Lohusa Sendromu??? , Hüznü??!, Depresyonu?? Hangisi???

Disminnak34 .!.:

Dediğim gibi kimsem yok bu şehirde tek işyeri dışında bir yere gitmedim geldim geleli sosyal çevrem yok anlayacağınız

Genişletmek için tıkla...

Hangi şehirdesin olduğum şehirdesen çık bana gel

Nerde oturuyorsun canim havalar cok sogumadan cik bi kahve ic gidecek yerin yoksa bile

Disminnak34 .!.:

Çok teşekkür ederim hep güçlü bir insan olduğuma inandım ama şuan o kadar güçsüz ve savunmasız hissediyorum ki kendimi

Genişletmek için tıkla...

Hepsi gececek cok normal canim. Zamanla duzeniniz oturucak bebegin dis dunyaya sen bebegine alisican bi bakican gunler aylar gecmis olacak. Ben ilk cocugumu 18imde dogurdum 1 ay kaldi annem yanimda sonrasinda hep yalnizdim 7 sene cok sukur her konuda yettim. 3 ay oncede ikiz bebeklerim oldu ilk 10 gun kalabildi annem ve geri kalan 80 gundur bir basima 1 cocuk 2 bebek bakiyorum. Rabbim o gucu kuvveti her konuda veriyor sen birakma kendini.

Hepsi geçecek, çok normal.
Daha 2 haftalık annesiniz, sudan çıkmış balık gibisiniz:)
Öncelikle bedenen tam olarak iyileşmeniz gerek, sonra ruhen.
O durduk yere ağlama durumları, güçsüz hissetmek, depresif haller 2 ayı buluyor bitmesi.
Ama sonra da güllük gülistanlık olmuyor eğer eşinizin desteği olmazsa.
Size ilk tavsiyem önceki hayatınızdan alışkanlıklarınızı devam ettirebilmek için zaman yaratın.
Bebeği bırakabileceğiniz biri varsa, sağın sütünüzü çıkın 2 saat bir kahve için gelin.
Yürüyüş yapın, alışverişe çıkın, sinemaya gidin.
Kısa molalarla eve daha enerjik ve mutlu döneceksiniz emin olun.

Bebeğinize bağlanma kısmı ise, ilk anda olmadıysa zamanla olacak korkmayın.
Sizi görüp güldüğünde, sesinize çığlıklarla mutlu olduğunda, dünyada hiçbir gözün onun size baktığı gibi bakmadığını anladığınızda işler kolaylaşacak.

Disminnak34 .!.:

Kızlar bebeğim bugun 14 günlük ve ben çok kötü hissediyorum kendimi.

Öncelikle 12 Eylülde doğum yaptım. Sezeryan ve genel anestezi keşke şartlar başka türlü olabilseydi ben kalp hastasıyım ve başka şansım yoktu malesef acı eşiğim yüksektir acı ile ilgili sıkıntım yok ama kalp ameliyatı olmuş bir insan olarak kalp ameliyatı ol desinler olurum ama sezeryan büyük sözüme tövbe asla olmak istemem.

Bebeğim saat 9.00 da çıkmış yukarı annem eşim herkes görmüş ben tam saat 11.15 te çıkabildim yukarı.


Mesele bunlar da değil asla. İçinde bulunduğum ruhi durum beni korkutuyor hiç geçmeyecek gibi geliyor. O kadar duygusalım ki bebeğimin yüzüne baksam bir ağlama geliyor içimden. Ona nasıl yeticem derdini nasıl anlayacağım bilmiyorum. O kadar duygusalım ki Önümden yavru kedi geçse ağlamaya başlıyorum.

Daha önce açtığım konuda eşimin Anneme laf sokmalarından bahsetmiştim haliyle annem iki gün önce gitti ve ben bütün gün sadece ağladım.

Çekip gitmek istiyorum ailemin yanında olmak istiyorum ama nasıl olur sağlıklı bir düşünce mi bilmiyorum??

Sizce bu yaşadıklarım geçicek mi??? Yada bunun adı nedir???

Genişletmek için tıkla...

Bende benzer seyler yaşadım canm sürekli camdan bakardımki biri gelsin bebekle yanliz kalmiyim diye korkardım eşimin işten gelme saatlerini sayardım sana tavsiyem annenler müsaitse git orda kal biraz zaman öyle çabuk geciyorki düşünemeye çalış kendini oyaliycak biseyler bul
Bende ilk zamanlar böyle melankoliktim kizim bi hastalık gecrdi hastahanede falan yattik bu durum bana duygularımı terbiye etmeyi öğretti hayatta en önemli sey bebegin ve senin sağlığın bunun için şükret bu günlerini zevk alarak yaşa

