Merhaba hem cinslerim..
Umarım uzatmadan konumu,derdimi paylaşa bilirim.. deneyim,fikir ve önerilerinize çok ama çok ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim.. sabirla okursunuz inşallah.. Allah kimseyi huzurunu bozacak duruma düşürmesin..
Önce Kendimi tanitayim; 35 yaşında lise mezunu, 9 yildir çalışmayan ve çalışmasına izin verilmeyen ,okumak isteyip bi açık öğretim harç parasını para yok deyip mazeretler sunulup okuması engellenen 2 çocuk sahibi bir kadinim.. çok akıllı oldugumu sanıp meğer ne kadar cahil oldugumu daha yeni fark eden tembelin tekiyim.. yaklaşık 14 yıllık evliyim . Çocuklarımın biri 9, diğeri 3 yasinda.. benim en büyük kavgam kendim ile .. mücadele etmemem söylenen herşeye razı olmam.. yada işime öyle gelmesi ile yollarını öyle yada böyle geçirmişim.. şimdi ise koskaca pişmanlıklar ile boğuşuyorum. Ama olmuşla ölmuse fayda yok...kendimi tanıttım şimdi sorunuma geleyim.
21 yaşında kısa bir sürede severek yada sevdiğimi zannederek evlendim. O güne dair tek hatırladığım sosyal biri olmadigim için işyerinde tek çalıştığım için, cevremde herkes teker teker sevgili,söz,nişan,evlendiğinden benimde böyle bir arzumun oluşması ile başladı.. nitekim kısa sürede evlendim.
Duygularım yoğundu evlendik ama daha ilk haftadan saçma sapan şeylerden kavga etmeye başladık.. aslında detay vermek istiyorum ama olurdu ailesinden biri yada durumumuzu bilen biri olurda denk gelir diye detay veremiyorum..
Eşim beni sürekli bir yerlere bakmaya suçlamıştır.. örneğin otobüse binerdik iş dönüşü.. cam kenarında otururdum oda yanımda otobüs tıklım tıklım ne yaparsınız? Dışarı seyrediyorum. Eşim hep nereye bakıyorsunla suçladı beni,defalarca..
Klasik kayınvalide olaylarına girmicem bile tüm sorunlarımızı anlatırdı ailesine bu kadarını bilin yeter. Tabi Allah var ilk çocuktan sonra bunu yapmadı ve hep yanında yada kim haklıysa onun yanında oldu..
biraz eşinden bahsedeyim;
Eşim vicdanli,iyi biri. Çocuklarıma iyi bir baba cimri değil.. kimseye muhtaç ettirmedi elindeki parayı hep bize harcadı
Eksi yonlarine gelirsek;
Takıntılı biri, inatçı, sinirli, çok baskıcı ve benim en büyük derdim bu yönde.. beni değiştirmeye çalışıyor..
Gelelim sorunlara;
Ben kendimi asla saklamadım, yanina eteğimi giyip gittim . Çalışan biriydim bir patron bir ben asla itirazı olmadi karışmadı ne giyim ne ise.. yani o gün nasılsam hala aynıyım.. kendisi maneviyatı güçlü biri ve her geçen gün bunu kuvvetlendiriyor. bu güçlendikçe bana karşı tutumu değişmeye başladı.. işin komik yani kıyın kıyın oldu ve ben bunu anlamamışım.. mesela kilo aldım evlenince ve ben üstüme dar gelen kıyafetler giymedim hatlarım yani kilom belli olmasın diye onun yonlendirmesiyle tunik tarzı giyimler tercih ettim isime geldi çünkü .. şimdi ise zayıf bir kadınım ve istemiyorum kendi tarzımla onun istediği gibi şeyler bulamıyorum kendide şahittir.. tamam etek elbise giymeyeyim ama kotun üstüne kemer hizasında badiyide giymemi istemiyor.. daha önce izin veriyorsun dediğimde o eskidendi diyor cahildim diyor .. keza iş olayında da bir erkek ile çalışamazsın diyor iyide ben eskiden çalışıyordum dediğimde yine aynı açıklama cahildim diyor.. iyide ben kurumsal yerde çalışmıyorum ki yada fabrikada çalışmıyorum.. işim gereği hem patron yada patronlarım olurdu bende telefonlara bakan fatura işleyen kişiyimdim.. şuan kesinlikle çalışmamı istemiyor çalışacaksan kalabalık olacakmış.. dedim kırmızı halıyla beni bekliyor işler.. neyse şuan kamik gelebilir ama baskının insanı ne kadar boğduğunu bir yaşayan anlar..
