Yaklaşık 2 yıllık bir ilişkim var ve erkek arkadaşımla neredeyse her gün kavga ediyoruz. İkimizde yorulmuş olmamıza rağmen ayrılamıyoruz. Virüsten ve sınav senemiz olduğundan görüşemiyoruz. İlişkimizin başlarında bana karşı çok hassastı ve asla ayrılık kelimesini ağzına almazdı. Ama bu yıl birbirimizi çok fazla yıprattık. Bir gün düzelttik derken ertesi gün tekrar kavgalarımız başlıyor. O beni suçlu buluyor bense onu. Bana sürekli seni sevdiğim için sana katlanıyorum yoksa çok defa ayrılmıştım diyor. Benim duygularını kontrol edemeyen bağımlı sorunları olan biri olduğumu söyleyip duruyor. sürekli çocuk gibi davrandığımı söylüyor ki aynı yaşlardayız. Aslında ilişkinin başlarında nasılsam hala öyleyim. Ama artık ona hiç batmayan hareketlerim batmaya başladı. Sürekli gıcık hareketlerim olduğunu ve böyle yapınca soğuduğunu söylüyor. Son zamanlarda gerçekten ağlamadan bir günüm geçmiyor o kadar üzülüyorum ki bu ilişkinin yavaş yavaş sona yaklaştığını görmek hiç bir şeyin eskisi gibi olmadığını bilmek... ilişkinin en başından beri dengesiz biriydi aslında benim yanımda pamuk olan adam ayrı olduğumuzda umursamaz ve kırıcı birine dönüşüyor. Ama hiç bir zaman bana böyle davranmazdı. hem onu çok seviyor ve onsuz ne yapacağımı bilmiyorum hem de bu durum beni çıkmaza sokuyor. Ben her zaman onunla geçirdiğimiz güzel zamanları ve onun iyi yanlarını görmeye çalışırken o benim sadece kötü ve olumsuz yanlarıma odaklanmış durumda. Beni seviyor ama böyle sevgi olur mu arkadaşlar. ne yapmalıyım bilmiyorum. Çevremde pek arkadaşım da yok zaten kimseyle oturup konuşamıyorum. Aslında bu ilişkiyi yürütmemizin tek sebebi sanırım birbirimizi seviyor olmamız. ikimizde hep o asla öyle olmamalıyız dediğimiz toksit kişiler olduk ve her seferinde düzeltmek için ikimizde kararlar alıp çabalayıp sonunu getiremiyoruz. Lütfen ne yapmalıyım yardım edin. Kendimi bir çıkmazda hissediyorum.