Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Kızlar merhaba. Daha önce de bahsetmiştim evliliğim hiç iyi gitmiyor ve ben kendimce kırılma noktalarını gözden geçiriyorum bugün de -bana göre- aslında herşeyin başladığı olayı anlatmak istiyorum lütfen okuyup yorumlarınızı esirgemezseniz sevinirim. Dediğim gibi eşim hep zor ve sorunlu bı insandı ama iyi yanları da vardı ve bı şekilde dengelemeye çalışıyordum özellikle ben hamile kaldıktan sonra çok değişti son derece anlayışlı hoşgörülü tam olması gerektiği gibiydi.Tam çok şükür bı düzen tutturduk evliliğimiz rayına oturdu diyordum ta ki KV doğumuma bir ay kala bize gelene kadar.Kv normalde gayet iyi anlasiyorduk hatta annem rahatsız olduğu için onun doğumuma gelmesini istedim severdim sayardm kendisini ilk zamanlarda iyiydik gayet ama eşimin davranışları annesi bizdeyken değişmeye başladı. Hamileliğimden önceki haline dönmüştü. Annesinin yanında çok şımarık davranıyordu küçük çocuk gibi istediği şey o an olmasa bağırıp çağırıyordu başkaları hakkında küfürlü konuşuyordu sürekli gergindi dolayısıyla onun olduğu ortamda bende geriliyordum ama bişey diyemiyorum kv rahatsız olmasın diye.Sonra görümcem ve kaynimda geldiler bizde kalmaya doğumuma bir aydan az kalmıştı ben elimden geldiğince onları rahat ettirmeye çalışırken (sonuçta biz başka şehirde yaşıyorduk bir nevi bize tatile gelmişlerdi memnun olsunlar istiyordum) eşim onların yanında o kadar rahattı ki deliriyordum artık çok rahatsız oluyordum bana bagırmalar azarlamalar sürekli gergin tavırlar KV de rahatsız oluyordu niye sana böyle davranıyor diyordu benim yanımda. Bı kaç kez eşimi kendi odamızda güzellikle uyardım insanların içinde beni rencide etmesin biraz ağırbaşlı olsun diye ama hiç oralı bile olmadı bı gün yine bana bağırdı ve ben onu odaya çekip ciddi ciddi tartıştım yeter artık bu insanlar geldiğinden beri hayatı bana dar ettin ne istiyorsun niye rahat vermiyorsun hepimiz davranışlarından rahatsız oluyoruz dedim ama o her zamanki gibi sözlermi çarpıtarak sen asıl rahatsiz olduğun şeyi söyle gibi saçma sapan yerlere çekti(güya ben ailesinin evimizde olmasından rahatsız oluyomusum onu ima ediyor)neyse ciddi tartıştık ve o odadan çıktı bende o gün akşama kadar odamdan çıkmadım ağladım uyudum dogumuma 10 gün kalmıştı.Aksama kadar odamdan çıkmadım ne eşim ne KV bir kez gelip bakmadı iyi mıyım diye bile sormadı sonuçta 10 gün var doğumuma ve bı tartışma yaşadık hiç oralı olmadılar. Ben odamdan çıkıp onların yanına gittiğimde ise kimse yüzüme bakmıyordu KV biletini almış kızıyla beraber diğer kızının evine gidecekmiş. Şok oldum resmen ne oldu niye gidiyorsun dediğimde güya ben bütün gün odamdaymisim hiç cikmamisim bu KV büyük saygısızlikmıs onun için kızının evine gidip orda kalacakmış. Eşimin yanında benim de KV gelip bizde kalıyordu ben asla böyle bı saygiszlik yapmam deyip doldurmuş eşim gitme diye yalvarsa da illa gidecem ben burda durmam demiş. Ben açıklama yaptım anne seninle bı alakası yok sen neden gidiyorsun bak benim 10 günüm var gidersen oglunla aramız iyice bozulur doğumum olur falan diye açıklama yapsam da hayır gidecem dedi ve gitti. Neye ugradigimi şaşırdım.Esim bu olaydan sonra