Of şuan depresyondayım bende karşı komşum 2.5 ay evvel Doğum yaptı . Sabah eşiyle bir sebebten kavga ettiler duydum ne yazıkki adam işe gitti . Aradan biraz zaman geçince komşum bağıra bağıra almaya başladı sinir krizi geçirdi evde bende duramadım gittim hemen zile bastım . Eli yüzü şişmiş dedi ki eşim bana yardım ediyor ama kendimi gergin hissediyorum kötüyüm dedi . Hiç kimsemiz yok burada tek başına büyütüyor. Kocası eve geliyormuş bende hemen eve geldim bir bardak çay koydum verdim bi kahvaltı yap lütfen sakinleş kimseye geldiğimi söyleme dedim geri eve geldim kocası da eve geldi allahım herkes böyle şeyler yaşıyor galiba . Yaşayacaklarımın fragmanını izledim

olmuyorsensiz .!.:

Hangi şehirdesin olduğum şehirdesen çık bana gel

Genişletmek için tıkla...

Ankara

Hayırlı olsun, Allah sağlık sihhatle buyutmenizi nasip etsin.

Ben de ilk zamanlar ayni dediginiz gibiydim. Bakar bakar aglardim. Bu cok küçük, bir derdi olsa ağzı dili yok nasıl anlatacak, çok muhtaç diye acırdım kızıma. Haline içim parçalanırdı. Dunyadan haberi yok, masum masum yatiyor kendi halinde diye duygulanirdim. Herhangi bir hayvanin yavrusunu gorsem ah yazik cok minik der yine ağlardım.
Ben ailemle farkli sehirde yasiyordum. Doğum sonrasi ailemin yanina gelmistik. Dönünce orada kimsesi olmayacak bir başına buyuyecek diye düşünüp üzülüyordum.
Demem o ki duygusallaginiz da korkulariniz da çok normal. Gececek merak etmeyin. Bugünlerin tadını cikarmaya çalışın. Bolca sevin, sarılın. Cok cabuk buyuyecek, elde avucta durmaz olacak.

66. günden sesleniyorum.
geçiyor...
kesinlikle azalarak bitiyor.
ama annelik hormonları çok fena...
aşı oldu gün ateşi var huysuz.
gözlerim doluyor.
neşelense 2 3 dakika dünyalar benim oliyor.
sureci daha rahat atlatmak icim emziriyor iseniz bol bol emzirin

tam 19ay oldu. teselli değil geçiyor. ilk zamanlar bebek ağlıyor uyumuyor hep emzirmek gerekiyor zor geçiyor..hiç bitmeyecek diyorsun ama zaman geçtikçe bebeğini tanıyorsun bol bol zaman geçir başbaşa..ev işini yardımcı tutarak halledebilirsin eğer durumun iyiyse.bende ilkinde dikişim çok fazlaydı oturup emziremiyordum bile şimdi ikinciyi bekliyorum ne yapcam bakalım. 2ay sonra dogum var

cok şükür ki ne sizde ne bebeginizde herhangi bir saglik sorunu yok bunu düşünmek bile size iyi hissettirmeli bebeginiz size muhtac bunu düşünün size o kadar cok ihtiyaci var ki derdini anlatmak icin yapabilecegi tek sey aglamak bunu unutmayin ve guclu olmaya calisin lütfen bebeginiz sizdeki olumsuzlugu hemen hisseder uzuntunuzu sinirinizi bunu zamanla tecrube ederek siz de goreceksiniz mutlu anne mutlu bebek bu altin kural hep aklinizda olsun... bebeginizi saglikla buyutmeniz dilegiyle size de ferahlik diliyorum

Disminnak34 .!.:

Kızlar bebeğim bugun 14 günlük ve ben çok kötü hissediyorum kendimi.

Öncelikle 12 Eylülde doğum yaptım. Sezeryan ve genel anestezi keşke şartlar başka türlü olabilseydi ben kalp hastasıyım ve başka şansım yoktu malesef acı eşiğim yüksektir acı ile ilgili sıkıntım yok ama kalp ameliyatı olmuş bir insan olarak kalp ameliyatı ol desinler olurum ama sezeryan büyük sözüme tövbe asla olmak istemem.

Bebeğim saat 9.00 da çıkmış yukarı annem eşim herkes görmüş ben tam saat 11.15 te çıkabildim yukarı.


Mesele bunlar da değil asla. İçinde bulunduğum ruhi durum beni korkutuyor hiç geçmeyecek gibi geliyor. O kadar duygusalım ki bebeğimin yüzüne baksam bir ağlama geliyor içimden. Ona nasıl yeticem derdini nasıl anlayacağım bilmiyorum. O kadar duygusalım ki Önümden yavru kedi geçse ağlamaya başlıyorum.

Daha önce açtığım konuda eşimin Anneme laf sokmalarından bahsetmiştim haliyle annem iki gün önce gitti ve ben bütün gün sadece ağladım.

