyordu. arkadaşım oydu. kızım oydu. dostum oydu. ama şimdi yapayalnızım.
çok mutsuzum.
çok yalnızım
sadece anlatayım dedim.
siz depresyona girmeden önce mutlaka farkedin ve sevdiğiniz seyleri yapın sevdiklerinizle birlikte olun. tek ilaç sevgi.
kızım varken çok mutluydum. şimdi ise tersi.umarım tekrar yazma fırsatım olur.
ailem bana destek olmadı. ağladığımda neden ağlıyorsun dediler en başta. sonra onu bile sormadılar.çok yalnızım.çok mutsuzum.maddi olarak da kriz yaşıyoruz zaten herkes gibi.allahtan şimdi okula döndüm ama orada da mutlu değilim. yani arkadaşım yok. her yerde yalnızım. girdiğim iş sınavlarında başarısız oluyorum.artık hayatta yapacak bir şeyim olmadığını düşünüyorum.her şeyde başarısız olduğumu hiç bir şeyi tamamlayamadığımı düşünüyorum. artık yeni bir doktora gidip herşeyi en başından anlatmak bile o kadar ağır geliyor ki anlatamam.2006 temmuzdan itibaren her şeyi beynimden silmek istiyorum malum filmde olduğu gibi. keşke şimdi yeni doğmuş bir bebek olsaydım. ya da hiç doğmasaydım.
bu 3 buçuk yıllık süre içinde en mutlu olduğum anlar ise 2 aylıkken evlat edindiğim köpeğimdi.moralim çok bozuk bile olsa onunla oynadığımda her şey değişirdi. gülerdim.her şeyi unuturdum.neye sinirlendiğimi, neden ağladığımı hatırlamazdım bile. ama onunla sadece 9 ay birlikte olabildik. öldü canım kızım. şimdi aileme yeni bir köpek alalım diyorum ama istemiyorlar. onunla ilgilenirim severim onu, dertleşirim onunla iyileşirim diyorum ama hayır diyorlar.ben içimdeki tüm sevgimi kızıma vermiştim.o da beni seviyordu. arkadaşım oydu. kızım oydu. dostum oydu. ama şimdi yapayalnızım.
çok mutsuzum.
çok yalnızım
sadece anlatayım dedim.
siz depresyona girmeden önce mutlaka farkedin ve sevdiğiniz seyleri yapın sevdiklerinizle birlikte olun. tek ilaç sevgi.
kızım varken çok mutluydum. şimdi ise tersi.umarım tekrar yazma fırsatım olur.
Son düzenleyen: Moderatör:
(
