- 28 Şubat 2009
- 177
- 3
-
- Konu Sahibi bennu beyzam
- #441
bende genel anestezi yaptırdım 5 dk sürmüş..40 dk nedir ya?öncelikle herkese geçmişler olsun..
ben cuma günü 25 eylülde kürtaj oldum ve yaklaşık 40 dk sürdü işlem.
genel anesteziyle oldum ve sizlerin nekadar sürdü acaba ...
birde kürtajdan sonraki dr kontrolünde nasıl muayene ediyo dr..ultrasonmu???
vajinal ultrasonmu???
canım yapışma olabilir dikkat et bende oldu..merhabalar bende aranıza yeni katıldım. ve inanın çok mutluyu.Ben 28 10 2009 da 5 haftalık bebegimi aldırdım.Kürtajdan sonra sadece 1 gün lekelenme tarzında kanamam oldu.1 Hafta sonra doktora gittim doktor ultrasona baktı temiz ama ufak bir kan pıhtısı var dedi.Oda ilk adetinde atar vücut dedi.Bu normalmi henüz bir kanamam yok ama ara ara kasıklarım hafif ağrıyor ne olur yardımcı olunnnnn.
dr a gittinmi canım yapışma olmuş olabilir..adetlarimin günleri düzenli ama 1.5 günde adetim bitiyor.buda beni üzüyor acaba kürtajdan sonra rahimde yapışıklıkmı oldu acaba bir bilginiz varmı .kürtajdan sonra adet kanamasında azalma olan varmı aranızda ne olur bilgi verin. bu hafta dr. gideceğim.çok bunalımdayım
yapışma olduğundada oturamıosun bişiler batıo sanki...benımde kürtaj olalı 37 gün oldu regl olamadım kaçkere acillere gittim çok ağrım var kürtajdan beri oturamıyom ilk önce iltahap kapmışın dediler ilaç kullandım sonra çikolata ksitlerin var dediler ama ben hal regl olmadım ne kadar bekliicem ne olcak anlamadım benım tüp bebekti ve ilk gebeliğimdi acaba bişimi olduu
ana rahmine düştüğü andan itibaren günah canım...merhaba arkadaşlar çok sevdiğim bi ablam istemeden hamile kaldı kendisi 37 yaşında ve 2 çocuğu var 14 ve 10 yaşalrında. muayene oldu henüz bebek tam oluşmamış kalp atışı falan yok şu an ruh hali çok kötü ve kararsız. haftaya aldrmayı düşünüyor. bu durumu yaşayan bilen kişilerin bilgilerine ihtiyacı var günah mı değilmi? bebek olursa gelecek kaygısı var. yardımcı olursanız sevinirim......
kızlarrrrrrrrrrr delircem yaaaaaaaaaaaaaaaaaa
tam tamına kürtaj olalı 77 u gün oldu ıkı kutu ilaç kullandım ve hala adet görmedim drlar çikolata kistin var diyo ama o kistlerim hep vardı ve ben her ay düzenli adet oluyodum şimdi yine doğum kontrol hapı verdi tüp bebek dr u yapışıklık yk dıyolar ama ultrason muaynesınde belli olumu bu yapışıklık rahım duvarı kalınlaşmaya başlamış dedi bugun dr bu kutuyu bitir olursun dedi ama ağrılarım çok ya hergün ağlıyom hergün ağrı çekiyom ıkıncı tüp bebeğe başlayamadık tabi korkuyorum psikolojim çok bozuldu ve çok çokk sinirliyim yaaaaa
5 Ekim: Bugün var edildim. Buradayım. Varım. Müthiş bir duygu bu. Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor.
Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm. Ama ne de olsa, ben benim. Varım ya! Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız olacağım ve baharda çiçekleri seveceğim.
19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kımıldamam mümkün değil. Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem için güzel bir sürpriz olacağım.
23 Ekim: Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı. Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum. Bu "el"in dokunduğu yerler dudağım damağım oluyor. Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde tebessümler açacak, güleceğim. Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek. Herhalde önce "Anne!" diyeceğim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konuşacağım. Sana güleceğim. Kimilerine göre hâlâ daha var değilmişim… Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak dudaklarım da olmak üzere ya… Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle değil mi anneciğim? Ah bir konuşabilsem!
27 Ekim: Bugün pek mutluyum. İçimde tatlı bir kıpırtı başladı. Artık bir kalbim var. Kalbim atmaya başladı. Hayatım boyunca böyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım kalbimi. Tıpkı anneminki gibi... Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?