Cocuklarim büyüdü büyük boşluğa düştüm bunalıma girdim. Konuştum bunları defalarca ama anlamiyor. Annem 5 dk mesafede kafama göre gidemiyorum.. arkadaşlarımla grubumuz var konuşuyoruz hemen laf atıyor hatta görüşmeni istemiyorum diyor... kırk yılın başında okula giden çocuğumun arkadaşlarının annesiyle sinema yada yemek yicez döndüğümde pişman ediyor.. bir ton laf söylüyor istiyor ki bir tek o olsun hayatında iştiyor boğuyor beni.. akşam yemeğinden sonra bulaşıkları yıkarken yada evi toplarken kulakligimla müzik dinliyorum müzik dinlememe karışıyor... kısacası baskısı ve takıntılarıyla beni git gide kendinden uzaklaştırdı.. hayatımı ipotek altına aldı.. hakki var bu denli karışmaya?
Gelelim evliligimin en başından beri olan en büyük soruna ben esimi cinsel anlamda hiç ama hiç arzulamadım hiç isteğim olmadi genelde kaçmaya çalışsamda gözüme soka soka bunun günah olduğunu, iş bile yaparken o isterse gelip onu memnun etmem gerektiğini öğretti bana.. hiç bir zaman istek ile değil de mecbur bir şekilde yaşadık bu durumu .. tahlil yaptırdım hormonlarımda mi sorun var yok .. ee ask filimlerinden etkileniyorum.. bazen istek oluşuyor vücudum o tepkiyi veriyor ama hiç onu arzulamıyorum bastırıyorum duygularımı çocuklar tek tek olunca dahada uzaklastim ondan.. bu arada parantez açıyorum evliliğimizin en basından beri sanki emekli bir adam gibi yaşantısı var düşün yeni evliyiz 9 da uyurdu o zaman evde internette yok tek başına otururdum.. Ne bir gezmesi ne romantizmi ne başbaşa bir şey yapma isteği olurdu.. herşey para harcamak değil iki simitle sahilde yürümek bile yeteceğini söyledim ama nafile hep evde olmak isterdi oysa sevgili iken saatlerce yürürdük..
Neyse bekarken mis gibi kokan adam artık bakimsizlasmaya başlamıştı.. kısaca çok değişmişti.. defalarca çocukları bırakalım başbaşa birşey yapalım dedim çünkü içten içe uzaklaşıyorum daha kötüye gitmeden mudahele etmek istedim.. yok cocuklarsiz ici rahat etmezmis.. ister inanın ister inanmayın flört dahil 14 yılda 3 kere sinemaya gittik. 1. Seferde arkadaşlarla gittik 15 dk kalktı neymiş küfür varmış.. 2 .sefer kayınvalide ile 3. Seferi ben emri vaki ile bilet aldım çocukları bıraktık gittik.. mesela eşim tv de survivor yada başka bir film yada dizide, tişörtünü çıkaran bir kare olduğunda baktığımda kavga eder.. şu sanatçıyı seviyorum dediğimde kavga eder birde böyle saçma kıskançlıkları varr..
Ben onu her konuda desteklerim teşvik ederim.. kendi alanın olsun,sosyal çevren olsun derim hiç bir şey yapmak istemez adete ruhsuz biri.. konuyu çok karıstirdim farkındayım ama aklıma geldikçe ekliyorum daha çok detay var ama yazsam oku oku bitmez..
Gelelim şuana ben ;1 yıldır ciddi bunalımdayım kendimi sorgular oldum.. istediğim böyle bir hayatmı onun yüzünden çevremde kimse kalmadı ailem ile mesafem oluştu.. aile,dost ,arkadaş herşeyden herkesden koptum.. çalışmama, arkadaşlarıma, müziğime, giyimime herşeyime karışan biri..mesela evim park manzaralı düşünün yaz vakti ne zaman çıkılır akşam.. ben asla çıkamam çıkarsam onun belirlediği saatte dönmem lazım.. kızlar ben artık çok bunaldim ona karşı isteksiz olmam,onun bunaltmaları ,sıkmaları soguttu hatta sevginin bittiğine neredeyse eminim..
