maddi zorluk içinde ve benim fikrim bile sorulmadan eşimin ve ailesinin çocuk baskısı

senin kadar ağır olmasa bile maddi sıkıntıları biz de yaşıyoruz ve ve bunca sıkıntı içerisinde kayınvalidem ve tarafı çocuk için aşırı baskı yaptı.aylardır hep aynı şeyleri dinledim, zamanla eşimde bu konuşmalardan etkilendi ve o da baskıya başladıbi yerden sonra yeter dedim.

şimdi hamileyim, hazır olmadığım halde hamileyim.
hala karnımdaki bebeğimi kabullenebilmiş değilim, yediğime içtiğime dikkat edemiyorum, siqarayı bırakamıyorum vs.
çünkü bu durumu hala kabullenemiyorum.düşününce çok vicdan azabı çekiyorum ama olmuyor işte.
ultrasonda kalp atışını qördüğümde biraz daha qerçekçi düşünmeye başladım ama doktorun odasından çıkar çıkmaz yine normale döndüm.eşim uyarmasa hala hareketlerime dikkat edemiyorum, hoplayıp zıplıyorum.
bu kadar duyqusuz olduğum ve kabullenemediğim için kendimden nefret ediyorum.

kendini hazırlamadan, artık bi bebek istiyorum ve buna eminim demeden sakın baskılarına he deme arkadaşım,
bunun bi de vicdan azabı var çünkü..

Ne olur sigara içmeyin ne olur :KK14: meleğinizin hiçbir suçu yok, hasta etmeyin onu... Sonra vicdan azabınız daha çok büyür gider...
 
benim anlamadığım doktora, yurtdışı vs. konularından bahsederken nasıl bu kadar maddi sıkıntıdan bahsedebiliyorsunuz? Burslumu eşiniz bunlar az parayla olacak işler değil bir vize almaya kalksan bir kağıt parçasına bir ton para gidiyor.

çocuk konusunda hazır değilsen d.kontrol hapı kullan madem gizli gizli kimsenin bilmesi gerekmez eşiniz bile...Deniyoruz ama olmadı dersiniz en azından.. Zaten eşinizin derdi kendini ispatlamak belliki çocuk nasıl büyür, ben olmadan ne yapar kısımlarında değil..
 
Ne uzun elleri, dilleri var bu kayin valide-perderlerin! Herseye karismadan koselerinde uslu uslu otursalar olmuyor.....

Cocuga hamile kalacak olan da sensin, onu doguracak da... O halde son karar senin hic takma kafana tek kelimeyle "istemiyorum" kapat konuyu.
Eger o kadar cok istiyorlarsa kendileri yapsinlar bir tane daha :)
 
Ben de doktora ogrencisiyim ve esinize resmen hayret ettim . Ailesi cahil olabilir ama kendisinin beyni yok mu???

Ben yurtdisindayim ve maddi gelirim oldukca iyi ama sonucta burs, meblag yuksek olsa da kendime maddi olarak guvenemiyorum. Maddi guvence olmadan cocuk isine girmeyin, yurtdisi, askerlik vs. bitmeden zaten hic girmeyin. Teziyle, isleriyle mesgulken kafasini islerden kaldiramazken bebekle zaten ilgilenemez ve tum sorumluluk sizin ustunuze kalir. :KK76: :KK76:

Tez stresiyle ugrasirken bir de bebek sorumlulugu cekecek babayigit ben daha tanimadim, simdi hevesli olabilir ama geceyarisi cocuk aglamasi duyunca ne yapar acaba? :KK43: :KK43:

Ben mesela kadrolu bir pozisyona girmeden acikcasi maddi olarak kendime guvenemem, esiniz nasil kendine bu kadar guveniyor? Sonucta doktora bittikten sonra hemen postdoc ya da yardimci docentlik bulamayabilir, o zaman ne yapacaksiniz?

Sular bulanikken bu ise kalkismayin derim, zaten kendiniz de psikolojik olarak hazir degilmissiniz. Onemli olan sizin hazir olmaniz bence, gerisi hikaye.

Aileden uzak durun sekerim derim, bu insanlar resmen kafayi siyirmislar. :KK47: :KK47:
 
benim anlamadığım doktora, yurtdışı vs. konularından bahsederken nasıl bu kadar maddi sıkıntıdan bahsedebiliyorsunuz? Burslumu eşiniz bunlar az parayla olacak işler değil bir vize almaya kalksan bir kağıt parçasına bir ton para gidiyor.

