ama neden çıkıp almamanız gibi bi sorun olsunki sonuçta ailesiyle gelecek nişanlın ve sen yanınızda birileri daha sizin yaşadığınız şehirde alış veriş yapabilirsiniz.aileler iyi kötü anlaştıktan sonra bi şekilde nişan falanda hallolur
bak üzme kendini zaten baban gelsinler demiş olay bitmiştir bu iş öyl ya da böyle olacak. haklısın yüzüğünüzü elbisenizi birlikte seçmek istersin ama boşver onları yeter ki bu iş olsun nasıl olursa olsun.
nerelisin? sevgilin nereli? kaç yaşınızdasınız? çok benziyor seninle şu durumumuz.
benim de annem işin içine kendini sokmuyor. babamla araları kötüdür. dolayısıyla ben mücadelemi tek başıma vericem
arkadaşlık isteğini kabul ettim . sevgilim adanalı. bense iç anadolu da yaşıyorum. ben 25 yaşındayım. memurum. sevgilim 27 yaşında mühendis
haklısın bir şekilde hallolabilir onlar da işte her ihtimale karşı ailemin verceği tepkiyi bilmediğimden böyle konuşuyorum belki de. cumartesi yapmayız pazar yaparız bir de. cumartesi alış veriş yaparız belki de ama bu sefer de onun bizde kalması gerek o da ayrı bir sorun.. kesinlikle kalmasını istemiyorlar.. kesinlikle!
iş başa bi düşsün mecbur sizde kalmasına boyun eğeceklerdir olmadı sevdiğin yakın akrabanızdada kalabilir,hele bi istersinler babanda verdim desin ondan sonra herşey rayına oturur inşallah,hiç oralı olmuyo dediğiniz anneniz bile üstünüze düşer sizin mutlu olmanız için elinden geleni yapar.
anneme de bir şey diyemiyorum ki babamdan ve abimden korkuyor. ayrıca sevgilimi ailemle tanışmaya çağırdığımda yakın akrabalarımı da davet ettim hepsiyle tanıştırdım. herkes çok sevdi çok beğendi. annemler de sevdiler ama oralı olmuyorlar pek. mesela gelcekler tanışmaya haberiniz olsun diyorum babamdan en ufak tepki yok çay yudumluyor adam. inanın kendi ailemi tanıyamaz oldum. abim onunla tanışmayı reddetti kesinlikle bu eve gelemez dedi. o yüzden abimin olmadığı bir zamn çağırdım sevgilimi. off o kadar üzgünüm ki kimse için kimseyi kırmam ben ama şimdi ailemden soğuyorum. sanki iş zorlaştıkça ben daha çok kopuyorum ailemden.
merhaba arkadaşlar,
öncelikle bana zaman ayırcak olan arkadaşlarıma şimdiden teşekkür ederim. benim sorunum şu; 5 yıldır bir birlikteliğim var ve artık bunu ciddiyete dökmek istiyoruz.ikimiz de farklı şehirlerdeyiz. aramızda 7 saat gibi bir mesefe var. erkek arkadaşım gelip ailemle tanıştı. şimdi de bu sömestrda ailesi tanışmaya gelcek. fakat benim abim ve babam bu ilişkiyi hiç istemiyor. istememe nedenleri de, benden büyük olan abimden önce evlenecek olmam. ikimzide üniv okuduk işimiz var gücümüz var. belli bir yaştayız ama ailem kalbimi çok kırıyor beni çok incitiyor.
bu sömestrda ailesi gelcek ve ben bunu babama söylediğimde hiç tepki vermedi. abim de şu an başka bir şehirde yaşadığından ona da söyleyemedim. çevremde bana yardımcı olacak olan kimse yok. annem de aynı şekilde ben karışmam diyip kenara çekiliyor. bu yüzden hep erkek arkadaşımın kalbini kırıyorum. çünkü o da bana yardımcı olmuyor sadece biz illa gelcez diyip beni daha da telaşlandırıyor. bu süreçte nasıl bir yol izlemem gerek arkadaşlar?
benim gibi sevgilisiyle ayrı şehirlerde olup da bu süreçleri atlatanlar varsa lütfen bana bir yol göstersin
su anlattıkların ben ve esımle yasadıklarımızın aynısı...
hatta aramızdakı 7 saatlık mesafe bıle aynı...
bı an dusundum ben bu yazıyı ne zaman yazmısım dıye...
canım bunlar hep oluyor...onunde abın olmasa dahı babalar kızlarını cok zor paylasır...
madem aılenle tanıstı sevgılın..
bıgun yıne gelsın annenı babanı karsınıza alın ıkınız..
ve yanyana soyleyn dusunduklerınızı..emınım annen karsısında sevgılın olunca ben karısmam falan demez.
babanda cıddı bı ortam oldugundan dusuncelerını soler..
sıkma canını en buyuk sorunun bu olsun keske...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?