Gelelim suanki ona; eşim en başında yapmadığı herşeyi yapmak istiyor şuan ilgi alaka sohbet anlamında ( baskı,karışma son sürat ayni) onda degisen yok ama ilgi alaka konusunda ve cinsellik konusunda bana aşırı baskı yapıyor onun yüzüne karşı sevmiyorum diyorum cinsellik için ( aslinda istekli bir kadinim) ama onun yuzune seni arzulamıyorum diyemiyorum.. cinsellikte herseferinde duşa ağlaya ağlaya giriyorum kendimi fahişe gibi hissediyorum.. çünkü duygu yok istek yok mecburiyet ile yapılan temas. En basit öpüşme bile istemiyorum..
Sonuca bagliyorum; eşim ondan soğuduğumu farkında ve ben bunu yüzüne itiraf ettim.. ve dahada baski yapmaya, üstüme düşmeye başladı aşırı kavga eder olduk ayda bir boşanalim kelimesi haftada bire düştü ,şimdi 2 günde bir tamam yapamıyoruz demeye başladık.. oturup karar alıyoruz ama olmuyor.. bende duygu bitti rol yapamıyorum oda bunu anlıyor.. ben kendi kabına çekilen sessiz içine kapanan birine dönmüştüm, bu onu çıldırtıyor zorluyorum kendimi bir çok konuda.. eve geliyor yemek yiyoruz sonra halini ,hatrını ,gününü soruyorum oda bana soruyor konuşuyoruz..denilecek ,anlatılacak ne varsa konuşuyoruz sohbet bitince kendi kabıma çekiliyorum hazm edemiyor bunu ..oysa en başından beri bunu o yapıyordu hemde ona ihtiyaç duyduğum o günlerde çocuk yoktu yapayalnız bıraktı beni..
Gelelim güncel duruma şuan boşanma aşamasından önceki biraz ayrı olalım evresindeyiz.. işin garip yani zerre üzülmüyorum bu duruma hatta yanlızlık hoşuma gitti kafa dinliyorum.. sadece gelecek kaygısı var malum 9 yildir piyasadan uzak lise mezunu biriyim.. Ne yaparım diyorum.. ama ne yaparım diyerek mutsuz bir evliliğe devam etmek istemiyorum bedenen bu evdeyim ama ruhum Cokdan gitmiş bu evlilikden.. ya bi zombi gibi ruhsuz, duygusuz yaşıyan bir ölü olacağım yada her zorluğa karşı ayakta duran ne istediğini bilen kadın olacağım..
Kafanızdaki sorular;
- Aile terapisti... gittik, para tuzağı diyip devam etmedi..
- yüzyüze tüm sorunlarımızı konuştuk.. ben Adım atmaya çalışıyorum.. benden şikayet ettiği konular cinsellik; kendimi zorluyorum kendide çabamı farkında (ama tabi mutsuz ola ola) sırf evliliğim bozulmadın diye ama yetmiyor pozisyon istiyor onada zorluyorum ama hiç sevmedigim şeye itiraz ettiğimde kavga ediyor saygı duymuyor..
- bir büyüğü devreye söküp konuşma çabasına girdim bunada büyük tepki gösterdi ben buyum dedi
-son olarak şuan ayrı evdeyiz zerre özlemiyorum. Gelecek kaygısı var sadece...
Şimdi sorularıma geleyim;
1- Malum virüs var , ise nasıl gireceğim hali hazırda işten çıkan insanlar var iken.. hemde yeni sistemler , programlara hakim değilim, lise mezunuyum ne yapacağım?
2- çocuklarımı kesinlikle benimle olsun istiyorum.. ama onun sağlam işi var benim yok .. düşünmesi bile kötü ona verir mi hakim çocuklarımı ?
3- mal varligimiz bir ev bir araba ama öyle çok lüks değil elime geçen para cüzzi daha neler talep edebilirim haklarım neler?
Arkadaşlar neredeyse baya detay yazdım. Rica ediyorum objektif yorumlarınızı yaparsanız sevinirim
*Çocuklarım için devam et mesajları gelecek eminim , ama son 1 yıldır bir çok kere denedim zorluyorum.. 2 gün zorlamayla iyi sonra patlıyor bende herşey çünkü duygu yok içimde yapamiyorum.. bu yüzden kavga çok oluyor çocuklarda şahit oluyor buna..
Şimdiden çok teşekkür ederim...