günlerce benimle konuşmadı yatağını ayırdı ve ben kaç gece tek başıma uyudum her gün annesini arayıp saatlerce konuşuyordu ben onunla konuşmaya çalışsam sen dur bundan sonra göreceksin eski günlerini unut annemi bu evden gönderdin bunu ömrüm boyunca unutmayacam senden çok soğudum artık hicbsey eskisi gibi olmayacak diyordu. Günlerce konuşmadı görmedi beni.Bir gün artık o isyerindeyken mesaj yazdım ona amacın ne ne yapmaya çalışıyorsun diye mesaj attım doğumuma çok az kalmıştı oda bana uzun bı mesaj atmış içi saçma sapan konularla dolu beni suçlayan bı mesaj bende açıklama yapıp kendimi anlatiyordum bayağı bı mesajlastik ama bu mesajlarda içime sinmeyen bişey vardı konuşmalarda sürekli beni suçluyor çok ağır konuşuyordu sonra yanlışlıkla attığı bı mesajdan anladım ki benim yazdığım bütün mesajları annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş ve eşim değil o mesajları onlar yazıyormuş eşim de sanki kendisi yazıyormuş gibi bana atıyormuş hayatımın şokunu yaşadım. Ben eşimle konuşuyorum sanarken meğer o bütün mesajlarımi annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş çıldırdım resmen. İşte bu olaydan sonra koptu zaten eşim bana düşman oldu resmen o gün bu gündür anlasamiyoruz çok uzun oldu farkındayım ama sürekli bana bu yaptıklarını düşünüp kafayı yiyorum resmen bunu haketmedim asla lütfen okuyup düşüncelerinizi yazar mısınız. Üzerinden zaman geçti ama ben unutamıyorum kendimi ihanete uğramış gibi hissediyorum. Sadakat dediğimiz şey sadece başka kadınla olmak mıdır?
Saygi olmayan yerde sevgi de olmaz, yuva da. Siz aslinda orda cekip gidecektiniz ailenizin yanina. Kimse baskasinin psikolojik siddetine katlanmak zorunda degil heleki böyle hassas bir dönemde.
Kızlar merhaba. Daha önce de bahsetmiştim evliliğim hiç iyi gitmiyor ve ben kendimce kırılma noktalarını gözden geçiriyorum bugün de -bana göre- aslında herşeyin başladığı olayı anlatmak istiyorum lütfen okuyup yorumlarınızı esirgemezseniz sevinirim. Dediğim gibi eşim hep zor ve sorunlu bı insandı ama iyi yanları da vardı ve bı şekilde dengelemeye çalışıyordum özellikle ben hamile kaldıktan sonra çok değişti son derece anlayışlı hoşgörülü tam olması gerektiği gibiydi.Tam çok şükür bı düzen tutturduk evliliğimiz rayına oturdu diyordum ta ki KV doğumuma bir ay kala bize gelene kadar.Kv normalde gayet iyi anlasiyorduk hatta annem rahatsız olduğu için onun doğumuma gelmesini istedim severdim sayardm kendisini ilk zamanlarda iyiydik gayet ama eşimin davranışları annesi bizdeyken değişmeye başladı. Hamileliğimden önceki haline dönmüştü. Annesinin yanında çok şımarık davranıyordu küçük çocuk gibi istediği şey o an olmasa bağırıp çağırıyordu başkaları hakkında küfürlü konuşuyordu sürekli gergindi dolayısıyla onun olduğu ortamda bende geriliyordum ama bişey diyemiyorum kv rahatsız olmasın diye.Sonra görümcem ve kaynimda geldiler bizde kalmaya doğumuma bir aydan az kalmıştı ben elimden geldiğince onları rahat ettirmeye çalışırken (sonuçta biz başka şehirde yaşıyorduk bir nevi bize tatile gelmişlerdi memnun olsunlar istiyordum) eşim onların yanında o kadar rahattı ki deliriyordum artık çok rahatsız oluyordum bana bagırmalar azarlamalar sürekli