Yok la yapar mıyım ikinciyi? Var bir tane ellerinden öpergidin kendinizi kısırlaştırın anacığımmm.benim menapoza az kaldı gerek yok.çocuk mocuk yapmayın aman haaa.
Allah isteyenlere versin. Anca birine bakabiliyorum ben. Artık kısırlaşabilirim huzur içinde 
Bana sorsalardı, doğmak istemezdim ben. O yüzden anlamıyorum zaten. İki yetişkin bir karar veriyor çocuk yapıyor. Bunu anlamıyorum. Çocuk yapmayı bencillik olarak gördüğüm için anlamıyorum.Niye? İnsanlar sadece çocuk sevdiği için de çocuk yapabilir. Bunu anlamayacak ne var ki? Asgari ücretli olması onların ayıbı değil,onlara bu zulmü reva görenlerin ayıbı.
Aileniz sizi doğurmuş bakın ne güzel yapmışlar siz de doğmuş bir insan olmuşsunuz. Anlamıyorum diyen insana bundan daha basit bir şekilde anlatamam yani arkadaşım
Tarihte hangi sorun tam anlamıyla çözülmüş ki? Bir tane örnek gösterir misiniz şu sorun konuşarak çözüldü diye.Adım adım hanımefendi, vakti geldiğinde. Pek tarih bilginiz de yok sanıyorum. Vatandaşın konuşup şikayet etmediği hiçbir yerden çözüm çıkmaz. Hoş sizin çözüm gibi bir derdiniz de yokmuş zaten, kabullenmeyi seçmişsiniz.
Siz iki kişi olun ondan sonra bu yorumu gelip tekrar değerlendirirsiniz
.. evlilikte masraflar , düz mantık: bekar hayatı *2 olmuyor ne yazık ki . Bekarken hiç ihtiyaç olmayan bir sürü ihtiyaç ya da masraf çıkıyor.Onun için, inanın çift kişilik hayata geçmeden yorum yapmak basit keşke sizle daha önce tanışsaydık yapmazdım çocuk mocuk.haklısınız.çok özür diliyorum sizden ve evrenden.
kadın yaşamayı gereksiz buluyor.siz diyorsunuz çift kişilik hayat.Siz iki kişi olun ondan sonra bu yorumu gelip tekrar değerlendirirsiniz
ya ben yanlısmi biliyorum asgari ucret dedigin normal sartlarda bir insanin yaşamsal ihtiyaclarini karsilayabilmesi icin gerekli olan en düsük ücret miktari degilmidir?Niye? İnsanlar sadece çocuk sevdiği için de çocuk yapabilir. Bunu anlamayacak ne var ki? Asgari ücretli olması onların ayıbı değil,onlara bu zulmü reva görenlerin ayıbı.
Aileniz sizi doğurmuş bakın ne güzel yapmışlar siz de doğmuş bir insan olmuşsunuz. Anlamıyorum diyen insana bundan daha basit bir şekilde anlatamam yani arkadaşım
Kişisel mutsuzluklarınız olabilir ama bunları başkalarını anlamamaya çevirmeyin. Bana ne demeyin. O bana ne kapısı bir kere açılırsa önünde sonunda zararlı çıkan hepimiz oluruz. Nasıl derseniz şu şekilde; mutlu olan kişi size “mutsuzsan bana ne” der, zengin insan “sen fakirsen bana ne” der , tok olan kişi siz aç kaldığınızda “geber ulan bana ne” der. Zira her mutlunun daha mutlusu var, her zenginin daha zengini var. Bu şekilde muamele görmek hoşunuza gider mi? Benim gitmez. Artı,bir başkasının da bu şekilde muamele görmesinden rahatsız olurum.
Yaşamayı gereksiz bulmuyorum. Geldiysek bu dünyaya gereksiz değiliz hiçbirimiz. Ama en baştan bana sorulsaydı ister miydin dünyaya gelmeyi diye, istemem derdim. İmtihan dünyası diyoruz ya, imtihan olmak istemezdim ben mesela öyle düşünün.kadın yaşamayı gereksiz buluyor.siz diyorsunuz çift kişilik hayat.
valla ben anlamıyorum sizi.anlayan varsa bana da anlatsın.
hiç bir sey olmuyorsa kondom masrafı oluyor diyecegim ama bayan ben sevismeyede karsıyim neden kondom alayim diyecek gibi duruyorSiz iki kişi olun ondan sonra bu yorumu gelip tekrar değerlendirirsiniz
İnsanlığın tarih boyunca bugüne her şeyi kabullenerek geldiğini mi düşünüyorsunuz gerçekten?
Zaten herkes bana ne demiyor mu? Tam da anlattığınız gibi hayat zaten. Kimse kimseyi umursamıyor ki.
Evet aynen öyle.
Ben umursuyorum diyorum işte. Siz de umursayın. Siz kendinizden güçsüze bana ne derseniz,yarın sizden de güçlü biri sizi ezecek. Ezilmemek için ezmemelisiniz. Bana ne demek karşıdakini ezmektir.