Umarım uzatmadan konumu,derdimi paylaşa bilirim.. deneyim,fikir ve önerilerinize çok ama çok ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim.. sabirla okursunuz inşallah.. Allah kimseyi huzurunu bozacak duruma düşürmesin..
Önce Kendimi tanitayim; 35 yaşında lise mezunu, 9 yildir çalışmayan ve çalışmasına izin verilmeyen ,okumak isteyip bi açık öğretim harç parasını para yok deyip mazeretler sunulup okuması engellenen 2 çocuk sahibi bir kadinim.. çok akıllı oldugumu sanıp meğer ne kadar cahil oldugumu daha yeni fark eden tembelin tekiyim.. yaklaşık 14 yıllık evliyim . Çocuklarımın biri 9, diğeri 3 yasinda.. benim en büyük kavgam kendim ile .. mücadele etmemem söylenen herşeye razı olmam.. yada işime öyle gelmesi ile yollarını öyle yada böyle geçirmişim.. şimdi ise koskaca pişmanlıklar ile boğuşuyorum. Ama olmuşla ölmuse fayda yok...kendimi tanıttım şimdi sorunuma geleyim.
21 yaşında kısa bir sürede severek yada sevdiğimi zannederek evlendim. O güne dair tek hatırladığım sosyal biri olmadigim için işyerinde tek çalıştığım için, cevremde herkes teker teker sevgili,söz,nişan,evlendiğinden benimde böyle bir arzumun oluşması ile başladı.. nitekim kısa sürede evlendim.
Duygularım yoğundu evlendik ama daha ilk haftadan saçma sapan şeylerden kavga etmeye başladık.. aslında detay vermek istiyorum ama olurdu ailesinden biri yada durumumuzu bilen biri olurda denk gelir diye detay veremiyorum..
Eşim beni sürekli bir yerlere bakmaya suçlamıştır.. örneğin otobüse binerdik iş dönüşü.. cam kenarında otururdum oda yanımda otobüs tıklım tıklım ne yaparsınız? Dışarı seyrediyorum. Eşim hep nereye bakıyorsunla suçladı beni,defalarca..
Klasik kayınvalide olaylarına girmicem bile tüm sorunlarımızı anlatırdı ailesine bu kadarını bilin yeter. Tabi Allah var ilk çocuktan sonra bunu yapmadı ve hep yanında yada kim haklıysa onun yanında oldu..
biraz eşinden bahsedeyim;
Eşim vicdanli,iyi biri. Çocuklarıma iyi bir baba cimri değil.. kimseye muhtaç ettirmedi elindeki parayı hep bize harcadı
Eksi yonlarine gelirsek;
Takıntılı biri, inatçı, sinirli, çok baskıcı ve benim en büyük derdim bu yönde.. beni değiştirmeye çalışıyor..
Gelelim sorunlara;
Ben kendimi asla saklamadım, yanina eteğimi giyip gittim . Çalışan biriydim bir patron bir ben asla itirazı olmadi karışmadı ne giyim ne ise.. yani o gün nasılsam hala aynıyım.. kendisi maneviyatı güçlü biri ve her geçen gün bunu kuvvetlendiriyor. bu güçlendikçe bana karşı tutumu değişmeye başladı.. işin komik yani kıyın kıyın oldu ve ben bunu anlamamışım.. mesela kilo aldım evlenince ve ben üstüme dar gelen kıyafetler giymedim hatlarım yani kilom belli olmasın diye onun yonlendirmesiyle tunik tarzı giyimler tercih ettim isime geldi çünkü .. şimdi ise zayıf bir kadınım ve istemiyorum kendi tarzımla onun istediği gibi şeyler bulamıyorum kendide şahittir.. tamam etek elbise giymeyeyim ama kotun üstüne kemer hizasında badiyide giymemi istemiyor.. daha önce izin veriyorsun dediğimde o eskidendi diyor cahildim diyor .. keza iş olayında da bir erkek ile çalışamazsın diyor iyide ben eskiden çalışıyordum dediğimde yine aynı açıklama cahildim diyor.. iyide ben kurumsal yerde çalışmıyorum ki yada fabrikada çalışmıyorum.. işim gereği hem patron yada patronlarım olurdu bende telefonlara bakan fatura işleyen kişiyimdim.. şuan kesinlikle çalışmamı istemiyor çalışacaksan kalabalık olacakmış.. dedim kırmızı halıyla beni bekliyor işler.. neyse şuan kamik gelebilir ama baskının insanı ne kadar boğduğunu bir yaşayan anlar..