Çekip gitmek istiyorum ailemin yanında olmak istiyorum ama nasıl olur sağlıklı bir düşünce mi bilmiyorum??

Sizce bu yaşadıklarım geçicek mi??? Yada bunun adı nedir???

Genişletmek için tıkla...

GEÇECEEEEK. Hepimiz geçtik o yollardan. Yeterki kendinize yardım edin. Facebookta "Danışman Anne" diye bir sayfa var bir bakın isterseniz. Bende lohusayken yemek yerken ekmeğim neden ufalanıyor diye ağladığımı bilirim ve o an benim için çok büyük bir dertti ekmeğin ufalanması. Geçecek hepsi, yardım edin kendinize yeterli :)

Senden bir hafta önce dogum yapmışım ve bende aynen depresyondayım eşim her ne kadar kabul etmese de :)
Olur olmadık herşeye aglıyorum sinir sistemim cökmüş durumda bebegime yetemiyorum düşüncem var ki aslında yetiyorum sürekli baska dogum yapanlarla konusuyorum eylül anneleri baslıgında ve Bugun farkettim ki kendimi kıyaslamaya basladım anneliğimi sütümü vs
Hemen gecmiyormus ama bu süreci birçok yeni anne yasıyormus
Bende gececegi günleri bekliyorum cunku gececek biliyorum :)

Geçecek korkma canım.sen bebeğe bebek sana alısacak.hiç tanımadığın bir sey verdiler eline.ağzı yok dili yok.dünyadan habersiz bir melek o daha.ikinize de zaman ver.alısma süreci olarak gör.yeni insanlarla tanıştığimizda bile hemen ısınamıyoruz.huyunu suyunu anlayamıyoruz.sütünden şüphe etme.azsa da yoksa da dert deģil çok şükür mamalar var artık.öyle de büyüyorlar.benim bir numara mamayla büyudü şimdi ikinci meme düşkünü.her çocuk farklıymış unutma.başka bebeklerle kıyaslama.ama ikisinin de kilo alimı yavaş.bebek küçuk diyenleri takma.kilo almış obez olur diyenleri sallama.ev pis dağınık olsun varsın.yemeği dısardan söyle.herseye yetişmeye çalışma.yeyersizlik hissetme.eşinden etrafındakilerden yardım istemekten çekinme.2 2.5 aylıkken sana uzun uzun bakıp tanımaya çalıstığinda 3 4 aylıkken oyunlar oynayıp yerlerde yuvarlandığınızda aklının ucundan geçmeyecek bu düşünceler.Allah yardımcın olsun güzel anne
Not: ikinci çocugu 4 aylık olan bir anneyimlohusa kafası ara ara beni de yokluyor hala.merak etme geçiyor bu günler.

Disminnak34 .!.:

Kızlar bebeğim bugun 14 günlük ve ben çok kötü hissediyorum kendimi.

Öncelikle 12 Eylülde doğum yaptım. Sezeryan ve genel anestezi keşke şartlar başka türlü olabilseydi ben kalp hastasıyım ve başka şansım yoktu malesef acı eşiğim yüksektir acı ile ilgili sıkıntım yok ama kalp ameliyatı olmuş bir insan olarak kalp ameliyatı ol desinler olurum ama sezeryan büyük sözüme tövbe asla olmak istemem.

Bebeğim saat 9.00 da çıkmış yukarı annem eşim herkes görmüş ben tam saat 11.15 te çıkabildim yukarı.


Mesele bunlar da değil asla. İçinde bulunduğum ruhi durum beni korkutuyor hiç geçmeyecek gibi geliyor. O kadar duygusalım ki bebeğimin yüzüne baksam bir ağlama geliyor içimden. Ona nasıl yeticem derdini nasıl anlayacağım bilmiyorum. O kadar duygusalım ki Önümden yavru kedi geçse ağlamaya başlıyorum.

Daha önce açtığım konuda eşimin Anneme laf sokmalarından bahsetmiştim haliyle annem iki gün önce gitti ve ben bütün gün sadece ağladım.

Çekip gitmek istiyorum ailemin yanında olmak istiyorum ama nasıl olur sağlıklı bir düşünce mi bilmiyorum??

Sizce bu yaşadıklarım geçicek mi??? Yada bunun adı nedir???

Genişletmek için tıkla...

Hormonlardan ötürü böylesiniz.. doktora bir danışın çok çok tehlikeli aslında küçümsenmemesi gereken bir konu. Hiç bir şey sizin kontrolünüzde değil şuan hormonlardan kaynaklı bunları yaşıyorsunuz, kendinize bebeğinize zarar verebilirsiniz. Lütfen ihmal etmeyin en azından danışın.