gergin tavırlar KV de rahatsız oluyordu niye sana böyle davranıyor diyordu benim yanımda. Bı kaç kez eşimi kendi odamızda güzellikle uyardım insanların içinde beni rencide etmesin biraz ağırbaşlı olsun diye ama hiç oralı bile olmadı bı gün yine bana bağırdı ve ben onu odaya çekip ciddi ciddi tartıştım yeter artık bu insanlar geldiğinden beri hayatı bana dar ettin ne istiyorsun niye rahat vermiyorsun hepimiz davranışlarından rahatsız oluyoruz dedim ama o her zamanki gibi sözlermi çarpıtarak sen asıl rahatsiz olduğun şeyi söyle gibi saçma sapan yerlere çekti(güya ben ailesinin evimizde olmasından rahatsız oluyomusum onu ima ediyor)neyse ciddi tartıştık ve o odadan çıktı bende o gün akşama kadar odamdan çıkmadım ağladım uyudum dogumuma 10 gün kalmıştı.Aksama kadar odamdan çıkmadım ne eşim ne KV bir kez gelip bakmadı iyi mıyım diye bile sormadı sonuçta 10 gün var doğumuma ve bı tartışma yaşadık hiç oralı olmadılar. Ben odamdan çıkıp onların yanına gittiğimde ise kimse yüzüme bakmıyordu KV biletini almış kızıyla beraber diğer kızının evine gidecekmiş. Şok oldum resmen ne oldu niye gidiyorsun dediğimde güya ben bütün gün odamdaymisim hiç cikmamisim bu KV büyük saygısızlikmıs onun için kızının evine gidip orda kalacakmış. Eşimin yanında benim de KV gelip bizde kalıyordu ben asla böyle bı saygiszlik yapmam deyip doldurmuş eşim gitme diye yalvarsa da illa gidecem ben burda durmam demiş. Ben açıklama yaptım anne seninle bı alakası yok sen neden gidiyorsun bak benim 10 günüm var gidersen oglunla aramız iyice bozulur doğumum olur falan diye açıklama yapsam da hayır gidecem dedi ve gitti. Neye ugradigimi şaşırdım.Esim bu olaydan sonra günlerce benimle konuşmadı yatağını ayırdı ve ben kaç gece tek başıma uyudum her gün annesini arayıp saatlerce konuşuyordu ben onunla konuşmaya çalışsam sen dur bundan sonra göreceksin eski günlerini unut annemi bu evden gönderdin bunu ömrüm boyunca unutmayacam senden çok soğudum artık hicbsey eskisi gibi olmayacak diyordu. Günlerce konuşmadı görmedi beni.Bir gün artık o isyerindeyken mesaj yazdım ona amacın ne ne yapmaya çalışıyorsun diye mesaj attım doğumuma çok az kalmıştı oda bana uzun bı mesaj atmış içi saçma sapan konularla dolu beni suçlayan bı mesaj bende açıklama yapıp kendimi anlatiyordum bayağı bı mesajlastik ama bu mesajlarda içime sinmeyen bişey vardı konuşmalarda sürekli beni suçluyor çok ağır konuşuyordu sonra yanlışlıkla attığı bı mesajdan anladım ki benim yazdığım bütün mesajları annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş ve eşim değil o mesajları onlar yazıyormuş eşim de sanki kendisi yazıyormuş gibi bana atıyormuş hayatımın şokunu yaşadım. Ben eşimle konuşuyorum sanarken meğer o bütün mesajlarımi annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş çıldırdım resmen. İşte bu olaydan sonra koptu zaten eşim bana düşman oldu resmen o gün bu gündür anlasamiyoruz çok uzun oldu farkındayım ama sürekli bana bu yaptıklarını düşünüp kafayı yiyorum resmen bunu haketmedim asla lütfen okuyup düşüncelerinizi yazar mısınız. Üzerinden zaman geçti ama ben unutamıyorum kendimi ihanete uğramış gibi hissediyorum. Sadakat dediğimiz şey sadece başka kadınla olmak mıdır?
