Ben evlendigim günden beri eşimin ailesi tarafından hep eleştirilen dışlanan, heryerde dedikodusu yapılan bir kadınım maddi manevi hiç bir katkilari yok zorunda da değiller tamam. Çocuğum oldu lohusa depresyonu yaşadım. Kayın validemi arayıp sadece yanımda olmasini istedim bir iş beklemedim ama yok gelmedi sen yaparsın dedi kapattı. Sonra eşimin abisi eşini boşadı keyfi, sırf başkasının peşinden gitmek için 3 tane çocuğunu annesiz bıraktı. Kayın validem olsun oğlum ben bakarım dedi biri kundakta olmak üzere 3 tane çocuğunu güle oynaya büyüttü. Sonra oğlu büyüyen çocuklarını alıp yurt dışına gitti bunlari bir daha arayıp sormadı... Kaldı mi başıma.. sonra ben hastayio yavrum diye eşimi aramaya başladı eşim köy ile şehrin yolu arasında mekik dokuyo ve herrrr seferinde doktorlar teyze maşallahın var diyo inanın 65 yaşında bir tansiyon şeker bile yok masallah ben 30 yaşındayım ondan daha çok hastalığım var. Bu arada eşimin bir abisi daha var ona da yine herşeyi ne yardım ettiler evinin tüpüne kadar düşünurlerdi. Her neyse eşimin babası öldü ve kaynanam artık köyde yalnız olmaz diye bilmiş kızı dün akşam eşimi aradi şimdi annem öbür abinde yapamaz onun eşi pasaklı dedi. E bizde kızlarımız bize düşmez anneme bakmak dedi. Senin eşim temiz titiz dedi en uygunu sensin dedi. Gelsin seninle yaşasın dedi. Ve ben hiç bir şey diyemedim eşim annemdir bakacağım dedi. Şuan içimden sessizce boşanma kararı aldım haksizmiyim