Duygusal depresyon, bende yaşadım o ruh halinden cıkmak cok zor oldu ama zamanla oluyor. Altında yatan bırseyler vardır, dogumdan sonra kırıldıgın, şok oldugun şeyler yetememe korkusu, oluyor cok normal ama cok doğal duyguların :) Hepsi düzeliyor, benım kızım sımdı 18 aylık oldu, tecrubelendım, cok zorlandım ama cok şükür. Kendımı ıyı hıssederdım, ama anneme gıdıp kalınca anlardımkı depresyondayım, evden cık bebegınle dolaş, annene gıt komşuna arkadaslarına git cok ıyı gelır. Doğal süreç ve bugunlerınınde yerı cok ayrı kalıcak sende :) Yetememe korkusu gecıcı, bazı seyler yasadıkca, bı bakıyosun senden başka kımse yok, mukemmel anne olmuşssun, mesela senden başka kımsenin gogsunde uyumak istemeyecek, senden başka kımse bezleyemeyecek, sütünü vermeyecek, gazını alamayacak, senınle sakınlesıcek, bakıslarında davranıslarında her hareketını takıp ettıkce bebegınle butunlesıcekaın, hepsı zamanla, sen daha yenı dogum yaptın, tüm hıslerın normal, bebegının senın ve esının ucunuzun hayatı degıstı, bebegıne yardımcı olacaksın daha cok sarılıcaksın, onu dunya ya alıstıracaksın, agladıgında daha cok gogsunde olsun sureklı konuş ılgılen:) Keşke o günlere dönebılsem ve kızıma tek basıma bakıyorum dıye hayıflanmak sınırlenmek yerıne, daha cok onu sarıp sarmalasaydım, bak 18aylık oldu hala daha ıcımde kaldı hala yetememe duygusu var. Güzel anne, bu guzel ama tatlı yorucu gunlerının keyfını cıkar.

Disminnak34 .!.:

Ankara

Genişletmek için tıkla...

Hadi ya bn Karadenizdeym

bende böyleydim kızımı kucağima verirlerdi hıckira hickira aglardim emzirirken gözyâslarim kizimin uzerine damlar siril siklam ederdi
bir sebepte yok deli gibi bir duygusallik ne oluyo derlerdide aciklayamazdim bizimkiler arkamdan cocugu kabullenemedi heralde bile demisler biraz sezeryan etkisi gecince kendimi toparlayinca gucum kuvvetim yerine gelince geçti
ilk zamanlar insan böyle çaresiz hissediyor annem 40 gun kaldi yanimda 15.gundu kaynanam varken birakip 2 gun eve gidecekti ayaklarina kapanip aglamistim anne gitme ben napicam diye simdi hatirladikca guluyoruz
bazi insanlarda lohusalik biraz agir seyrediyo sanirim sizde boylesiniz ama geciyor cocugada yetiyorsunuz merak etmeyin saglikla buyutun insallah

Disminnak34 .!.:

Kızlar bebeğim bugun 14 günlük ve ben çok kötü hissediyorum kendimi.

Öncelikle 12 Eylülde doğum yaptım. Sezeryan ve genel anestezi keşke şartlar başka türlü olabilseydi ben kalp hastasıyım ve başka şansım yoktu malesef acı eşiğim yüksektir acı ile ilgili sıkıntım yok ama kalp ameliyatı olmuş bir insan olarak kalp ameliyatı ol desinler olurum ama sezeryan büyük sözüme tövbe asla olmak istemem.

Bebeğim saat 9.00 da çıkmış yukarı annem eşim herkes görmüş ben tam saat 11.15 te çıkabildim yukarı.


Mesele bunlar da değil asla. İçinde bulunduğum ruhi durum beni korkutuyor hiç geçmeyecek gibi geliyor. O kadar duygusalım ki bebeğimin yüzüne baksam bir ağlama geliyor içimden. Ona nasıl yeticem derdini nasıl anlayacağım bilmiyorum. O kadar duygusalım ki Önümden yavru kedi geçse ağlamaya başlıyorum.

Daha önce açtığım konuda eşimin Anneme laf sokmalarından bahsetmiştim haliyle annem iki gün önce gitti ve ben bütün gün sadece ağladım.

Çekip gitmek istiyorum ailemin yanında olmak istiyorum ama nasıl olur sağlıklı bir düşünce mi bilmiyorum??

Sizce bu yaşadıklarım geçicek mi??? Yada bunun adı nedir???

Genişletmek için tıkla...

İstemsiz güldüm
:)
Çünkü 4 ay evvel ben de böyle konu açmıştım
Teselli aramıştım burada
Bebeğim 4 Ayı bitirdi bile
Güle güle büyütün

önceki konunuzu okumadım ama ne olursa olsun eşinize carlayın ve annenizi tekrar çağırın..
şu an en önemli şey sizin ve bebeğin sağlığı..
eşiniz her şeye katlanacak mecbur..
tek kalmayın..