Üzülme canim hamileymissin zaten,acaba hamileliginin son günleri diye belki sen hizmet edememissindir haliyle de hizmet mi bekledi oglunu doldurdu..Bence eşinin davranislari durduk yerde degismedi..Sanirim kayinvaliden arkada ufak seyleri de sorun haline getirdi konuştu konuştu erkekler de cabuk gaza gelir gaza geldi..Sonuçta kayinvaliden de sana neden böyle davranıyor demis anlamasi lazim tartismanizin sebebinin onunla ilgili olmadığını
Kızlar merhaba. Daha önce de bahsetmiştim evliliğim hiç iyi gitmiyor ve ben kendimce kırılma noktalarını gözden geçiriyorum bugün de -bana göre- aslında herşeyin başladığı olayı anlatmak istiyorum lütfen okuyup yorumlarınızı esirgemezseniz sevinirim. Dediğim gibi eşim hep zor ve sorunlu bı insandı ama iyi yanları da vardı ve bı şekilde dengelemeye çalışıyordum özellikle ben hamile kaldıktan sonra çok değişti son derece anlayışlı hoşgörülü tam olması gerektiği gibiydi.Tam çok şükür bı düzen tutturduk evliliğimiz rayına oturdu diyordum ta ki KV doğumuma bir ay kala bize gelene kadar.Kv normalde gayet iyi anlasiyorduk hatta annem rahatsız olduğu için onun doğumuma gelmesini istedim severdim sayardm kendisini ilk zamanlarda iyiydik gayet ama eşimin davranışları annesi bizdeyken değişmeye başladı. Hamileliğimden önceki haline dönmüştü. Annesinin yanında çok şımarık davranıyordu küçük çocuk gibi istediği şey o an olmasa bağırıp çağırıyordu başkaları hakkında küfürlü konuşuyordu sürekli gergindi dolayısıyla onun olduğu ortamda bende geriliyordum ama bişey diyemiyorum kv rahatsız olmasın diye.Sonra görümcem ve kaynimda geldiler bizde kalmaya doğumuma bir aydan az kalmıştı ben elimden geldiğince onları rahat ettirmeye çalışırken (sonuçta biz başka şehirde yaşıyorduk bir nevi bize tatile gelmişlerdi memnun olsunlar istiyordum) eşim onların yanında o kadar rahattı ki deliriyordum artık çok rahatsız oluyordum bana bagırmalar azarlamalar sürekli gergin tavırlar KV de rahatsız oluyordu niye sana böyle davranıyor diyordu benim yanımda. Bı kaç kez eşimi kendi odamızda güzellikle uyardım insanların içinde beni rencide etmesin biraz ağırbaşlı olsun diye ama hiç oralı bile olmadı bı gün yine bana bağırdı ve ben onu odaya çekip ciddi ciddi tartıştım yeter artık bu insanlar geldiğinden beri hayatı bana dar ettin ne istiyorsun niye rahat vermiyorsun hepimiz davranışlarından rahatsız oluyoruz dedim ama o her zamanki gibi sözlermi çarpıtarak sen asıl rahatsiz olduğun şeyi söyle gibi saçma sapan yerlere çekti(güya ben ailesinin evimizde olmasından rahatsız oluyomusum onu ima ediyor)neyse ciddi tartıştık ve o odadan çıktı bende o gün akşama kadar odamdan çıkmadım ağladım uyudum dogumuma 10 gün kalmıştı.Aksama kadar odamdan çıkmadım ne eşim ne KV bir kez gelip bakmadı iyi mıyım diye bile sormadı sonuçta 10 gün var doğumuma ve bı tartışma yaşadık hiç oralı olmadılar. Ben odamdan çıkıp onların yanına gittiğimde ise kimse yüzüme bakmıyordu KV biletini almış kızıyla beraber diğer kızının evine gidecekmiş. Şok oldum resmen ne oldu niye gidiyorsun dediğimde güya ben bütün gün odamdaymisim hiç cikmamisim bu KV büyük saygısızlikmıs onun için kızının evine gidip orda kalacakmış. Eşimin yanında benim de KV gelip bizde kalıyordu ben asla böyle bı saygiszlik yapmam