çocuk konusunda hazır değilsen d.kontrol hapı kullan madem gizli gizli kimsenin bilmesi gerekmez eşiniz bile...Deniyoruz ama olmadı dersiniz en azından.. Zaten eşinizin derdi kendini ispatlamak belliki çocuk nasıl büyür, ben olmadan ne yapar kısımlarında değil..

eşim ÖYP (öğretim elemanı yetiştirme programı) kadrosunda yani bütün vize, pasaport ve eğitim masrafları ÖYP tarafından karşılanıyor o konuda allahtan bir sıkıntı yaşamıyoruz. sağlık geçmişimde bazı hormonal hastalıklar geçirdiğim ve genetik olarak kansere yatkınlığım olduğu için doğum kontrol hapı bende kanser tehlikesini arttırıyor kullanmam mümkün değil yani

Ben de doktora ogrencisiyim ve esinize resmen hayret ettim . Ailesi cahil olabilir ama kendisinin beyni yok mu???

Ben yurtdisindayim ve maddi gelirim oldukca iyi ama sonucta burs, meblag yuksek olsa da kendime maddi olarak guvenemiyorum. Maddi guvence olmadan cocuk isine girmeyin, yurtdisi, askerlik vs. bitmeden zaten hic girmeyin. Teziyle, isleriyle mesgulken kafasini islerden kaldiramazken bebekle zaten ilgilenemez ve tum sorumluluk sizin ustunuze kalir. :KK76: :KK76:

Tez stresiyle ugrasirken bir de bebek sorumlulugu cekecek babayigit ben daha tanimadim, simdi hevesli olabilir ama geceyarisi cocuk aglamasi duyunca ne yapar acaba? :KK43: :KK43:

Ben mesela kadrolu bir pozisyona girmeden acikcasi maddi olarak kendime guvenemem, esiniz nasil kendine bu kadar guveniyor? Sonucta doktora bittikten sonra hemen postdoc ya da yardimci docentlik bulamayabilir, o zaman ne yapacaksiniz?

Sular bulanikken bu ise kalkismayin derim, zaten kendiniz de psikolojik olarak hazir degilmissiniz. Onemli olan sizin hazir olmaniz bence, gerisi hikaye.

Aileden uzak durun sekerim derim, bu insanlar resmen kafayi siyirmislar. :KK47: :KK47:

eşim ÖYP kadrolu şuan ar.gör. ve yard. doç. luğu garantide zaten sabretmiş olsa bir kaç yıl aradan askerlik çıksa kadrosunuda alsa maddi anlamda kafam rahat olacak birde dediğiniz gibi tez dönemi var ve bu sömestr ders dönemi bitiyor tez dönemini de yüksek lisanstan biliyorum çok yoğun ve stresli oluyor bu da onu ve beni zorlayacak bir engel aslına bakarsan...


yine de eşimde olumlu değişimler oldu, küçükte olsa;

burada bana destek olup mantıklı düşündüğümü anlamamı sağlayan arkadaşlara teşekkür ediyorum sayenizde eşime karşı duruşum güçlendi ve sonunda medikal fobilerimi kabul etti...

çarşamba günü bu fobilerim için tekrar doktora gidiyorum üstelik bu sefer yalnız olmayacağım eşim de benimle gelmeyi ve doktorla görüşüp elinden geleni yapacağına dair söz verdi. ama fobilerimin artık çok daha arttığını fark ettim çünkü onlardan kurtulmak için doktora gitmekten bile korkuyorum dün doktordan randevu aldık ve saatlerce ağladım...

eşim fobilerimle ilgili herşey hallolana kadar da çocuk konusunu tekrar açmayacağını söyledi... bir de askerlik konusunu kabul ettirebilsem iyi olacak çünkü o askere gidip gelene kadar maddi durumumuzu toplarız yurtdışı işleride çoktan aradan çıkmış olur... bu bana biraz daha zaman kazandırır ve endişelerimin tek başıma baş edemeyeceğim kısmı aradan çıkınca sanırım kendimi hazır hissederim o zaman. aslında bende bir gün anne olmak istiyorum ama gerek şartlar gerekse ruhsal olarak hazır değilim...

ancak 10-15 güne kadar eşimin ailesi bize geliyorlar ne kadar kalacakları henüz meçhul o dönemde ne yaşarım bilmiyorum:18:

ama onların gelmesi ile eşime bu kısırlık konusu ile baskı yapıp yapmadıklarını anlayacağım telefon görüşmeleri sinsice ve yanyana olmadığımız zamanlarda yapılıyordu çünkü burada saklayamazlar ve eğer öyle birşey varsa ne derim ne yaparım bilmiyorum. şimdiye kadar onları incitecek hiç birşey söylemedim ama artık aile terbiyemin sınırları zorlanıyor. bakalım neler yaşanacak.

tekrar tekrar çok ama çok teşekkür ediyorum yardım eden, fikir veren herkese... artık içim daha rahat... iyi ki varsınız...:KK16::13:
 
