Merhaba arkadaşlar. Hikayem biraz uzun ama olayı anlamanız açısından olabildiğince detay paylaşmak istiyorum.
Ben 26 yaşındayım. 3 yıldır ailemden uzakta yalnız yaşıyorum. Öğretmenim. Daha önce 4 yıllık bir ilişkim vardı, Atamam olduktan sonra aileme durumu bildirip evlenmek istediğimi söyledim ve ailem şiddetle karşı çıktı. Beni tercih yapmak zorunda bıraktılar ve bende ailemin bir bildiği vardır diyerek haklı sebeplerini de düşünerek o ilişkimi noktaladim. 1 sene sonrasında uzun yıllardır tanıştığımız, ailece görüştüğümüz bir ailenin oğluyla çok beklenmedik şekilde görüşmeye başladım. Kendisi 29 yaşında, askeri personel olarak görev yapıyor. Durumu ailemle paylaştığım yine aynı şekilde şiddetle karşı çıktılar. Mümkün olmadığını söylediler. Fakat bu sefer önüme hiçbir sebep koymadan. Ailesini begenmediklerini, daha iyileri dururken onunla evlenmemi istemediklerini söylediler. Ailesi ailemle görüşmek için 3 kez ziyaretlerine gitti. Benim Ailem hakaret ve tehditlerle karşıladı. Son 3 aydır beni arayip ağır hakaretler, beddualarla vazgeçmeye çalışıyorlar. Evlenme meraklısı olduğumdan tutun da beni tuzaklarına dusurduklerine kadar. . En son geçen hafta annem öyle ağır bir konuşma yaptı ki; 1 haftadır hastanede yatıyorum, üzüntüden sağlığim bozuldu ve bu süreci yalnız geçiriyorum. Bunca şeyden sonra erkek arkadaşımla bütün olan biteni masaya yatırıp kimseye haber vermeden nikah kiymaya karar verdik. Ben her zaman aile hrr şeyin üstündedir diyen bir insan olarak bu yasananlardan sonra ailemi hayatıma alamayacağıma karar verdim. Fakat bir yandan da fevri bir karar mi veriyoruz acaba diye de düşünüyoruz fakat evlilik Konusunda nihai kararın bana ait olması gerekirken sırf evlenmek istediğim için namusumu da içine alacak hakaretlere maruz kaldıktan sonra artık ailemin hayatımda söz sahibi olmalarina izin vermek istememekte haksız miyim? ikimizde yetişkin insanlarız. Uzun yıllardır çalısıyoruz, hayata dair fikir sahibiyiz ve bu olanlar ikimizde de yipratiyor. cikmazdayiz.ailemle evlilik konusundaki beklentilerimizi çatışiyor. Kesinlikle geri adım atmıyorlar ve olayları oldukça çirkin bir hale getirdiler. Konuşarak anlaşamiyoruz. Asla geri adım atmıyorlar. Yapılacak hiçbir şey kalmadı gibi