deyip doldurmuş eşim gitme diye yalvarsa da illa gidecem ben burda durmam demiş. Ben açıklama yaptım anne seninle bı alakası yok sen neden gidiyorsun bak benim 10 günüm var gidersen oglunla aramız iyice bozulur doğumum olur falan diye açıklama yapsam da hayır gidecem dedi ve gitti. Neye ugradigimi şaşırdım.Esim bu olaydan sonra günlerce benimle konuşmadı yatağını ayırdı ve ben kaç gece tek başıma uyudum her gün annesini arayıp saatlerce konuşuyordu ben onunla konuşmaya çalışsam sen dur bundan sonra göreceksin eski günlerini unut annemi bu evden gönderdin bunu ömrüm boyunca unutmayacam senden çok soğudum artık hicbsey eskisi gibi olmayacak diyordu. Günlerce konuşmadı görmedi beni.Bir gün artık o isyerindeyken mesaj yazdım ona amacın ne ne yapmaya çalışıyorsun diye mesaj attım doğumuma çok az kalmıştı oda bana uzun bı mesaj atmış içi saçma sapan konularla dolu beni suçlayan bı mesaj bende açıklama yapıp kendimi anlatiyordum bayağı bı mesajlastik ama bu mesajlarda içime sinmeyen bişey vardı konuşmalarda sürekli beni suçluyor çok ağır konuşuyordu sonra yanlışlıkla attığı bı mesajdan anladım ki benim yazdığım bütün mesajları annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş ve eşim değil o mesajları onlar yazıyormuş eşim de sanki kendisi yazıyormuş gibi bana atıyormuş hayatımın şokunu yaşadım. Ben eşimle konuşuyorum sanarken meğer o bütün mesajlarımi annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş çıldırdım resmen. İşte bu olaydan sonra koptu zaten eşim bana düşman oldu resmen o gün bu gündür anlasamiyoruz çok uzun oldu farkındayım ama sürekli bana bu yaptıklarını düşünüp kafayı yiyorum resmen bunu haketmedim asla lütfen okuyup düşüncelerinizi yazar mısınız. Üzerinden zaman geçti ama ben unutamıyorum kendimi ihanete uğramış gibi hissediyorum. Sadakat dediğimiz şey sadece başka kadınla olmak mıdır?
Sizin adınıza ve heleki o dönemde yaşadığı nız olaylara çok üzüldüm en güzel geçecek zamanları böyle hatırlamak acı... Ama şöyle bir durum var eşiniz ailesinin yanında kendini ispatlama derdinde olduğu için böyle davranmış bir nevi bakın ben erkeğim borumu öttürüyorum demek istemiş ama yanlış yapmış.... Siz eşinizle değil kayınvalide ve görümceyle evlenmişsiniz baksanıza eşinizin aklı yok onların yazdıklarını size atıyor buda demek oluyor ki sorunun kaynağı o 2 cadıda.. Ben sizin yerinize olsam alır çocuğumu giderim... Kalsın evde tek başına burnu sürtsün bakalım o akıl hocalığı yapan cadılar kaç gün sahip çıkacaklar
Yine birileri kv ile görümceyi suçlamış. Sanırım bir erkeği ağız dolusu suçlamak bize zor geliyor.
Sevgili konu sahibi. Eşiniz mahremiyetin ne olduğunu bilemeyen, sizi eş olarak kabullenememis, annesi ile ablası söz konusu olduğunda sizi kolayca silip atabilen bir embesil.
Daha kısa anlat derseniz, kesin ve net olarak iddia ediyorum ki bu adam sizi sevmiyor. Sizi kendinizle çarpsak, annesinin yarısı etmiyorsunuz.
Cok üzgünüm.
Bu adamla evli kalınır mi.. kalınır. Ama siz kendinizde kalamazsınız. Sizi sizden alır. Delirirsiniz.
Adam ailesine göbek bağıyla bağlı.Kendi iradesiyle karar bile veremiyor kararı bırak mesaj bile atamıyor.Böylelerinden baba da olmuyor hep kendi annesi kardeşleri daha üstün daha değerli oluyor.Babamdan biliyorum.