Son düzenleme:
öncelikle sizi tebrik etmek istiyorum siz çok güçlü ve mantıklı bir kadınsınız, doğrusunu yapacağınızdan eminim ama işiniz zor...
eşinizin ailesi hakikaten klinik vaka imiş tek sorununuz onlar olsa bile çocuk bu dönemde yapılmaz kaldı ki başka engeller var evet Allah rızkını veriyor çok şükür benim de 4 aylık bir kızım var bereketiyle geldi, eşyaları, kıyafetleri çoğu hediye ve altınlar vs.. ama bu yetmez ki çocuklar iki kıyafetle iki oyuncakla da büyür ama herşeyin başı para, gördüğüm kadarıyla siz de ilgili bir hanımsınız çocuğunuz için en iyisini isteyeceksiniz maddi zorluklara ne kadar göğüs gerseniz de insan çocuğunu nitelikli yetiştirmek istiyor her aile gibi bizim de var borcumuz şimdilik kendi kendimize yetiyoruz ama çocuk büyüdükçe masrafı da artıyor çocuklar fiziksel olarak bir şekilde büyür ama neden en iyisi olmasın? bana temizliğe gelen abla sütü yetmeyince çocuklarını yokluktan kaynar suda ezdiği ekmekle beslediğini söylemişti. Allah kimseye bu durumu yaşatmasın... diyelim ki maddi sorunlar çözüldü, anneliğe psikolojik olarak hazır olmadığınızı çok net ifade etmişsiniz sizi size bırakmamışlar ki bunu yaşayabilesiniz? naçizane tavsiyem tam anlamıyla hazır olduğunuzu hissetmeden adım atmayın. hamilelik, lohusalık zor süreçler.. annelik ise ömür boyu tam zamanlı mesai. ne kadar sağlıklı düşünürseniz o kadar başarılı olursunuz. etrafımda hazır olmadan anne olan hamilelikleri psikolojik anlamda zor geçen anneler var çoğunlukla da sorunlu bebekleri var bu bir kısır döngü maalesef...

medikal korku çok çok önemli mutlaka çözmelisiniz ama dediğim gibi siz mantıklı ve güçlü bir kadına benziyorsunuz normal doğum bile yapabilirsiniz bence:)

eşinizle meslektaşız işimiz gerçekten zor... mesela ben doktora tezimi rafa kaldırdım son dönemindeydim oysa, tez bitince istiyordum ama kısmet işte:) üstelik geçici kadroda bir asistanım yeni süreçte işsiz kalma olasılığım çok yüksek ama mecburum bebeğim bana çok muhtaç. eşim bankacı nerdeyse günde 12 saat çalışıyor ama yine de akşamları ve haftasonları bana çok yardımcı oluyor bu bana nefes aldırıyor eşinizin yardımı çok önemli benim eşim de yoruluyor ama mesaisi bitince özgür. biz akademisyenler öyle değiliz iş 24 saat beynimizi meşgul eder özel zamanımızı bile işe veririz benim erkek bir iş arkadaşımın 6 aylık kızı var tez uğruna eşiyle kızını annesine yollamış.
eşinizin rahat olması da çok önemli...
28 geç bir yaş değil Allah kısmet ederse ben ikinci çocuğu 35'de düşünüyorum şimdi 30 yaşındayım tıp ilerledi eskisi gibi değil
biraz cesaret ve sabır... Allah yardımcınız olsun.
 
öncelikle sizi tebrik etmek istiyorum siz çok güçlü ve mantıklı bir kadınsınız, doğrusunu yapacağınızdan eminim ama işiniz zor...
eşinizin ailesi hakikaten klinik vaka imiş tek sorununuz onlar olsa bile çocuk bu dönemde yapılmaz kaldı ki başka engeller var evet Allah rızkını veriyor çok şükür benim de 4 aylık bir kızım var bereketiyle geldi, eşyaları, kıyafetleri çoğu hediye ve altınlar vs.. ama bu yetmez ki çocuklar iki kıyafetle iki oyuncakla da büyür ama herşeyin başı para, gördüğüm kadarıyla siz de ilgili bir hanımsınız çocuğunuz için en iyisini isteyeceksiniz maddi zorluklara ne kadar göğüs gerseniz de insan çocuğunu nitelikli yetiştirmek istiyor her aile gibi bizim de var borcumuz şimdilik kendi kendimize yetiyoruz ama çocuk büyüdükçe masrafı da artıyor çocuklar fiziksel olarak bir şekilde büyür ama neden en iyisi olmasın? bana temizliğe gelen abla sütü yetmeyince çocuklarını yokluktan kaynar suda ezdiği ekmekle beslediğini söylemişti. Allah kimseye bu durumu yaşatmasın... diyelim ki maddi sorunlar çözüldü, anneliğe psikolojik olarak hazır olmadığınızı çok net ifade etmişsiniz sizi size bırakmamışlar ki bunu yaşayabilesiniz? naçizane tavsiyem tam anlamıyla hazır olduğunuzu hissetmeden adım atmayın. hamilelik, lohusalık zor süreçler.. annelik ise ömür boyu tam zamanlı mesai. ne kadar sağlıklı düşünürseniz o kadar başarılı olursunuz. etrafımda hazır olmadan anne olan hamilelikleri psikolojik anlamda zor geçen anneler var çoğunlukla da sorunlu bebekleri var bu bir kısır döngü maalesef...