2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım da biçimlenmeye başladı. Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasım: Ah evet… Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler. Aman Allahım parmaklarım da çıkmaya başladı. Bunlarla çiçek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem tutacağım. Belki de güzel . bir şiir yazacağım. Anneciğim, orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.
20 Kasım: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada olduğumu öğrendi.. Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmış. Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım…
25 . Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henüz kız olduğumun farkında değiller. Onlara sürpriz yapacağım..
10 Aralık: Bugün yüzüm tamamlandı. Artık iki güzel gözüm, bir küçük burnum, dudaklarım ve yanağım var… Anneme benziyorum galiba…
13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum. Etrafım çok karanlık ama olsun. Yine de mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir süre sonra gün ışığını görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım. Rüyamda gördüm. Dünyada gökkuşağı diye bir şey varmış.. Onu çok merak ediyorum.. Anneciğim, babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim. Tanışacağız…. Mutlu olacağız. Gülüşeceğiz..
24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim, senin kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlı… Hiç duymadığım bir şey bu… Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım. Kollarında uyuyacağım, yüzüne bakacağım, o tatlı sesini dinleyeceğim. Benim için ninni de söyleyecek misin anneciğim? Sen de beni özlüyorsundur . mutlaka… Beni koklayacaksın.. Çok seveceksin, değil mi?
28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakıyor böyle... Sen acı çekiyor gibisin. Kalp seslerin değişti... Sustun. Benimle niye konuşmuyorsun anne? Anne… Anne… Anneciğim… Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum. Anne, yüzümü parçalıyorlar... Anne bir şeyler yap… . Anne… Kolumu çekiyorlar anne… Canım yanıyor anne... Anne… Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne... Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne… Anne kalbimi parçalıyorlar… Anneciğim… Anne… Anne… An…
Ah! Kürtajınız ta-mamlandı hanımefendi. Geçmiş olsun !..
Bir Bebeğin Yarım Kalmış Günlüğünden - Duygusal Hikayeler - Hikaye, Hikayeler, Makaleler, Aşk Hikayeleri, Yaşanmış Hikayeler, Sevgi Hikayeleri, Efsane Hikayeleri, Duygusal Hikayeler, Dostluk Hikayeleri, Dini Hikayeler, İslami Hikayeler, Komik Hikayel
whitepink......
bu yazı berbat ötesi yazılmış son derece yanlışşşş sevmedim ve beni çok gerdi zaten bebeğimi kaybetmenin acısını çekiyorum bu yazı olmamış arkadaşım
kürtaj olalı 4 aya gelıyo sanırım hala adet olmadım kaç kutu ilaç kullandım son d.kontrol hapımda bitti 3 gün önce beklıyorum belki bu sefer adet olurum die soğan kürüne başladım hapım biter bitmez 3 gun oldu içmeye başlayalı hala tık ykve ben gitgite ağlama krizlerine ve sinirsel titremelere yenik düşüyorum felaket bel kasık ağrım kürtajdan beri nerdeyse hep dr.dayım hem 11 yıldan sonra ilk tüp bebek denemem den kaybetişim hemde artık adet bile olamıyorum Allahım çok zor bi sınavdayım ve acı çekiyorum dayanamıyorum korkuyorm ve çok yorgunummm
