Bende cok siddetli gecirmistim 24 saat agliyordum desem yeridir. Sonrasinda asiri kaygilar, paranoyakca korkular basladi. Surekli hepimiz ölecegiz gibi geliyordu. Cocugum agladikca hem agliyordum hemde ben kötü anneyim diye kendimden nefret ediyordum. Oysa bebek bu aglar degil mi? Ama iste o psikoloji ile uyumadan bir dk nefes almadan bebegimin basinds bekliyordum. Uyurken elimi kafifce karnina koyardim nefes alisi durursa diye falan. Resmen delirmis gibi yasadim. Ama zaman iste 3 aya kalmaz hafifleyerek gecti. Tabi cevre destegide onemli. Mumkun oldugunda dinlenmeye ve hava almaya calisin, hareket etmeye calisin destek olacak birileri varsa cok iyigelir.