medikal korku çok çok önemli mutlaka çözmelisiniz ama dediğim gibi siz mantıklı ve güçlü bir kadına benziyorsunuz normal doğum bile yapabilirsiniz bence:)

eşinizle meslektaşız işimiz gerçekten zor... mesela ben doktora tezimi rafa kaldırdım son dönemindeydim oysa, tez bitince istiyordum ama kısmet işte:) üstelik geçici kadroda bir asistanım yeni süreçte işsiz kalma olasılığım çok yüksek ama mecburum bebeğim bana çok muhtaç. eşim bankacı nerdeyse günde 12 saat çalışıyor ama yine de akşamları ve haftasonları bana çok yardımcı oluyor bu bana nefes aldırıyor eşinizin yardımı çok önemli benim eşim de yoruluyor ama mesaisi bitince özgür. biz akademisyenler öyle değiliz iş 24 saat beynimizi meşgul eder özel zamanımızı bile işe veririz benim erkek bir iş arkadaşımın 6 aylık kızı var tez uğruna eşiyle kızını annesine yollamış.
eşinizin rahat olması da çok önemli...
28 geç bir yaş değil Allah kısmet ederse ben ikinci çocuğu 35'de düşünüyorum şimdi 30 yaşındayım tıp ilerledi eskisi gibi değil
biraz cesaret ve sabır... Allah yardımcınız olsun.

desteğinize teşekkür ederim. umarım sizde emeklerinizin karşılığı olarak kalıcı bir kadro bulursunuz bundan 6 ay öncesine kadar benim eşim de 50/d kadrosunda idi yani endişenizi çok iyi anlıyorum umarım şans ve fırsat size de güler hem doktoranızda hem de kadronuzda.

eşinizin size yardımcı olması çok hoş, şanslısınız. umarım günü geldiğinde benim eşimde bana yardımcı olur.
 
çok teşekkür ederim sağolun... anlayacaktır sizi yardımcı olacaktır, hem o yumuk melekle vakit geçirmeyi kendisi isteyecektir göreceksiniz:)
 
Seni çok iyi anlıyorum canım. Ancak şuan çektiğin sorunlarla çocuk yaptıktan sonra ortaya çıkacak olan sorunları karşılaştırman gerekiyor. Çünkü şuan olan sorunlara çocuk yapmak dışında bir çözüm bulman çok zor. Belki biraz eşinin desteğini alsan bunlarla baş etmek daha kolay olur ancak okuduğumdan anladığım son zamanlarda o da yok. Senin yapman gereken çocuk yaparsam daha çok zorluk çekerim diye düşünüp, şuanda çektiğin zorluklara kendine dayanabilme gücü bulmandır. Biliyorum çok zor ama elinden bundan daha fazlası gelmez bence. Yine de karamsar olma ve çocuk konusunda kocanla iletişimini daha iyi kur. Buradan konuşmanın ne derecede faydası olur bilmiyorum ama sen sürekli kendini ve düşündüklerini anlat ki o da anlasın.
 
merhabalar, ben de çocuk için acele etmek istemeyenlerdenim, iyi düşünüp tam olarak hazır olunca belli bir birikimden sonra çocuk düşünülmeli görüşündeyim. çocukla olamayacak farklı planlarım var ki cesaretim de yok zaten doğurmaya
işte bu sebeplerden, çocuk baskısı yüzünden eşimin hiçbir akrabasına arkadaşına gitmiyoruz biz artık. çünkü ben günlerce sinirimden ağlıyorum haftalarca psikolojimi toparlayamıyorum. çocuktan da kendilerinden de nefret ettirdiler. eşim 'normal herkes sorar, takma' diyor. ama mümkün olmuyor. her şeyi çok kafaya takan biriyim. sokağa çıkmaya korkuyorum, herkesin ilk aklına gelen 'çocuk yok mu'. 'yok daha zamanı var, nasip' demekten, üstlerine vazifeymiş gibi bir dünya yorum yapmalarından, laftan anlamamalarından, benle hiç alakası olmayan örnekler vermelerinden, hadlerini fena halde aşmalarından bıktım usandım.
biraz içimi dökmek istedim. teşekkürler hepinize. kadınlar kulübü iyi ki var.
 
X