Eminim size çok hafif gibi gelebilir ama resmen yıldığımı hissediyorum.. Evde doğru dürüst yemek pişmiyor bile 4 gün makarna 3 gün pilav, hiç birşey yapamıyorum gitmeyi istediğim bir kongre vardı para zorla ayarladım öğle yemeğimden kıstım, üstüne ekstra masraf eklediler bunu belirtmedik bu da var dercesine.. 2 ay önce bademciklerimi aldırmam gerekiyordu zamanım yok okuldan hastane nöbetin den ocak olsun dedim, şu an boğazım o kadar fena ki geçmiyor bugün de annem yok para biriktirmedim diyor. Para yok lafından da bıktım var biliyorum ama bana yok lazım olsa biri istese çok rahat çıkarır verir parayı. Part time işe de almıyorlar sabah 6da uyanıp yola çıkıyorum akşam 7de evdeyim o da nöbetim olmazsa, arkadaşlarım hep işten çıkarıldı nöbet yüzünden. Burs vs de çıkmaz çünkü öyle fakir de değiliz ortalamayız ve bu dönem mezun oluyorum inşallah 2 hafta sonra, ama bişey yapamamaktan öyle yıldım bıktım ki sosyal hayat yok kalmadı, notları whatsapptan alıyorum varlık içinde yokluk yaşıyorum artık çok sinirli oldum bi kaç aydır herkesten uzaklaştım neredeyse... Annem geldi geçen gün evde oturmak nasıl bi duygu nişanlın mı istemiyo diyo dalga geçiyo. Oysaki adam her geldiğinde para veriyo çık gez ben yokken eve kilitleme kendini diye acil bişey olursa diye harcamıyorum bile 
sanırım bana psikiyatr yolları gözüktü gene o kadar huzursuzum ki başedemiyorum
sanırım bana psikiyatr yolları gözüktü gene o kadar huzursuzum ki başedemiyorum
güclü ol az kalmis. sonra istedigin telden calarsin. ögrenciyken hepimiz kuruslari sayarak idare ettik. en güzel kahveleri ozaman ictik... hem disarda yürümekte parayla degil... cik gez dolan hayal kur, spor yap ama önce iyiles
