emoya çok fazla takılmayalım,emo duyguların dışa vurumu sadece.biliyorum çünkü bende emoydum,bende çenemi delmiştim kendim,depresif dönemlerimdi,ama hiçbir zaman kontrolümü kaybetmedim.
ama emo çevremde çok fena insanlar vardı,intihara eğilimliydi yarısı,bense diğer gruptandım,doom metal dinlemekten hoşlanan,yanlızlığı seven,zararsız kendi halimdeydim yani.
neyse,öncelikle şunu söyliyim,kuzenin şuan feci tehlike potansiyeli taşıyor.
çok dayak yiyen insan,zamanla korkusuzlaşır,ölüm bile korkutmaz onu,hiçbirşey korkutmaz,öyle bir noktaya gelir ki, -yeter... der,ve bir dönüm noktası olur onun için.tanımanız mümkün olmaz,evden kaçabilir,yeterli güce sahip olunca kendi anne babasını dövebilir,dışardaki insanlar için zararlı olabilir,hayvanlardan hıncını alabilir,kendi kardeşini gizlice dövebilir,uyuşturucu kullanabilir
yani kuzeniniz gibi böyle berbat ortamda büyütülmüş çocukların dağılması için bir ton yol var,ve o yollardan birine kurban gitmemesi için tez vakit ailesiyle konuşun,yada lafı sözü geçen,dediğim dedik bir büyüğünüz konuşsun,güvendiği kişilerle daha çok vakit geçirmesini sağlayın mesela sizinle,
ben cidden anlattıklarınızdan çok feci korktum,teyzeniz geleceğin canavarını yetiştiriyor olabilir,kuzeninize yazık,çocukluğunu,genç kızlığını elinden aldılar,ve belkide bu travma bitmiycek,bir anne,bir ev hanımı,bir iş kadını olamayacak belki,
benim böyle kuzenim olsa irtibatı koparmazdım,yanından ayrılmazdım..çok üzüldüm umarım düzelir