- 14 Ocak 2018
- 9
- 4
- 86
- 34
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Boş kalmak psikolojik rahatsızlıkların en büyük dostu. Ne yapın edin kendinize bir meşgale bulun. İnsan kendine sarıyor yapacak bir iş bulamadıkça. Yürüyüşe çıkın evde spor yapmayı deneyin ya yetişkinler için boyama kitapları var onlardan alın hiç değilse ama boş durmayınHanımlar merhaba
5 aylık hamileyim eşim çok yoğun çalışıyor. Tüm gün evde ve 4 yaşında oğlumlayım çok yalnızım durmadan herşeyi herkesi kafamda kuruyorum. Sabah olsun istemiyorum ama geceleride uyuyamıyorum. Psikolojim hiç iyi değil
Şöyle ki çok ciddi bi yalnızlık ve kimsesizlik hissi korkusu sardı beni. İnsanların bana değer vermediğini düşünüyorum. En basit örnek sabah komşumu aradım açmadı akşam beni aradı . Akşama kadar uyudu sandım meğer görmüş ama aramamış bu bile beni o kadar üzdü ki Arkadaşlarım görüşüyor beni çağırmıyorlar . Kimsem yok gibi hissediyorum her yeni bir gün yeni bi imtihan benim için aynı şeyler aynı anlsiyeteler insanlar mutlu ve görüşüyorlar bense mutsuz ve kimsesizim.. tek düşündüğüm şeyler bunlarGündüzleri dışarı çıksanız. Örgüye başlayın ya da evde otururken. Neyi kafanızda kuruyorsunuz?
Mesela bugün tüm gün komşularımın bensiz görüştüklerini beni çağırmadıklarını insanların beni önemsemediğini düşündüm kurdum durdum . Ağladım ağladım of çok zor kendime yaptığım bu psikolojik zorbalık resmen farkındayım ama elimde değilNe kuruyorsunuz mesela kafanızda?
Herkesin belli telaşesi var. Birilerinin sizi çağırmasını beklemek yerine kendi aktivitelerinizi kendiniz planlayın. Kimsenin sizinle ilgilenmesine ihtiyacınız yokŞöyle ki çok ciddi bi yalnızlık ve kimsesizlik hissi korkusu sardı beni. İnsanların bana değer vermediğini düşünüyorum. En basit örnek sabah komşumu aradım açmadı akşam beni aradı . Akşama kadar uyudu sandım meğer görmüş ama aramamış bu bile beni o kadar üzdü ki Arkadaşlarım görüşüyor beni çağırmıyorlar . Kimsem yok gibi hissediyorum her yeni bir gün yeni bi imtihan benim için aynı şeyler aynı anlsiyeteler insanlar mutlu ve görüşüyorlar bense mutsuz ve kimsesizim.. tek düşündüğüm şeyler bunlar
Hamilelikten sonra başladı bu anksiyeteler aslındaMevcut sorununuzu halletmeden hamile kalmasaydiniz her şey daha guzel olurdu. Kimse gelip "napalim olan olmuş" demesin.
Nereden biliyorsunuz sizsiz görüştüklerini? Yok mu hiç arkadaşınız ya da ailenizden biri yakınlarınızda? Psikolojik yardım mı alsanız?Mesela bugün tüm gün komşularımın bensiz görüştüklerini beni çağırmadıklarını insanların beni önemsemediğini düşündüm kurdum durdum . Ağladım ağladım of çok zor kendime yaptığım bu psikolojik zorbalık resmen farkındayım ama elimde değil
Sizsiz görüştüklerine emin misiniz bunu siz mi kafanızda kuruyorsunuz? Siz teklif edin görüşmeyi mesela. Ya da yeni arkadaş çevresi edinin. Tedavi görün hatta bu sorununuz ile ilgiliŞöyle ki çok ciddi bi yalnızlık ve kimsesizlik hissi korkusu sardı beni. İnsanların bana değer vermediğini düşünüyorum. En basit örnek sabah komşumu aradım açmadı akşam beni aradı . Akşama kadar uyudu sandım meğer görmüş ama aramamış bu bile beni o kadar üzdü ki Arkadaşlarım görüşüyor beni çağırmıyorlar . Kimsem yok gibi hissediyorum her yeni bir gün yeni bi imtihan benim için aynı şeyler aynı anlsiyeteler insanlar mutlu ve görüşüyorlar bense mutsuz ve kimsesizim.. tek düşündüğüm şeyler bunlar
Sesleri geliyor nispet yapar gibi tüm gün kahveler kahkahalar . Basit gibi gelebilir ama inanın çağırılmamak yalnız kalmak hele hele hamilelik psikolojisiyle hiç kolay değilNereden biliyorsunuz sizsiz görüştüklerini? Yok mu hiç arkadaşınız ya da ailenizden biri yakınlarınızda? Psikolojik yardım mı alsanız?
Hanımlar merhaba
5 aylık hamileyim eşim çok yoğun çalışıyor. Tüm gün evde ve 4 yaşında oğlumlayım çok yalnızım durmadan herşeyi herkesi kafamda kuruyorum. Sabah olsun istemiyorum ama geceleride uyuyamıyorum. Psikolojim hiç iyi değil
Bende hamileyim aylardır evde yatıyorum tek başımayım. Arkadaşlarımın hiçbiri gelmiyor bana covid bulaştırır diye. Kayınvalidem yemek yapıp gidiyor sabahtan akşama kadar tekim. Ama bunalıma girmemek için kendime bir şekilde uğraşlar buluyorum. Al çocuğunu çık dışarı otur bir yerde ka
Hergün bişeyler yapmaya biyete gitmeye çalışıyorum eve dönmek eve girmek mezara girmek gibi oldu benim için fobi oldu resmen böylede olmaz ki bunu aşmam lazım ama yapamıyorum
Kahve sesine kadar geliyor mu? Belki komşularınız değil dışarıdan gelen kimselerdir? Fazla kuruntu yapıyosunuz. Dediğiniz gibi bile olsa boşverin çağırmıyolarsa çağırmasınlar. Zorla güzellik olmaz.Sesleri geliyor nispet yapar gibi tüm gün kahveler kahkahalar . Basit gibi gelebilir ama inanın çağırılmamak yalnız kalmak hele hele hamilelik psikolojisiyle hiç kolay değil