Bi sure ailenin yanına git hic arama sorma baktin ondan da ses yok ac boşanma davani al nafakani kafan rahat eder emin ol. böyle ezik ve aciz bi insanla ömür geçireceğine anne babanın yanında kalırsın daha iyi..adam olamadan evlenmesin şu insanlar artik süt çocuğu daha senin eşin..valla iyi sabretmissin He ben olsam burnundan getiridim valla..neyse sende onu insan yerine koyma yani belki değerini anlar
Kızlar merhaba. Daha önce de bahsetmiştim evliliğim hiç iyi gitmiyor ve ben kendimce kırılma noktalarını gözden geçiriyorum bugün de -bana göre- aslında herşeyin başladığı olayı anlatmak istiyorum lütfen okuyup yorumlarınızı esirgemezseniz sevinirim. Dediğim gibi eşim hep zor ve sorunlu bı insandı ama iyi yanları da vardı ve bı şekilde dengelemeye çalışıyordum özellikle ben hamile kaldıktan sonra çok değişti son derece anlayışlı hoşgörülü tam olması gerektiği gibiydi.Tam çok şükür bı düzen tutturduk evliliğimiz rayına oturdu diyordum ta ki KV doğumuma bir ay kala bize gelene kadar.Kv normalde gayet iyi anlasiyorduk hatta annem rahatsız olduğu için onun doğumuma gelmesini istedim severdim sayardm kendisini ilk zamanlarda iyiydik gayet ama eşimin davranışları annesi bizdeyken değişmeye başladı. Hamileliğimden önceki haline dönmüştü. Annesinin yanında çok şımarık davranıyordu küçük çocuk gibi istediği şey o an olmasa bağırıp çağırıyordu başkaları hakkında küfürlü konuşuyordu sürekli gergindi dolayısıyla onun olduğu ortamda bende geriliyordum ama bişey diyemiyorum kv rahatsız olmasın diye.Sonra görümcem ve kaynimda geldiler bizde kalmaya doğumuma bir aydan az kalmıştı ben elimden geldiğince onları rahat ettirmeye çalışırken (sonuçta biz başka şehirde yaşıyorduk bir nevi bize tatile gelmişlerdi memnun olsunlar istiyordum) eşim onların yanında o kadar rahattı ki deliriyordum artık çok rahatsız oluyordum bana bagırmalar azarlamalar sürekli gergin tavırlar KV de rahatsız oluyordu niye sana böyle davranıyor diyordu benim yanımda. Bı kaç kez eşimi kendi odamızda güzellikle uyardım insanların içinde beni rencide etmesin biraz ağırbaşlı olsun diye ama hiç oralı bile olmadı bı gün yine bana bağırdı ve ben onu odaya çekip ciddi ciddi tartıştım yeter artık bu insanlar geldiğinden beri hayatı bana dar ettin ne istiyorsun niye rahat vermiyorsun hepimiz davranışlarından rahatsız oluyoruz dedim ama o her zamanki gibi sözlermi çarpıtarak sen asıl rahatsiz olduğun şeyi söyle gibi saçma sapan yerlere çekti(güya ben ailesinin evimizde olmasından rahatsız oluyomusum onu ima ediyor)neyse ciddi tartıştık ve o odadan çıktı bende o gün akşama kadar odamdan çıkmadım ağladım uyudum dogumuma 10 gün kalmıştı.Aksama kadar odamdan çıkmadım ne eşim ne KV bir kez gelip bakmadı iyi mıyım diye bile sormadı sonuçta 10 gün var doğumuma ve bı tartışma yaşadık hiç oralı olmadılar. Ben odamdan çıkıp onların yanına gittiğimde ise kimse yüzüme bakmıyordu KV biletini almış kızıyla beraber diğer kızının evine gidecekmiş. Şok oldum resmen ne oldu niye gidiyorsun dediğimde güya ben bütün gün odamdaymisim hiç cikmamisim bu KV büyük saygısızlikmıs onun için kızının evine gidip orda kalacakmış. Eşimin yanında benim de KV gelip bizde kalıyordu ben asla böyle bı saygiszlik yapmam deyip doldurmuş eşim gitme diye yalvarsa da illa gidecem ben burda durmam demiş. Ben açıklama yaptım anne seninle bı alakası yok sen neden gidiyorsun bak benim 10 günüm var gidersen oglunla aramız iyice bozulur doğumum olur falan diye açıklama yapsam da hayır gidecem dedi ve gitti. Neye ugradigimi şaşırdım.Esim bu olaydan sonra günlerce benimle konuşmadı yatağını ayırdı ve ben kaç gece tek başıma uyudum her gün annesini