Cocuklarim büyüdü büyük boşluğa düştüm bunalıma girdim. Konuştum bunları defalarca ama anlamiyor. Annem 5 dk mesafede kafama göre gidemiyorum.. arkadaşlarımla grubumuz var konuşuyoruz hemen laf atıyor hatta görüşmeni istemiyorum diyor... kırk yılın başında okula giden çocuğumun arkadaşlarının annesiyle sinema yada yemek yicez döndüğümde pişman ediyor.. bir ton laf söylüyor istiyor ki bir tek o olsun hayatında iştiyor boğuyor beni.. akşam yemeğinden sonra bulaşıkları yıkarken yada evi toplarken kulakligimla müzik dinliyorum müzik dinlememe karışıyor... kısacası baskısı ve takıntılarıyla beni git gide kendinden uzaklaştırdı.. hayatımı ipotek altına aldı.. hakki var bu denli karışmaya?
Gelelim evliligimin en başından beri olan en büyük soruna ben esimi cinsel anlamda hiç ama hiç arzulamadım hiç isteğim olmadi genelde kaçmaya çalışsamda gözüme soka soka bunun günah olduğunu, iş bile yaparken o isterse gelip onu memnun etmem gerektiğini öğretti bana.. hiç bir zaman istek ile değil de mecbur bir şekilde yaşadık bu durumu .. tahlil yaptırdım hormonlarımda mi sorun var yok .. ee ask filimlerinden etkileniyorum.. bazen istek oluşuyor vücudum o tepkiyi veriyor ama hiç onu arzulamıyorum bastırıyorum duygularımı çocuklar tek tek olunca dahada uzaklastim ondan.. bu arada parantez açıyorum evliliğimizin en basından beri sanki emekli bir adam gibi yaşantısı var düşün yeni evliyiz 9 da uyurdu o zaman evde internette yok tek başına otururdum.. Ne bir gezmesi ne romantizmi ne başbaşa bir şey yapma isteği olurdu.. herşey para harcamak değil iki simitle sahilde yürümek bile yeteceğini söyledim ama nafile hep evde olmak isterdi oysa sevgili iken saatlerce yürürdük..
Neyse bekarken mis gibi kokan adam artık bakimsizlasmaya başlamıştı.. kısaca çok değişmişti.. defalarca çocukları bırakalım başbaşa birşey yapalım dedim çünkü içten içe uzaklaşıyorum daha kötüye gitmeden mudahele etmek istedim.. yok cocuklarsiz ici rahat etmezmis.. ister inanın ister inanmayın flört dahil 14 yılda 3 kere sinemaya gittik. 1. Seferde arkadaşlarla gittik 15 dk kalktı neymiş küfür varmış.. 2 .sefer kayınvalide ile 3. Seferi ben emri vaki ile bilet aldım çocukları bıraktık gittik.. mesela eşim tv de survivor yada başka bir film yada dizide, tişörtünü çıkaran bir kare olduğunda baktığımda kavga eder.. şu sanatçıyı seviyorum dediğimde kavga eder birde böyle saçma kıskançlıkları varr..
Ben onu her konuda desteklerim teşvik ederim.. kendi alanın olsun,sosyal çevren olsun derim hiç bir şey yapmak istemez adete ruhsuz biri.. konuyu çok karıstirdim farkındayım ama aklıma geldikçe ekliyorum daha çok detay var ama yazsam oku oku bitmez..
Gelelim şuana ben ;1 yıldır ciddi bunalımdayım kendimi sorgular oldum.. istediğim böyle bir hayatmı onun yüzünden çevremde kimse kalmadı ailem ile mesafem oluştu.. aile,dost ,arkadaş herşeyden herkesden koptum.. çalışmama, arkadaşlarıma, müziğime, giyimime herşeyime karışan biri..mesela evim park manzaralı düşünün yaz vakti ne zaman çıkılır akşam.. ben asla çıkamam çıkarsam onun belirlediği saatte dönmem lazım.. kızlar ben artık çok bunaldim ona karşı isteksiz olmam,onun bunaltmaları ,sıkmaları soguttu hatta sevginin bittiğine neredeyse eminim..