İşte uzun uzun acikladiniz aynı şeyleri düşünüyoruz aslında hiçbir fark yok. Sizdeki nefreti biliyorsunuz bir de beni düşününya herhalde anlatmak istediğimz şeyi anlatamadık
ben öğrenciyken zaradan giyinmezdim şimdi, doğruya doğruzorlu bir geçmişim var.
ama gezebiliyordum, kitabımı defterimi yurdumu filan düşünmüyordum (bugün internette gördüm koskoca KOÇ üniversitesi 3. ve 4. sınıf öğrencilerine yurttan çıkın size yerimiz yok demiş, bize şunu yapsalar isyan çıkardı yakardık o yurdu), anneme harçlık veriyordum, herşeyimi kendim alıyordum zaten. şu anda benim ailem gibi bir aileden gelen bir çocuk bunları yapamaz. mümkün değil. bana bunları ailemden çok devletin muhtelif mekanizmaları sağladı o zamana kadar. (misal ailemin de imkanları büyük oranda devletin verdiği sosyal imkanlardı, lojmandı, tesisti, giyim çekiydi vs.).
benim durumumun çok da olağan, olması gerekn olmadığının ben farkındayım.
hani ben ailesinin ev tutup okuttuğu öğrenci olsam onunla kıyaslardım şu anda benim ailem mesela yine yapamaz bunu...elmayla elmayı armutla armudu kıyaslıyorum ben, bakıyorum yok...
sonra
çalışmaya başladım standardım yükseldi.
5 yıl çalıştım daha yükseldi
10 yıl eh az daha yükseldi. olması gereken budur. ben çok güzel bir örneğim bence çünkü çocuğum yok, lüksüm yok. kredi kartım yok...hep tektim. direkt ölçütüm yani. kıyafet bedenim bile aynı saç modelim bile aynı.
ama lisans sonrası çalışma hayatımın (hadi öncesini öğrencilik yıllarında çalışmayı, aileyi, onu bunu boşverelim) 17. yılım bitiyor 18 yıla gidiyorum şu son 5 senede ben yurtdışına çalışıyor olmasam standartlarım düşerdi!
ve korkuyorum ki bu gidişle ben döviz kazanıyor olmama rağmen de düşecek, korkar hale geldim artık. endişeliyim.
yav bu normal mi?
demek ki ileriye değil geri gitmişiz. anlatmak istediğim bu benim.
illa gelirin var diye harcayacaksın diye de bir kaide yok bu arada ,ben harcamıyorum. ama bu bambaşka bir konu. ben 30 TL kafede kahveye vermiyorum çünkü evde demleyip içiyorum, bence 30 TL değil oradaki kahvenin karşılığı. (zaten veren de kahve için değil sosyalleşmek için verir). ama verebilirim. verebilir olmak gerekir, sonrası tercihtir, ister verir ister vermez. ben yoksulluğun içinden geldiğim için mesela ayda 2-3 bin liraya da geçinirim kendime ona göre düzen kurdum çünkü...ama ben buna mahkum, mecbur olmamalıyım. kimse olmamalı. tercih başka mecburluk başka. hele hele çocuğuna alamamak bambaşka, insan çıldırır Allah korusun.
ben öğrenciyken öyle maddi hırslarım da yoktu (hiç olmadı) çalışmaya başlayınca otomatik olarak iyi bir hayat yaşıyacağız zannediyorduk biz...öyle hani sanki kodlanmış gibiydik. o kadar okuduk en iyi yerleri bitirdik, zaten lüksümüz yok hırsımız yok, çevreye duyarlı, fazla tüketmeyen vs. insanlarız çoğumuz, misler gibi sessiz sakin yaşar gideriz, üretiriz bilim yaparız arge yaparız filan sanıyorduk. şimdi bakıyorum yurtdışı işim olmasa dımdızlak ortada kalırmışım. normal mi şimdi bu? bu koşullar altında ben neye nasıl motive olayım? ben korkunç bir öfke duyuyorum. en basitinden. benden sonrakiler içinse çok üzülüyorum.
daha bugün arayıp sorduk tatlım 150 bin maksimum dediler. yarın halk bankasıyla görüşecem araştırmasam neden anlatayım? ayrıca 500 bin alsam da evler 2,5 milyon ama o değeri kağıt üzerinde göstertmiyor satan kişiler.
23 yaşındayım çalıştım ettim girdim sınava sınav iptal hadi bı daha çalış gir ucu açık belli belirsiz bı sınava sıcaktan zaten canım istemiyor kendimi ittire ittire bı hal oldum anca yemeğe veriyorum kendimi stres atacak yerde yok kilo sorunum yok ama tatlı yemekten kanser olucam. Neyse siz yetişkinler olarak kurulu bir duzeniniz var bizde o da yok ben sıfırdan başlayıp ev araba alabilecek miyim değil evlensem evi dondurebilecek miyim diye düşünüyorum. 
yok şunu şoyleyecegim asgari ücretin anlamı bu ama o parayı alan insan geçinemiyor olay burdan kopuyor ya.
Öyle düşünmüyorum tabiki. Benim sorum, insanlığın gerçekten çözdüğü tek bir sorun var mı? En basitinden kölelik mesela, evet eskisi gibi kölelik diye bir kavram yok ama, tamamen silindi mi kölelik acaba? Ya da farklı bir şekle bürünmüş olabilir mi? İnsanlık sorun çözdüğünü zannedip sürekli yeni sorun çıkarır tarih boyunca da hep böyle olmuştur.
yoo gayet duyarlı insanlar var.sizin çevrenizde yoksa adınıza üzüldüm.apartmanımdaki yaşlı teyze hastaneye kaldırılmış.aman zaten yaşlı banane demedim.sağlıkla oradan çıkmasını diliyorum.gene bana sen benim kızım gibisin demesini bekliyorum.gene ekmeğini marketini almayı istiyorum.yaşasın 100 yaşına dek diyorum.tüm çocuklar okul alışverişlerini beğenerek yapsınlar istiyorum.hepsi iş sahibi olsunlar istiyorum.tek benim çocuğum demiyorum.tek benim ailem demiyorum.benim gibi insanlar da çok fazla sandığınızdan.