Arkadaşlar tavsiyelerinize ihtiyacım var kafam çok karışık..
1 yıllık evliyim, öncesinde 6-7 ay eşimle görüşüyorduk, o evlenme konusunda kararsızdı yani beni seviyordu ama hiç evlilikten bahsetmiyordu, evliliğin ciddi bir iş olduğunu ve iyi düşünülmesi gerektiğini söylüyordu, evlilik konularında benim baskılarım oldu çünkü yaşım 30 üstü ve artık düzenimi kurmak istiyordum, baskılarımla ama onunda istemesiyle evlendik.. İlk tarttışmamız eltim yüzündendi, garip bir eksi elektirik oluyordu ne zaman onun adı geçse..ve bi şekilde kendimizi büyük bir kavganın içinde buluyorduk, benim kızgınlığım bitmiyordu, eltim bana soğuk davrandı herzaman alaycı ve laf sokan , ayrıca ukala tavırlarıyla kendini bişey sanan bir kadındı, ben hazırcevap olmadığımdan cvp veremiyordum, sonra aklıma geldiğinde çıldırıyor ve eşime söylüyordum, eşim sağolsun beni onlarla görüştürmedi hiç. Ama görüşememe sebebi olarak kavgalarda beni suçlayıcı şeyler söyledi..hep senin yüzünden göremiyorum yiğenimi dedi..şoka girdim..istediği zaman gitsin görsün ama beni o gergin ortama sokmasın istedim..
Hem o ortama sokmayıp, hemde laf sokmaları beni çok kırdı..kayınvalidemde benimle kavga etti, ben kardeşimle köşekapmacamı oynayacağım dedi..ben mümkün mertebe karşılaşmamaya özen gösteriyordum, sonuçta karşılaşmamızda bana bi laf sokar bi şekilde canımı sıkar bende eşimin canını sıkarım ..olmaz..diye bir nevi yuvamı düşündüm..bu arada 2 kere gebe kaldım..ikisinide bu tip kavgalarda kanamamın artmasıyla kaybettim.
Hatta ikincyi yeni düşürüyorum..ama bu sefer canım çok yanıyor..için acıyor ..bu evlilik doğru mu? Eşimle inatlaşıyoruz, asla alttan alamıyorum, haksızlığa gelemiyorum...eşim herşeyi kendi planlıyor, onun planına uymak bana kalıyor, uymazsam çok sinirleniyor.,mutlaka kavga ediyor oluyoruz, eğer ben onun dediği şeyi istemiyor isem o konu şiddetli ağız dalaşıyla son buluyor....
Artık korkuyorum, memurum ,işim var olmadı tayin çıkarıp kaçsammı buralardan ..eşimi seviyor muyum, o beni seviyor mu bilemiyorum..ona karşı çok soğudum her anlamda yüzünü görmesem yeridir..oda bana karşı ilgisiz ve duyarsız ..düşük yapıyorum sormuyor nasılsın, canın yanıyor mu diye,.
çok değişti belki onu ben değiştirdim..
Herşeyi hisseden bir kalbim var, ve hep hislerimi ona zarar gelecek ortamları insanları biliyor ve ona söylüyorum, belki bu ben bilirimcilik onu yordu,,ama elimde değil eşimin zarar görmesini istemem, hep iyi olsun isterim bu yüzden hissettiğim şeyleri direk söylüorum,ve herzamanda söylediklerim çıkıyor hep bana hak veriyor,, sessiz kendi halinde , dişi ve kadınsı olamadım hiç..
benimde hatalarım var..ama bu evliliği kurtarmak için kılımı bile kıpırdatmak gelmiyor içimden,,kopsun inceldiği yerden diyorum...neden böyle çabasızım onu sevmiyor muyum? ..ben bir ayna olduğumu söylerdim hep..bana bakan kendisini görürdü bende..
Acaba eşimde beni sevmiyor mu,.buyüzdenmi böyle umursamaz ve ilgisizim bende ona karşı artık..ona dokunmak ,sarılmak, sevmek, güzel sözler söylemek gelmiyor kesinlikle içimden..hakettiğini düşünmüyorum....neden böyle oldum bilmiyorum..
burada yazamayacağım farklı tartışmalarımızda oldu onun kardeşleriyle ve eltilerimle ilgili..ama benim istediğim eşimin beni savunması ve koruması ,sahip çıkmasıydı..çünkü bana göre eğer eşim sesini çıkarmazsa bu insanlar hakaretvari şekilde devam edeceklerbana karşı..eşim öyle sus pus pısırık biride değildir..yeri geldimi aslan gibi savaşır ailesiyle de..ama konu ben olayım kendiniz halledin kadınlar arasında diyor..benim halledebileceğim türden birşeyler yok zatenn halledebilaem eşime yansıtmam.. Uzun oldu ama çok mutsuzum..
bana akıl verin benzer durumu yaşayan oldu mu
eşiniz ilgisiz ve duyarsı mı , sizi ezdiriyor mu
çocuk yokken ayrılmalımıyım ..yoksa mücadele mi etmeliyim .. İçim neden böyle boş hiç sevgim yok nerdeysee
(