Arkadaşlar, uzun belki de gereksiz ama sinirimi ancak buraya yazıp atabileceğim.
Eşimin bir kuzeni var. 35 yaşında çalışmıyor.
Her türlü alkol, madde, internetten kumar ne ararsanız bütün kötü alışkanlıklara sahip... Dışarıdan göre ne kibar adam der asla yakıştırmaz tipine şunları.
Dert kısmının burası beni ilgilendirmiyor zira ailesi yıllardır tabiri caizse adam edemedi, kendileri dert sahibi oldu.
Eşimle birlikte aynı bahçede büyümüşler haliyle yakınlar. Eşim mesafesini koruyor olabildiğince ama adam sınır tanımaz biri ve ben deli oluyorum.
Gece 12.00'de arar. Bu adam yarın çalışacak mı, evli barklı mı odada çocuk uyuyor mu... Yok asla öyle bir düşünceye sahip değil. Beni seven bana böyle katlanır modunda. Eşim açmaz telefonu üst üste arar. Açmasa bile sinirleniyorum adını görünce. Bazen kötü bir şey oldu zannedip açar onda da genelde kafası güzel olup arar sohbet eder saatlerce eşimin sessizde bırakıp hayata devam ettiği çok olur.
Mesela bir yere gidecek kendi gidebileceği bir yer. Ama eşimi illa ki çağırır beni şuraya bırak diye. Başka bir şehirde yaşıyor Allah'tan. Çok sık geliyor ama buraya.
Sigara parasını sürekli eşimden ister. Eşim abi çalış göndermem deyince, görümcemden istemeye başladı bu sefer. Görümcem de 23 yaşında çocuk yani.
Annem bir keresinde ben seviyorum diye bize yiyecek bir şeyler yapmıştı, biz daha tadına bakmadan bizde kaldığı bir gece hepsini bitirmişti. O zaman eşime lafını etmemiştim. Dün bu kez kayınvalidem sevdiğim bir yemek yapmış, sen çocukla yapamazsın Ramazan'a dondurucudan çıkar, siz iki kişisiniz uzun zaman yeter diye uğradığımda verdi. Ben de elimde bebekle arabadan alamadım. Eşime sen dönüşte çantaları getirirsin dedim. Demez olsaydım. Kuzenini alıp bir yere bırakacaktı. Kayınvalidemin bana yaptığı şeyi bitirmiş bu kez de. Adam aç değil, açıkta değilsin. Benim arabadaki çantamdan sana ne?
Buzluk stoğu olacak kadar fazlaydı bir de düşünün.
Daha bunlar minik örnekler... Minik minik görünen şeyler çığ gibi oldu ama artık. Geldiği zaman, gittiğimiz zaman, telefonda daha o kadar çok şey var ki. Sinirlerimi bozuyor attığı her adım.
Bir de bu eşimin mesafe koyduğu hali. Eskiden çok çok daha beterdi.
Dün eşimle kavga ettim. İşte bir yemek yüzünden mi kavga çıkarıyorsun diye vs dedi...
Hayır mesele yemek değil, annen bizi düşünmüş yapmış bu kaçıncı oldu tadına bile bakamadık. Ben birisini düşünüp versem tadına bile bakmasa bana değer vermediğini düşünürüm dedim. Neden benim düzenime, planıma, arabada bıraktığım çantama karışıyor. Sınırlarımızı ihlal ettiği için deli oluyorum. Sen müsaade ettiğin için böyle dedim. O da bi düşün bana mı böyle sadece dedi. Aslında değil. Eşimin abilerinin yüzü çok daha serttir. Onlara da başka şeyler yapıp deli eder.
Karşılaştığımızda sürekli ya seni kardeşim gibi görüyorum diğerlerinin evinde rahat edemiyorum dedi geçen. İyi ki rahat edemiyorsun abi kaç hafta kaldın orda da, teşekkür etmek lazım dedim. Bize geldiğinde çoğu zaman misafir çağırırım yada kendim giderim evde düzen olup iyice çöreklenmesin diye o kadar. Sürekli bir şey dediğinde terslemeye hazır vaziyette bekliyorum. Kayınvalidem normalde asla katlanamaz onların tarafından birine laf etsem. Ama aferin iyi oldu dediğin diyor o kadar çok laf sokar oldum ki anlamıyor adam.
Nasıl baş edeceğiz? Eşimi 13-14 senedir tanıyorum. Lisede bile kırk yılda bir buluştuğumuzda aramayı denk getirebilirdi ta o zamandan bugüne böyle densiz birisi var karşımda.
