loğusa depresyonuna mı girdim acaba

maalesef doğum sonrası depresyonu bende yaşadım çok kötü hemde.1 yıldır antidepresan
kullanıyorum kızım 16 aylık artık ilaçları bırakma aşamasındayım çok şükür.Bende herkese bağırıp çağırıyordum hijyen manyağı olmuştum bebeğime dokunan herkes pismiş gibi geliyordu.Ayrıca çok kötü bir anne olduğumu düşünüyordum eşim bebeğimle çok güzel ilgileniyordu işe yaramıyorum ben deyip onları bırakıp gitmeyi bile düşündüm.Sürekli ağlıyordum çok yorgun bitkin halsizdim yemek yiyemiyordum sanki midemde taş vardı 2 ayda tam 10 kilo birden verdim.Karşımda sürekli acıkan altına yapan ağlayan uyumayan öylece yerde uzanan bir bebek vardı.Ne yapacağımı bilmiyordum annem vardı ama yinede panik haldeydim ya emerken boğazına süt kaçarsa ya uyuduğu yerde kusar boğulursa ya gece emzirirken uyursam elimden düşerse ayyyyyyyhhhhhh ne günlerdi yaaaa.
Bende mutsuzdum o zamanlar hiç bişi zevk vermiyordu allahıma binlerce kere şükür o kötü günler geride kaldı.Şimdi iyiki doğurmuşum diyorum kızım yokken hayat bomboşmuş gibi geliyor.Umarım kimse bu lanet hastalığa yakalanmaz
Herşeyi boşverin ve bebeğinizle geçirdiğiniz her bir dakikanın tadını çıkartın bu günler bir daha geri gelmicek o kucağınızda huzurla uyurken ben dünyanın en şanslı kadınıyım deyip mutlu olun

sanırım bunu yaşamayan kadın yoktur az ya da çok ama genellikle budurum kırkınız çıkınca geçiyor en azından benimki öyle oldu 47. günümüzdeyiz dönüp bakıyorum ne tuhaf hissetmişim kendimi kesinlikle atlatılıyor bunun için güçlü durmak lazım ve bebeğinizin gözlerine bakmak hala eşimin eskye kıyasla daha ilgisiz old düşünüyorum ama sanırım bende ona çok ilgili sayılmam ee bebiş olunca eşler 2. plana