Hanımlar merhaba
Şuan o kadar karışık hisler içerisindeyim ki, nasıl bir düşünce içerisinde olmam gerekiyor kestiremiyorum. Biraz uzun olacak ama lütfen sonuna kadar okuyun. İçimdekileri döküp biraz olsun rahatlamak istiyorum.
Bundan önce uzak akrabalarımdan bir sevgilim oldu, değer verdim ama görmedim. Aldatma, hakaret, psikolojik şiddet hepsi vardı. Nefret ettim ve ayrıldım peşimden koştu ama asla kabul etmedim.
Uzun bir aradan sonra hayatımda ilk defa aşkı tattım. Üniversitede aynı kampüste farklı bölümlerdeydik. Bahçede bazen çimlerin üstünde bazen banklarda kitap okuduğu zaman farkettim onu. “Çok yakışıklı çocuk bana asla bakmaz zaten sevgilisi de vardır..” dedim. Sürekli uzaktan gizlice seyrederdim onu. Hep tek başına oturur kitap okurdu
Sonunda bir gün cesaretimi toplayıp yanından geçerken “ aaa bu kitabı mı okuyorsunuz beğendiğiniz mi ? ben de almayı düşünüyordum da..” diye söze girdim. Konuşmaya başladık. Dünyalar benim olmuştu. O kadar kibar o kadar beyefendiydi ki. Ona kaptırıp kendimi derse geç kalmıştım o gün. Ertesi gün ben otururken o geldi yanıma kitabı bana hediye etti. Derken biz arkadaş olmaya başladık. Ders aralarında buluşuyor saatlerce çeşitli konular hakkında konuşuyor yemekhaneye birlikte gidiyorduk. Birbirimize anlatacaklarımız hiç bitmiyordu. Her konuda bilgili kültürlü aynı zamanda yakışıklı hayallerimdeki erkekti.
Bana aşık olduğunu söylediğinde mutluluktan kalbim duracak sandım. Sonra o mezun oldu ben hala üniversitedeydim. Mezun olduğu bölümde iş aramaya başladı, bulamadı, bulana kadar düşük ücretli bir işe girmek istediğini söyledi. Küçük bir manavda çalışmaya başladı.
Bugüne kadar hep bana aşkını hissettirdi tartışsak hep alttan alan o olmasına rağmen bana sesini bile yükseltse sarılır özür dilerdi.Onun yanında dünyanın en mutlu kızıydım. Morelim ufacık bozulsa her işini bırakır kılıktan kılığa girerdi beni mutlu etmek için.
Beni mutlu etmek için elinden geleni yapardı. Birlilkte sevdiğimiz kitaplardan müziklerden filmlerden gün içerisinde yaşadıklarımızdan bahseder güler eğlenirdik gezerdik. Bana parası az olduğundan hep küçük hediyeler alırdı. Bir gün ben atları çok seviyorum diye kendi eliyle tahtadan oyuncak at yapmıştı hala başucumda duruyor
Annemle tanıştı annem onun karakterini beyefendiliğini her şeyini çok sevmişti .Artık ciddi düşünmeye başlamıştık. Tek sorunumuz maddi durumuydu hiç birikimi olmadığını söylemişti. Biraz para biriktirip öyle ailemin karşısına evlilik için çıkıp ikna etmeye çalışacaktık. Ben de atanırım atanamazsam da küçük bir iş bulurum ikimiz de çalışırız zamanla hallederiz diye düşünüyordum.
Bana Hataylı olduğunu söylemişti. Bir Türk soyisimi söyledi. Ailesinin de Kilis’te yaşadığını söyledi. Konuşması, hareketleri, kıyafet tarzı görünüşü tam bir Türk. Hiçbir şekilde Suriyeli olduğunu fark etmedim. Aklımın ucundan dahi geçmedi. Sosyal medya kullanmıyordu. Telefonu hep kilitsizdi istediğim zaman bakıyordum ama zaten Türkçe kullanıyordu. Arkadaşları da Türk’tü.
DÜN BULUŞTUK. CANINI SIKKIN GÖRDÜM SORDUM NEYİN VAR NE OLDU. BANA DEDİ Kİ SENİ ÇOK SEVİYORUM HERŞEYDEN ÇOK SEVİYORUM.DAHA FAZLA SAKLAYAMAYACAĞIM ARTIK KENDİMİ ÇOK KÖTÜ HİSSEDİYORUM.
SONRA GÖZLERİNDEN YAŞLAR AKMAYA BAŞLADI
İLK DEFA AĞLARKEN GÖRDÜM ONU
ÇOK KÖTÜ OLDUM DEDİ Kİ BEN ASLINDA SURİYELİYİM SURİYEDEN GELDİM. ÜNİVERSİTEDE BENİM HAKKIMDA KÖTÜ DÜŞÜNÜLEBİLİR DİYE HATAYLIYIM DİYORDUM. SANA AŞIK OLUNCA BENİ TERKETMENDEN KORKTUM SEN SURİYELİLER HAKKINDA ÖYLE KONUŞUYORDUN Kİ HİÇBİRŞEY DİYEMEDİM BAŞINI KUCAĞIMA KOYDU ELİMDEN TUTTU SANA YALAN SÖYLEDİĞİM İÇİN AFFET BENİ BENİ BIRAKMA LÜTFEN DİYE AĞLAMAYA DEVAM ETTİ.
Ben çok üzgünüm çok içimdekileri anlatamıyorum.
Eve gelip hastayım bahanesiyle yatağıma girip saatlere ağladım. Onu çok seviyorum. Ama aileme ne diyeceğim? Arkadaşlarıma me diyeceğim?
Yanlış anlaşılmasın lütfen ben ırkçı birisi değilim. (Lütfen siyasi tartışmalara girmeyelim siyaseti hiç sevmem sadece içinde bulunduğum durumu anlamanız için yazıyorum bunu) Ailem Mhpli ve milliyetçi bir ortamdan geliyorum. Ailem onun Suriyeli olduğunu duyarsa direkt üstünü çizecek.
Dün bu olaydan sonra hiç mesajlaşmadık. Bugün beni bir kere çaldırmış ama henüz ne diyeceğimi bilmediğimden açmadım. Onu çok çok seviyorum. Lütfen bana birşeyler yazın...
Mune
Benim babam memur ama eve asla tamirci çağırmayız kendi yapar bütün tamiri. Evimizdeki bazı sandalyeleri de kendi yaptı mesela. Ayrıca at derken truva atı galan sandınız sanırım
Dünyanın en tatlış insanıyken Mersine geldiklerinden 3 sene sonra ırkçı bir pisliğe dönüştüm suriyeliler yüzünden.
