aradaki diğer detayları da aktarayım da içimde kalmasın.. :)
Ekim ayında yalnız kalıp kafasını toparlasın diye 11 gün antalya da kaldım. işim gereği sürekli pcyle birlikteyim, çocuğum gibi bir nevi :) tatilin 3. günü çok huzursuz uyudum, keyifsiz uyandım.. sonra bir anda içime bir his düştü ve eşimin mail hesabına girdim. Ki hislerime ne kadar güvenmem gerektiğini bir kez daha anladım.
Eski sevgilisine ulaşmaya çalıştığını, hatta bulabildiği bütün adreslere mail attığını gördüm. ve o ekran görüntüsünü kaydettim, lazım olur diye. Sonrasında ise gayet mahçup bir şekilde aradı beni, merak ettiysen diye haber vermek istedim vs dedi. bende hiç belli etmedim, hiç bahsetmedim sonuçta elimde bir koz vardı. Allahtan mail adresleri geçersiz ve mailler ulaşmamış, yoksa kafayı yerdim..
Antalyadan döndükten sonraki hafta ise iş nedeniyle 3 günlüğüne tekrar antalyaya gitmek durumunda kaldım. cumadan-pazara kadar orda olmak zorundaydım. c.tesi akşam eşimi aradım defalarca fakat cevap vermedi. Sonra gece 12 gibi açtı telefonunu ve dart maçında olduğunu konuşamayacağını söyledi kapattı. Ben iyice işkillendim tabi. Sosyal medya hesabının şifresini de bildiğimden girip ordan baktım, yakın arkadaşlarından birinin eski sevgilisine "mekandan ayrı çıkalım istersen, dikkat çekmesinden endişe ediyorsan" diye msj atmış. Kızla da tanışıyoruz fakat samimiyetimiz yok. Neyse dedim sakin olayım.. saat 3 kadar bekledim gece, arıyorum arıyorum yok cevap vermiyor. Zaten o ara kalple alakalı hastalığından şüpheleniyoruz, ben telaşa düştüm canından endişe ediyorum.. yakın arkadaşlarımızdan birini aradım, burdaydı sonra tekrar uğramadı dedi. Maç yapıyorum dediği mekanı aradım, bugün burda o isimde bir adisyon açılmadı dediler.. BEn iyice delirdim, durmadan arıyorum. Yok, Yok yok cevap vermiyor.. sonra telefonunu kapattı. 3-5 sefer aradım, ağlaya ağlaya sızmışım. zaten hastalandım o gün salya sümük, ateş, baygın düşmüşüm.. sabah 5 gibi zırıl zırıl beni arıyor, bende açmadım bilerek.. Sonra sabah tanıdığı arkadaşlarıma msj atmış ulaşamıyorum beni bi arasın diye, 3-4 kişi aynı sebeple yanıma gelince aradım. Nerdeydin dedim.. uyuyodum duymamışım diye yalan söyledi bana. Bana doğruyu söyle, çıt sesine uyanan sen 45 sefer aramamı mı duymayacak, kendini küçültme dedim. Sonra itiraf etti hemen. Seninle tartışırız diye söylemedim, ankarada milletin afedersiniz karı-kız kaldırmak için gittiği bir mekan var, passage diye oraya gittiğini söyledi. o kadar kızdım ki konuşmak istemiyorum seninle şu an dedim kapattım tlf. sonra bana msjlar methiyeler.. keşke şimdi yanımda olsaydın, sana çok ihtiyacım var vs. hiç cevap vermedim. o akşam ankaraya döndüm ve haber vermeden eve gittim. evde olmadığını biliyordum, haber ver demişti. Ben üzüntüden ve hastalıktan iyice bitap düştüm zaten gelip yattım hemen. Sonra eve geldi, yalandan ağlayarak yaptığı için çok üzgün olduğunu ama sadece eğlenmek kafasını dağıtmak için gittiğini söyledi. Üzerine oraya damsız almazlar nasıl girdin içeri diye sordum, 2. yalanı söyledi kendim girdim diye.. ama bende ağlıyorum bir taraftan.. Yüzüne baktıkça midem bulanıyor kusuyorum vs. ben senin hayatından endişe ediyorum, sen bana keyfin bozulmasın diye neler yapıyorsun. lanet olsun seni sevdiğim güne de evlendiğime de diye ağlaya ağlaya sinir krizi geçirdim, ki bu 2. krizim...
Sonra biraz sakinleştim iyi değilim diye hazırlandım hastaneye gitmek için. Neyse yanımda geldi vs. o kadar bitap düşmüşüm ki bronşit, faranjit, sinüzit combo yapmışım resmen.. hemen serum bağladılar, hastanede kaldım.. sonra eve geldik ama hala kötüyüm ben. sonra ailem hasta olduğumu öğrenince yanıma geldiler, kardeşim benimle kaldı vs. Ertesi gün iş için onun antalyaya gitmesi gerekti ama nasıl iyi davranıyo bana görmeniz lazım.. çok pişman ayaklarıma kapanmalar, özür dilemeler, ben seni seviyorumlar vs.
o antalyadayken hesabında bir fotoğraf gördüm tesadüfen.. bana cevap vermediği kızın profilinde, o kız, tanımdağım başka bir hatun ve eşim.. tepemden kaynar sular döküldü tabi.. onun uçağa bineceği saati bekledim. Sonra hesabına girip boy boy o fotoğrafı paylaştım. "çok eğlendik çünkü eşime yalan söyledim, yanımdakinin de arkadaşımın sevgilisi olması filan önemli değil, çünkü ben tanıdğınız kadar karakterli bir insan değilim" diye yorum yazdım paylaştım..
Sonra yorumlar msjlar vs. bu arada sosyal hesabının da şifrelerini değiştirdim, müdahale edemedi vs. uçaktan inince aramışlar o fotoğraflar ne vs diye. BEn hala hırsımı alamadım. ailesini aradım çağırdım, benim ailem geldi..
Gösterdim fotoğrafı, bakın dedim, aile reisimizin hali.. ben orda delirmişken ne haldey kimleymiş.. üstelik bana yalan söyledi.. buyrun bakın güvendiğiniz evladınız bu. asıl yüzü bu.
Sonra çok sinirlisiniz, sakinleşin bu sebeplerle boşanılmaz aklınızı başınıza alın vs diyerek başbaşa bıraktılar bizi yine.. ben epey gelemedim kendime, ağlama krizleri geçirdim sürekli. sonrasında zaten ben teklifte bulundum, şu an ikimizde ruhen sağlıklı değiliz, destek alalım, sonrasında ilişkimizle alakalı karara varalım diye. 3 defa gittik ama teşhise rağmen sonuç ortada..
Üstelik ailesi bunda ne varki gitmiş eğlenmiş çocuk, diyip bir de hesabını ele geçirdiğim için beni suçladılar.. zaten bu süreçte hiç görüşmedik onlarla..
Fevri hareket ederek hatalı davrandığımı biliyorum ama gözümün içine baka baka yalan söylenmesini yutacak kadar aptal değilim.. herşeyin bir bedeli var..
Bunca olan şeye rağmen yine bırakmadım, yine ona sarıldım uyudum 2 hafta yüzüne baktıkça midem bulansa da... ama ben çabaladıkça kaçtı. o yüzden köprüden önce son çıkıştayız... kendimle ilgili de çok kararsızım. gerçekten unutabilecek miyim bunları? normale dönebilecek miyim? çok şaibeli..
Çok uzun oldu yine, yorucam gözlerinizi nolur affedin beni