ya mecburr kalırsan ozamannnnÇok üzgünüm çoookmuhteşem bir hikaya gözlerim sulandı :gitme: gerçekten burdan sırf çoçukla uğraşmakta neymiş deyip 2 tanesine baktığı halde 3 cüye bakamam deyip zevki sefa için gezip tozmalarım bitecek bebekte neymiş diyen ve anneliğin o mübarek duygusunu hiçe sayan kadınlara sesleniyorum .içinizde var olan helede kalbi atmaya başlayan canlarınıza kıymayın.ben 18 yaşında abla olacağımı öğrenince yıkıldım ve annemi ayıpladım.40 yaşında annem hamile kalmıştı ne yapacağını bilmiyordu.istemedim hatta ağladım sinirden.daha sonra meraktan karasızca fisfisfis doktora gittik ve kardeşimin kalbinin atışını duyduk 1 buçuk aylık olmuştu.o an öyle pişman oldum ki ve 2 kızdan sonra bir erkek kardeşim oldu.şimdi onu dünyalardan çok sakınıyorum.ya o gün onu aldırmaya sebep olsaydım bu yükümlülükle ne yapardım.sizde oturun ve 2 kez düşünün 3 taneye bakan 4 dede bakar 2 taneye bakan 3 de bakar.canlarınıza kıymayın.ya kesin çözümünü alın cahil olmayın yada olan canlarınıza kıymayın .bir evlat için yakaran ağlayan adaklar adayan varını yoğunu veren ne kadınlar var. bakın bebeğiyle geçirdiği anları paylaşan annelere yeni doğum yapanlara bakın hangisinden pişmanlık duyabilirsiniz? o masum yüzü görünce kim mutlu olmaz???..:ecrin_bebek: rahmi doğumda parçalanmış anneler bile evladını kucağına alınca herşeyi unutuyor.siz keyif için,gezme için,aman vücudum bozulmasın aman nasıl? bakarım diye canlara kıyıyorsunuz.onunda Rabbimden bir geliş sebebi var unutmayın.belki tek umudunuz o olacakta sizin haberiniz yok???:umursamaz:
Selam hanımlar, 3 sene öncesine kadar ruh halim yeterince bozuktu. Çünkü oğlumdan sonra 3 gebeliğim oldu. Ama malesef 3 bebeğimden de ayrılmak zorunda kaldım. İlk bebeğimi 6 haftalıkken kaybettim. Onun şokunu atlatamamışken yaklaşık 4 ay sonra yine hamile kaldım. 8 haftalıkken onuda kaybettim.Sonrada ruh halim anlıycağınız kendimi kaybettim.Hayat bitti derken hayata sıkıca sarılan bir müjde daha geldi. Ama korkuyordum. Kaybetmek korkusu. Herşey yolunda diyorlardı.6 aylık oldu dedimki tamam herşey yolunda ikinci kez anne olucam demeye fırsatım kalmadı.Malesef 3. gebeliğimde sonlandırıldı.Kanımdaki rahatsızlık bebeklerimi olumsuz etkiledi. bebeklerimin üçünde kalp atışları durdu. Herşeyde bir hayır vardır diyorum gebeliklerimin sonlandırılması sonucu hastalığım ortaya çıktı.Hastalığı derdi veren Allah şifasını da veren O'dur diyorum ne diyim.Allah hiç kimseye tedavisi mümkün olmayan hastalık vermesin. Erken teşhisle inşallah tamamıyla kurtulucam. O zaman bende yeniden anne olucam.Şimdi iyiyim rahatsızlığımla barışık yaşamaya çalışıyorum.Allah herkesin gönlüne göre versin umuduyla.Allah hiç kimseye Behçet Hastalığıyla karşılaştırmasın.
offffff üzdün benii çok senya..ğeçmişler olsun:çok üzgünüm:Selam hanımlar, 3 sene öncesine kadar ruh halim yeterince bozuktu. Çünkü oğlumdan sonra 3 gebeliğim oldu. Ama malesef 3 bebeğimden de ayrılmak zorunda kaldım. İlk bebeğimi 6 haftalıkken kaybettim. Onun şokunu atlatamamışken yaklaşık 4 ay sonra yine hamile kaldım. 8 haftalıkken onuda kaybettim.Sonrada ruh halim anlıycağınız kendimi kaybettim.Hayat bitti derken hayata sıkıca sarılan bir müjde daha geldi. Ama korkuyordum. Kaybetmek korkusu. Herşey yolunda diyorlardı.6 aylık oldu dedimki tamam herşey yolunda ikinci kez anne olucam demeye fırsatım kalmadı.Malesef 3. gebeliğimde sonlandırıldı.Kanımdaki rahatsızlık bebeklerimi olumsuz etkiledi. bebeklerimin üçünde kalp atışları durdu. Herşeyde bir hayır vardır diyorum gebeliklerimin sonlandırılması sonucu hastalığım ortaya çıktı.Hastalığı derdi veren Allah şifasını da veren O'dur diyorum ne diyim.Allah hiç kimseye tedavisi mümkün olmayan hastalık vermesin. Erken teşhisle inşallah tamamıyla kurtulucam. O zaman bende yeniden anne olucam.Şimdi iyiyim rahatsızlığımla barışık yaşamaya çalışıyorum.Allah herkesin gönlüne göre versin umuduyla.Allah hiç kimseye Behçet Hastalığıyla karşılaştırmasın.
arkadaşlar, cuma günü kürtaj oldum.bugün 3.gün karnımda kramplar çok fazla.ağrı yapıyor.hafif kanamam var.iş güç yapamıyorum.yatağa bağımlı hale geldim.ağrı kesicilerde fayda etmiyor.bu durum normalmi acaba.?lütfen benimle paylaşın.çok endişeliyim.