arayıp saatlerce konuşuyordu ben onunla konuşmaya çalışsam sen dur bundan sonra göreceksin eski günlerini unut annemi bu evden gönderdin bunu ömrüm boyunca unutmayacam senden çok soğudum artık hicbsey eskisi gibi olmayacak diyordu. Günlerce konuşmadı görmedi beni.Bir gün artık o isyerindeyken mesaj yazdım ona amacın ne ne yapmaya çalışıyorsun diye mesaj attım doğumuma çok az kalmıştı oda bana uzun bı mesaj atmış içi saçma sapan konularla dolu beni suçlayan bı mesaj bende açıklama yapıp kendimi anlatiyordum bayağı bı mesajlastik ama bu mesajlarda içime sinmeyen bişey vardı konuşmalarda sürekli beni suçluyor çok ağır konuşuyordu sonra yanlışlıkla attığı bı mesajdan anladım ki benim yazdığım bütün mesajları annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş ve eşim değil o mesajları onlar yazıyormuş eşim de sanki kendisi yazıyormuş gibi bana atıyormuş hayatımın şokunu yaşadım. Ben eşimle konuşuyorum sanarken meğer o bütün mesajlarımi annesi ve kız kardeşlerine atıyormuş çıldırdım resmen. İşte bu olaydan sonra koptu zaten eşim bana düşman oldu resmen o gün bu gündür anlasamiyoruz çok uzun oldu farkındayım ama sürekli bana bu yaptıklarını düşünüp kafayı yiyorum resmen bunu haketmedim asla lütfen okuyup düşüncelerinizi yazar mısınız. Üzerinden zaman geçti ama ben unutamıyorum kendimi ihanete uğramış gibi hissediyorum. Sadakat dediğimiz şey sadece başka kadınla olmak mıdır?
Adam zulmediyo resmen,ama konu dönüp dolasıp esim bana düsman oldu,esim benden soguduya geliyor. Abla sen düsman olup ,soguyacak kisisin burda ya. Neden hala evli kalmakta diretiyorsunuz? Böyle ömür mü gecer?
Anlıyorum. Baba olacak olmanın getirdiği psikolojik yükü kaldıramadığından böyle şımarık davranıyor olabilir. Bu onu haklı çıkarmaz tabii. Kayınvalidenin neden böyle yaptığını zerre anlamış değilim. Karşınıza alıp ciddi ciddi konuşmanız ve restinizi çekmeniz gerekli. Kimsenin size böyle davranmaya hakkı yok.
Bence sadece eşiniz değil hiç biri sizi sevmiyor ve saymıyor . Kv o gün tavrınızın eşinize olduğunu biliyordu. Evinizden gittiğinde eşinizle aranızın daha çok açılacağını biliyordu. Üstelik doğum arefesinde sizi güvendirip bırakıp gidiyor. Ama asıl nokta burda şu. Bunlar yaşanırken hepsi bir olup hala sizi suçlu gösteriyorlar. En güzel günlerinizi bile isteye katletmişler. Ve bu olayın başını eşiniz çekiyor. Mesajlaşma olayınız çok rencide edici. Sizi apyal yerine koymak. Mahremiyetinize saygısızlık. Ve yine toplu şekilde yapılıyor (bunu özellikle söylememdeki amaç yani biri de demiyorki biz napıyoruz. O kadar saymıyorlar sizi). Ve en yerinde ifadeyi siz kullanmışsınız zaten. Sadakatsizlik. Açıkçası benim için bir kadınla aynı yatağı paylaşmasından daha ağır bir aldatma bu. Sizin karşınızda sadece adam değil ailesi var. Eşiniz sadece bir kukla. Tüm bunların suçlusu eşiniz. İlk baştan sizi aile olarak benimsememiş. Olayları bile isteye ve içten içten zevk alarak bu noktaya getirmiş. Ama sorunlardan biri de hala sizi manüple etmeye devam ediyor. Ve siz onu affedememekten bahsediyorsunuz. Zaten af dileyen yokki! Böyle böyle sindiriyorlar sizi.
Basta iyi olan kv nasil birden bu kadar kötüleşti, eşiniz bu şekilde davranırken neden böyle davranıyor dIye kizan kadin neden birden değişti. Eşiniz siz ve annesi arasinda dengeyi koruyamıyor. Kv ile sıkıntı yokken başta nasil oldu anlayamıyorum eşiniz annesine farkli yansıtmış. Ne yapmayı düşünüyorsunuz, doğum oldu mu?
Hemen hemen aynısı olmasa da benzer şeyler yaşamışız gibi hissettim ben boşanma aşamasındayım umarım siz de değer görmediğiniz yerde durmazsınız sakın çocuğu bahane etmeyin benim çocuğum da 1 yaşında daha..