Gelelim suanki ona; eşim en başında yapmadığı herşeyi yapmak istiyor şuan ilgi alaka sohbet anlamında ( baskı,karışma son sürat ayni) onda degisen yok ama ilgi alaka konusunda ve cinsellik konusunda bana aşırı baskı yapıyor onun yüzüne karşı sevmiyorum diyorum cinsellik için ( aslinda istekli bir kadinim) ama onun yuzune seni arzulamıyorum diyemiyorum.. cinsellikte herseferinde duşa ağlaya ağlaya giriyorum kendimi fahişe gibi hissediyorum.. çünkü duygu yok istek yok mecburiyet ile yapılan temas. En basit öpüşme bile istemiyorum..
Sonuca bagliyorum; eşim ondan soğuduğumu farkında ve ben bunu yüzüne itiraf ettim.. ve dahada baski yapmaya, üstüme düşmeye başladı aşırı kavga eder olduk ayda bir boşanalim kelimesi haftada bire düştü ,şimdi 2 günde bir tamam yapamıyoruz demeye başladık.. oturup karar alıyoruz ama olmuyor.. bende duygu bitti rol yapamıyorum oda bunu anlıyor.. ben kendi kabına çekilen sessiz içine kapanan birine dönmüştüm, bu onu çıldırtıyor zorluyorum kendimi bir çok konuda.. eve geliyor yemek yiyoruz sonra halini ,hatrını ,gününü soruyorum oda bana soruyor konuşuyoruz..denilecek ,anlatılacak ne varsa konuşuyoruz sohbet bitince kendi kabıma çekiliyorum hazm edemiyor bunu ..oysa en başından beri bunu o yapıyordu hemde ona ihtiyaç duyduğum o günlerde çocuk yoktu yapayalnız bıraktı beni..
Gelelim güncel duruma şuan boşanma aşamasından önceki biraz ayrı olalım evresindeyiz.. işin garip yani zerre üzülmüyorum bu duruma hatta yanlızlık hoşuma gitti kafa dinliyorum.. sadece gelecek kaygısı var malum 9 yildir piyasadan uzak lise mezunu biriyim.. Ne yaparım diyorum.. ama ne yaparım diyerek mutsuz bir evliliğe devam etmek istemiyorum bedenen bu evdeyim ama ruhum Cokdan gitmiş bu evlilikden.. ya bi zombi gibi ruhsuz, duygusuz yaşıyan bir ölü olacağım yada her zorluğa karşı ayakta duran ne istediğini bilen kadın olacağım..
Kafanızdaki sorular;
- Aile terapisti... gittik, para tuzağı diyip devam etmedi..
- yüzyüze tüm sorunlarımızı konuştuk.. ben Adım atmaya çalışıyorum.. benden şikayet ettiği konular cinsellik; kendimi zorluyorum kendide çabamı farkında (ama tabi mutsuz ola ola) sırf evliliğim bozulmadın diye ama yetmiyor pozisyon istiyor onada zorluyorum ama hiç sevmedigim şeye itiraz ettiğimde kavga ediyor saygı duymuyor..
- bir büyüğü devreye söküp konuşma çabasına girdim bunada büyük tepki gösterdi ben buyum dedi
-son olarak şuan ayrı evdeyiz zerre özlemiyorum. Gelecek kaygısı var sadece...
Şimdi sorularıma geleyim;
1- Malum virüs var , ise nasıl gireceğim hali hazırda işten çıkan insanlar var iken.. hemde yeni sistemler , programlara hakim değilim, lise mezunuyum ne yapacağım?
2- çocuklarımı kesinlikle benimle olsun istiyorum.. ama onun sağlam işi var benim yok .. düşünmesi bile kötü ona verir mi hakim çocuklarımı ?
3- mal varligimiz bir ev bir araba ama öyle çok lüks değil elime geçen para cüzzi daha neler talep edebilirim haklarım neler?
Arkadaşlar neredeyse baya detay yazdım. Rica ediyorum objektif yorumlarınızı yaparsanız sevinirim
*Çocuklarım için devam et mesajları gelecek eminim , ama son 1 yıldır bir çok kere denedim zorluyorum.. 2 gün zorlamayla iyi sonra patlıyor bende herşey çünkü duygu yok içimde yapamiyorum.. bu yüzden kavga çok oluyor çocuklarda şahit oluyor buna..
Şimdiden çok teşekkür ederim...
